Waarom koos je voor jou ras? :D

Ja klopt dat is ook erg lang, dat is ook echt wel de tijd die je moet aanhouden voor training, want tijdens het puberen stuiteren ze alle kanten op, controle is belangrijk, dat is ook wat een Hovawart van zijn baas verwacht, en als jij de beslissing niet neemt dan doet hij het wel.

Maar daar integen zijn zo ook heel lang speels en frank en vrij, vliegen als grote hond met pup gedrag door het uitlaat gebied, het lijkt of alle hondenvriendjes dit weten want ze laten hem zo met rust alsof ze denken ach die weet niet beter, en spelen is soms ook lastig want dan is het wel een pup van 41 kilo, gelukkig heeft hij een paar sterke vrienden die hem wel kunnen handelen.

Nee hoor het ras is geen moeilijke keuze, het is een bewuste keuze zoals ik al zei, iedere dag is een nieuwe en dat vind ik erg verfrissend, bij ieder commando is geduld en wederzijds respect belangrijk, ik vind het heerlijk Mack uit te zien groeien tot een stabiele rustige zelfverzekerde hond, ik zie het als respect naar mij, Mack vind mij waardig genoeg als baas,

Mocht je meer willen weten dan hoor ik het wel, wel fijn dat je terugkomt op het vorige bericht en echt interesse had in mijn verhaal dat betekent dat je de berichtjes ook echt leest, er zijn n.l niet veel Hovawarts ik vertel dus graag over het ras aan belangstellende.

Groet Mack

Ik vind onze honden; leuk, appart, uniek, mooi, lief, knuffelig, speels, (Weet met mijn allergie wat ik aan ze heb), ze kunnen lekker eigenwijs zijn-ben ik ook.

Ik wilde een goede waak- en verdedigingshond met een trouw karakter.
Ook wilde ik een grote hond.

Toen ging ik selecteren op uiterlijk, een duitse herder.
Wilde een hond met een eigenwijs sterk karakter en ben toen voor een hond uit de werklijn gegaan uit een combinatie honden waarvan de papa erg koppig was en de mama een lieve kroeldoos, maar toch echt in zou grijpen wanneer het nodig was.

Zo kwam mijn duitse herder.
Toen wilde ik een vriendje erbij voor hem.
Ik keek vanaf kleins af aan al naar k9, ook ben ik opgegroeid met waak- en verdedigingshonden dus toen dacht ik, leuk een dobermann.

Dobermann heeft ook een sterk eigenzinnig karakter, dus ook een uitdaging.
Toch kunnen ze ontzettend lief zijn, met name voor baas en diens gezin.
Vind dat zulke mooie, statige honden. Zij stralen gewoon macht uit.

Dus vandaar de keuze dobermann erbij.


Ben zelf nogal van de 'donkere' honden. Dus in de toekomst neem ik er als alles goed gaat uiteraard, een rottweiler puppy bij. Heb al een fokker op het oog, maar dat is nog wel een paar jaartjes wachten...

Ik zocht naar een samojeed op aanraden van een vriendin.
Dit ivm de volgende eigenschappen:
- Kindvriendelijk
- Uiterlijk: mooie vacht (ik hou van borstelen en vachtverzorging)
- Wandelt graag
- Rustig in huis / kan redelijk alleen zijn
- Oud (poolhonden) ras

Het werd een chowchow-samojeed mix, maar de keuze voor een samojeed min of meer geboren was agv mijn affiniteit met de chow, maar welke ik toch minder geschikt vond voor mijzelf (ivm minder kindvriendelijk, minder graag lang wandelen, evt scherpte bij sommige chows en bijv ook het snurken... grrr! haha!).
Mijn Diva heeft gelukkig veelal de (voor mij/ons) positieve eigenschappen van beide rassen!

Ik koos voor mn boomertje (erbij), omdat Diva "te saai" bleek voor mn kinderen: Diva speelt niet of nauwelijks, zoekt je niet op, vind kunstjes leren niet leuk, reageert slechts heel gedecideerd op knuffels en is zowel binnen als buiten nauwelijks opvallend of ondernemend.

