Waarom koos je voor jou ras? :D

Waarom hebben jullie voor het ras gekozen dat je nu hebt?
-Karakter
-Uiterlijk
- andere reden?
En welke zou je nog willen?

Eigenlijk is het in eerste instantie geen bewuste keuze geweest: ik was gewoon verliefd.
Toen ik een jaar of 10 was zag ik voor het eerst een Newfoundlander in een encyclopedie en ik wist eigenlijk al dat dat mijn ras zou worden; mijn ouders wilden echter niet zo'n grote 'kwijlbak'... Op m'n 13e heb ik de mensen leren kennen (tevens de fokkers van Yuna) en met hen heb ik zo'n 8 jaar meegeholpen/meegelopen en alle fijne dingen van het ras leren kennen. En in het afgelopen jaar is mijn geluk bezegeld met de komst van Yuna en Fedor, twee prachtige herplaatsers met elk hun eigen verleden, die ik voor geen goud meer zou willen missen!

Of er dan geen ander ras is wat ik nog graag zou willen? Oh, zeker wel. Naast mijn liefde voor de Newfoundlander, ben ik altijd gek geweest van de Sint-Bernard. In de toekomst komt er dan ook zeker een bij.
Verder spreken heel veel rassen uit de 'Dogachtigen- en berghondencategorie' me aan (denk hierbij aan de Leonberger en de Tibetaanse Mastiff).

Wij hebben op het karakter en het uiterlijk de bordertjes genomen.

Om het karakter, het uiterlijk vind ik van de meeste niet eens mooi en vaak zelfs heel lelijk. Flex is van het atletische type met neus, daar hou ik wel van Maar zelfs van dat type vind ik er meer lelijk dan mooi.

De volgende hond? Ik zou heel graag een Boerboel willen maar ik zie het wel tegen die tijd.

ik was eigenlijk op zoek naar een werkhond... we hadden 2 maltezers, waarmee ik met 1 van die 2 ook heel veel bereikt heb.. heb met haar behendigheid en gehoorzaamheid gedaan en dat deed ze ook echt wel heel erg goed, maar je moest er als eigenaar altijd wat net wat meer je best voor doen. toen ik op behendigheid zat had mijn trainer een nova scotia duck tolling retriever.. wat een prachtige hond was dat.. ik was meteen verliefd... dus ik op internet opzoeken en wat bleek, het karakter bleek precies bij mij te passen.. precies wat ik zocht in een hond. toen nog wat meer gaan opzoeken en toen ik een paar tollers had ontmoet was ik verkocht!!

nu is jayla al 1,5 jaar en ik ben nog steeds blij met deze vrolijke, lieve, werkhond

ik was eigenlijk op zoek naar een dwerg pinscher. was een beetje op het internet aan het kijken, opzoek naar fokkers en rasbeschrijving. ik wou een klein hondje dat je makkelijk mee ergens naar toe kon nemen.
ben toen op MP gaan kijken en daar kwam ik hummer tegen. vond hem zo leuk en ik had nog nooit van een amerikaanse naakthond gehoord. heb die mensen gebeld en ben meteen op internet naar info gaan zoeken.
ben langs gegaan bij die mensen en het zijn echt hele leuke hondjes. ze hebben veel energie en zijn makkelijk omdat ze geen vlooien krijgen. ze zijn heel nieuwschierig en ze houden van knuffelen.
hij is alleen een klein beetje groter dan een dwerg pinscher.

