plotseling

Wat een tragedie; zo plotseling, maar er kon niemand iets aan doen, gelukkig heeft je da zo'n inzicht.
Geen schuldgevoelens, het gemis is al erg genoeg...ik leef echt met je mee...

uiteindelijk telt jullie leven samen, niet het laatste moment...

Ohh meid wat verschrikkelijk.
Dat zoiets nou juist daar moest gebeuren, wat zal jij je ellendig voelen maar dit had je niet kunnen vermoeden en niet kunnen voorkomen.
Ik leef intens met je mee!

wat erg zeg
verdorie toch
heel veel sterkte!

Ai wat een verschrikkelijk verhaal van je lieve kanjer

Ik wens je heel veel sterkte

Heel veel sterkte ..

Beste Nancy,

Wat een afschuwelijk verhaal.
Ik begrijp dat je je schuldig voelt, maar dat is absoluut niet terecht.
Het had ook kunnen gebeuren als je Nikki een paar uur thuis alleen had gelaten.
Een maagdraaiing is iets wat honden zelden overleven.
Zelfs als je op tijd naar een dierenarts gaat, is het risico van een operatie nog bijzonder groot.

Ik wens je heel veel sterkte met dit grote verdriet.
Put uit de mooie herinneringen aan Nikki!

Hartelijke groet,

Jantien

Ik weet dat het wanneer het thuis gebeurd had, ook niet veel meer voor haar had kunnen doen, praktisch onmogelijk om haar binnen 10 minuten midden in de nacht op een operatietafel te kunnen krijgen. Schuldgevoel probeer ik dan ook maar van me af te zetten, maar is makkelijker gezegd dan gedaan.

Wat erg voor je prachtige hond.

Veel sterkte gewenst met dit verlies

Wat verschrikkelijk voor jullie, zo plotseling ......
Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe, xxx

Ik kan niet anders zeggen dan: Heel veel sterkte. Dat schuldig voelen hoort erbij. Iedere dieren eigenaar weet dat het hoort bij het rouwproces. En zeker als het zo plotseling gebeurd. Nogmaals sterkte.

ik vind het zo erg voor je dat je je maatje zo moet verliezen maar leef met de gedachte voort hoe goed ze het had bij jullie,het is niet altijd even makkelijk om er over te geraken maar er komt een dag dat je er beter mee omgaat ,ik kan het weten dit jaar was zeer moeilijk voor mij en nog steeds ik heb op 6 maand tijd mijn 2 maatjes verloren en heb het er nog steeds moeilijk mee onze billie was 6 jaar en had botkanker heb hem moeten laten gaan eind februari maar ik had onze yasper nog waar ik mij heel erg aan vasthield toen het noodlot tegensloeg en onze yasper ziek werd ,een infectie op zijn longen eind september heb ik van hem moeten afscheid nemen hij was 5 jaar ik leef ook alle dagen met de gedachte hoe goed ze het hier hadden want onze dieren waren alles voor ons wij hebben geen kinderen en dat waren onze kindjes..ik wens je heel veel sterkte

groetjes c.

Ik kan niets anders zeggen dan heel veel sterkte , we weten bijna allemaal hoe het is om je beste maatje te verliezen en ik hou het bij dit soort berichten nooit droog

Dat is helemaal erg, twee vrienden verliezen in een half jaar tijd, wat zal jij je rot voelen, wanneer ik bedenk hoe rot ik me voel en jij hebt het gewoon dubbel, dat is een hard gelag.Ik hoop dat het zonnetje weer voor me gaat schijnen....ben daarstraks de ronde gewandeld die ik altijd met haar liep en met haar hondemaatje en mijn wandelvriendinnetje, was wel even confronterend.

De bedoeling was dat dit 1 bericht zou worden, maar die handigheid heb ik nog niet zo te zien....

het zal wel ooit beteren denk ik maar het gemis blijft toch hoor,het is hier zo stil in ons huisje,je kan je inbeelden van 2 lievelingen naar niets meer,mijn man had al gezegt dat ik mij een nieuwe pup moet aanschaffen maar dat kan ik gewoon niet, hij bedoelt het wel goed maar zo maar je maatjes direkt vervangen dat kan ik niet misschien komt het er wel nog van maar zeker dit jaar niet meer want dit was gewoon een rotjaar voor mij en eerlijk gezegt heb ik geen zin meer in een nieuwe hond al het verdriet dat je nadien altijd hebt het doet teveel pijn maar ik zeg niet nooit meer want dat weet ik niet we hebben al heel ons leven honden gehad en of we zonder kunnen in ons leven dat denk ik ook niet

groetjes c.

