Ik mis mijn hondje zo !

Hallo mede-Labrador-fans. Ik ben net 6 weken mijn blond meidje kwijt en ik mis haar toch zo. Haar aanhankelijkheid, haar speelsheid, haar vrolijkheid, haar kalme aanwezigheid, het gedruip na elke maal drinken, de haren die niet uit je kleren te krijgen zijn, de af te drogen moddervoetjes, haar enthousiasme om haar korreltjes uit haar voederballen te halen, haar enthousiaste begroeten van favoriete vriendjes, haar ademhaling 's nachts in het donker, haar (voor een Labrador niet zo typisch) zachte, zachte vacht, die prachtige, blinkende, bruine ogen, dat glimlachende of oh zo schattig slapende snoetje,...
Ik mis het ontzettend ! Ik werd altijd zo vrolijk van al dat geploeter en geplens, nu kan ik het niet meer zien. Ze liep overal achter, lag altijd naast me. En nu ben ik zo alleen.
Liefs, Floortje.

ooo.. Floortje wat vind ik dit erg voor je! Wat zul je je alleen voelen. Ik wil je heel veel sterkte wensen...liefs

Heel veel sterkte tijdens deze moeilijke tijd!!

Heel veel liefs Imke, baasje van 2 labs en een Beagle

Ik voel me inderdaad heel erg alleen.

Hebben jullie dat ook, dat jullie Labs jullie zo aan het lachen maken met hun malle uitdrukkingen en al die acties die ze puur en alleen voor het plezier ervan doen? Caedlih had zoveel levenslust dat je er automatisch vrolijk van werd. Ik heb meer dan eens staan schaterlachen om haar gespeel in een beek of plas water. Zelfs op haar oude dag bleef die speelsheid erin zitten, ook al ging het bijna niet meer.

En daarnaast was ze zo zalig aanhankelijk. Niets troost meer dan zo'n lieve, lieve schat die lekker warm tegen je aan ligt, die om een knuffel vraagt, en nog één, en nog één..., en die je zo trouw aankijken kan.

Liefs, Floortje.

Ja dat hebben wij zeker ook!!
Ik ben ook dol op onze bende, en kan mij het gemis nu al voorstellen
Maar ik weet dat ze het beste leven hebben gehad die ze konden krijgen en dat stemt mij tevreden, wij hebben ons hele leven gedaan wat we konden. Onze Lieve Yenzo is nu 8 en nog heel gezond, en we hopen dat nog jaren zo te houden.

Hij is lief, vrolijk, eigenwijs en verwend haha!! En onze lieverd net als de twee jongere honden.

Nu ligt onze logé Lab boven stiekem op ons bed te slapen, we vonden dat ze wat lang weg bleef en we gingen kijken, awel het was zo lachwekkend en vertederend dat we niet kwaad konden worden en haar gewoon een lieve knuffel moesten geven. En het leuke aanhaar is dat ze kan knuffelen, want ze slaat haar poot om je nek en houd je vast. Je smelt dan helemaal.
Ze is ook zo´n blonde als op jullie foto en nu 9.5 jaar.En trouw kijken dat kunnen alle 5 de LABS die we nu in huis hebben.

En dat druppen haha!! Dat hebben zelfs onze pups al, zo lief, maar zo slecht voor onze vloer haha!!

Over deze honden en hun verhalen en streken kun je boeken schrijven haha!!

Nog heel veel succes en hopelijk schijnt de zon binnenkort weer voor jullie en kunnen jullie het een plaatsje geven, Je kunt lezen hoeveel jullie van haar hebben gehouden en dat is prachtig.

Heel veel liefs imke

Ja, hier gebeurde het ook vaak dat je gewoon niet boos worden kon. Zelfs al loop je met je kousenvoeten weer eens in een pas aangelegde binnenvijver. Of als ze weer eens iedereen wakker maakte door bij het slapen gaan een sluffer meer naar boven te nemen om die dan boven in de gang te laten vallen. Één maal kon ik nog net voorkomen dat een piepspeeltje weer de trap afdenderde... Of als ik weer eens helemaal aan de rand van mijn bed beland was.
Ik heb zoveel fijne herinneringen aan haar. Door hier jullie ervaringen en verhalen te lezen, komen die terug naar boven.
Vijf Labradors, wat moet dat daar een gezellige boel zijn. En waarschijnlijk heel weinig plek om je voeten te zetten...
Worden die pups verkocht? Of kunnen jullie het niet over jullie hart verkrijgen?
Liefs, Floortje.

Sterkte met het gemis hoor.......... het kan zo leeg zijn in huis als er geen hond meer is.
Dat hoop ik de eerste jaren niet meer mee te maken.