Ze hadden mij verteld dat ik een ras moest kiezen dat goed bij mijn eigen karakter paste dus werd het de Chow:
Eigenzinnig, eigenwijs, eenkennig, ongehoorzaam, stoicijns maar wel heel knuffelig

wij hebben voor dit ras gekozen omdat ze erg waaks zijn, energie hebben en een geweldig karakter!naast erg veel energie is ze rustig als ik moe ben of ziek, ze past zich helemaal aan mij aan. als ze een goed thuis hebben doen ze alles voor hun baasje en zullen ze die en hun territorium met hart en ziel beschermen. Ook al is ze zo groot het is toch ook een echte knuffelbeer die graag bij je ligt! ze is gewoon prachtig

Mijn vrouw en ik waren op zoek naar een hond. We wouden allebei een beetje een stevige hond. Ik in het verleden Vlaamse Bouvier en zij kruising Ierse Wolfshond. Na veel zoeken op internet bij asiels dacht mijn vrouw ik probeer Marktplaats eens. En daar kwam zij hem tegen. Ik wist wel van verschillende type bouvier, maar had enkel de Vlaamse gezien. Daardoor was de intresse al snel gewekt. Veel google op ras en herkende veel in het ras karakter van onze oude vlaamse bouviers. Wij dus kijken en eigenlijk heel snel verkocht aan zijn koppie. Nog even een paar snelle testje gedaan of hij geen angsten ofzo had. Toen was de beslissing eigenlijk snel gemaakt. Tot op de dag van vandaag zeker nog geen spijt.

Tsja wat kan ik zeggen. Ik was al verliefd op het ras voordat ik er ook maar een in het echt had gezien.
Ik heb me helemaal suf gelezen, alle informatie over de Bullmastiff opgezogen.
En toen ineens, zat er 14 jaar geleden een in het asiel. Ik heb niet eens nagedacht en hem opgehaald.
Dat was mijn eerste, Lola mijn tweede.

Het karakter spreekt me enorm aan.
Zachtaardig voor alles dat eigen is. Of dat nu kind, andere hond, kat, konijn of kip is, Lola past erop.
Stabiel karakter, ze zijn niet snel van de wijs te krijgen.
Zelfstandig, ikzelf heb niet zoveel met honden die je constant bezig moet houden.
Waaks, zonder het te overdrijven. Ik voel me heel veilig bij mijn honden.
Rustig, als je een BM voldoende beweging geeft dan merk je niet eens dat je zo'n grote hond in huis hebt.

Nee voor mij nooit meer leven zonder BM.

Hier in de buurt loopt al een tijd een schitterende cane corso rond. Sociaal, speels, lief voor iedereen, in staat om te werken, hij straalt kalmte en zelfvertrouwen uit. Hij had iets wat mij volledig inpakte, een enorme aantrekkingskracht. Zowel qua uiterlijk als qua karakter. Ik leerde hem steeds beter kennen en ben me gaan verdiepen in het ras. Hoe meer ik erover las en hoorde, hoe verliefder ik werd. Op dat moment zat een nieuwe hond er nog niet in bij ons maar ik bleef dromen en informatie absorberen. Toen het zover was hoefden we geen moment te twijfelen en zou het een cane corso worden. We hebben diverse honden bezocht en bij het eerste fokkersbezoek was het gelijk raak: een goede klik en fantastische honden. En ondertussen hebben we er alweer twee rondlopen. Voor mij nooit meer een ander ras.
Als ik puur op uiterlijk zou afgaan bij raskeuze had het een Dogo Argentino, Boerboel of Amerikaanse Bulldog (Standaard type) geworden, die vind ik meestal toch een stuk mooier dan de gemiddelde corso. Maar het karakter van de cane corso heeft echt de doorslag gegeven. Wat een lieverds.

Waarom ik koos voor een Dwergpinscher:

- Pittig karakter
- Klein formaat
- Korte beharing
- Niet populair
- Grotere bewegingsbehoefte
- Baasgericht
- Intelligent

Wij hebben gekozen voor een labrador omdat, Ik van makkelijke en gekke honden hou.
Nu is Doowey niet de makkelijkste, maar wel de gekste (net als zijn baas)

weet ik eigenlijk niet, ik zat op marktplaats omdat ik bedacht van he ik wil een hond en toen zag ik..
sorry, flauw..

nee ik heb sowieso lang met twijfel gelopen of ik uberhaupt een hond moest nemen. uiteindelijk besloten er toch voor te gaan, het plan was toen een hondje uit het asiel. ben toen heel veel gaan lezen en nadenken, besloten toch naar een fokker te gaan en een pup te nemen..

