Dag lieve Shenna...

Ik heb afgelopen dinsdag afscheid moeten nemen van mijn Viszla Shenna. Ik heb het hier behoorlijk moeilijk mee.

Anderhalf jaar geleden kwamen wij er tijdens een zwempartij in Slovenië achter dat Shenna bloed plaste. Natuurlijk dachten wij gelijk dat ze blaasontsteking had, maar waren eigenlijk ook bang dat het erger zou zijn omdat ze niet zichzelf was. Ze was een hond die wilde rennen, spelen, altijd nadrukkelijk aanwezig, en die vakantie was dat anders. Ze was stil, lag veelal op haar dekje in de schaduw en als je haar aaide dan reageerde ze alsof ze pijn had. Plas opgevangen en naar de plaatselijke dierenarts gegaan, die gaf haar medicijnen tegen blaasontsteking, maar zei wel dat als het met een week niet minder was geworden, we terug moesten komen. Het was inderdaad wel íets minder geworden (het bloed plassen) maar nog steeds duidelijk te zien. Terug naar de dierenarts en die zei dat we het best maar een echo konden laten maken omdat er zeer waarschijnlijk meer aan de hand zou zijn. Omdat we een dag later naar huis gingen hebben we besloten om naar onze eigen dierenarts te gaan. Vele onderzoeken volgden en uiteindelijk kwam het nare bericht: Shenna had een tumor in haar blaas...
We hebben haar toen in november laten opereren en dan hoop je dat het allemaal wel weer goed komt. Maar groot was het verdriet toen ze drie maanden later weer bloed plaste. Dan sta de voor de keuze...weer opereren, weer ellende voor Shenna? Uiteindelijk hebben we toen besloten om haar niet meer te laten opereren, en haar zo lang mogelijk pijnvrij bij ons te houden.
Maar een aantal weken geleden kon ik het niet meer, ik had zo met haar te doen, en wilde haar nog niet kwijt. In tranen heb ik toen het dierenziekenhuis in Utrecht gebeld of we daar terecht konden om haar toch nog een keer te laten opereren. Vorige week woensdag ben ik daar geweest, Shenna is uitgebreid onderzocht en moest weer van alles ondergaan, maar dat deed ze, ze liet alles gelaten toe.
Op de echo was te zien dat er inmiddels 2 tumoren zaten, maar, zo zeiden ze, als ze op een klein punt vast zitten zijn ze goed te verwijderen. De artsen wilden toch nog even met een uroloog overleggen wat ze moesten doen en ik zou vrijdag gebeld worden.
11 november werd ik inderdaad gebeld... er zaten niet 2 maar 3 tumoren in haar blaas, en ze zouden zoveel weg moeten snijden dat er niet voldoende blaas overbleef voor een goede blaasfunctie. Zelf had ik de gedachte dat als er in één jaar tijd 3 tumoren kunnen groeien geen enkele operatie dit kan genezen... dus niet meer opereren.
Maar, hoe het kan weet ik niet, het ging ineens zo ontzettend snel bergafwaarts met Shenna. In een paar dagen tijd, ging het zo slecht. Afgelopen weekend hebben we besproken dat we het nog een weekje 'aan zouden kijken'....maar dat weekje hebben we niet gehaald. Dinsdag-morgen ging het echt niet meer, en ik heb mezelf toegesproken dat ik nu voor haar moest kiezen en niet voor mezelf. Maar was is dat ontzettend moeilijk, je moet afscheid gaan nemen van iets wat je zo dierbaar is, waar je een band mee hebt, wat je het liefst voor altijd bij je wil houden.
Dinsdagavond 15 november is Shenna ingeslapen...ze heeft geen pijn meer, maar ik zoveel verdriet. Ik mis m'n doggy, samen wandelen, haar troostende blik naar mij, haar altijd kwispelende staart, het trust doggy als ik naar bed ging, gewoon....haar aanwezigheid. Ik weet best dat het verdriet zal slijten...maar hoe lang dat gaat duren, geen idee.
Shenna is maar 8 jaar en 4 maanden geworden...

Dag lieve doggy

Het is altijd moeilijk om van een dier afscheid te moeten nemen, zeker omdat je het dier beschouwd als een familie lid en het verdriet doet pijn. Gelukkig blijven de mooie herinneringen voort leven in ons hart en kijken we vaak met veel plezier terug op een mooie tijd die je samen had. Ik wens je veel sterkte met je verdriet.

Wat verschrikkelijk!
Heel veel sterkte hoor!
Het is niet makkelijk om zo'n keuze te moeten maken...
Maar ik vind het heel moedig dat je er toch voor gekozen hebt om haar uit haar lijden te verlossen...
Ze heeft nu geen pijn meer...

Rust zacht lieve Shenna

Ik wens je heel veel sterkte.

Maar je hebt wel de goede keuze gemaakt om haar van de pijn te verlossen.

Zo moeilijk om afscheid van je dierbare maatje te nemen!

Ik kon het ook niet bevatten hoe snel bergafwaarts het kan gaan, eigenlijk nog steeds niet. Goed van je dat je ook nog naar Utrecht bent gegaan. Je hebt er alles aangedaan, tot het eind ben je ervoor Shenna geweest.

Heel veel sterkte toegewenst!

Heel veel sterkte toegewenst, rust zacht Shenna

Daar zit ik dan met tranen in mijn ogen....
Ik heb zo met je te doen en voel met je mee...het is je kind, wat een ander ook zegt.De band met je hond is met niets anders te vergelijken en je weet het....je weet als je een hond aanschaft dat vroeg of laat dat moment komt maar je wilt er niet aan denken. Toch heeft het ook een fijne kant, dat je dit mag doen voor je hond. Het laatste en prachtigste wat je kunt doen voor je zieke dier, hem verlossen van zijn lijden. Bij mensen mag dit nog steeds niet en zou je dan liever willen dat je aan moet zien hoe je hond een afschuwelijk leven heeft? Hoe moeilijk het ook is, ik ben elke keer weer dankbaar dat ik dat kan doen voor mijn hond en dan komt die afschuwelijke leegte......ik wens je heel heel heel veel sterkte.

