Oh wat een verschrikkelijk manier om je hond te verliezen.
Zo plotseling uit je leven gerukt, je allerliefste maatje...Afschuwelijk!
Ik wil je echt veel sterkte toewensen!
En als Duitse herder eigenaresse... Het ras heeft een slechte naam.
Als een DH in de verkeerde handen valt, bij de foute baasjes ja dan kan er ook echt een valse hond uitkomen. Maar dit kan ook met andere rassen natuurlijk. Ik betreur het dat mijn favoriete ras zo'n slechte reputatie heeft. Enerzijds weet ik ook dat het geweldige lieve honden kunnen zijn.
Gr Marijn
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Ben zo verdrietig.. hoe kon dit gebeuren!!!" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Wat vreselijk zeg! Ik kan me voorstellen dat je erg verdrietig en boos bent.
Zo zie je maar weer dat je ondanks dat je goed oplet er zo opeens iets kan gebeuren. Losloopgebieden zijn leuk, maar er lopen ook genoeg honden die niet sociaal zijn.
Heb dit zelf helaas ook al mogen ervaren en ben er een heel stuk voorzichtiger door geworden.
Ik wens je heel veel sterkte met dit enorme verlies!
Ik heb hier oprecht over proberen mee te denken,ook ter voorkoming in de toekomst (zie mijn vorige reactie), maar helaas reageert de topicstarter niet.
Verschrikkelijk om zo iets mee te moeten maken.
Hoop echt dat het mij nooit gebeurt!
Soms kan je het niet voorkomen denk ik, vreselijk.
Veel sterkte met het verlies van je beste vriend. Over een tijd zou ik wel aan een nieuwe vriend beginnen, niet bang zijn dat het met die hond ook gebeurt, want de kans is wel klein denk ik..
Het neemt het gemis niet weg, maar ik denk wel dat het een stukje leegte opvult.
Misschien reageert de topicstarter niet, omdat hij veel te verwerken heeft..
Je weet het niet.. Het kan net zo goed dat hij hier over een week of maand bij wijze van spreken weer een berichtje achterlaat!!
In ieder geval, veel sterkte, mocht je dit lezen..
Ik wens je veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Zelf heb ik het dit jaar ook mee gemaakt. Wij hadden een hond uit het asiel gehaald, hij was net 1 dag bij ons. Moest nog aan alles wennen. Kom ik iemand tegen met een Rhodesien Ridgeback (los), onze hond(vast) reageerde niet eens op die hond, lekker snuffelen. Staat DIE HOND ineens achter ons, en grijp onze hond zo uit het niets in zijn nek. Die man heeft zijn hond gepakt en gestrafd, maar het leed was geschiedt. 2 wonden in zijn nek, DA, antibiotica, en veel stress. Dat was het begin van veel ellende. Onze hond werd agressief als hij andere honden zag, begon ons te grijpen,baknijd.Het was zenuwslopend, maar je vriend gaat niet terug naar het asiel, gedragstherpeut, na maand behandeling geen verbetering. Wij hebben in overleg met dierenarts en gedragstherapeut een moeilijke beslissing moeten nemen, onze vriend hebben we laten inslapen. Het doet ons nog steeds pijn dat onze vriend, die je nog een goed,liefdevol thuis wil bieden, zoveel ellende heeft gehad . Wij begrijpen sommige mensen ook niet. Als je iemand tegen komt met een hond aan de lijn, doe je eigen hond dan ook de lijn aan. En als jij dan zegt, hij is bang, krijg je als antwoord "hij/zij doet niks"!!!!! ONZIN, gewoon ook aanlijnen !!!!!!!!
Als verstandige mensen kunnen we toch rekening houden met elkaar en onze lieve viervoeters. Zo kunnen we veel leed besparen.
Sterkte, maar ook voor de andere partij.(het blijft opletten)
Wat verschrikkelijk erg dat dit is gebeurt, ook hier natte ogen...