de raskeuze was wel snel duidelijk..ik wilde echt een maatje, die aanwezig is, overal voor in is en altijd lekker met je mee wil. pittig, maar lief, knuffelig. en niet te groot..
het werd gewoon een engelse staff, een stabiele, opgevoedde stafford is gewoon een fantastisch te gekke hond. dus daar ben ik nu ook mijn best voor aan het doen
ow en uiterlijk speelde zeker ook mee hoor, ik wil ook een hond die ik mooi vind. staffjes en pittjes vind ik prachtig om te zien

als er hier nog een hond zou komen is de kans ook groot dat dat nog een staff zou worden..

omdat het herdertjes zijn

ik wilde een herder, maar had altijd gezegd, ik wil geen hond met korte haren ik wil kunnen kammen.

herders en lange haren ja dan heb je briard.

pas als ik hem had ben ik helemaal verliefd op het ras geworden

Wij zochten een allergie vriendelijke hond.

Mijn zoon had als eerste de poedel ontdekt en was er helemaal gek van. Ik had in het begin wel zo iets "een poedel oke" ik kende alleen kleintjes. Tot ik me verder verdiepte in poedels en de koningspoedel ondekte.

Hele leuke, sportieve, clownererige, knuffelige honden. En toen ik wat sites ondekte van echte jachtpoedels was ik helemaal verkocht. En ik ben nog steeds blij met onze keuze.

Hmm.. Waarom?

Ik was op zoek naar een ras wat bij me paste, en kwam zo op de aus uit.
Ik vind het erg mooie honden, en toen ik me in ze ging verdiepen bleek het een ras te zijn wat goed bij me past.
Wil graag gaan schapendrijven als Inca groot genoeg is, hou er wel van als er een beetje een kop op zit, maar daarnaast zijn het ook zeer intelligente honden en ook dat sprak me er erg in aan.

Nee voor mij nu (ik zeg nu, omdat ik je over een jaar of 75 pas kan vertellen of er echt geen ander ras is gekomen) niks anders meer (als ik uit huis ga over een paar jaar komt er zeker een aussie vriendinnetje voor Inca bij).

Kennissen van mijn ouders die hadden een Dobermann, als kind was ik daar helemaal gek op, verliefd! En ik zei als klein meisje al "als ik later groot ben dan wil ik ook een Dobermann"

Ik ging op mijn 18de op mezelf wonen en ik had een eigen zaak, mijn zaak zat in dezelfde straat als het dierenasiel. Het was zomer en we zaten veel buiten en elke dag kwam er een vrijwilliger voorbij wandelen met een Dobermann, met flaporen en een staart. Staart zag je nog niet zoveel toen der tijd omdat couperen van de staart toen nog was toegestaan in Nederland. De hond zijn naam was Tim en hoe vaker ik hem voorbij zag lopen , hoe mooier ik hem begon te vinden. Op een dag ben ik er heen gelopen, de vrijwilliger kwam wat drinken en ik was verliefd op Tim! Bijzonder was dat Tim ook meteen gek was op mijn vader en dat terwijl Tim mishandeld was door mannen en daarom niet zo vriendelijk tegen mannen was. Ik heb Tim toen uit het asiel gehaald. Het was de liefste hond die ik kende, mijn eerste echte hond en wat was hij toch lief voor mij en mijn ouders! Maar ook een hond met problemen, alleen thuis zijn kon hij niet, hij sprong dan letterlijk de ramen eruit! In een bench kon ook niet want die brak hij uit paniek helemaal af. Hij kon niet met andere honden, daar was hij erg fel op en beet hij ook. Mannen daar had hij het niet op, als die binnen kwamen dreef hij die ook in een hoek. Hij had ook mijn ex vol in het gezicht gebeten en toen begon de discussie! Mijn ex wilde dat de hond weg ging maar ik wilde hem houden. Gedragstherapeut erbij gehaald, maar alsnog liep het gewoon niet fijn. Ik stond echt tussen twee vuren, hond houden en relatie beëindigen of hond terug naar het asiel en relatie behouden. Met pijn in mijn hart koos ik het laatste en daar heb ik nu nog altijd verdriet van! Mijn relatie liep namelijk alsnog op de klippen en ik hoorde later dat Tim door het asiel was ingeslapen vanwege zijn bijtgedrag. Heel triest verhaal dus...