Heel veel sterkte.

Heel verdrietig dat Shenna niet meer te helpen was. Ik wens je veel sterkte met het verdriet en gemis!

Heel veel sterkte met het verlies van je lieve Shenna !

Heel veel sterkte met het verlies van Shenna.
Het gemis is ondraaglijk,maar probeer aan de
mooie momenten te denken,praat erover....
Ik leef met jou mee.

...poeh ik word toch wel even stil van al die lieve reacties! Doet me goed, echt... Ben blij dat ik deze site gevonden heb. Weet nu dat er altijd een plekje is waar ik over mijn verdriet en gevoel kan praten.Dank je wel allemaal

Annemarie
Shenna...voor altijd in m'n hart

annemarie, ook van mij heel veel sterkte gewenst, dit forum daar zijn vele forummers die het zelfde hebben mee gemaakt, en dan jouw gevoelens volledig begrijpen, iedereen , bijna iedereen weet wat het is om een maatje te moeten verliezen, ook ik. en kom hier maar terug als je het moelijk hebt, begrepen wordt je door iedereen.

Heel veel sterkte en wat zal je haar missen

Annemarie,

Hoe triest ook je hebt Shenna verlost van de pijn.
Het is moeilijk het een plekje te geven,maar echt het komt zover.
Er komt een tijd waarin je met een goed gevoel en met een beginnende glimlach terug kan kijken,naar jou leven samen met Shenna.
Wens je heel veel kracht en sterkte.

Rust zacht mooie Shenna.

Ontzettend moeilijk jou lieve hond gaf zelf al aan niet meer te kunnen, je hebt zoveel voor haar gedaan.
Wat een moeilijk beslissing mawr wel de juiste.

Heel veel sterktw.

Moeilijk he. Je voelt je zo machteloos en moet een beslissing nemen.

Je hebt ze echter helemaal genomen met de beleving voor je hondje voor ogen en het is dus de goede keuze. Jij wist wat je zag en hoe het voelde. De beslissing was dus juist.

Maar we kunnen ons helemaal voorstellen hoe moeilijk het afscheid nemen was en hoe erg het gemis nu. Dit gemis zal nooit over gaan en dat hoeft ook niet. Je mist haar omdat ze zo waardevol, zo belangrijk voor je was. Alleen als je dat niet gehad had was het verdriet nu minder. Maar na verloop van tijd zul je ermee kunnen leven en beseffen dat de band er voor altijd is.

Heel veel sterkte toegewenst.

Heel veel sterkte met het verlies van Shenna.

schrijf hier maar wat je kwijt wilt...voelen met je mee

Inmiddels zijn we vier weken verder...al vier weken zonder Shenna. Ik huil niet veel meer, maar mis haar nog zo ontzettend! En over één ding kan ik nog niet praten, dan schiet ik gelijk weer vol. Dat ze zo graag met me mee ging die avond, en dat ik wist wat er ging gebeuren. Zij troostte mij, toen ik verdriet had. En ook dat mis ik zo vreselijk, dat Shenna er altijd voor mij was, dan kwam ze naar me toe met een bal of gewoon kwispelend voor me staan. Ik las op een ander topic dat ik haar los moet laten, maar dat is zo moeilijk want ze zit nog zo in mij en m'n dagelijkse doen.
Ik hoop ook zo dat ze me een keer op één of andere manier laat weten dat het goed is zo, en dat zij het goed heeft nu.
Echt een plekje heb ik het nog steeds niet gegeven, maar je moet verder. En voor anderen is het al 'zo gewoon' dat ze er niet meer is, maar voor mij nog lang niet, het verdriet zit nog te veel in mij...

Annemarie

*Shenna voor altijd een speciaal plekje in mijn hart!*

Dat je Shenna 'terugvoelt' komt wel. Het verdriet is nog te scherp.
Missen blijft, maar op een andere manier.

veel sterkte

Lieve Annemarie,

Bij mij is het bijna 6 maanden en ik kan het ook nog steeds niet loslaten en een plekje geven. Hoe erg ik ook mijn best doe. Laat het nu gewoon over me heen komen. De ene week gaat het redelijk goed, maar afgelopen weekend weer veel gehuild. Het overvalt me op onverwachtse momenten.

Ook ik zou graag een teken willen krijgen dat alles goed met haar gaat en dat wij echt de juiste beslissing hebben genomen. Maarja, of ik die ooit krijg. Heb wel 2x een droom gehad hoe slecht ze aan toe zou zijn als wij haar niet hadden in laten slapen. Maar of dit een teken is....weet het niet, denk meer dat ik deze dromen heb omdat ik er nog veel mee bezig ben en veel verhalen lees op dit forum.

Mijn hondje zal ook altijd in mijn gedachten en in mijn hart zijn. Hoeveel pijn het verdriet en gemis ook is, ben zo blij dat zij in mijn leven is gekomen. Dat kan niemand van mij afpakken. En dat geldt ook voor jou.

Heel veel sterkte!

Wens je heel veel sterkte.

Ik weet ook wat je doormaakt, en het doet zo'n pijn

Ik wens je heel veel sterkte toe met het verlies van Shenna.

Het is altijd zo moeilijk om ze te moeten missen.

Maar het krijgt wel een plekje en daar is tijd voor nodig.