zucht

Zo af en toe vind ik het zo moeilijk.

Koda is een heerlijke hond maar ik denk als je hier in de buurt rond gaat vragen ga je denken dat ik een hond met 2 persoonlijkheden heb.

De ene kent hem als die leuke, grappige, kroelerige poedel en de ander
als ..... het grote zwarte blaffende monster.

Op de een of ander manier krijg ik het maar niet voor elkaar dat hij het niet allemaal hoeft te regelen aan de riem. Hij hoeft geen allemans vriendje te zijn maar normaal een hond passeren zou wel fijn zijn. Er zijn dagen dat ik denk er zit verbetering in en er zijn dagen dan denk @###@. Ik vind het echt falen van mezelf dat ik hem geen stabiel gevoel kan geven. Zucht.

Herkenbaar! Ik ken dit soort moeilijkheden van meerdere honden, waaronder grote poedels trouwens. Wil je je verhaal gewoon kwijt of wil je tips?

Dat dat vervelend is dat kan ik mij voorstellen. Maar zie het niet als falen, dat is onterecht naar mijn mening..Voor zover ik weet zorg je geweldig voor Koda en ben je altijd druk bezig met trainen! Het is een proces, en daarbij hoort vallen en opstaan, en véél tijd en energie..
Misschien dat andere mensen nog wat tips hebben die ervaring hebben met een soortgelijk probleem.

Bij voergemotiveerde honden werkt het soms aardig om een lekker brokje / snoepje in je hand te hebben en daarmee + met je stem + met je lichaam aandacht te vragen als je de andere hond nadert, vasthouden tot je ervoorbij bent, en dan geven.

Ben ik ook weer

Ik kan je helemaal invoelen hoor. Het is heel lastig (en frustrerend) als je niet weet wat de 'prikkel' is waarom het een poosje goed gaat en dan weer ineens mineur.

Bij Jip heb ik aardig zijn triggers door. Of ik ben het of hij heeft z'n koppie al vol door andere dingen. Bij hem was het steeds verder minimaliseren zodat ik nu eindelijk meer grip heb om de balans te bewaren. Soms heb ik echt geen idee waar het over gaat, maar dan heb ik wel de veerkracht en vertrouwen dat het ook weer beter zal gaan als ik de triggers in acht neem.

*nog niet gevraagd advies*
Ik zou je je ook echt willen aanraden om zoveel mogelijk triggers te tackelen. Als je ze weet krijg je steeds meer grip op de situatie en het gemoed.

Ik zie het bij jou niet als falen. Niets zo ingewikkeld dan in het koppie van een hond kruipen

ik ken het wel, alleen bij mij is het een klein wit monster

vandaag ging het trouwens hartstikke goed.. het was hartstikke druk in het bos met hele groepen nordic walkers, een grote klas kleuters en een flink aantal honden en masha heeft geen 1x geblaft, maar soms hoeven we maar 1 iemand tegen te komen en het is weer raak.. gaat ze zitten blaffen alsof ze iedereen moet laten weten dat ze in het bos is..

ik kan soms wel door de grond zakken.. veel mensen zeggen dan .. ach.. wat maakt het uit, maar ik vind het stront vervelend... ook ik blijf oefenen en hoop elke keer weer dat het voorbij is gegaan.. helaas komt het tot nu toe nog elke keer weer terug.. maar we blijven ermee bezig

ikzelf merk dat ik moet gaan opletten dat ik niet teveel gespannen wordt.. ik merk van mezelf dat ik op een gegeven moment niet meer relaxt door het bos wandel en ik heb het idee (ik weet haast wel zeker) dat masha dit voelt.. gevolg: je gaat alleen nog maar meer tekeer..

ik moet bij haar proberen geen druk te leggen.. en zelf meer vertrouwen erin te krijgen.. maar dat vind ik lastig

@Mirjam & Koda:

Ik herken je verhaal. Bismarck is een onzeker hondje. Vele kennen haar als de lieve herder die graag wil spelen en met iedere hond kan. Andere kennen haar als een blaffend gevaarte. Bismarck heeft erg de neiging om onze straat te beschermen.Ook alleen in onze straat, verder nergens.En als zij aan de lijn zit en een andere hond ziet, gaat ze blaffen. Los gaat altijd prima, dan is ze sociaal met iedere hond. Maar ja aan de riem vindt ze het toch erg spannend. Uit onzekerheid weet zij zich geen houding te geven. Wij hebben hiervoor een GT ingeschakeld en zij gaven ons goede adviezen. Iedere keer als zij blafte naar een hond aan de riem dan moeten wij ons omdraaien (niks zeggen), doorlopen totdat zij weer aandacht voor ons heeft. Tja dan loop je soms een hele blok om voordat ze weer naar je opkijkt en niet panisch naar achter loopt te kijken. Er is na dit bezoek van de GT veel veranderd maar soms heeft ze weer een terugval, zoals vandaag. Stom, stom stom en dan kan ik me behoorlijk rot voelen. Ik vind namelijk dat ik mijn hond goed moet hebben opgevoed, dat andere hondeneigenaren er geen hinder van horen te hebben en dat zij zich ook stabiel voelt. Tja soms heeft ze gewoon haar dag niet en dan moeten we even weer een stapje terug. Ik hoop dat je wat aan mijn advies hebt!

