Ik blij, hondje blij (en andersom)

Ik moet even mijn hart luchten hoe blij ik ben met mijn kerel en tevens wil ik het over ervaringen hebben hoe je hond bij jezelf voor een bepaalde bewustwording heeft gezorgd. (Wat heeft jouw hond je geleerd over jezelf of duidelijk gemaakt over hoe je bent)

Ik weet van Dev dat ik er een super hondje aan heb, hij is in de aanleg echt een hele fijne hond en je kunt er eigenlijk alles mee, hij is heel erg baas gericht en wilt alles voor je doen als hij maar samen met jou kan zijn. Hij leert snel en hij heeft heel veel energie, hij is altijd in voor iets nieuws. Helaas is dit voor mij ook een valkuil geweest in de training met hem...

Omdat hij zo snel zoveel al kon heb ik onbewust een druk op hem uitgeoefend die steeds sterker werd en dus ook steeds meer zichtbaar werd bij de hond. Ik had erg veel lol in lopen met hem en alhoewel we niet vlekkeloos zijn begonnen pikte hij het op zijn oude dag (hij was iets van 5-6 toen ik voor het eerst op een cursus met hem stond) snel op en duidelijk zat er, ondanks al die tijd verwaarloosd, wel een werklustig hondje in! Nu ben ik wel altijd vanaf het begin met hem bezig geweest en veel heb ik hem zelf aangeleerd, maar een gehoorzaamheidscursus was toch wel echt iets nieuws. Vooral de afleiding van andere honden op het veld die zo dicht in de buurt komen en dan het leren negeren was pittig voor hem, vroeger hadden we nooit zoveel regeltjes!

Begin was vrij knullig en niet zo strak maar nu 1,5 jaar later ongv pluk ik zeker de vruchten van het trainen. Vooral zijn hanteerbaarheid richting andere honden is met giga sprongen vooruit gegaan. Hij negeert nu praktisch alles als ik dat wil en hij is veel stuurbaarder in zijn omgang met andere honden. Ik kan hem zo onderhand stabiel en sociaal noemen! Het is fijn dat alles zo \"normaal\" voor hem is geworden.

Helaas ben ik een tijd geleden tegen problemen aan gelopen die eigenlijk het gevolg zijn van zijn \"will to please\" icm met mijn leiding, al wist ik dat toen nog niet. Tijdens het appel lopen is er een verplicht schot en dat is een drama geworden. Eerst ga je van een angst uit zoals 99% heeft die er zo op reageren. Dit kan in het begin ook zeker het geval geweest zijn, want toen zag ik echt stresssignalen bij hem.
Maar sinds een korte periode denken we dat hij eigenlijk niet zozeer meer last heeft van angst, het lijkt nu eerder een uitlaatklep te zijn voor frustraties bij hem oid. Het bied hem een uitweg van mij.

Ik ben dus omdat het zo goed ging steeds hogere eisen gaan stellen en ik heb dus onbewust erg veel druk op hem uitgeoefend. Zoveel zelfs dat hij de gehoorzaamheid wel deed, maar niet meer leuk vond om te doen. Het is zelfs gebeurd dat hij het veld niet op wilde en ging zitten. Ook heeft hij buien gehad dat hij niet meer wilde komen en blafte richting mij en rondjes ging rennen. Mij in de steek laten heeft hij nooit gedaan, hij bleef gewoon onbereikbaar. Al die tijd hebben we dit aan het schot geweten, maar sinds een paar weken is een clubgenoot het vanaf een andere kant gaan bekijken en die geloofde niet meer dat het echt de angst is die we dachten dat het was. Ik ben te hard voor mijn hond geweest en te onredelijk waardoor ik dus zijn vertrouwen heb geschonden. Zijn dwarsliggende gedrag is een soort protest tegen mijn regime en ik heb mezelf met hulp van anderen behoorlijk onder de loep moeten leggen. Het appel thuis gaat wel super dus wat doe ik dan goed wat ik ook op de training moet gaan doen? Het antwoord op eigenlijk erg veel problemen: Weer leuk(er) worden.


Ik heb eigenlijk nooit het idee gehad dat ik te was en ik snapte ook niet waarom het maar niet lukte, maar nu weet ik beter. Ik ben gestopt met correctiebanden en ik laat hem nu enkel een leren band dragen. Zn favo balletje bij de hand en ik ben na een hele vervelende avond begonnen met het anders aanpakken.

Nu zijn we een aantal weken verder en ik ben blij, mijn kerel loopt weer los op het veld zonder dat ik mij druk hoef te maken of hij ja of nee nog wel terug komt. Ik kan naar hartenlust zn balletje gooien en hij is nooit meer mopperend het veld op gekomen. Momenteel is hij weer iets te enthousiast, blaffend en wel stormt hij bijna het veld op. Het schot zijn we ook op een relaxde manier verder mee gegaan door niks van hem te vragen als er wordt geschoten en ook niet bij voorbaat al te proberen de hond tot spel uit te lokken om hem af te leiden van het schot. Ik heb hem gewoon aan de lijn, er wordt geschoten en ik beloon op het moment dat hij contact met me maakt. Vanavond ging het super, alleen daarna liet ik hem los en had hij even zn \"kook\"momentje, blaffen en op een afstand staan. Ik werd in eerste instantie boos en riep hier. Dit werkte natuurlijk niet en ik haalde diep adem, ontspande mij en bleef uiteindelijk staan, zij op neutrale toon \"hier\" en binnen een paar seconden kwam hij aanlopen en was het over. Daarna weer gewoon verder gehoorzaamheid gelopen en nog even geapporteerd als afsluiter!

