angstige hond

Sinds vorige week maandag, vandaag dus precies een week geleden, hebben wij een tweede hond in huis genomen. Het dier is een reu, 7 jaar oud en op zich ontzettend lief. Hij komt uit Spanje en is sinds twee maanden in Nederland. Heeft afgelopen twee maanden tijdelijk in een opvanggezin gezeten.
Wat ik al zeg: op zich ontzettend lief. Alleen, van mijn man moet hij niks hebben. Hij loopt bij hem weg alsof ie geslagen wordt. Voor mijn man niet echt leuk, voor hond ook niet natuurlijk. Ondertussen is Hond volledig op mij gericht en wil overal bij me zitten, liggen, volgt me overal, echt niet normaal.
Hebben jullie tips waarop ik dit gedrag kan doorbreken? Moet ik gewoon geduld hebben omdat hij er pas een week is?

groeten en alvast bedankt!

Bij sommige honden werkt het goed door gewoon de hond zijn gang te laten gaan, wat je al zegt hij is er pas net.. Gewoon geduld hebben en niet forceren zou ik zeggen.

Ik zou in eerste instantie niets doen. Komt het niet uit zichzelf goed en is de hond op een gegeven moment goed ingeburgerd, dan zou ik bijvoorbeeld je man een periode de hond eten laten geven. Of je man altijd snoepjes op zak en op die manier 'leuk worden'. Ik denk dat de hond gewoon nare ervaringen heeft met mannen, en dat zal niet een, twee, drie over zijn. Eigenlijk heel zielig dus, want een hond doet dat niet expres.

Wat super, er is weer een hondje gered uit Spanje
Ik weet niet wie bij jullie de "taken" heeft om de hond eten te geven en te wandelen, jij of je man, want het zou kunnen helpen als je man deze dingen gaat overnemen misschien.

Succes en vooral heel veel geduld hebben.

Heeft de stichting waar je je hond vandaan hebt geen nazorg?
Zij kunnen je normaal ook een aantal tips geven hoe je met een angstige hond omgaat en komen indien nodig zelfs ter plaatse...

Yep, de stichting geeft wel nazorg, heb mijn ' zorg' ook al geuit die kant op, wacht nog op antwoord. Als het goed is ook vandaag.

Inderdaad, betrek je man bij het eten geven en uitlaten. Uiteindelijk laat je je man die dingen alleen met de hond doen als het goed gaat.
Dat de hele tijd bij je willen zijn en achter je aan lopen, het zou misschien verstandig zijn om de hond te beperken met dat soort dingen. Laat niet alle deuren open en ga is een keer een kamer binnen en laat de hond aan de andere kant van de deur.

Succes!

Hij is al wel eens alleen (samen met mijn andere hond) in de woonkamer. De honden mogen bij ons niet op onze slaapkamers komen, dus ja, als ik de was doe enzo, dan blijft ie ' alleen'. Dat gaat trouwens dan wel goed, al blaft ie de hele tent bij elkaar als ik terug kom en is ie enorm blij me weer te zien (na soms 1 minuut al )

Ik zou ook nog even "niets" doen, de hond lekker zijn gangetje laten gaan en niets forceren.

Ik zou het zeker de tijd geven, niks forceren, laat je man gewoon de hond wat lekkere hapjes geven
en hem verder even met rust laten, de hond komt zelf wel op een gegeven moment naar hem toe.
Mijn Muis, ook uit Spanje heeft de eerste week hier achter de bank gelegen, vreselijk angstig
en pas na maanden vertrouwde ze een beperkt aantal mensen. Nu, na 2 jaar is ze nog steeds regelmatig angstig en dat zal er ook wel inblijven. Soms hebben honden uit Spanje een flinke
rugzak maar langzaam zie je ze opbloeien en daar doe je het voor.
Succes met je Spaanse hond !

gisteravond is de mevrouw van de stichting geweest om te kijken wat er veranderd/aangepast/verbeterd kan worden. Geduld, heeeeel veeeeeel geduld hebben. Belonen, belonen, belonen...ondertussen bozige buurvrouw omdat de hond vanmorgen drie minuten aan het blaffen was om kwart over zeven. Ik struikel over de hond omdat ie werkelijk volledig door mij geobsedeerd is. Ik vind m echt heel lief, maar man man man, ik moet er wel even van zuchten. Sorry. Komt weer goed hoor!

Houd ons op de hoogte a.u.b.!

