nog zoveel verdriet

Hallo beste mensen ik wil even iets van mij afschrijven in de hoop dat het helpt..
Ik was het baasje van een prachtige Duitse Staander, karel is zijn naam.
Sommige mensen zullen mij wel gek verklaren of een aansteller vinden maar dat kan mij helemaal niets schelen.
Karel was voor mij een vriend, levensgezel, voorbeeld en trooster in moeilijke tijden en hoe raar het ook klinkt, hij was voor mij ook een voorbeeld van hoe verder te gaan.
Ter verduidelijking. Ik ben een man van 67 en heb oa. een openhart operatie (bypass) ondergaan, sinds 4 jaar nierkankeroperatie aan het overleven, milt moest plotseling verwijdert worden en ik heb ernstige osteoporose (altijd pijn).
Al met al geen prettig toekomstbeeld.
In bed kon ik alleen maar op mijn rug liggen, behalve wanneer Karel bij mij lag dan kon ik tegen hem aan liggen en beter slapen. Deze hond heeft jaren tegen mij aan geslapen tussen mijn vrouw en mij in.
Alle moeilijkheden op mijn pad werden altijd gedeeld met - en getroost door mijn hond Karel ieder stap en altijd was Karel er, hij voelde haarfijn aan wanneer ik het moeilijk had.
Mijn vrouw kon aan de hond zien hoe het met mij ging.
Ergens naar toe, karel ging mee hij was dol op autorijden. We hadden 5 honden, 1 Fox terrier, 2 x Kooikers, 1 Jack Russel en Karel.
Jack Russel (16 jaar) en Kooiker (7 jaar) zijn inmiddels al overleden ( 2005 en 2010 ) maar dat was toch een ander soort verdriet.
Hoewel ik denk nog iedere dag aan ze. Mijn Karel kon aan mij zien wanneer ik verdriet had, hij kwam dan een kusje geven even zijn kop op je schoot. 's-avonds met naar tv kijken altijd op schoot kortom geen stap zonder mijn Karel.
Het laatste jaar ben ik eigenlijk alleen maar bezig geweest met wat ik zou moeten zonder Karel, je ziet hem ouder worden en wat aftakelen. Tot een paar weken terug, toen merkte ik dat hij pijn kreeg en geen zin meer had om in de auto mee te gaan. Pijnstillers bij de dierenarts gehaald en deze hielpen. Tot zaterdag avond toen ging het hard achteruit en kon ik met pijnstilling niet meer alle pijn weghouden.
Ik moet ook vertellen dat Karel al een tijdje last had van schokken en beven.
en behoorlijk doof begon te worden.
Ik heb Karel toen een dubbele dosis morfine gegeven om hem absoluut geen pijn te laten lijden en daarna zijn we onmiddellijk naar de DA gegaan en daar werd de diagnose gesteld "waarschijnlijk tumor in lever" omdat de tramadol steeds korter werkte en de pijn steeds sneller terugkwam en de hond ook geestelijk enorm achteruit ging.
Bij De DA kwamen we tot de conclusie dat om erger lijden en snelle aftakeling (vergiftiging door leverfalen etc..) het beter was om hem te laten inslapen.
De hond, zo versuft als hij was stond op en kwam mij in mijn nek likken van het is goed baasje. In zijn doodsnood ging de troost nog uit naar het baasje.
Zo is geschied en we hebben Karel gisteren begraven in een mooie kist bij de andere hondjes.
Karel is 13 jaar en 4 dagen oud geworden.
Vaarwel Karel en bedankt.
Het is behoorlijk veel geworden maar misschien heeft iemand er wat aan, ik zit momenteel te janken achter de pc en ik kom er maar niet overheen. Heb medicijnen gekregen om het wat dragelijker voor me te maken maar voor mijn gevoel kom ik hier nooit meer van af en ik weet echt wel wat verdriet is. Dit voelt als een eindpunt zonder toekomst.
Zo iets als Karel maak je maar een keer in je leven mee en ik heb m'n hele leven honden gehad.
Ik ben geen schrijver en ik doe dit om mijn eigen verdriet wat van mij af te schrijven en Ik hoop dat andere mensen die een geliefd huisdier hebben verloren hier misschien wat troost uit kunnen putten en weet dat u zich niet hoeft te schamen voor het verdriet.
Vriendelijke groet.

Heel erg veel sterkte met het verlies van karel.

Hij was heel bijzonder voor u, maar dit was wel de beste keuze.

Hij verdient een waardig einde. En dat heeft hij zeker gekregen met zo'n liefdevol baasje aan zijn zij.

