Ziet me niet staan!

Dat hoor je wel vaker, dat een hond de baas niet ziet staan, maar meestal word dat figuurlijk bedoeld. In de trant van "ja, ik weet dat je roept, maar ik wil eerst even hier snuffelen."

Ik had het vandaag letterlijk, tot twee keer toe. Ik loop een iets andere route dan normaal en op een breed pad in het park. Dobby loopt een stukje vooruit en stuift ineens zowat voorbij. De hele houding was "ik zoek baas". Ik liep 10m verder op het pad en hij zag me letterlijk niet staan. Ik riep, geschuif van pootjes over asfalt omdat hij ineens abrupt van richting veranderde en een blije blik van "oh, hier was je!".

En later wéér! Ik liep een korter rondje dan normaal, want hij was een beetje hyper. In plaats van linksaf een bruggetje over, ging ik rechtsaf het pad in het verlengde van het bruggetje in. Dobby liep het bruggetje over en snuffelt wat in de struiken. Ik roep. Ik zie dat hij komt en draai me om en loop verder. Een halve minuut later denk ik "waar blijft hij nou?". Helemaal weg dus hè? Ik sta stil, draai me om en roep. Niets. Ik loop naar de sloot, maar daar lag hij niet in. Ik loop op het bruggetje maar niets in de struiken te zien. Waar is die sukkel nou?

Ineens komt hij aangestoven vanuit het pad waar ik gelopen had voor ik bij het bruggetje kwam. Blijkbaar had hij in plaats van vooruit te kijken toen hij het bruggetje af kwam en mij midden op een 5 meter breed pad te zien lopen met zijn blonde hoofd rechtsaf geslagen. Wéér had hij me letterlijk niet zien staan.

Hebben jullie dat ook wel eens? Je loopt in het zicht, en nuh-uh. Gewoon overheen gekeken. Het was zo gek, ik heb daarna zelfs nog een groen tennisballetje over een groen grasveld gegooid, maar dat zag hij normaal. Niet blind/ slechter ziend dan normaal, zo lijkt.

Haha, wat een geweldig verhaal. Ik zou krom hebben gelegen van het lachen.
Met Fay heb ik dit uiteraard nog niet uitgeprobeerd, maar wel met mijn schnauzer. Uiteindelijk was hij hier zo goed in dat hij mij altijd vond. Hij is mij dus nog nooit voorbij gestoven.

Wat een heerlijk verhaal haha. Houdt hem tenminste scherp, moet je misschien vaker doen!

Met Roxy nog niet gehad, met bounty wel.
Maar die had altijd lang haar voor zijn ogen hangen en die liep dan ook bv tegen palen aan enz..

Hahaha, wat een lekker dier is het ! Altijd nog wel beter trouwens dat hij wel druk naar je op zoek gaat, de retriever van mijn ouders trekt wel eens dr eigen plan . Maar die zit ook nog wel in de puberteit hoor .. Met mijn eigen honden maak ik het niet mee eigenlijk, maar volgens mij is wel een beetje border collie-eigen dat ze me steeds in de gaten houden.

Hij is dus de weg ingeslagen waar hij je voor het laatst gezien had

Doet mijn teckel ook wel....i.p.v. dat ze nou haar neus volgt...

Doe regelmatig verstop spelletjes met mijn honden, dan voornamelijk met de teckel want de boomer gaat nooit zo ver weg.

Als de teckel een flink stuk voor mij uit loopt, en zie toevallig een dikke boom of struik staan, dan ga ik daar wel eens achter staan. Mijn boomer heeft het altijd vrij snel in de gaten en blijft dus op het pad staan ter hoogte van waar ik achter de boom sta.
Op den duur is de gekke teckel mij kwijt en gaat hysterisch heen en weer rennen...en dan kan ze mij niet vinden, terwijl de boomer op het pad sta ter hoogte van waar ik sta...hij kijkt mij dan ook echt zo aan: die teckel spoort niet.
Nadat de teckel een paar keer heen en weer gerend is kom ik tevoorschijn en zeg; zoek je iemand??
De eerste 5 minuten wijkt ze dan niet meer van mijn zijde

Ze komt trouwens keurig terug als ik haar roep, maar ze mag zelf ook wel eens een beetje opletten

Dat gebeurt bij mij als ik mijn blauwe jas aan heb.
Dan zie ik hem zoeken en kijkt mijn richting op, maar hij ziet me gewoon niet.
Meestal ga ik als een idioot staan zwaaien en roepen tot hij mij ziet (verder ben ik ook een idioot hoor, maar dan een idioot die niet staat te zwaaien ).

Mijn andere hond ziet me wel maar komt niet, als ik haar dan roep kijkt ze naar me op alsof ze zegt: stop daar maar mee, ik hoor je wel, maar ik kom gewoon niet

Blauwe jas... toevallig. Die heb ik namelijk ook. Maar die heb ik zomer en winter aan. Misschien was het licht anders, weerkaatsing in plassen ofzo?

En hij was niet het pad ingeslagen waar hij me het laatst gezien had. Toen hij mijn kant opkwam nadat ik riep stond ik recht voor zijn neus, en hij maakte ook oogcontact. Ik ben toen omgedraaid en het pad ingelopen waar ik al ingeslagen was. Hij is toen afgeslagen en terug gegaan waar we vandaan kwamen.

