Zijn grote spaanse broers :-)

We waren gisterenavond gaan wandelen met de vossentocht (georganiseerd vanuit het natuurhulpcentrum) en Kyro was natuurlijk mee. Er waren ook echt veel andere honden daar en Kyro moest zich toch altijd even laten horen als hij er eentje zag. Blaffen, haar recht en de held uithangen totdat de andere hond effectief keek of naar hem toe bewoog en dan snel weglopen Een held op sokken dus.
En dat is zo eigenlijk 2u aan een stuk gegaan. Op elke hond blaffen en stoer doen.
Tegen het einde ben ik een groepje tegen gekomen met Galgo's en een paar andere kleine hondjes en die kwamen dus ook uit Spanje via een reddings-organisatie. En raar maar waar, Kyro heeft zich niet laten horen! Hij ging er meteen naartoe, zo wat onderdanig snuffelen aan de snuitjes van zijn grote 'broers' en dat ging met al die hondjes zo. Lekker kwispelen en spelen. Echt vreemd om te zien, net of hij ze allen kende
Ik zal me dat absoluut inbeelden hoor maar het was heel apart om te zien hoe hij op zijn landgenootjes reageerde tegenover alle andere honden die we zijn tegengekomen
Misschien spreken de honden toch een eigen echte taal en verstonden ze elkaar

Apart om te lezen, mischien een eigen reuk en daardoor herkenning. Het kan ook aan het ras gelegen hebben.
Ik heb wel honden gehad die duidelijk 'ras' voorkeur ef afkeer hadden.
Een hond moest bv niets hebben van golden retrievers, maar was gek op windhonden (reu of teef).