Het is helemaal niet gek dat er heel veel verdriet is als zo'n grote vriend wegvalt.

Ik weet zeker dat iedereen hier op hp er hetzelfde over denkt.

Schrijf maar lekker, misschien lucht het op.

Nogmaals heel veel sterkte

U mag dan misschien geen schrijver zijn, ik proef er precies uit wat Karel voor u betekende: alles. Ik wens u dan ook heel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies, want een dierbare hond verliezen doet je gewoon heel veel verdriet en pijn.
U hebt er goed aan gedaan om hier op HP over Karel te schrijven, u treft hier veel lotgenoten, we hebben het bijna allemaal al eens meegemaakt. Ik hoop dat u zich een beetje zult kunnen optrekken aan de berichtjes van medeleven die in uw topic zullen worden geplaatst.
Heel veel sterkte.

Rust zacht lieve Karel.

ik wil je heel veel sterkte toewensen !
en echt je komt er wel doorheen, al lijkt het nu niet zo
je hebt gedaan wat je moest doen en ik begrijp dat je het zooo enorm moeilijk hebt.

en weet je, je staat er hier niet alleen voor.
en je lieve Karel,
wel die is dankbaar voor wat jij ook voor hem hebt betekent en is nu pijnvrij aan het spelen aan de regenboogbrug.

heel veel sterkte en slaapzacht Karel

woow wat een vehaal zeg...

Heel veel sterkte met het verlies van je hondje, je vriendje en maatje..!
Wat een bijzondere hond is hij voor je geweest die lieve karel!
Goed dat je geschreven hebt hoor.
Ik wil je ook het beste wensen voor je eigen gezondheid voor zover.

grtz

vind ,t heel erg voor u ...heb ,t zelf ook al 2 x meegemaakt en met m.n 2de hond had ik ook zo,n hele speciale band net als u met uw hond !.... heel veel sterkte en hoop dat ,t schrijven een klein beetje helpt !
gr kay

Een hond, een maatje verliezen; het hakt er ontzettend in. Dat verdriet is niet te vatten, de dagen zijn stil.
Het is niet raar als je dat hier neerschrijft, we weten dat ze nooit vergeten zijn.
Ik wil je heel veel sterkte wensen, ik weet hoe het voelt.
liefs,

je beste vriend verliezen...dan staat de wereld stil en hoeft het eigenlijk allemaal even niet meer. Ik herken het, dit jaar al 2 herders verloren en de derde gaat het einde van het jaar ook niet halen. Je weet dat ze geen 20 jaar worden maar toch...afscheid nemen is vreselijk.
Je weet dat je er goed aan hebt gedaan om hem rustig in te laten slapen maar dat maakt het er niet makkelijker op.
Ik hoop dat je net als ik, binnen korte tijd alleen nog maar aan alle fijne momenten zult denken.
Zo'n vriend krijg je nooit meer maar wie weet kun je zelf nog wel de beste vriend worden van een oudere hond die eenzaam is en een arm om hem/haar heen zoekt.
Heel veel sterkte gewenst zowel lichamelijk als geestelijk.

Lieve meneer,

Mijn eerste hond was precies zoals Karel, hij was een Duitse Herder en heette Wodan. Hij was mijn soulmate... geen hond, maar iemand die kon voelen hoe ik me voelde. Ik heb ook kanker gehad, en zeker in de periode van zoveel onzekerheid zoveel aan mijn hond gehad... Hij wist dat ik ziek was, en ging met mij om van dag tot dag. Ik zal hem nooit vergeten, hij was uniek! Nu zestien jaar later sind twee maanden hebben wij een nieuwe pup, een klein hondje (shih tzu) en ook met dit hondje voel ik een dergelijke band. (Hij is wel klein hoor).
Wellicht is het voor u een idee om binnenkort eens wat oudere hondjes in het asiel te gaan bezoeken om te kijken of er een bij zit die wel wat liefde en vriendschap kan gebruiken, en die misschien wel uw beste vriend kan worden ( een karakter vervangen kan nooit), maar ik denk dat u daar wel van opbloeit, en zo'n hondje ook.
Sterkte met het verlies van Karel..

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Uw verhaal heeft me echt geraakt en ik zit hier met tranen in mijn ogen.
Ik wil u veel sterkte wensen met het verwerken van uw verlies !

Lieve mensen bedankt voor jullie reactie dit doet me echt goed.
ik ben nu nog niet toe aan nog een andere hond, Joeri (20 jaar) en Marlow (16 jaar) kunnen dit niet meer aan en ik wil nog even van deze 2 kunnen genieten.