Dus ging ik op zoek naar een hondje met de volgende eigenschappen:
- Klein
- Kindvriendelijk en sociaal(niets scherp e/o waaks)
- Knuffelig / aanhankelijk
- Speels, actief, vrolijk en ondernemend / "out-going"
- Intelligent en "will to please"

Ik was daarom op zoek gegaan naar een tibetaanse terriër of een boomer-mix daarvan oid, maar kwam -via een herplaats-noodoproep op marktplaats- uit bij Boefje die waarschijnlijk een maltezer / havanezer mix is. Gelukkig blijkt hij (meer en meer) al die gewenste eigenschappen te bezitten!
(Ik kreeg hem als herplaatser en heb veel her-opvoeding moeten doen, maar gaandeweg blijkt hij alle gewenste eigenschappen te bezitten en verdwijnen de ongewenste eigenschappen en gedrag meer en meer).

Kortom: Ik heb (na lang en veel verdiepen in vele rassen) exact de honden (gevonden) die ik wilde en we zijn er dan ook bijzonder verguld mee!!

Een Saarloos kiest jou, niet andersom...

Ik heb meer het gevoel dat onze hondjes ons kozen... of op onze weg kwamen...

In het lager onderwijs hadden we eens een bezoekje gebracht naar een hondenasiel.

Daar mochten we een wandeling doen met de hondjes en ik 9jaar ging op stap met een Boxer.

Natuurlijk was ik een klein mager manneke dus één van de vrijwilligers die daar werkte begeleide mij
het was zone speelse sociale hond en ik was enkel als kind bekend met een golden of duitse herder.
een boxer kende ik niet maar was gewoon verkocht van zen gezichtje zen expressie !

18jaar later heb ik mijn eerste hond gaan halen en ja het werd een boxer mijn beste maat en heb er geen moment van spijt dat ik voor hem gekozen heb.

wordt nu te emotioneel ze ga hem eens een knuffel geven hihi

Wij zochten een hond die goed op een appartement te houden was, maar wel één met een beetje een stoer uiterlijk. Dan kom je dus al snel op een Bullachtige uit. Vandaar de EB.

Dus in eerste instantie voor het goedmoedige karakter, maar wel gecombineerd met het stoere uiterlijk!

Berghonden waren altijd al de mooiste honden voor mij en ik hou van hun moedige karakter.
Vroeger twijfelde ik nog tussen een Sarplaninac, de Tibetaanse Mastiff en de Kaukasische owcharka, maar ook lijken deze honden qua karakter/uiterlijk best wel veel op elkaar;
werd ik naarmate jaren voorbij gingen echt verliefd op een KO.
Het is gewoon een beer van een hond met een hart van een leeuw.
Alhoewel ik moet benadrukken dat het zeker geen hond voor beginners is en voor mensen die geen ervaring hebben met berghonden.
In ieder geval mijn favoriete ras en zo zal het altijd blijven; ik kan me een leven zonder een KO gewoon niet meer voorstellen

Ik vond Labradors maar sullige honden.
Niet eens mooi.
Maar vooral sullig. Heel erg sullig.

Toen had mijn werkgever een nestje Labradors. Op de leeftijd van 6 weken, werd hun ren ergens gezet waar ik er elke dag meerdere malen moest passeren.
Alle pupjes zijn schattig, maar die Labradors helemaal. Zijn van die ongelooflijk schattige, ronde bolletjes wol. En die ongelooflijk schattige, rondje bolletjes wol stonden telkens rechtop tegen het gaas als ik nog maar afkwam. Met hun onmogelijk iets te weigeren snoetjes en hun voorpootjes smekend om wat aandacht. Dus ja, dan houd je elke keer even halt.
En als ze bij wijze van uitzondering niet tegen het gaas omhoog sprongen, lagen ze allemaal op een hoopje te slapen. De één met het kopje op de rug van de ander, een derde daar nog eens half bovenop, het kopje naar beneden hangend. In de meest onmogelijke en allesbehalve comfortabel uitziende houdingen. En daardoor des te schattiger.

Maar het bleven zomaar wat puppies. Heel schattige puppies, dat wel. Maar toch nog steeds gewoon puppies.
We hadden thuis al een hond, ik had het druk met mijn werk. Ik hoefde helemaal geen puppie.

