Uitvalsverschijnselen bij mijn Labrador

Goede avond,

Sinds enkele weken heeft mijn Labrador Chiyo last van spontaan omvallen en duizeligheid bij het uitlaten.
Als we ongeveer een kilometer heeft gewandeld gaat ze achter mij lopen en wordt steeds lomer.

Dan stopt ze en valt ze vaak om, door achterpoten en soms ook door de voorpoten.
Het tandvlees is veel te licht van kleur, de tong heeft geen blauwe kleur.

We hebben een antibiotica kuur gedaan omdat de dierenarts dacht aan middenoorontsteking. Dit heeft niet geholpen.
Daarna zijn Röntgenfoto's gemaakt van Hart, longen, buik en baarmoeder. Geen afwijkingen gevonden.

Wij zijn ten einde raad, wie kan ons helpen of heeft enige vergelijkbare ervaringen.

Is t geen epilepsie?

Blijft ze bij bewustzijn? Hoe gaat het herstel?

Hoe oud is je Labrador? Kan het niet zijn dat het om ouderdomsverlamming gaat? Dit komt vaak voor bij Labradors en Duitse Schapers. Is erger wanneer de hond moe is, dus misschien daardoor dat het pas na een km optreedt? Typisch is wankelen, zwakte en door de pootjes zakken, vooral de achterpootjes.
Mijn hondje had het ook. Pootjes die moeilijk willen doen wat de hersenen zeggen, vragen heel veel energie en dus ook bloed. Bij mijn Labrador zag je ook die bleekheid van het tandvlees tijdens het wandelen. Dat laatste is terug verdwenen door dagelijks oefeningen te doen: spierversterkingsoefeningen en oefeningen om het gevoel terug te krijgen.
Zie je ook andere symtomen van ouderdomsverlamming? Gemakkelijk uitglijden op de vloer, wankelen als je haar tijdens het wandelen over zijn flanken wrijft, moeilijk de trap op kunnen.
Door dagelijks een paar keer te wandelen én oefeningen te doen, kun je niet alleen het verloop ervan afremmen, maar het ook nog een stuk weer in orde krijgen.
Je moet eens gehurkt zitten op een gladde, natte ondergrond zoals het bad. Je spieren zullen trillen van de inspanning om niet weg te glijden. Volgens mij vergelijkbaar hoe het voor een hond met deze aandoening constant aanvoelen moet.
Ik hoop dat je hiermee iets bent?
Groetjes, Floortje.

bloedarmoede ?? hebben ze nooit bloed geprikt dan ?

Hoi Kay, bij bloedarmoede is het tandvlees contstant bleek, niet alleen maar tijdens het wandelen.
En ja, bloedarmoede wordt bevestigd door bloedonderzoek. Bleek tandvlees tijdens het wandelen wijst op grote inspanning waarbij het bloed naar die delen van het lichaam gestuurd wordt die veel energie nodig hebben en minder naar handen, voeten, tandvlees.

Lage bloeddruk denk eerder aan. Dan pompt er niet genoeg bloed naar het koppie, daar kan ook het bleke tandvlees vandaan komen.

Laat eens de bloeddruk meten, en bloedonderzoek lijkt mij heel verstandig, dit gebeurd bij ons als eerste altijd..

Ik zou een groot algemeen bloedonderzoek laten doen.

Allereerst bedankt voor de reacties.
Chiyo is 8 1/2 jaar.
Ze heeft een week of 4 geleden een bloedonderzoek gehad. Er was alleen een lichte verhoging te zien van leukocyten. Daarom dacht de dierenarts ook aan middenoorontsteking, en heeft vervolgens de antibiotica kuur voor geschreven.

Zelf denk ik ook aan een Hernia, die ze op de foto's niet hebben kunnen zien.

Voor de rest geen ouderdoms verschijnselen waar te nemen.

Het zou inspannings gerelateerde collaps kunnen zijn? EIC heet het geloof ik. Exercise Induced Collaps. Komt in het ras een enkele keer voor. Is het een rashond? Komt het bij zijn ouders/grootouders ook voor?

En dat je het nu pas merkt kan zijn omdat de labrador inmiddels senior is?

Ik heb wel een whippet gekend die het had. Na inspanning viel hij gewoon om. Hij werd gebruikt bij de konijnenjacht en de eigenaar heeft wel eens midden in een natuurgebied gestaan toen zijn hond zo neerviel. Dus kilometers teruglopen naar de auto met de hond op zijn nek, gelijk door naar de dierenarts, daar de hond op tafel...De hond ligt even, komt bij, staat op, schudt zich uit en is er weer klaar voor.
Ook na een gedane dekking is hij neer gegaan. Wat het geweest is is geloof ik nooit onderzocht, maar hij is wel oud geworden.

Is er geen rontgen met contrast gedaan?

Acht jaar is aan de jonge kant voor ouderdomsverlamming.

Maar zou het niet kunnen dat de middenoorontsteking weliswaar volledig genezen is, maar dat je hondje gewoon wat meer tijd nodig heeft om te herstellen van de gevolgen ervan?
De poes van onze buren heeft het ook gehad. Het heeft verschillende maanden geduurd voor hij weer volledig normaal kon stappen. Hij had het wel zwaarder te pakken.
Misschien moet je het voorlopig bij korte wandelingetjes houden en die voorzichtig opbouwen?
Groetjes, Floortje.

Probeer eens of er verbetering komt met spondyvetsem (vsm), dit bevordert de prikkelbegeleiding en gaf bij mijn hond met uitvalsverschijnselen (nav een ongeluk) heel goed resultaat.