Ik heb het verpest

Hoi,

Ik doe alles om tibbe zo goed mogelijk op te laten groeien en op te voeden en ook al maak ik een moeilijke tijd mee, ik probeer veel met tibbe te doen!

Alleen in één ding heb ik gefaald en dat vind ik heel heel stom van mezelf.

Ik zit al eventjes in de ziektewet en het is een tijdje zo geweest dat ik zowat de deur niet uit durfde, ik ging alleen met Tibbe naar buiten want alleen durfde ik niet. Ja klinkt stom maar dat zijn dingen die je meemaakt tijdens een burnout.

Dus nu het probleem, ik heb tibbe niet geleerd om alleen te zijn, ik weet hoe enorm belangrijk het is maar ik durfde het gewoon niet. Het ontzien om de deur uit te gaan, tibbe alleen te laten en paniekaanvallen omdat ik bang ben dat de buren komen klagen door het geblaf. Ja het klinkt maf als je het zelf niet meemaakt En daar ben ik in dat opzicht te soft met tibbe, hij is altijd bij me en heb er moeite mee om hem alleen te laten.

Maar goed, beetje bij beetje gaat het weer iets beter. Ik ben niet meer zo aan huis gekluisterd en ik weet gewoon dat het MOET, ik zal toch eens om boodschappen moeten, op den duur gaan werken, afspraken,etc.

We zijn begonnen met oefenen, hij kan wel al in de bench. Daar slaapt hij 's nachts in en overdag zoekt hij daar ook zijn plekje op. Gaat prima.
We zijn gisteren weg gegaan (met z'n tweeën de vuilniszak weg brengen hihi) en hadden de laptop op hem gericht om te filmen.
Vrijwel gelijk begon hij met blaffen en na 2,5 minuten hield hij op met blaffen en ging liggen, bij ieder geluid zag je zijn koppie scheef gaan om te luisteren. We hebben nog even gewacht en zijn terug naar binnen gegaan.
Naar mijn idee ging het goed. Als m'n vriend straks thuis komt gaan we weer oefenen en willen dan een paar minuutjes langer wegblijven en kijken hoe tibbe zich vermaakt wanneer hij stopt met blaffen.

Heeft iemand nog tips? Kan ik nu gewoon trainen volgens het schema van het alleen zijn?
Kan ik het tibbe op die manier nog gewoon aanleren ook al is hij 7 maanden of heb ik het voorgoed verpest

Sorry dat ik zo stom ben geweest om er zo lang mee te wachten maar ja ik kan het niet terug draaien, mijn ziek zijn was in dit geval sterker dan ik!

Niet zo hard zijn voor jezelf. Je bent door een moeilijke periode heen gegaan en bent nu langzaam aan weer aan het opkrabbelen. De dingen die gebeurd zijn moet je achter je laten. Kijk naar de toekomst anders maak je het jezelf aan maar moeilijker.

Wat betreft Tibbe. Je kan het hem gewoon aanleren alsof hij een puppy is. Het maakt echt niet uit hoe oud de hond is. Alleen leren zijn kan op alle leeftijden en allemaal volgens hetzelfde principe. Het enige verschil kan zijn is dat je het tempo wat moet aanpassen (sneller of langzamer) maar dat is zo'n zo verschillend per hond.

Succes de komende periode.

Een burn-out is heel heftig dat is al heel hard knokken op er uit te komen.

Je hebt het niet verpest voor Tibbe ga het hem gewoon nu langzaam aan stapje voor stapje leren.
Niet zo hard zijn voor jezelf.