Sorry! Heb het er druk mee.
Op dit moment geen enkele verbetering, het gedrag lijkt zelfs erger te worden en slaat over naar onze andere hond! Nooit bangg geweest voor mijn man, nu wel!? Als ik niet naast onze nieuwe vriend zit eet ie niet. Hij is en blijft volledig op mij gefixeerd. Vlucht onder de tafel als mijn man binnenkomt. Mijn man negeert en probeert met snoepjes en worst te paaien maar dit werkt ook niet echt. Hij neemt alleen iets van mijn man aan als ik erbij ben. Wil niet met zoon naar buiten. Niet met man. Alleen met mij en een beetje met mijn dochter. Zoon en dochter ervaren het als heel erg moeilijk en ook ik vind het beklemmend worden want ik struikel minstens vijf keer per dag over hondje heen omdat ie steeds voor me gaat lopen als ik een paar stappen zet. Alle tips welkom.

Ik heb hier op het moment 3 spanjaarden rondlopen. Heb er meer in huis gehad.
Onze joy was letterlijk bang voor heel de wereld (was officieel niet plaatsbaar door zijn angst)en dus ook voor mijn partner. De eerste maanden heb ik alles gedaan met joy. Hij liep me ook altijd en eeuwig achterna, ik negeerde dat en ging mijn eigen weg. kalmerende signalen gebruiken werkt daarbij heel goed. Ik negeerde hem ging op mijn gemak ergens zitten en een potje overdreven zitten gapen.Niks moet!
Alles ging in het tempo van Joy en toen we zover waren dat joy mij helemaal vertrouwde heb ik pas mijn partner geintroduceerd. Okee niet dat mijn patrner er niet was, tuurlijk wel, maar die negeerde joy altijd, drong zich nooit op etc.
Door de band die ik had gekregen met joy ging het steeds makkelijker hem over te dragen aan mijn partner, hij geeft je eten, hij laat je uit. Je zoekt bevestiging bij mij en ik zeg dat het okee is.
Alles in het tempo van de hond en vooral niet op of aandringen.
In het begin hier verliet ik en mijn partner de keuken en kamer om joy uberhaupt te laten eten.
Waar woon je?

Van welke stichting komt je hond?

Ik zou het niet toelaten om je de gehele dag te laten volgen.
Hij is nu bezig om je continu te controleren waarmee je in latere fase verlatingsangst creëert
Leer hem in een mand of in de bench zijn rust te nemen.
Verwacht verder even geheel niets van hem, bied hem rust en hou zijn wereldje de komende weken erg klein.
Geen grote wandelingen of veel bezoek, dit maakt hem alleen onzekerder.
Want dat is hij op dit moment.
Onbewust versterk je misschien die onzekerheid bij hem, wat heel begrijpelijk is.
Je wilt tenslotte het allerbeste voor de hond, daarbij spelen ook je emotie een rol.
De hond heeft al zoveel mee gemaakt
Geef hem een rustige plaats waar hij alleen kan eten, rusten en slapen.
Hij kruipt onder tafel bij binnenkomst van je man.
Leer hem op zijn plaats of bench te blijven als je man thuis komt.
Schenk hem ook even geen aandacht laat hem geheel links liggen.
Laat je man hem eten geven en uitlaten zonder hem teveel aandacht te geven.
Zo leer hij op den duur dat niet alle mannen slecht zijn.

Bij herplaatsers uit het buitenland zou je eigenlijk zeer intensieve ondersteuning moet krijgen vanuit de stichting vind ik.
Vele herplaatsers hebben een flink rugzakje bij zich.
Duurt meestal jaren voordat ze je geheel vertrouwen.
Veel succes en geduld met je nieuwe aanwinst.

Eigenlijk zouden we op moeten houden de honden uit het buitenland te halen(mijn mening hoor) we vinden misschien dat we het heel goed doen, maar in het buitenland wordt het beleid op deze manier denk ik niet aangepast, wat eigenlijk gewoon de oorzaak van het probleem is,(en hoeveel ellendige stumpers zitten hier in Ned. in de asiels of opvangs?) maar dit terzijde.....

Jullie hebben misschien een hond uit het buitenland gehaald die al half verwilderd is, of te vroeg bij de moeder is weggehaald, enz. Zo'n hond aan te laten passen aan onze mensengezin kan een gigantisch werk wezen, ook voor mensen met veel ervaring. Je weet vaak helemaal niets van de achtergrond en via de stichtingen kom je vaak ook niet veel verder. Stel je voor dat de moederhond is opgegroeit in het wild, de puppen krijgen automatisch een opvoeding die hier op gebasseerd is, en kan heel erg terughoudend zijn naar mensen toe. Ik denk dat het voor jullie belangrijk is dat jullie begeleiding nemen in de opvoeding van de hond, bijvoorbeeld een goede hondenschool.