Rambo zo jong nog en dan op zo'n manier uit het leven worden gerukt door die agressieve hond.
Die had helemaal niet los mogen lopen...
kan me niet voorstellen als hij dat anders nooit zou doen nu eenmaal zo agressief tegen Rambo moest zijn.
Heel, heel veel sterkte!!!
denk aan je.
groetjes Aly en een slikker van Laycka voor troost
Floortje bedankt, want ik denk echt dat dit een probleem is wat zich in de toekomst meer voor kan doen, en heel gemakkelijk fout geinterpreteerd kan worden, met alle gevolgen van dien.
Mooie uitleg Chris.
Ik vind het heel erg voor de TS, hoop dat je hiermee ooit vrede kunt krijgen. Sterkte.
Bah wat moet dit een trauma voor je zijn! Ik kan me voorstellen dat je erg boos bent op die andere baas en zijn hond en tegelijkertijd erg verdrietig om het verlies van jouw kanjer Rambo. Nu is het toevallig een herder geweest, maar dat wil niet zeggen dat iedere herder per definitie hetzelfde is. Ook al kan ik me voorstellen dat het op dit moment wel zo voor jou voelt. Die man van die herder moet zich toch ook behoorlijk rot voelen door wat er gebeurt is. Het is denk ik meer de combinatie van de honden geweest, waardoor ze gingen vechten. Ik zelf ben wel eens betrokken geweest bij een hondengevecht, maar niet met dodelijke afloop. Mijn hond werd toen zonder reden aangevallen door een andere hond. Wat ik er wel aan over gehouden heb, is een angst voor loslopende honden! Losloopgebieden ga ik dus al nooit naar toe. Ik vertrouw geen één loslopende hond, mits ik de baas en hond ken. Soms best wel eens jammer, maar ik hoop het nooit meer mee te maken dat mijn hond(en) betrokken zijn in een gevecht....Lijkt me erg moeilijk om dit verlies op een goede manier een plekje te geven. Ik wil je dan ook heeeeeel veel sterkte wensen. Ik hoop dat je deze zwarte dag toch kan verwerken.....Klinkt misschien raar, maar je kan beter iets heel moois en liefs verliezen, dan dat je het nooit gehad hebt. Koester juist net die fijne herinneringen om dit vreselijke verlies een plekje te geven. Nogmaals sterkte....
Wat ontzettend erg voor je...
Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar een vriendin van mij is op deze manier ook haar lieve hond kwijtgeraakt. Het is nu een jaar geleden, en nog steeds heeft ze verdriet. Ik denk dat geen enkele "vergoeding" het gemis goed maakt. Jij bent je maatje kwijt, en die krijg je nooit meer terug....
Ik wens je heel veel sterkte!
Ben het helemaal eens met Monique. Zie mijn verhaal, ik liep altijd op tijden dat ik dacht "ik kom geen honden tegen, ook in het bos, liep dus ook rustig kwartiertje om om de andere hond te mijden" . Nu hebben weer een scheet van een hond, ook uit een opvang. Ik ben nu zelf ook mijn angst aan het overwinnen. Loslopende honden blijft probleem. Maar het blijft een erg nare ervaring
Als eerste heel veel sterkte met jullie enorme verlies. Afschuwelijk!! Dit had niet moeten en mogen gebeuren.
Maar als die hond dit echt, maar dan ook echt!! nog nooit had gedaan, dan heeft die man het zeker ook moeilijk!! Maar het verlies van jullie hond is natuurlijk niet te evenaren.
Helaas heb ik dit ook meegemaakt!! Toen ik nog thuis woonde hadden wij een mix hondje en 2 grote. Dit ging al maanden goed. Sinds we de derde hond hadden aangeschaft. Heel raar, maar het was een aparte hond, lief en aanhankelijk, maar aan de andere kant denk ik dominant.