Zo te lezen gaat het al best goed. Tibbe blijft in ieder geval niet de hele tijd blaffen en bij de geluidjes die hij hoorde luisterde hij alleen ipv ernaar te gaan blaffen. Ik denk dat het dus wel goed gaat komen als je het langzaam blijft opbouwen (ook voor jezelf ) De reden die je geeft voor waarom je er niet eerder aan begonnen bent vind ik heel begrijpelijk, het is in ieder geval goed dat je het nu probeert. Ik zou dus eerst nog even rustig blijven opbouwen (en blijven filmen) en als het echt niet gaat kan je altijd nog naar andere oplossingen gaan zoeken

hallo Esther en Tibbe,

natuurlijk gaat dat nog goed komen, je bent al op de goede weg.
elke dag ga je Tibbe even alleen laten en laat het niet bij één keer maar doe het een paar keer op een dag.
Elke keer een paar minuutjes.En er is inderdaad ergens een schema.

Hoop verder dat je weer de goede kant opgaat met je gezondheid, een burn-out is niet mis.

je hebt niets verpest, even vanaf het begin weer beginnen, alsof tie een pupje is van acht weken, begin met minuutjes, en voer dat langzaam op.

wees niet te streng voor je zelf, je hebt het beste voor met Tibbe. en je mag gerust even aan jezelf denken hoor. dat is ook nodig, en die tijd heeft Tibbe een goed baasje gehad, nou jouw beurt weer, om even vanaf het begin weer te beginnen met Tibbe, twee stapjes vooruit, een er achter uit, niet erg, je komt er wel.

hoihoi,
Ik zit momenteel in hetzelfde schuitje, ben ook thuis met een burn out. Gelukkig durf ik wel het huis uit en het moet ook wel met 2 kleine kinderen maar herken je gevoel. Daarom was ik ook aan het twijfelen of het wel verstandig was om nu voor een pup te kiezen (komende zaterdag komt ie) Waarom ik er wel voor gekozen heb is omdat ik denk dat het me postieve energie geeft en ik dan ook meer ga wandelen. Want als ik er niet uit hoef doe ik het nu ook niet, en winkelen (in de stad) is echt een ramp maar straks "moet" ik het toch eens doen om de pup te socialiseren. Wat dat aangaat heeft Tibbe jou wel zover gekregen om iig. zo nu en dan eruit te gaan! Het komt vast allemaal goed!

Ook ik zit thuis met Burn-oet en ik wijdt de problemen die ik de laatste maanden met Fedor heb toch ook wel daaraan. Er is ook nog een heel stuk overdracht naar je hond toe. Ik ben nu met behulp van Nelis Verhoeven daar weer uit aan het komen met Fedor.

Ik denk in jouw geval kun je er echt nog wat aan doen, het is niet te laat. Gewoon weer opnieuw beginnen, hij kan het vast nog wel leren.

Natuurlijk heb je niets verpest!! Niet zo negatief naar jezelf kijken hoor! Ikzelf zit ook in ziektewet, maar dan wegens iets anders.
De eerste maanden was Bijou mijn maatje, deed alles met haar samen, ze was echt een hou vast. En ja, na een tijdje moest ik 1x in de week weg voor een afspraak.
Had exact hetzelfde probleem, want ja, hoe moet je nu ineens je hond alleen laten ?? Maar het gaat je echt lukken, zoals je het nu doet is prima.
Rustig opbouwen. Bij mij is dat ook goed gekomen, in het begin blafte Bijou, ik had toen ook een camera neergezet zodat ik het later terug kon kijken.
Na een uur kwam ik terug en bleek dat ze keurig stil was geweest. Hoe vaker je die bevestiging krijgt dat het goed gaat, hoe meer de stress af zal nemen of hij het wel kan en of ie wel stil blijft.

Komt goed, heb vertrouwen!

Een hond is nooit te oud om te leren. Als ze pup zijn gaat het misschien wat makkelijker, maar verpest? Nee. Ook nu kan Tibbe nog leren om alleen te blijven. Het is al een voordeel dat hij maar kort blafte en daarna ging liggen, dat is toch écht het begin. Gewoon iedere dag even oefenen en opbouwen en dan komt het wel goed.