Met de ene hond heb je een andere band dan met de andere............ heel veel sterkte met het verdriet en het gemis van Karel. Gun uzelf de tijd om te rouwen, het is tenslotte niet niks om een vriend te verliezen!

de emotie;s spatten van het scherm af , ik voel gewoon de pijn en verdriet van een baasje die zo ontzettend veel had met Karel en Karel met u .

Ik heb er bijna geen woorden voor , ik leef echt met u mee .

Karel heeft een heel mooi leven gehad met u en wist hoe veel u van hem hield . het feit dat hij u gerust stelt ..door u te likken van het is goed zo . daar uit kan je op halen hoe sterk de band was . Honden voelen vaak aan wanneer ze kunnen gaan .Mijn zus heeft het zelfde mee gemaakt met haar duitse herder hij is 11 jaar geworden ,mijn zus haar grootste angst was haar hond te verliezen en toen de dag aan gebroken was liet haar hond echt merken het is tijd nu . mijn zus was er kapot van maar ze is na een rouw proces er weer sterker uit gekomen . U heeft nu heel veel verdriet maar karel weet dat u het aan kan . dus heb daar vertrouwen in ..en heb ook vertrouwen eens zie je elkaar weer

Heel veel sterkte ( en wij hier op het honden forum vinden u helemaal niet Kinderachtig en weten heel goed wat u voelt )

Heel veel sterkte met dit grote verlies.
En nee hoor het is helemaal niet kinderachtig, juist heel mooi om
te lezen wat voor bijzondere band u had met Karel.
U heeft Karel een fantastisch leven gegeven en Karel heeft hetzelfde
voor u gedaan.
Het grote verdriet zal slijten maar Karel zal voor altijd een speciale
plek in uw hart hebben.
Nogmaals sterkte!!!!!!
Marianne

Het is zeker wel eens goed om het van je af te schrijven.

Heel veel sterkte met het verlies van Karel.

Jouri....ik lees wat je doormaakt, huilen mag , verdriet hebben is heel normaal als je een geliefd huisdier verliest, en nimmer meer kan aanraken.

Jouri...laat je verdriet niet de overhand krijgen, jouw Karel heeft bij jou een geweldig fijn leven gehad, jij was zijn baas, vol liefde en zorg, nu is Karel naar hierboven, en kijkt over jouw schouder heen hoe jij het maakt. verdrietig is het Jouri. voor iedereen die een huisdier kwijt raakt.
probeer je te verzetten, ook Karel zou het niet prettig vinden om je zo te zien , je verzwelgen in je verdriet, niet doen, jouw Karel heeft het fijn gehad, en verdiend geen verdrietig baasje.

onthoud Jouri, dat bij het overlijden van jouw Karel, er een prachtige herinnering geboren is, het doet pijn, maar heus na een poos komt er een lach op je gezicht, en kijk je terug vol vreugde naar de belevenissen van jouw Karel.

voor nu ? verdrietig zijn mag, huilen ook. maar herdenk zijn herinneringen. de pijn zal met de tijd verzachten Jouri, heus.

ik lees dat jouri niet uw naam is, dacht het even, maar net zo goed bedoeld. Jouri is de naam van de hond die er nog is ?

@Willemijn Joeri is inderdaad onze fox van 20 jaar en marlow is ons kooikertje hij is inmiddels al 16, en dat u het goed bedoeld had ik wel begrepen hoor,het doet me goed te weten dat er hier zoveel mensen begrijpen wat een verdriet je hebt als je je maatje verliest.

zo een fox van 20 jaar ?? en een kooikertje van 16 jaar ..ze heben het bij jullie wel heeeeeeeeeel erg goed ik wist niet dat een hond zo oud kon worden