Het gezegde "eens een Dobermann, altijd een Dobermann" klopt zeker wel. Mijn tweede hond werd een Dobermannpup , Dico. Mijn heerlijke bruine beer, mijn allesje! Mijn derde hond ook een Dobermann, mijn Prinsesje. Na het overlijden van mijn lieverds viel ik in een groot gat en toen kwam Sammy in mijn leven. Ik zou eigenlijk nooit bewust voor een kruising of kleine hond hebben gekozen. Ik was altijd een grote honden mens. Maar wat ben ik blij en gelukkig met Sammy! Wat een heerlijke lieverd is het toch, zou hem voor geen goud meer willen missen! Door hem ben ik kleine honden echt geweldig gaan vinden en zo kwam dus ook Deva in mijn leven. Toen ze was geboren was ik meteen verliefd en wist ik vanaf de eerste seconden al dat ze mijn meisje zou zijn.

Toch blijft het verlangen naar een grote hond zeker aanwezig, naast de Dobermann is de oud duitse herder altijd mijn droomhond geweest en zodoende dat er dus in 2012 een rashond hier komt wonen die gelijk is aan de oud duitse herder qua uiterlijk.

De Dobermann blijft altijd mijn nummer 1. Maar de gezondheid van de Dobermann is jammer genoeg niet meer optimaal, ook de kosten in verzorging zijn enorm hoog, denk daarbij al aan de verzekering die normaal rond de 30 euro per maand is maar voor de Dobermann al 20/25 euro per maand duurder. Wellicht heeft dit er ook mee te maken dat de gezondheid niet meer optimaal is. En belangrijkste reden was dat ik echt bang was dat ik teveel zou gaan vergelijken met mijn oogappeltjes Dico en Ziva en dat wilde ik gewoon echt niet.

Nou, een heel verhaal haha! Oohw ja, Deva is een shih tzu, dit ras heb ik echt gekozen vanwege het karakter! Ze hebben een gouden karakter, het uiterlijk telde bij mijn keuze dus niet mee. Sammy, koos ik vanwege mijn gevoel en bepaalde "voorbestemd" gevoel vanwege bepaalde dingen die bijna geen toeval konden zijn. Het ras wat hier in 2012 komt wonen heb ik eerst gekozen vanwege uiterlijk en vervolgens me heel erg gaan verdiepen in het karakter en die paste ook nog eens goed bij mij waardoor ik de definitieve keuze heb gemaakt.

Ik wou een Amstaff om verschillende redenen.. Op de 1e plaats keek ik toen vaak op Animal Planet naar die PetRescue programma's en dat zijn over het algemeen allemaal Pitbulls, die zijn dan zo zielig mishandeld of achter gelaten en toch zo blij kwispelen tegen die vreemde uniformen.. Ik vond ze zo lief.. En ze zijn een mooie maat, elegant gespierd lijf, brede lach als ze hijgen.. Kortharig! Handig als ze gaat zwemmen, of als het geregend heb dan droogt ze ook nog es.. Het zijn stoere honden, en tja ook wel een beetje om de bewaking, ik woon alleen en er wordt regelmatig ingebroken op de buurt.. Met een (persoonlijk) waakbord van een Amstaff aan de deur laten de meeste inbrekers het wel.. Op straat houden mensen ook afstand, daar ben ik dan wat minder trots op ivm dat 'vechthond imago', terwijl Chels pas 10 mnd is en dus nog heel speels en onderdanig iedereen wil begroeten.. Ach als ze maar bang zijn, moet er ook 's avonds en soms 's nachts mee over straat, nu is het 's ochtends donker als we lopen en als ik uit me werk kom schemert het ook alweer redelijk.. Dus hierom wou ik een Amstaff..