Enne, het gaat bij jou een stuk beter als hier in het begin. Mijn "alleen thuis blijven" oefenen begon met blijven in de mand (heb geen bench). Dobby was zo panisch alleen te blijven dat ik in het begin niet eens de wc-deur dicht kon doen, en dan moet je echt vanaf min tien beginnen met alleen blijven oefenen. Dus het gaat bij jou al hartstikke goed!

Hoi, lieve mensen wat ben ik blij met jullie reactie's
Dat geeft me net even die steun die ik toch wel nodig heb!
Ik ben er nu klaar voor en gelukkkig dat het gewoon nog mogelijk is en niet te laat is.
Zoals jullie ook zeggen beginnen we vanaf het begin, gelukkig is Tibbe ook al wat zelfstandiger dan eerst. Ik sloot ook bewust deuren als ik bv naar de badkamer moest zodat hij niet steeds achter me aan huppelt. Meneertje kijkt wel even op maar snurkt daarna lekker verder

@Elsbeth en Moke
Wat vervelend dat je ook een burnout meemaakt, heftig he?!
Maar geloof me een puppy is zeker een goede keus, het heeft mij in ieder geval heel goed geholpen. Ja het kost veel energie maar geeft ook enorm veel plezier, liefde en afleiding.Ik heb er in ieder geval geen moment spijt van gehad.

@ zonnetje, ja ik denk dat het er ook wel mee te maken heeft, een hond merkt gewoon heel veel en neemt idd gevoel over. Ik merk aan de hond nu ook dat ik iets meer rust heb dan in het begin. Succes in ieder geval.

Bedankt allemaal!

Ik vind dat je het goed doet ,steeds een paar minuutjes langer.
Het komt zeker goed met Tibbe.

Ik moet nu soms de deur uit zonder Biko, maar ik heb ook een tijd gehad dat ik dat niet durfde hoor.. hij ging overal mee naar toe en als hij niet mee naar binnen kon (dokter bijvoorbeeld) bleef hij in de auto.
Ik moet nu halve dagen werken en dat is te lang om hem in de auto te laten. Ik ben in onderhandeling of hij mee mag naar mijn werk, maar dat moet nog overlegt en het is toch ook wel goed dat ik nu echt alleen moet
Dus het is helemaal niet raar hoor, als ik het vertel hoor ik altijd wel dat iemand anders (een kennis van een kennis ofzo haha) dat ook heeft.

Wat je kan doen is Tibbe wat te kluiven geven of bijvoorbeeld een gevulde kong.
En leer hem bijvoorbeeld eerst alleen blijven terwijl jij in een andere ruimte bent.
Niet terugkomen als hij blaft.

Succes!

Ik moet mezelf ook af en toe dwingen om zonder honden de deur uit te gaan, ze hebben wel geleerd om alleen te zijn, maar dat moet je wel bijhouden.
En gewoon beginnen alsof ie nog een kleine puppie is, komt vast wel goed.

Let ook op de eigen houding en energie, als jij er vertrouwen in hebt dan neemt Tibbe dit over
Geloof in de hond, natuurlijk kan hij dit leren

Een paar tips:

1. Neem in huis ook regelmatig wat afstand van je hond.
2. Zorg dat je hond lichamelijk moe is als je weg gaat, een lekkere wandeling van te voren kan goed werken.
3. Zorg dat je altijd het zelfde ritueel hebt als je weg gaat, doe niet zielig tegen je hond maar sluip niet weg en voer een kort ritueel uit, dat geeft de hond houvast en dan word je hond niet hyper alert omdat hij niet weet wat er gaat gebeuren.
4. Geef een lekker gevulde kong, dan is je hond ook nog een tijdje druk bezig.
5. Sluit de gordijnen en doe de radio of tv aan, honden kunnen heel onrustig worden van buiten geluiden.
6 Bouw het op, het hoeft echt niet in minuten maar het gaat allemaal om vertrouwen, je moet net steeds terug zijn voor je hond echt onrustig wordt.
7 . Kom pas binnen als je hond stil is, doe normaal als je binnen komt.