De tranen lopen over mijn wangen nu, vorig jaar bijna op de kop af een jaar geleden is mijn beste vriend ooit overleden. We hadden zoveel meegemaakt, echt hele erge dingen en fijne dingen, hij troostte me, hield me op de been en vaak zei ik: als ik hem niet meer heb ben ik zelf ook binnen een jaar dood. Ik heb inderdaad dit jaar hartklachten gekregen, voel me nog steeds depressief en mis hem nog zo vreselijk. Ik ken dat, ze weten wat je voelt en ZIJN er voor je al is het met hun warme lichaam tegen de zere plekken, het is heel bijzonder als je zo'n band met een hond hebt. Ik heb er ook meerdere gehad maar deze was anders, speciaal, u begrijpt wat ik bedoel dat heb ik wel gelezen.
Mag ik u bedanken voor het opschrijven van uw gevoelens? Ik ben dus niet de enige, ik woon wel alleen en de eenzaamheid word me gewoon teveel, daarom ben ik nu voorzichtig aan het nadenken of ik een andere hond neem maar ik ben bang dat iedere hond alleen nog maar kan tegenvallen; niet eerlijk tgo de evt. nieuwe hond maar aan de andere kant word ik gek van de stilte of liever gezegd het gemis; een ander hondje geeft zoveel liefde en afleiding, en wie weet vind ik ooit een hondje die me ook zo aankijkt als destijds Boris in het nest, die blik van: ik ben de hond die je zoekt en ik tegelijkertijd denk: die hond, die pup hééft iets bijzonders. Dat zou kunnen gebeuren, ik hoop het eigenlijk wel!
Als dat zou gebeuren slijt het verdriet hopelijk tot ik kan denken -zonder tranen en een knoop in mijn maag- Boris, je was echt een hele bijzondere hond en wat hebben we het fijn gehad samen, wat ben ik blij dat ik jou heb gekend..
Heel veel sterkte met het verlies, ik hoop dat het troost bied dat er meer mensen hun hond meer dan 'normaal' missen. Mijn hond was er bv ook voor me toen ik mijn zoontje binnen een jaar verloor, als ik hem niet had gehad was ik mijn bed niet meer uitgekomen en ga zo maar door maar.
Ik heb ook een tijdje medicijnen geslikt om rustig te blijven, verder denk ik dat u er goed aan doet om het te bespreken met mensen die begrip tonen en van honden houden, medeleven helpt wel degelijk!!!
Ik wens u het allerbeste, heel veel liefs van Carry (lang verhaal ook, sorry maar zo herkenbaar!)
P.s. Als ik het even echt niet meer zag zitten belde ik weleens naar Sensoor, daar luisteren ze echt en je kunt er letterlijk dag en nacht terecht, ook om 4 uur 's nachts kun je op een vriendelijk en luisterend oor rekenen, ik heb er erg veel aan gehad!! Na wat lieve woorden en begrip kun je er vaak weer even tegen, en de mensen in je omgeving vinden het vaak een beetje overdreven, zeker als ze zelf geen hondenliefhebbers zijn...

Over een paar uur is het precies 7 weken geleden dat ik mijn hondje verloor.
Ook wij hadden een bijzondere band, voelden elkaar aan, werden de siamese tweeling genoemd.
Ook ik ben al jaren ziek en had een hondje wat tijdens mijn slechtste periodes lekker warm, gezellig en troostend tegen me aan lag. Ik durf zelfs te stellen dat zij er in die zwartste periodes voor gezorgd heeft dat ik er nu nog ben.
Ik dacht dat ik het nooit aan zou kunnen zonder haar. En ja, ik mis haar ontzettend.
Maar vreemd genoeg heb ik het gevoel dat ze nog steeds voor me zorgt. En ze heeft me zodanig veel gegeven en geleerd dat ik het gevoel heb dat ik het nu verder wel alleen kan, dat ik dankzij haar nooit meer terughoef naar het leven wat ik voor haar had.
Wat ik met haar had, heb ik nooit met iemand anders gehad, niet met mensen en niet met dieren.
Nu ik zonder haar verder moet, vind ik dat ik haar het beste eer bewijzen kan door verder te gaan met wat zij me geleerd en gebracht heeft. Zodat haar leven niet voor niets geweest is.
Ik vind het verschrikkelijk om verder te moeten leven zonder haar, om binnenkort mijn leven weer te moeten oppakken alsof er niets gebeurd is.
En toch heb ik het gevoel dat zij voldoende kettingreacties in gang gezet heeft om er niet alleen voor te zorgen dat ik verder kan, maar dat die kettingreacties er ook voor zullen zorgen dat mijn leven er leuker op worden zal. Tijdens haar leven heeft ze er al voor gezorgd dat mijn leven heel wat leuker werd. Nu zij er niet meer is, is veel van dat leuks weer verdwenen. En toch heb ik het gevoel dat het ,na mijn rouw, dankzij haar, weer bergopwaarts gaan zal. Zelfs nu ik zoveel pijn heb, zit ik dankzij haar, niet meer zo diep als voor haar komst. Hoe vreemd dat ook mag klinken.
Het voelt bijlange niet altijd zo aan, hoor, er zijn ook momenten van diepe wanhoop. Maar langzaamaan maken die laatste steeds vaker plaats voor diepe dankbaarheid.
Ik hoop voor u hetzelfde, liefs, Floortje.

wat een emotinele verhalen allemaal

Carry ook respect voor jou en Floortje ook voor jou .

dieren geven ons heel veel vreugde .steun en kracht ik ben blij dat wij dat mogen en kunnen ervaren .

