foto Caedlih

Dag allemaal,
Heb eindelijk een foto bij mijn profiel gezet. Bij deze zien jullie mijn hondje eens een keer. Foto is 4 maand voor haar door genomen.
Groetjes, Floortje.

Moet dus "4 maand voor haar dood" zijn...

Wat was het nog een mooie hond.

Sterkte met het verlies van haar.

Mooie foto van Caedlih.

Ik wens je nog veel sterkte toe.

Prachtige foto....
Heel veel sterkte gewenst met het verlies van Caedlih....

Mooie lieve foto. Fijn dat je hem geplaatst hebt en dat we Caedlih ook kunnen zien. Goed voor te stellen dat ze je zonnestraaltje, clowntje en hartsvriendin was.

Sterkte nog.

Prachtige foto!

Héél veel sterkte met dit verlies.

Wat een mooie hond was ze, en wat een prachtige uitstraling, waaraan je kan zien dat zij een goed hart heeft, en niet wil dat je zo boos bent omdat ze er niet meer is. Ze is er nog wel, ze blijft ook bij je zolang je haar nodig hebt.

Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.

I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glint on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.

When you wake in the morning hush,
I am the swift, uplifting rush
Of quiet birds in circling flight.
I am the soft starlight at night.

Do not stand at my grave and weep.
I am not there, I do not sleep.
Do not stand at my grave and cry.
I am not there, I did not die!

Do not stand at my grave and weep.
I am not there, I do not sleep.

I am the song that will never end.
I am the love of family and friend.
I am the child who has come to rest
In the arms of the Father
who knows him best.

When you see the sunset fair,
I am the scented evening air.
I am the joy of a task well done.
I am the glow of the setting sun.

Do not stand at my grave and weep.
I am not there, I do not sleep.
Do not stand at my grave and cry.
I am not there, I did not die!

Wat een prachtig gedicht. Ik doe mijn best me vast te houden aan al het moois wat ze me gebracht heeft, aan haar vrolijke instelling, maar het is zo moeilijk zonder haar.

Nog 10 dagen en dan is het haar verjaardag (7 nov.). Ik heb geen idee hoe ik die dag doorkomen moet.
Niemand (ook de dierenartsen niet) hadden verwacht dat ze er niet meer zou zijn. Ik wist al wat ik haar cadeau ging geven: een rugmassage bij haar fysiotherapeut. Ik heb me afgevraagd of ik het niet beter eerder geven kon, voor het geval ze haar verjaardag niet meer mee zou maken. Ik heb het niet gedaan en nu is ze er niet meer.
We zouden afgesproken hebben met haar beste vriendjes. Ze had ze al sinds vorige winter niet veel meer gezien. Ik was maar aan het wachten op beter weer (lees: fris weer voor een hartpatiëntje) om terug overdag te kunnen wandelen zodat ze die vriendjes weer bijna dagelijks zien zou. Wat pas een paar dagen na haar dood het geval was. Ik had me al een paar maal afgevraagd of ik niet beter regelmatig 's avonds hen een bezoekje brengen kon. Voor het geval ze dat kouder weer niet halen zou. En nu is ze er niet meer.
Ze zal nooit meer verjaren, nooit meer een jaartje ouder worden.
En toch moet ik door die dag.
Liefs, Floortje.

je mag je nu niet schuldig voelen om wat je misschien wel of niet hebt gedaan
je hebt haar graag gezien en dat is al heel wat
veel sterkte

wat kijkt tie goedhartig uit zijn ogen, zo lief en trouw, en wat zal het toch een gemis zijn voor je. en wat lief van je dat je dit wilt delen met ons.