plassen tegen iets bepaald

hallo iedereen,
als ik met woody ga wandelen dan plast hij altijd tegen varens

of tegen brandnetels

en ik vraag mij af waarom hij altijd daartegen wil plassen
dus mijn vraag is ,waarom plast woody altijd tegen die planten?
mvg,
silke en een pootje van woody (die nu aan het snurken is naast mij )

Ik heb wel een theorie..

Brandnetels groeien het best op Stikstofrijke bodem. Stikstof zit in urine. Stel nou de volgende situatie voor.. (in werkelijkheid wel ingewikkelder..)

een hond plast ergens, hierdoor komt er stikstof in de bodem. Andere honden komen langs en plassen over de plas van de eerste hond heen, om te markeren. Hierdoor wordt de bodem steeds rijker aan stikstof.

Doordat er zoveel stikstof in de bodem zit, kunnen de brandnetels erg goed gedijen. Er gaan dus, als er zaden van de brandnetels op de bodem terecht komen, brandnetels groeien.

Er komen weer honden voorbij, die over de brandnetels plassen, omdat de grond hier erg naar urine van andere honden ruikt, en ze hebben iets om tegenaan te plassen... Er komt weer meer stikstof > betere omstandigheid voor brandnetels. Dit gat zo door tot er teveel stikstof in de bodem zit..

Ik weet niet of het zo is hoor, het is gewoon iets wat zomaar in mij opkomt, en ik kan het best fout hebben. Het klonk eigenlijk best wel logisch, hoewel het in werkelijkheid natuurlijk niet helemaal zo in elkaar zit...

of gewoon simpeler: varens en brandnetels zijn relatief hoge planten. Honden plassen graag tegen iets hoogs, om zo hun vlag hoger te zetten.

Als ik de reu van mijn vriend uitlaat of een andere reu, let ik er altijd goed op dat de hond niet tegen heggen van tuinen aan piest, maar onkruid zoals brandnetels in een perkje vind ik geen probleem.
En als er 1 hond plast, plassen er meer op dezelfde plek..

Of miss vind hij ze lekker ruiken

Onze vorige Landseer POEPTE altijd OP iets. Een paddestoel, een paaltje, een graspol. Dus het kan erger

kaily poept erg graag op molshopen

mja, vooral die paddenstoel was hilarisch...
Zo'n vliegenzwam, het arme ding stond nog even heen en weer te zwaaien en toen was het echt over en uit