wat houd ik toch van mijn lieve hondje!!!

jah dat moest ik gewoon even kwijt... Moke is nu 12 weekjes oud en dus nog maar 4 weekje bij ons maar hij hoort er helemaal bij. Ik geniet zoveel van hem. in het begin was het even aftasten en was ik even bang dat ik toch geen goede keuze had gemaakt om op dit moment voor een pup te kiezen. Ik zit nl. middein een burnout. Wel goed overwogen en mijn instelling was dat hij me juist positieve energie zou geven en een reden om er meer uit te gaan, lekker ontspannen wandelingen maken naast de gewone dingen waar ik het huis voor uit moet.
Eerst was het juist even heel heftig, ik kende zijn karakter nog niet en was wat onzeker over hoe ik het moest aanpakken, het is nl. al een poos geleden dat ons eerste hondje pup was.
Maar als ik nu naar hem kijk en met hem speel dan overspoeld mij een gevoel van warmte en geluk. Ik krijg dan bijna tranen in mijn ogen en bedenk, ja jij maakt het verschil juist nu in deze lastige tijd van mijn leven. Naast mijn lieve kindertjes natuurlijk, maar een hond geeft je toch even een ander gevoel, niet meer of minder maar anders.
Net heerlijk met hem op de bank gelegen en dan wil ik alles even voelen en bekijken, alles in mij opnemen elke kleurverandering en detail... wat een genot zo'n hond!!! een maatje voor het leven!

Fijn dat het zo goed gaat, Elsbeth.
Mijn ervaring is ook dat je hond soms een soort medicijn voor je kan zijn!