succes

Vooral het normaal doen als je binnenkomt is belangrijk. Nu heb ik geluk, als je met een tas boodschappen staat ga je niet eerst de tas neerzetten en blij doen. Die tas gaat eerst naar de keuken, dan trek ik mijn jas uit e.d. en ga de tas uitpakken. En daarna krijgt de hond pas aandacht. Die doet nu dus ook niet meer hyper als ik thuis kom, dat deed hij eerst wel. Hij weet: ha, ze is er, en nu gaat ze eerst even dingen doen en dan krijg ik even aandacht. Ook die aandacht is alleen even een aai, of een "ben jij zo braaf geweest?", en dan ga ik weer verder met de dag.

Inderdaad, gaan en komen is doodnormaal

Sorry beetje laat met reageren, was even naar m'n ouders. In m'n uppie goed hè haha.
Tibbe bleef thuis bij m'n vriend en toen ik de deur uit ging hoorde ik hem al janken.
Gelukkig duurde het maar even zei m'n vriend.

Ik heb inderdaad toen ik terug kwam, eerst m'n jas uit getrokken, op gehangen, vriend gedag gezegd en toen pas was tibbe aan de beurt. Moeilijk hoor, tibbe helemaal met z'n bips wiebelen en staartje zwaaien, super blij mij te zien en ik moet heel normaal doen en daarna krijgt hij een afstandelijk aaitje haha nou later wel weer even lekker geknuffeld hoor. Gekke hond

Bedankt voor alle tips, ik ga er zeker mee aan de slag.
En wat ben ik toch blij met jullie woorden, doet me goed!
Daarbij ook fijn te lezen dat ik niet de enigste ben die zoiets moeilijk vind.
Soms vind ik mezelf zo maf, haha! Wat zoiets niet allemaal met je doet, soms herken je jezelf niet.

Met tibbe komt het ook wel goed, met jullie adviezen ga ik de komende weken, maanden? mijn best doen om tibbe in stapjes alleen te leren zijn.

Nee hoor, je hebt het zeker niet verpest voor Tibbe Tibbe is nog jong. Net op je profiel gekeken.
7 maanden. (?)

Ik vind het niet slecht dat je hondje die periode zoveel samen met je heeft kunnen doorbrengen. Eigenlijk heeft hij geluk gehad en jij ook.

Voor jou was het waarschijnlijk goed dat je Tibbe in die periode had. Toch meer buiten gekomen dan je anders zou doen

En jullie slagen er wel in Tibbe door dat trainen langzaam maar zeker meer en meer een poosje alleen te laten.

Heb er maar vertrouwen in dat het lukt. Zeker met nog een aantal tips die je hier of elders op internet vindt.

Succes!

Ik ben zelf 15 en zit nu ook midden in een burn out. Ik kreeg toen ook mijn eigen hondje. Hij is een half jaar lang ook bijna nooit alleen thuis gebleven, maar toen ik naar dagbehandeling moest. Moest hij ineens 4 uren thuis zijn (wel samen met de andere hond). En ik heb er nooit problemen mee gehad. Je gaat door een moeilijke periode en je hebt veel steun aan je hond gehad. Ik denk dat het allemaal wel goed komt

Allereerst: alle respect voor jou Esther!