Nu is het niet zo dat alles lang leve de lol is geworden, ik stel nog steeds eisen aan hem maar met mate en ik kijk nu beter naar hoe hij in zijn vel zit op dat moment. Het is voor mij echt fijn geweest dat anderen mij op mijn gebreken hebben gewezen en nu ik weet wat ik fout doe ik nu al super resultaten zie! Het is echt een eye-opener geweest en ik kan mij nu beter beheersen en ik zie nu ook het probleem. Devil is een hondje wat een draak kan zijn zonder druk, maar onder teveel druk gaat het ook fout. Een gevoelig karaktertje dus ondanks zijn voor vreemden \"stoere\" uiterlijk.

Mijn grote les is zelfbeheersing geweest bij Devil, ik ben een driftig persoon en ik heb geleerd om mij minder te laten gaan en ik heb nu een beter inlevingsvermogen in zijn doen en laten. Ik kan hem nu beter lezen en ik ben ook daardoor een stuk meer ontspannen geworden.


Ik weet het een hele lap tekst, maar dit woog nogal zwaar op mijn hart en ik moest het ergens kwijt. Ik ben blij dat ik door dat diepe dal van frustratie (van beide kanten) heen ben. Alvast bedankt als je de moeite hebt genomen om dit alles te lezen! En deel gerust je eigen momenten van realisatie!

Wat een mooie tekst... Honden zijn gevoelige wezens; teveel druk doet ze echt geen goed. Soms laten ze dit subtiel zien. Fijn dat jij het hebt gezien en er iets mee hebt gedaan.

Wat heb je dat mooi geschreven

Soms is het moeilijk jezelf tegen te komen maar het mooie van honden is dat ze je een spiegel voorhouden. Je zal het moeten accepteren en er wat aan gaan doen want anders kun je niets bereiken.

Ik heb vooral van Flex geleerd mijn temperament te beheersen. Kon nogal een heethoofd zijn maar dat ben ik absoluut niet meer al zeg ik het zelf. Als ik wat geirriteerd werd omdat hij bijvoorbeeld niet te snel kwam dan draaide hij rustig weer om. Ja, dan moet je wel he haha.

Ik ontkende altijd dat ik licht ontvlambaar was maar toen kwam ik mezelf toch wel tegen. Inmiddels is het zeker tegenover hem of welke hond dan ook over. Ik heb me erbij neergelegd dat hij enorm eigenwijs is en ach hij luistert nog best goed (Voorheen had ik dat niet gekund hoor.)

Zo zeg wat goed dat je dat in bent gaan zien. Is soms erg lastig. Goed dat er dan andere mensen om je heen staan die je op je fouten kunnen wijzen. We zijn immers allemaal mensen en maken onze fouten.

Ik ben ook nog steeds bezig te ontdekken waarom het niet altijd even goed botert tussen mij en Gipsy, ze steekt regelmatig de denkbeeldige middelvinger naar me omhoog. Maar ik ben al ver gekomen in het afgelopen ander half jaar. Ik ben ook een stuk rustiger geworden (ik was/ben nogal een heethoofd) en ik heb geleerd als ik maar vertrouwen in haar heb, ik die vertrouwen ook terug krijg. En euhm een beetje consequenter zijn zou ook niet erg zijn

Fijn dat je je fouten wilde inzien. Ikzelf ben ook door schade en schande wijs geworden.

Ik wilde dat meer hondeneigenaren dit willen inzien!!

ook meegemaakt
heel herkenbaar

Een heel mooi verhaal.

Onze Lewis is pas 6 maanden, maar wat ik tot nu toe geleerd heb is denk ik het volgende:

Als je een hond hebt gaat het er niet om hoeveel liefde je van hem krijgt, maar hoeveel liefde jij hem kunt geven.

Wil zeggen dat als de hond onmogelijk is, niet naar je luistert of weigert te doen wat je verlangt, je nog steeds alles doet wat in zijn beste belang is. Die verantwoordelijkheid heb je, en als het goed is, voelt dat heel natuurlijk.

Hoihoi,

Ik denk dat dat ook wel mijn probleem een beetje(beetje erg misschien)is.Ik kan nogal een pittige tante zijn,en kan soms erg weinig hebben van hem.Hij is ook kolosaal,tis een kruising Mastino/Bordeaux en weegt nu ruim 50 kilo.Ik heb op aanraden van iemand een andere riem gekocht,daarmee kan ik hem veel beter mee corrigeren,maar manmanman wat is dat beest lui met luisteren soms.Lijkt wel of alles in slowmotion bij hem binnenkomt!!Geduld hebben dus en blijven werken dat is wat ik lees,en wat ik ook wil!!

Fijn jullie reactie's gelezen te hebben,en even zelf mijn verhaal kwijt te kunnen!

en probeer rustig te zijn, misschien werkt hij zo traag en lui omdat ie wa last heeft van stress