Wat er gebeurde: Ons mama was gestorven en onze Gymara werd ziek, heel ziek { kanker} en onze Filou was de dominante in de roedel, wij waren nog jong en onwetend waarschijnlijk!! Ons klein Fientje was een echte schat en mijn hondje was dol op dit hondje. Het was slim en aanhankelijk!! Een echt hondje voor mij!! lag iedere avond bij mij en liet me nooit alleen.
We merkte al een verschil tussen de pup en haar toen ze pup was gekomen, Fientje mocht niet meer bij mij komen of ze was jaloers enz.
Maar met wandelen en voor de rest ging het altijd goed, de pup was een Bordeauxdog, vrouwke en ziek achteraf gezien. We gingen nu ook wandelen met alle drie, een klein stukje maar, we alten ze los en ons Fientje vrolijk er vandoor. Net een konijntje was het dan. Op een of andere manier kreeg Filou een klik en ging achter hem aan en beet hem gewoon dood!!!!! Dit heeft mij zoveel pijn gedaan, dat het nu tien jaar later nog indruk maakt, nu ik erover schrijf. We deden alles wat we konden maar kregen haar niet los. Als we haar los hadden door de hulp van een andere man, maakte mijn zus 15 jaar toen rap onze Filou en Gymara vast en ik ging mee naar de dierenarts, hopelijk konden we nog iets doen. Die lieve mensen hebben mij gebracht en ik zag al aan mijn lieve schat dat hij moeite had.
Eenmaal daar had ik het zwaar, maar ik moest er bij blijven voor mijn meisje, ze was in een vreemde omgeving en in shock. Ze overleefde het niet, ze had gaatjes in haar longen, ook al zou ze het redden ze zou haar hele leven pijn hebben, ik heb toen meteen de beslissing genomen om haar te laten gaan, dit kon ik niet over mijn hart krijgen hoe jong ik ook was en ook al had ik juist een paar weken daarvoor mijn moeder verloren.
Een paar weken later sterft onze Gymara aan hare kanker en moesten we nog een hele lieve meid opgeven.
Een paar weken daarna bijt onze Filou een kind dat ik juist op tijd kon wegtrekken om geen gemene beet te krijgen, deze hond konden we niet bijhouden. Kind is met de schrik vrijgekomen, maar wij waren ook nog maar kinderen en dit was niet verantwoord. Het was de pup van mijn moeder, maar we hebben haar met 9 maanden afgegeven. Op een goede 3 maanden tijd was het gezin met de helft minder!!!
Heel moeilijk!! Dus ik begrijp je situatie zeker en ik hoop dan ook dat je erover heen komt, want gelezen naar mijn verhaal achteraf zit ik er toch nog mee, ondanks de jaren en dat ik nog zo jong was.
We hebben ondertussen zelf honden en hopen van deze ellende gespaard te blijven, onze Darco trekt dat ook aan dat andere honden bijtennaar hem. Een keer is hij gemeen aangevallen door een Bullterrier die een paar weken daarvoor een Lab had gebeten tot bloedens toe. Wij waren er snel bij omdat de onze vast zat. En misschien heel stom gezegd maar hij was doordat hij te dik is gelukkig vrij van wonden, hij had een shock en ik heb hem lekker laten bekomen na de DA gebeld te hebben. Hij bleef eten en kalm, dus we hadden heel veel geluk. De keel van die hond moest dicht gehouden worden door een voorbijrijdende fietser en dat was onze geluk, want wij kregen ze niet los en waren zelf in shock.
Mijn vriendin heeft nog steeds schrik en durft onze honden niet los meer te laten in gebieden waar andere honden zijn die groot ogen. Zelfs niet in de stad met mensen die het goed weten van hen hond dat die lief is.
