Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
Dit gedicht is voor al de dieren die helaas niet meer bij ons zijn!
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "De regenboogbrug" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Heel mooi en ontroerend
Dit is er een waarvan de tranen me in de ogen staan
Nog meer huilgedichten?
Ik vind het heel erg mooi
ik heb het gedicht eens gekregen , toen mijn newfoundlander jaren geleden overleden is, het deed me goed, en bewaar het nog steeds.
Ik kende het al, maar het is erg mooi
@Stippeltje
Deze blijft ook mooi!
kende ik ook maar ze blijven inderdaad heel mooi!!
Deze is ook mooi
Do not stand at my grave and weep" by Mary Elizabeth Frye
Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.
I am in a thousand winds that blow,
I am the softly falling snow.
I am the gentle showers of rain,
I am the fields of ripening grain.
I am in the morning hush,
I am in the graceful rush
Of beautiful birds in circling flight,
I am the starshine of the night.
I am in the flowers that bloom,
I am in a quiet room.
I am in the birds that sing,
I am in each lovely thing.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there. I did not die
@Dobry
Wow, zeker mooi!
"The Gate of Heaven”
I got to the gate of Heaven yesterday,
After we said good bye.
I began to miss you terribly,
Because I heard you cry.
Suddenly there was an Angel,
And she asked me to enter Heavens gate.
I asked her if I could stay outside and wait,
For someone who'd be late.
I wouldn't make much noise you see,
I wouldn't bark or howl.
I'd only wait here patiently,
And play with my tennis ball.
The Angel said I could stay right here,
And wait for you to come.
Because Heaven just wouldn't be Heaven,
If I went in alone.
So I'll wait here, you take your time,
But keep me in your heart.
Because Heaven just wouldn't be Heaven,
Without you to warm my heart.
@Diamond
Deze is ook heel mooi!
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "De regenboogbrug" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?