Ik weet helemaal niet wat ik wil, op dit moment zeg ik dus voorlopig hoef ik niet meer, maar kan me dus ook niet voorstellen dat ik nooit meer zo een maatje heb.

hallo nancy,

heel veel sterkte gewenst ik weet wat het is ik heb gister de as van mijn lieve vriend opgehaald mijn maatje pff wat een ellende zeg

zoo... echt vervelend om je hond net daar te verliezen. (zoiezo natuurlijk maar toch)
Ook voor de mensen die je hond opvingen moeilijk zulk nieuws te moeten overbrengen..
Jeetje zeg en dat gewoon om even te wennen voor de vakantie enzo en dan opeens zoiets.
Dat was echt onverwachts zeg... moeilijk.

Veel sterkte.

ja ik ben echt blij met deze site hier kun je tenminste je verhaal kwijt ik weet niet hoe die pijn ooit over moet gaan ze zeggen het word steeds minder maar op dit moment kan ik me dat nog niet voorstellen kon ik hem nog maar knuffelen ik praat alleen nog maar over benno het eten smaakt niet meer het is allemaal zo triest die vrolijkheid is gewoon weg

pff k krijg kippenvel :(
veel sterkte!

Wat een vreselijk verhaal..Hier is Bijou ook zo plotseling overleden, en het duurt een tijdje voordat het echt tot je door is gedrongen dat ze overleden is. Dat zal misschien bij jou nu ook zo zijn. En dan de 'wat als' vragen, dat is afschuwelijk..Wat als je dit had gedaan, wat als je dat had gedaan, was ze dan nog in leven geweest? Je word er gek van, tenminste, ik werd er gek van.

Ik wens je heel veel sterkte met dit grote verlies, geef jezelf even de tijd om het tot je door te laten dringen en om het te verwerken. Echt verwerken of het ''een plekje geven'', daar geloof ik niet in. Het zal altijd een verlies blijven, altijd een verdriet, altijd een gemis. Het word wel dragelijker, maar bij mij is dat het enige wat er veranderd.

En een nieuw maatje, natuurlijk zal je dat nu willen of op ten duur, doe vooral wat voor jou het beste voelt..Ik wilde direct weer een hond in huis halen, al is het maar omdat je hele ritme weg is, je de geluiden niet meer hebt die bij een hond horen, het knuffelen, enzovoorts..
Maar een hond zoals jouw Nikki ga je niet vinden, daar was er maar eentje van. Pas als je dat weet, en ook echt zo voelt, dan zou je kunnen gaan rond kijken, als je dat dan wilt uiteraard..

ja precies benno was er altijd voor me hij voelde meteen aan als je niet goed in je vel zat er is zo'n enorme leegte ontstaan en morgen gewoon weer werken alsof er niks gebeurt is vreselijk gevoel is dat zeg ik heb zijn halsband gelukkig nog daar zit zijn geur nog aan en wat haartjes dus aantal keer per dag even halsband vastpakken en ruiken heel raar maar dat doet goed en aan het praten tegen benno alsof hij er nog is wat een leegte naar 11 jaar zeg en inderdaad dat verhaal van jouw wat een trauma zeg dan heb je inderdaad een gevoel van was ik maar voor haar daar op dat moment ik snap je helemaal en dat doet pijn zeg maar wat een mooi meisje had je zeg daar zou die van mij nog wel verliefd op zijn geworden.
het enigste waar ik toch spijt van heb is dat ik vandaag de foto's heb bekeken hoe benno opgebaard lag dat is geen fijn gezicht zeg helemaal mager kon zo de ribben tellen afschuwelijk had ik de laatste blik maar toen hij tegen mij aan in slaap viel

hoe oud was ze?

9jaar tog he?