Maar ja, wij hebben geluk gehad met onze Darco en jullie niet. Nog heel veel sterkte en hopelijk gaat het jullie een beetje. Heel veel liefde en warme groetjes imke
imke wat een emotineel verhaal . poeh jullie hebben wel heel wat voor je kiezen gehad .
wens je veel sterkte hoor
Achteraf gezien had Filou een tumor in zijn hoofd, wij hebben dit nooit geweten!! Heel erg, ze had gewoon veel pijn denken we. Want zo kon je echt met haar knuffelen, ze was al eens geopereerd aan haar heup, dus ze was al een wankelende hond, met drie maanden lag die al in de gips. Ze heeft dat kind alleen op de kin geraakt omdat ik haar niet vertrouwde en de situatie snel kon inzien. Want ik was ook al eens gebeten, ook niet erg! Maar door de vele dingen die ze gedaan had, hadden wij zo iets {alé mijn vader} dat dit geen normaal gedrag was voor een PUP en heeft hij autopsie laten doen en daardoor kwam haar lijden aan het licht. Ons arm meisje was ziek en wij hadden het niet geweten, dat is nog erger!
Ons Gymara was al 13 en voor een herder is dat toch al een mooie leeftijd, maar ze heeft zich staande gehouden tot na de begrafenis van ons mama, daarna ging ze zienderogen achteruit en wilde ze niet meer eten. Ze was echt aan het wachten. Om het ons niet thuis te laten zien dat ze dood ging en om haar van het leiden te verlossen heeft pap haar laten inslapen.
De hond van mijn zus GUUS is ook een bordeauxdog en nu zien we hoe ze had kunnen zijn geweest, dit is de liefste die je maar kunt hebben, een echte flets en een hond die een vlieg nog geen kwaad doen, ik laat hem met een gerust hart spelen met onze pup, en dat wil wel wat zeggen haha!! Alleen is ie zo groot dat onze Raico nog al onder de indruk was, maar ja hij was nog maar 10 weken toen, haha!!
Ik wens iedereen die zijn hond heeft moeten afgeven nog heel veel sterkte en voor de rest wens ik iedereen nog een hele fijne dag.
Lieve groeten vrouwke van een bende van drie
Hoi Imke, wat moeten jullie een zware periode gehad hebben. Zoveel overlijdens van voor jullie heel belangrijke personen (mens en hond) vlak na elkaar.
En je zit zowieso al met een heleboel schuldgevoelens na een overlijden, in zo'n situatie al helemaal.
Ik denk wel dat je er niet zomaar vanuit mag gaan dat die Bordeauxdog een fantatische hond was geweest, hadden jullie het maar eerder geweten van die tumor. Mijn paard is 90% van de tijd een lief, braaf paard om dan plots te ontploffen. Doet ze nu al meer dan 13 jaar, lijkt me niet mogelijk met een hersentumor. Het kan best zijn dat jullie hond kon uitvallen doordat ze pijn had maar misschien had ze gewoon een wat moeilijker karakter én een hersentumor.
En zo zie je maar, alles heeft zo z'n voordelen... ook een beetje te dik zijn...
Liefs, Floortje.
wat naar voor je.
vindt wel dat die de baas van die herder heel netjes en meelevend gedrag toont.
denk niet dat er iemand iets te verwijten valt, ook de honden niet.
misschien overwegen een volgende hond op zacht karakter te kiezen ipv te kiezen voor een fysiek 'sterkste'hond.En dan nog.... shit happens....
Wat een afschuwelijk verhaal.
Er zal zeker wel een plausibele verklaring voor het gedrag te vinden zijn,maar het meest triest is toch wel dat je door zoiets afgrijslijks met een lege riem achterblijft.Wat een verdriet en boosheid zal je voelen.ik hoop dat je het met het verloop van de tijd een plaatsje zal weten te geven.David héél veel sterkte.
Wat een heftig gebeuren.
Vreselijk om op deze manier je hond te moeten verliezen.
Ik wens je heel veel sterkte toe.
oooooooooo wat erg ik heb de tranen in mij ogen
woorden schieten te kort ik wens jullie veel sterkte
Sterkte met dit verlies!