Maar toen er maar 3 meer overbleven, viel dat ene pupje me op. Dat ene pupje wat liever geknuffeld werd dan dat het, zoals de andere 2, mijn vingers als een onweerstaanbaar leuk speeltje aanzag. Dat ene pupje wat nooit lang genoeg geknuffeld kon worden.

En toen schoten er maar 2 over.
Hun ren verhuisde naar een plek vlak naast mijn vaste lunchplek. Dus had ik elke dag een half uur lang zicht op die 2 speelvogels. En besloot ik al vlug die 2 daaruit te laten. Vonden ze natuurlijk schitterend. Ze ontdekten altijd wel ergens een touw of tak waarmee ze gezamenlijk rond crossten. Of huppelden op ontdekking.
Dat half uur luchpauze werd anderhalf uur (kon ik zelf bepalen, bleef dan gewoon wat langer).

En toen merkte ik iets wonderbaarlijks: hoe vrolijk je namelijk wordt van spelende bolletjes wol, barstend van levenslust.
En hoe leuk het is om telkens zo vrolijk begroet te worden (deed onze hond alleen als we met het hele gezin weggeweest waren).

Maar ik hoefde geen hondje. We hadden er al één. Er was geen plaats voor in mijn leven.

En toen kwamen er kopers (puppies ondertussen 4 mnd oud)...
En sloeg de schrik me om het hart.
Ze knuffelden de hondjes, speelden ermee. En ik kon alleen maar verstijfd denken: "Niet dat hondje. Niet dat hondje." Ik kon pas terug ademen toen ze bekend maakten voor het andere hondje te gaan. En wist meteen: "Dit risico neem ik niet meer. Nooit meer. Zodra deze mensen de deur uit zijn, koop ik dat hondje."

En zo kwam ik aan mijn Caedlih.
Sullig? Absoluut niet! Integendeel: actief en speels tot aan haar laatste snik.
En toch zo mooi! Zo mooi.
Dus mijn volgende wordt er weer zo eentje. Zo'n eeuwig kwispelend Labje. Zo'n Labje wat er zo bedrieglijk sullig uitziet als hij/zij op een terrasje rustig naast het baasje ligt te slapen. Zo'n Labje wat geen enkele plas voorbij lopen kan en altijd wel in is voor een spelletje. Zo'n Labje wat heel graag wandelt, nog veel liever loopt en het liefst van al meecrosst naast de mountainbike. Wat elke hond gedag wil zeggen. En 's avonds gezellig tegen je aan kruipt, klaar voor de dagelijkse portie knuffels.
Groetjes, Floortje.

Wij vinden Dalmaten zo leuk, dat we een een vierde hebben! Gister gehaald...
Biij het 'voorstel topic' staat mijn verhaal...

Wij beslisten dat het een schotse collie zou worden. makkelijk te trainen, niet eigenzinnig, lekker wandelen, rustig in huis, niet heel actief zoals bv BC.
Luca is ons opgevallen door zijn uiterlijk. Het pleeggezin waar hij zat had hem op marktplaats gepost. Ik wou eens kijken of nestjes (gestest en erkende fokkers), ook via MP een ad hadden. Dan moest ik niet alle sites openklikken.
Er stond er idd een tussen met geteste ouders, stamboom etc. Maar bij het idee dat ik een pup moest opvoeden kreeg ik toch iets te veel stress Ik zou niet weten of het een reu of een teef moest worden of ik het allemaal kon leren. Ik vreesde dat er een werklijn in de hond zou zitten. Gehoorzaamheid wou ik graag doen met de hond, maar ik heb zwakke kniën en kan dus niet iedere dag 2u gaan wandelen... Het belangrijkste was dat ons energieniveau zeer goed overeenkwam.

Maar er stond ook Luca, schotse collie reu 5 jaar, op zoek naar een nieuw huis. dadelijk gebeld voor een afspraak. begroet door een blije enthousiaste hond. Drie uur bij die mensen gebleven, gepraat, gewandeld, elkaar leren kennen... ... en Luca was verkocht

Ik heb niet zelf gekozen, dat hebben mijn ouders gedaan. Mijn ouders zijn voor een Mechelaar x border. Nu hebben ze natuurlijk ook mijn wensen meegenomen in hun keus. Ik wou namelijk een hond die graag voor je werkt, wel een wat grotere hond en niet heel onbelangrijk een hond die met andere honden om kan gaan. Nu is dat laatste een questie van socaliseren vind ik en goed begleiden. En als ik nu zijn karaktertje zie dan is hij nu al zoals ik hem graag wil.