Echt he? Terwijl ik van kinds af aan altijd een Berner Sennen wou.. Maar toen het erop aankwam toch een Staffordje.. Inderdaad ze zijn zo stoer en zo lief en mooi en elegant.. Iedereen is gek van d'r, vooral hier in de straat.. 's Zomers zit iedereen buiten hier, nou als we dan buitenkomen weet Chels van gekkigheid niet naar wie ze het eerst moet haha..

Waarom gekozen voor een Hovawart, tja het is een prachtig ras, de bouw van de hond en de beharing heb ik altijd al prachtig gevonden, daarbij glanst het vacht als een spiegeltje van nature, dat is het makkelijkste van een Hovi.

Het karakter is andere koek, het is geen beginners hond ze zijn erg gezinsgericht, en gefokt voor de bewaking van het erf.
HOVAWART = hova- hof. wart- bewaker
Ze zijn laat volwassen 3 tot 3.5 jaar dus puberen lang, daar is een hoop geduld voor nodig, maar dat is juist de uitdaging, ook de training vergt veel geduld en aandacht, een goede training is zeer aan te raden, ze hebben een groot uithoudings vermogen en zijn erg sterk, het grappige van het ras is dat ze er een beetje uitzien als doetjes, maar het is een wolf in schaapskleren, in huis zijn ze heel rustig, soms weet je niet eens waar hij is, ligt altijd ergens anders diep in slaap. Als je jezelf niet goed inleest in het ras kan dat wel eens een probleem opleveren, daar hij gefokt is om individueel beslissingen te nemen als waker ben je als baas verplicht dit voor te zijn, in iedere situatie dat betekent dus dat je tot hun laatste adem bezig bent als team, en dat vind ik nou zo mooi aan dit ras, iedere dag met een Hovi is een nieuwe, ze nemen geen commando,'s aan van kleine kinderen en willen niet graag over hun kop geaaid worden, en al deze dingen vind ik allemaal zo mooi aan de Hovawart, als alles goed gaat komt er in het voorjaar 2012 een pup bij

Groet Mack

Ik wilde een kleine, rustige hond, maar geen keffer.
Het ras maakte me niet uit.
Tja en toen stond Rocky op MP.
Nu is hij al weer 7 maanden bij mij en ik heb er een schat van een hond aan.

Ik werd verliefd haha

En vroeger wou ikk altijd border collies als klein meisje, todat ik de aussie leerde kennen. En na 3 jaar pap en mams gek maken mocht het

En ik zou later heel graag yakut laika's willen. Maar dan wil ik ergens wnen met veel ruimte en sneeuw in de winter

Ik ben meer voor het uiterlijk gegaan dan voor het karakter. Ik hou van middelgrote honden waarbij ik niet veel aandacht aan de vacht hoef te besteden. En toen ik eenmaal een Beagle in huis had en steeds meer de kenmerken leerde kennen en ging waarderen, werd ik ook verliefd op het karakter. Het is niet de meest gehoorzame hond, maar wel een die heel graag bij je wil zijn en het liefst zo dicht mogelijk. Maar het is ook een hond die graag soortgenootjes om zich heen heeft, en toen ik moest kiezen wat voor ras de volgende hond werd, was er eigenlijk geen andere optie dan nog een Beagle.

Ik vind heel veel honden echt geweldig, mijn zus heeft een Engelse Cocker Spaniël, ook super lief en ik ben helemaal gek van Springer Spaniëls, maar de verzorging van die vacht is echt niets voor mij. En zo zijn er een heleboel soorten honden waar ik mijzelf geen goede baas voor vind.

Dus ik denk dat ik als ik ooit weer een keer een hond zal nemen, toch weer voor een Beagle zal gaan.