Ten tweede: ik laat Yoshi ook niet echt vaak alleen, en ook ik ben het meeste van tijd bij hem. Ook meer dan de andere familieleden. Hij hangt dus heel erg aan mij. Als ik boodschappen ging doen, hoorde ik hem aan het eind van de straat nog. (Nu heb ik vaak last van mijn buren, dus daar hoef ik me niet rot om te voelen, als ze ook eens wat van ons horen, dat scheelt een hoop, want ondanks dat ik het toch ook voor hen vervelend vind, weet ik zeker dat ze nooit zullen komen klagen) Ook als mijn zoon gewoon thuis was, kon hij wel heel lang zachtjes zitten piepen als ik weg was. Dat wordt nu gelukkig stukken minder. Maar ik geef hem tegenwoordig steeds zijn Kong als ik wegga, dat scheelt hier echt een hele hoop! Het is hoe dan ook een kwestie van wennen. Je bent toch zijn mama die weg gaat. Maar naar mate hij ouder wordt en je blijft het oefenen, zal hij vast ook het vertrouwen krijgen dat hij best even zonder je kan en dat je nog terug komt.

het komt goed hoor esther ik heb het zelfde meegemaakt.ik jazz en pop waren altijd aamen en de 1e tijd dat het weer een beetje met me ging,ging ik ook alleen weg en daar had poppy het moeilijk mee.maar dan ging ik even en dan kwam ik weer terug.en toen na een poosje ging het goed,jazz ging gewoon voor het raam zitten wachten tot ik weer terugkwam. ook al waren jazz en pop samen,poppy ging blaffen janken en ga zo maar door.nu niet meer hoor.nu gaat ze gezellie met jazzy voor het raam zitten

Bedankt lieve mensen, ben blij met jullie
Jullie geven me het vertrouwen dat het goed komt en dat het mij ook zal lukken.

Valt me trouwens op dat er best veel mensen in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten!
Het is geen makkelijke periode maar door die mensen weet ik dat er ook een einde aan deze periode zal komen en het echt goed komt!

Ik heb tibbe ook leren omgaan met de kong, maar hij geeft het snel op en dan laat hij de kong liggen, dan pers ik de restjes maar een beetje naar voren en gaat hij weer vrolijk verder. Dus dat moet hij nog even onder de knie krijgen.
Heb ook pas zo'n bal gekocht waar dan snoepjes uitvallen, nou tibbe snapt er niets van haha. Hij pakt dat ding gewoon op en loopt er mee weg en gaat er in bijten.. Ach ja we houden vol, er is in ieder geval genoeg in huis om hem bezig te houden.

Van het weekend gaan we lekker vaak oefenen, dan is m'n andere steun en toeverlaat ook weer thuis dus dan gaat het allemaal wat makkelijker voor mij. En vanmiddag oefenen en morgen natuurlijk ook. We gaan ervoor !

Tuurlijk Ester We kunnen wel aannemen dat we nog vele levens hebben. Maar misschien is dit wel het enige waarin we kunnen zien, horen en voelen. dus, maak er het beste van! Je hebt niets te verliezen en iedereen heeft er evenveel recht op ;-p

Hallo,

ook ik heb een probleempje,
26 september 2011 heb ik helaas mijn 13 jaar oude husky moeten laten inslapen, zij kwam echter uit het asiel samen met haar broertje en ze waren al 5 jaar en 3 maanden. Ze zaten ook al een jaar in het asiel...
Maar nu heb ik een jonge husky van 8 maanden( ik ben nog steeds heel verdrietig van mijn andere en deze is ook absoluut geen vervanging, maar ik kan wel een extra plekje in mijn hart voor haar reserveren).
Ik ben nu al de derde eigenaar en ik loop ook tegen een aantal problemen aan, bij mij is ze niet zindelijk(terwijl ze wel zindelijk was). Ze kan niet alleen zijn( terwijl ze dat wel kon voor een paar uurtjes) en ze jaagt op de katten(ze zou geen kat kwaad doen) ik zie ook wel dat ze moet wennen maar ik merk ook dat stress wel eens een oorzaak zou kunnen wezen. Nu ik loop om de 2 uur met haar en dat gaat redelijk goed maar toch vertikt ze het om soms haar behoeftes buiten te doen en zodra we binnen zijn doet ze het daar.Als ze het buiten doet beloon ik haar met veel aandacht en wat lekkers.Binnen leg ik haar geleidelijk naast de behoefte op de grond in haar nekvel( dus niet hardhandig!) zodat dominantie geen kans krijgt.
Ook ik zit niet lekker in mijn vel en was volledig thuis, maar nu ga voor 2 dagen voor 4 uurtjes per dag weer aan het werk....wat nu met mijn heerlijk lieve maar o zo huilende hond als ik ook maar naar de wc ga of douchen. Ik probeer om de zoveel tijd even naar buiten te gaan met een kopje koffie en wacht op de hoek om te horen hoe lang ze huilt, maar ze blijft maar huilen. Is het misschien een optie om een soort van kalmering te gebruiken zodat ze over haar verlatingsangst heen komt? Graag wat tips.