Ik heb dus ook als een gek staan springen, zwaaien en roepen, want anders zag hij het gewoon niet. Vreemd.

Als je vaak die ronde loopt, dan gaan ze die vanzelf ook lopen. Dat heb ik hier ook. De baas loopt altijd een andere ronde als ik en als ik ze dan een keer uitlaat op de tijd dat hij dat altijd doet, willen ze die kant op waar mijn man dus altijd heen gaat.

Ik zelf loop altijd anders. De ene keer die kant op, de andere keer de hele andere kant op. Of zoals nu dat Sophietje los mag op bepaalde plekken, dat ik mij even verstop. Daar blijven ze alert door!
Misschien een idee om dat ook een te doen?

Het kan ook zijn dat er een geur is die hem afleidt. Een loopse teef of een konijn of weet ik veel. DJ hier heeft het de laatste tijd ook heel erg en dan voornamelijk ook op het gras waar we cursus hebben. Heel irritant maar het gras ruikt zo lekker dat hij er helemaal in opgaat en dan hoort en ziet hij werkelijk niets meer!

Tja, ...golden retriever, dat verklaard alles...ik zie regelmatig mensen hun golden retriever roepen en dan gaat de hond achter de baas zitten, die hond weet geeneens wat de voorkant is !
Die honden lijken elke generatie dommer te worden.

Sorry, die van mij weet ten alle tijden waar ik ben (maar dat is wel mechelse herder eigen, plus dat ze erg goed is in speuren ).

Normaal gesproken weet Dobby het ook, maar vandaag zat er een draadje los. Maar als ik midden op een pad loop verwacht ik toch wel gezien te worden. Het is wat anders als ik stil sta, dan ziet hij het niet zo goed, maar ik bewoog gewoon!

Nee het is niet vanwege een bepaalde ronde die ik altijd loop.
Ik loop altijd door, ook al blijft hij achter.
Het is echt dat hij mijn kant op kijkt maar mij niet ziet staan en dat is soms als ik een blauwe jas aan heb en op een afstand van 200 a 300meter.
Mijn hond is een zwerver en ik weet precies waarneer hij een spoor volgd, hij mij niet wil zien of dat hij mij dus echt aan het zoeken is maar mij niet ziet.
Mischien is het omdat hij dan een beetje in paniek is en daardoor niet scherp focust.

Als hij mij in de bossen kwijt raakt luistert hij ook niet meer naar mijn geroep, maar rent hij naar mijn auto.

Hahah ja dat hebben ze soms.

Hier is het andersom. Boomer hoor je niet lopen en dan kijk ik weer eens achterom en zie ik Boomer niet meer.
Natuurlijk ga ik dan overal kijken waar hij kan zijn. Natuurlijk staat hij dan al 5 meter verder op naar mij te kijken van vrouwtje ik ben hier al die tijd hoor. Is hij mij gewoon voorbij gelopen zonder dat ik hem gezien heb.

Vandaag was het dus precies andersom. Hij heeft hem denk ik toch geknepen toen hij me gisteren kwijt was. Nu stond hij om de 10 meter stil om te kijken of ik er nog was. En kwam terug hollen als hij me niet meteen zag, omdat ik toevallig achter een boom liep die in de bocht van het pad stond. Gnagnagna!

Heel sympathieke reactie van Ron ! Ik heb zelf een Golden Retriever en dom is die vast en zeker niet ! De mensen die ik ken inclusief mij DA zeggen altijd "die is veel te slim" en dat klopt ook !

Dobby zal een beetje in de war zijn geweest, hebben wij mensen ook wel eens hé Tibo is me nog nooit voorbij gelopen, die weet altijd perfect waar ik uithang. Andersom is soms iets anders

Heb echt wel moeten lachen met jouw verhaal Wilma, zag het zo voor me

Hier heb ik er ook geen last van, krijg meestal zelfs niet de kans om me eens te verstoppen, dan staat ze gelijk naast me.
Andersom is een ander verhaal. Doordat ze maar aan mijn knieën komt, weet ik soms niet waar ze loopt, zit ik rond te kijken en loopt ze gewoon schuin achter me.

Toch even een kritische noot: dat hij achter het balletje aan rende, zegt niets over zijn zichtvermogen, helaas. Mijn Labrador was stekeblind, maar een rollend balletje ging hij nog achterna, gewoon op geluid. Ik zou het toch even in de gaten houden.

heb het hier ook wel eens gehad met Jazz. Dikke paniek bij Jazz die als een gek heen en weer rende om mij te zoeken of in ieder geval mijn geur op te pakken. Ondertussen was hij al 4 keer langs mij heen gerend op een afstand van ca. 5mtr. Het kwam gewoon even niet bij hem op om dat weggetje in te kijken.

Mambo rende regelmatig compleet de andere kant op op het strand.
Zie je je hond keihard van je vandaan rennen, duidelijk op zoek naar jouw...
En dan kan je schreeuwen wat je wilt tegen de wind in, maar hij hoort je toch niet.
Na een paar honderd meter valt het kwartje dan en komt hij weer keihard terug, echt grappig.

@Ron,
dan moeten die baasjes wel heel erg lelijk zijn.
Kan haast niet anders.
Ik heb mijn hele leven al goldens gehad, maar kwamen en komen altijd netjes voor me zitten als ik roep.