@Sandra ja oud zijn ze al he, slechtziend en doof maar ze doen het nog zo goed elke dag nog een wandeling in het bos (op de terugweg gaat joeri wel in de doggyride wandelkar maar toch)

@Carry en Floortje ik leef ook met jullie mee en wens jullie ook heel veel sterkte

Hallo, ik kan alleen maar zeggen dat ik diepe respect heb voor u.
Dat u zo veel verdriet heeft om het verlies van uw maatje, uw soulmate kan ik me heel goed voorstellen.
U had zo'n bijzondere band met Karel dat hij uw ongemakken aanvoelde.
Hij wist dan ook altijd de scherpe randjes van uw pijn weg te halen door zijn aanwezigheid.
Ik weet zeker door die sterke band die u met hem had dat Karel op de één of andere manier toch bij u zal blijven.
Misschien voelt u zijn aanwezigheid soms of denkt hem te horen.
Ik geloof echt dat onze overleden lieve viervoeters zo af en toe op bezoek komen, misschien in onze dromen of door dingen die niet te verklaren zijn.
Voor hun is het loslaten net zo moeilijk als voor ons.
Misschien vind u het allemaal wat zweverig wat ik nu schrijf maar toch geloof ik daar sterk in.
Dieren zijn heel spiritueel en zullen daardoor zelfs na hun dood bij hun geliefde baasjes in de buurt blijven.

Ik wil u heel veel sterkte wensen en uit ervaring spreek ik als ik zeg dat de pijn en het gemis nooit weg zullen gaan maar de scherpe randjes verwijnen langzaam en het verdriet maakt plaats voor mooie herinneringen die u had met Karel.
Schaamte hoeft u niet te voelen als u hier uw verhaal schrijft, ik heb juist veel respect voor mensen die zo mooi en vol liefde over hun maatje kunnen schrijven.
Hier bergijpen we uw verlies en hopen dat we het door onze reacties dragelijker kunnen maken.

Nogmaals heel veel sterkte!!!

Groetjes, Tanja

Ik weet niet goed wat schrijven,heb je verhaal met tranen
in mijn ogen gelezen.Ik weet wat het is als je trouwe jongen
er niet meer is,en hoe groot het gemis is.
Ik wil je veel sterkte toewensen

verdriet ? kom hier dat maar vertellen, dat doet jullie goed, bijna allemaal weten we hier wat het betekend om een geliefd persoon te verliezen, een hondenmaatje vriend. mooi je verhaal hier kwijt kunnen scheelt al zo veel. en niemand die dat niet heeft mee gemaakt, bijna niemand, ook voor de nieuwkomers is het goed te weten/te lezen dat het niet zomaar een hond is. verdriet is er . en dat mag zeker getoond worden. geef me altijd het gevoel dat degene niet voor niets geleefd heeft.

voor jullie allemaal zoveel sterkte toegewenst.

Kan ook wel een heel verhaal gaan opschrijven maar het meeste is al gezegd.
Een geweldige baas met een fantastische hond, vrienden voor het leven.
Helaas is het leven van een hond veel te kort,en moeten wij met veel verdriet afscheid van ze nemen.
Kan dan ook niet anders zeggen dat ik je heel veel kracht en sterkte wil wensen,om dit gemis een plekje te geven.

Rust zacht lieve Karel.

Zeer herkenbaar , heb hier ook meerdere maatjes verloren ,
het blijft pijn doen ,
maar voor mijn gevoel komen we later weer samen en dat geeft me troost

Heel veel sterkte toegewenst

Rust zacht Karel

Helaas is het baasje van Karel zeer ernstig ziek in het ziekenhuis opgenomen, de nierkanker is in zeer agressieve vorm terug, a.s donderdag zal hij worden geopereerd. Vooral nu mist hij zijn Karel.

wauw,
ik vind heel heel moedig vanu dat u uw gevoelens hier kunt uiten,
ik hoop dat je veel steun hebt aan onze berichten naar u,
ik zit hier met traanogen, ik vind het zo mooi omte zien hoe een goede en sterke band je had met karel,
je beste vriend verliezen is heel zwaar,
ik heb het nog nooit megemaakt, maar ik kan me het wel voorstellen.
ik hoop dat het u helpt om uw verdriet er af te schrijven,
en zo beetje bij beetje dit een plaats kunt geven,

Heel veel sterkte met uw verlies,
x