hond gromt als ze kluif heeft

Bang zijn en dat mag niet.

Het vreemde is, dat dat zich nooit gesteld heeft. Wodan had zijn plek, iedereen rustig.
Hij had ook alles in overvloed, misschien dat hij daarom zo rustig was.
Hij werd ook niet één keer per dag gevoerd, maar had nonstop brokken ter beschikking.
Zijn aard was er ook niet naar; hij beschermde de kinderen, die relatie zat echt goed.(en was niet te dik) (zij zorgden ook enorm voor hem)

Een hond die zou grommen? Zoals ik al zei; beetje bij beetje leren afgeven. Pikt er nooit eens iemand een frietje van je bord? Of grom je dan?
Geef je in het verkeer nooit je voorrang af?
En nu vergelijk ik honden met mensen, en dat is fout, want voor je het weet heb je een ongelukkige, gedestabilliseerde hond die geen leider heeft, of tenminste baasje.

Waarom moet alles zo scherp afgemeten zijn? Is altijd alles haarfijn gedoseerd?

Natuurlijk moet een hond zijn eigen leefruimte hebben, anders werd hij gek, maar een hond leeft ook graag samen met mensen, en daarom kunnen ze dat ,volgens mij, prima plaatsen.

Het sleutelwoord blijft natuurlijk respect, dat heb ik ook al meermaals gezegd.

Wat me nog van het hart moet;

Dat aanleren van het 'mogen afnemen' van de kluif is enkel in de opvoedingsperiode!
Als dat gekend is zijn we allebei gerust en ga ik echt niet meer even een kluifje afpakken...
Een kluif of wat dan ook, is dan echt zijn snoepje!
Dit geeft dan gewoon geen problemen meer naar de toekomst toe.(snap je?)
Nu leek het alsof ik iedere keer even een kluifje ging afpakken voor de fun...(echt niet dus)

moest ik even kwijt