Veel liefs

@WSGDK
Sorry ik had je bericht niet eerder gezien, misschien moet je zelf even een topic aan maken want
dat weet ik zeker dat je wel meer reactie's krijgt. Ik ben zelf ook in de "alleen leren zijn fase" dus ik kan je weinig tips geven. Succes

Hallo allemaal,

Ik vind het toch even tijd voor een update want jullie hebben allemaal zo goed geholpen!

Nou vandaag ben ik helemaal alleen naar de dierenwinkel geweest, joehoeee
Wel met de auto zodat ik snel weer thuis zou zijn haha en ik ben een kwartier weg geweest van Tibbe.
Ik heb het deze keer ook weer opgenomen met de camera. De eerste tijd heeft hij zitten blaffen en janken, wel langer dan de vorige keren. Hij begon gelijk toen ik de deur uit ging, hij heeft 7 minuten geblaft/gejankt en daarna was hij stil en is op de grond gaan zitten en een beetje wassen en snuffelen en daarna is hij in zijn mandje gestapt (na 9 minuten alleen zijn) en toen is hij daar gaan liggen en in de 15 minuut stapte ik weer binnen. (nauwkeurig bijgehouden he, haha!)
TIbbe helemaal blij maar ik natuurlijk eerst jas ophangen, tas weg zetten, schoenen uit en toen pas tibbe even een aai gegeven.

Nou het kost me echt veel moeite en ik hoop dat de buren niet thuis waren maar oké 7 minuten blaffen valt best mee toch?

Ik hoop dat het goed gaat en dat Tibbe leert dat hij niet meer hoeft te blaffen.

Prettige avond

Ik denk dat je echt op de goede weg bent hoor!

Super dat je weer alleen de deur uit gaat.

Het komt vast allemaal goed met Tibbe.
Kwestie van wennen. Het zal steeds wat beter gaan.
Je bent het super aan het opbouwen!

Wat fijn dat je even weg bent geweest.

Wat bij ons altijd heeft geholpen,is koekjes door het huis verstoppen zodat Mila kan zoeken.Of in oude handschoenen een kleine stukje koek doen,zodat dat er uit gepeuterd moet worden(oude handschoenen vindt je in de winter op straat ,nou ja Mila vindt ze altijd)Of een schoenendoos met allemaal wc rollen erin ,nog wat strookjes knippen van oude folders en dan kleine stukjes koek er in gooien. Of een Kong met iets lekkers erin. Of een brokjes bal(zie bij Zooplus) waar je ook koekjes in kan doen.
Nu denk je misschien,wel veel koekjes zo!! Ik heb zelf zalmkoekjes en die zijn vierkant,die breek ik in 4 stukjes/soms 5 stukjes.Dan heb ik uit 1 koekje al 4 dingen die Mila kan zoeken of ergens moet uit peuteren.
Al met al is zij daar ongeveer 8 tot 10 minuten zoet mee,is dan ook geestelijk gestimuleerd en voldaan en gaat dan liggen.Zij is dan niet bezig met 'mijn weg gaan'.

Misschien ook een idee voor jou en Tibbe