Als ik later zelf een hond neem dan wil ik of een mechelaar of een staff. Maar goed dat komt in de verre toekomst wel, het ligt er ook aan wat voor hond er dan bij mij past.

Wij wilden graag een hondje, enige voorwaarde buiten karakter was dat het een klein hondje is,
aangezien we echt te klein wonen voor een grote.
(Als hier een sintbernard gaat liggen is de woonkamer gevuld zeg maar)
Ik heb veel gezocht op internet, maltezers, westies, chi's.
Maar toen kwam ik bij mensen thuis die een Yorkie te logeren hadden.
Wat een scheetje! Daar ben ik me dus in gaan verdiepen, en wat bleek, dat paste wel bij ons! Grote hond in een kleine verpakking, wat een karakter zit erin!
Lekker eigenwijs maar toch gek op de baas, ga zo maar door.

Mn man is/was meer van de grote honden (ik ook eigenlijk) maar ik denk dat hier in de toekomst nog wel een York komt.
Onze kruising komt uit het asiel, en eerlijk? Ik was verliefd op dr fototje. Toevallig ook half York.

We hebben een herdermix uit het asiel gehaald, woont al jaren bij ons.
het is geen gezelligheidsdier, maar erg op zichzelf.

Op bamse werd ik gewoon stapelverliefd, en ik heb nooit een minuut spijt gehad van mijn keuze voor deze lab...het is een geweldig lieve hond, zacht karakter, luistert goed, heel chill, en soms zo gek als een deur..
heerlijke hond!

Nog een labrador erbij genomen, Lasse. Ook een schatje hoor. De twee samen zijn vermakelijk om naar te kijken 8 poten op 1 buik....

Ik vind heel veel honden mooi, ben vooral dol op de grote rassen met een hoog knuffelgehalte, maar waar ook een beetje aktie inzit...

Mijn ouders hebben al 25 jaar schotse herders gehad.
Ik ben er dus mee opgegroeid en ze zijn ontzettend lief.
het is echt een gezinshond en een echte vriend.
hij past bij jong en oud.

Hij is makkelijk te trainen.
en ik vind hem ontzettend mooi!

Waarom ik ( men ouders hebben natuurlijk mee geholpen )voor de Goldendoodle koos:

- lief
- aanhankelijk
- eigenwijs
- sportief
- enorm gek
- speels
- we wilden een wat grotere hond
- kan ook rustig zijn
- lekker knuffelig
- veel haar ( hoefde niet perzee maar is wel leuk )
- verliezen niet tot geen haar
- zijn hypoalergeen

en wie kan nou tegen dit koppie?


Het is zo een geweldige hond
met z'n eigen karakter! Heerlijk
we genieten nog elke dag van hem!

Trouwens leuk om van iedereen te horen waarom je
voor dat ras hebt gekozen!

En ik moet erbij zeggen dat toen we bij de fokker waren om
de pupsels te bekijken kwam er 1 zo pieterig pupke naar
ons toegelopen/gekruipen en gaf ons een lik! Dat was
al genoeg gezegt dat is onze Yamin geworden!

wij vangen honden op en deze kwam bij toeval bij osn, omdat zijn vorige opvanggezin op vakantie ging.

we zijn helemaal gevallen op zijn karakter dus. andere opvanghonden waren en zijn ook erg leuk, maar drum heeft toch echt ene gouden karakter

Ik wilde een gezonde hond die ik zoveel mogelijk mee kon nemen bij alles wat ik deed.

Hij moest vriendelijk zijn, luisteren, sociaal, sportief, rustig in huis en geschikt voor veel verschillende soorten activiteiten, flexibel en stabiel zijn en ook mee naar mijn werk kunnen, mij verdedigen als het nodig zou zijn, enz.
Verder moest hij praktisch in onderhoud zijn en geen gekunsteld uiterlijk hebben.
Ik wilde eigenlijk een zo gewoon mogelijke hond. Het is de Laika geworden en die voldoet voor mij (na meer dan twintig jaar en inmiddels de 15e laika) nog steeds aan de beschrijving.