Iig heel veel succes met de nieuwe aanwinst

Bedankt allemaal weer voor de reacties.
Hoe moeilijk ik het ook vind, misschien is het te snel om dit te zeggen, maar als ik dan nu zie hoe het gaat, dan vraag ik me toch heel sterk af, of het beestje niet beter af is in een ander gezin. Gezin, eigenlijk denk ik dat een plekje bij een wat ouder echtpaar veel beter is. Heb dit vanmiddag ook gemaild naar de begeleidster van de stichting. Natuurlijk willen we hem veel liever hier houden, maar hij moet ook wel passen en gelukkig zijn bij ons. En dat laatste vraag ik me zo sterk af. Het is een lieverd maar misschien is het beter als hij zich volledig kan richten op 1 of 2 personen dan op een heel gezin.
Vanmiddag ging een vriendin weg en toen vluchtte hij bijna naar buiten, de deur uit. Mijn man kon hem nog net tegenhouden, maar dat kostte veel moeite en mijn man moest hem echt vastpakken anders was ie zo de weg op gerend. En daardoor weer een negatieve ervaring met mijn man, die feitelijk alleen maar uit bezorgdheid handelde. Wat moet je dan?
Ik vind het zo lastig! Ik ben me in korte tijd best wel aan hem gaan hechten, maar wie doe ik er een plezier mee? De twijfel is gewoon erg groot, juist omdat er geen enkele verbetering te zien is, alleen maar verslechtering. En natuurlijk kun je zeggen dat je hem niet zomaar weg mag en kan doen, maar dat doen we ook niet. maar dit, is echt zielig. zo zielig..

Hoi Anita,je hebt het hondje pas een week en is het een hondje van 7 jaar oud,die zal vast wel een rugzakje hebben,had je wel beetje kunnen verwachten dat het niet gelijk een gezellige huishond zou worden.
Zou de tips die al gegeven snel gaan toepassen en kijken hoe het over een paar weekjes gaat..een week is nog wel erg kort om verbetering te zien..succes

Hallo,

Hier iemand met een beetje zelfde probleem. Wij hebben onze hond sinds 3,5 week en ik kan alles met hem. Mijn vriend daar en tegen durft hij nog geen snoepje van aan te nemen.. Gelukkig volgt hij me niet in huis, dat scheelt..

Ik probeer al een week of 2 mijn vriend wat meer met de hond aan de slag te laten gaan, maar je kan het niet opdringen..

Wel gaat mijn vriend met de hond op cursus vanaf volgende week om aan de band te werken. Is dat misschien ook een optie voor je man?

Ik denk dat je wel erg snel opgeef als je hem nu al wilt herplaatsen.. Ik denk dat de hond echt meer tijd nodig heeft..

Jouw hondje is nog maar heel kort bij jullie, ik vind eigenlijk dat je teveel verwacht hoor ! Je moet hem de tijd geven en geduld hebben.

Ik ken iemand die al een paar honden uit Spanje heeft en een daarvan ging in het begin altijd lopen, gewoon doodsbang was hij. Vijf keer heeft ze hem moeten gaan zoeken. Ook zij had medelijden en dacht dat de hond niet gelukkig bij haar was, maar toch heeft ze volgehouden. Nu gaat hij overal met haar mee. Maar dit gaat niet van de ene dag op de andere.

Zou het zeker niet opgeven, geef de hond een kans om zich volledig aan te passen. En al gaat het niet snel vooruit, het komt heus wel hoor !!

Ik heb Rocky dan wel niet uit Spanje maar het is wel een herplaatser van ruim 4 jaar.
In het begin liep hij me ook overal achterna, hij was net mijn schaduw.
Dat is nu na 7 maanden veel en veel minder. Soms denk ik wel eens, waar is hij nou?
Dan blijkt hij in een andere kamer te liggen, prima vind ik dat.
Als ik hem bij me roep komt hij beslist niet of soms na een lange poos. Op de een of andere manier durft hij dat blijkbaar niet. Maar ik heb geduld.
Ik ben wel alleen, heb geen partner en dat is wel een groot verschil met jouw gezin natuurlijk.

Vanochtend sprak ik nog een mevrouw die hier de leiding had van het dierenasiel.
Zij vertelde mij dat het wel een jaar kan duren voordat een hond met een verleden zich helemaal bij je thuis voelt.
Verwacht niet te veel van de hond, geef hem de tijd om zich veilig te voelen bij jullie.
Dring je niet aan hem op.
Beloon vooral het goede gedrag en heb geduld, kilo's geduld.

vind ook dat jullie veel te snel willen,skinny is nu dik viereneenhalf jaar bij ons (broodfokteefje),moest heeeeel lang niets van mijn man en zoon weten,nu nog steeds als mijn man binnenkomt begint ze te blaffen,mijn man komt nu pratend binnen en dat gaat een stuk beter


is daarna vrij snel over,gaat sinds een jaar ook uitzichzelf naar hem toe,met zoon is alles eerder goedgekomen,