@Chris: Zoals al eerder gezegd, een interessante uitleg. Wellicht is dit topic niet de juiste plaats hiervoor, maar ik vroeg me af hoe jij aankijkt tegen allerlei kruisingen, waarbij je van alle ingekruiste soorten wat kunt hebben.
heel veel sterkte met dit verlies van je trouwe vriend
Wat vreselijk....
Heel veel sterkte met dit grote verlies.
Zelf heb ik gelukkig nog nooit zoiets meegemaakt.
Maar niet alle herders zijn slecht.. Indy haar beste vriendinnetje is een herder, heerlijk om die twee samen over het grasveld te zien crossen.
heel erg veel sterkte met het verlies dit is verschikkelijk .
maar denk niet dat het kwade opzet was van de man met zijn hond !
en om hem nou te haten vindt ik wel ver gaan .
kan er in komen dat je kwaad bent tuurlijk zou ik ook zijn .
maar vindt eerlijk gezegt dat de man wel netjes gehandeld heeft .
ik hoop dat zijn hond nu wel gemuikorft rond loopt en niet meer los .
Het is telkens weer mijn schrik, wanneer ik een loslopende hond zie, en ik vermijd dat ook het liefst. Ik zou ook niet zo snel een losloopgebied inlopen. Maarja, daar heb jij natuurlijk niets aan. Maar hoor dit te vaak en moet er niet aan denken om zoiets mee te moeten maken. Brrrr..
Vind het zo vreselijk voor je, om zo je maatje te moeten verliezen, zo voor je ogen. Je hebt er alles aan gedaan, dit kon je niet weten! Heel veel sterkte met dit grote verlies!
Wat verschrikkelijk zeg, ik heb er geen woorden voor, maar ik wens je heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Anne bedankt voor je reactie en uitleg met illustratie.
Ik heb nog veel aan dit voorval gedacht en dacht ook aan andere eigenschappen die van invloed zouden kunnen zijn op hondengedrag.
Zo kan mi bv niet alleen karakter en gedrag, maar ook een uitelijk bepaalde recaties en gedrag als reactie hebben van andere honden.
Bv gekopeerde honden, kunnen anders overkomen, maar zoals bij bv noorse honden kan ook een omhoog gekrulde staart, od omhoog stekende terrierstaart, hoge stand van oren, uitstaande vacht, soms signalen afgeven, waardoor de communicatie beinvloed kan worden en honden in bepaalde situaties beinvloeden in hun gedrag. Een hond kan zich door de ontmoeting met een dergelijk uitziende hond bv bedreigd voelen.
Andersom kan waarschijnlijk ook, een lage staart en hangende oren van een 'agressieve' hond zou ook misverstanden kunnen veroorzaken.
Ik denk dat zeker in een land als Nederland, waar het erg druk is en dus honden meer gespannen kunnen zijn en eigenaren zeker ook!, het belangrijk is met de fok, maar zeker ook met de aanschaf en verkoop van een ras hier zeer goed rekening mee te houden en zich af te vragen wat men eigenlijk echt wil van een hond en niet wat men denkt te willen of een leuk idee vind.
Echt echt VRESELIJK!!
Wordt er koud van omdat ik werkelijk niet zou weten wat ik zou moeten doen
van verdriet als me dit zou overkomen, wens je ook enorm veel sterkte toe..
Hier in de buurt dus ook zo'n herder, zijn baasje heeft hem altijd vast
hoor, maar waarschuwt wel altijd dat we uit zijn buurt moeten blijven..
En ook Elah, mijn teefje is toen ze 4 maandjes was aangevallen door een
hele grote langharige herderteef, het is uiteindelijk allemaal goedgekomen
maar je vraagt je toch af waarom dit zo gebeurt..
Iedere hond kan uitvallen, daar ben ik van overtuigd, alleen brengen sommige
honden onherstelbare schade toe..dus ook ik ben altijd erg voorzichtig bij
bepaalde rassen..
Leef echt met je mee..
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Ben zo verdrietig.. hoe kon dit gebeuren!!!" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?