Denk ook niet teveel dat het aan jou ligt of aan jou hond, of aan beiden. Soms is het heel normaal gedrag, helemaal niet overdreven moeilijk. En misschien heb je het zelf ook wel, dat jij een buurthond heel leuk vindt en iemand anders vindt het een vreselijk beest. (Of andersom.)
Ik kom het ook dagelijks tegen. De meeste mensen vinden onze roedel prachtig en we krijgen dagelijks complimenten. En af en toe tref je dan iemand uit de buurt die ze verschrikkelijk vindt en bijna in hun broek poept van angst.
En ik zie het ook bij andere honden. Iemand met een maltezer beklaagde zich laatst bij me over een Duitse herder in de buurt, waar onze honden nou juist weer helemaal gek van zijn (waardoor ik dus ook geen problemen met die herder heb.) Maar anderen vinden die maltezer nou juist weer een etterbakkie.

Probleemgedrag is vervelend, maar trek je ook niet teveel aan van commentaar van anderen, het verpest vaak je eigen plezier in je hond.

@Sjoerd

Hij is zeker voergemotiveerd dus dat gebruik ik vaker.

@Petra
Ik weet wel een aantal triggers.

Heel heftig gezin dus krijgt thuis al behoorlijk wat prikkels.
En met mij gaat het niet zo lekker ben er wel mee bezig maar als je op de rand van een burnout balanceerd is dat niet zomaar een twee drie opgelost.

Hij reageert ook veel heftiger op dagen dat ik me heel slecht voel ik ga dan ook op die dagen bewust honden uit de weg en loop ook korter omdat hij dan gewoon prikkelbaarder aan de lijn is.


Ik vind de blikken van andere mensen gewoon zo moeilijk.

Dat is ook moeilijk Mirjam. Bovenal moeilijk omdat je een deel van de situatie (trigger) niet kunt sturen/veranderen. Het verdient juist bewondering dat je naast alles wat er speelt ook nog de motivatie vindt om met Koda aan de slag te gaan.

Ook moeilijk al die blikken van andere mensen. Zij weten niet wat jij weet, zij zien alleen een blaffend zwart monster. Hun blikken maken dat jij het gevoel hebt dat je faalt. Maar ik weet door vaker lezen van jou en uitwisselen dat jij niet faalt. Falen is opgeven.

Vergeet niet om goed voor jezelf te zorgen.

Heb je iemand die af en toe met hem kan lopen, als je niet goed met je energie zit? Helpt niet ontmonsteren, maar wel met jullie energie. Hij wat kwijt en jij een beetje sparen.

Nee opgeven doe ik zeker niet daar is hij te leuk voor maar het is gewoon af en toe moeilijk.

En aan een ander meegeven vind ik moeilijk juist omdat hij zo reageert en mijn man is niet echt een hondenman hij vind Koda wel leuk maar gedrag is echt wat anders.


Weet je we hebben voor volgende zomer een heel leuk appartement in Oostenrijk gezien waar honden meer dan welkom zijn met zelfs een agility baantje erbij en dan ik leuk en de tweede gedachte ja maar hoe moet dat als hij daar ook zo te keer gaat.

Los doet hij dat blaffen trouwens niet maar ja dat zie je bij meer honden.

Wandelingen gisteren.

Ik loop op de uitlaatstrook daarnaast ligt een fietspad daar komt een fietser met een hond er naast voorbij. Meestal is dit een trigger, want dat gaat hem te snel, maar gisteren de struiken van de uitlaatstrook zitten er tussen dus hij kijkt op "he een hond" en snuffelt weer verder. Nog geen 2 minuten later van rechts komt een hond op zo'n 15 meter afstand hij ziet hem en meteen stress en enorm blaffen. Nog wat verder op twee honden komen al luid blaffend uit een flat van een trap Koda is duidelijk onrustig zoeken waar ze zijn maar niet blaffen.
Naar mijn idee heeft hij dus het meeste moeite met rechtstreeks zich contact maar dit is ook weer niet altijd want met sommige honden als ze los zitten en hij vast is hij wel weer rustig. Hij heeft gevoelsmatig wel beduidend meer moeite met reuen. Maar pas geleden kwamen we een witte herder reu tegen en dat ging wel weer goed.

Ik merk gewoon dat ik af en toe denk ik hoop dat we geen honden tegenkomen en dat is natuurlijk niet de juiste insteek met wandelen.

Pff het blijft een gepuzzel hondengedrag en mijn invloed op zijn gedrag.

Je kan proberen zijn zicht te blokkeren op die andere hond. Met een tassie, een klembord ofzo.