sabbelen op deken

Dag iedereen!

Wij hebben enkele dagen terug een 4,5-jarige (niet-gesteriliseerde) teef uit het asiel gehaald: Pipa genaamd. Dit is onze eerste hond, dus het is niet alleen wennen voor haar, maar ook voor ons. Toen ze hier haar eerste dagje aankwam hadden we nog geen mand voor haar, dus hebben we haar voorlopig een deken gegeven.Van zodra ze erop lag, ging ze eraan sabbelen. Ze stopt het deken dan in haar mond en gaat stil liggen. Alleen haar voorpoten maken een klauwende beweging, zoals katten doen. Als we haar niet tegen houden, sleurt ze het deken doorheen het hele huis. Soms gaat ze ook over tot scheuren. Niet heel erg, maar ze doet het toch. Ze berijdt het deken ook, wat wij meteen verbieden als we het zien. Gisteren hebben we zo'n groot ligkussen voor haar gekocht en hadden we het deken erop gelegd. Vandaag sleurde ze het deken de tuin in, wat ze de afgelopen dagen meermaals probeerde, maar wat wij haar verboden. Vervolgens ging ze ook haar ligkussen berijden. Wat betekent dit gedrag en moeten we het sabbelen verbieden of het deken weghalen?

Groetjes,
Conny

Hoi Conny,

Je hond lijkt me erg gestressed en haar gevoel van geborgenheid kwijt te zijn. Verlaten worden is al erg genoeg, maar daarbovenop is het in een asiel allesbehalve rustig, met alle indrukken die daar op een hond afkomen. Vervolgens kom je in een ander huis terecht, en weet je ook niet of je daar nou wel mag blijven.

Op de deken sabbelen is een vorm van zichzelf troosten, scheuren een vorm van afreageren. Het berijden lijkt me meer te maken te hebben met te willen domineren, zo van, ik ben tenminste mijn ligkussen de baas, ook een manier voor haar om een teveel aan stress proberen de baas te blijven. Stress, stress, stress dus. Vandaar ook dat ze niet beneden wil blijven slapen.

Op haar leeftijd zou ik haar niet meer opsluiten in een bench. Maar zou ik wel even kijken of ze een bench die altijd openstaat een heerlijk plekje vindt om zich in terug te trekken. Deken eroverheen zodat ze een holletje heeft, en haar speeltjes en kauwstaafjes etc erin. Hààr eigen plekje, iets waar ze behoefte aan heeft. Je kunt een bench tegenwoordig kennelijk ook huren bij de dierenwinkel, zodat je rustig uit kunt proberen of het iets voor haar is.

En wie weet, als je die bench beneden zet en haar de keus geeft tussen bench beneden en overloop, dat ze er vanzelf voor gaat kiezen om beneden te slapen. Maar... sluit haar er niet in op - dat geeft alleen maar meer stress.

Het zal minstens twee weken duren voordat je hond bij jou haar draai gevonden heeft. Dan pas zul je haar zien ontspannen, en zul je merken dat er zich een band vormt. In de tussentijd zou ik haar gewoon haar gang laten gaan met het deken - kennelijk is dat nu even haar steun en toeverlaat.

Berijdt ze het deken, zeg dan even Nee en leidt haar af. Even een hapje, een knuffel- of stoeipartijtje, of een spelletje spelen. Ze heeft lange tijd alleen maar op zichzelf kunnen vertrouwen, ze moet even nog leren dat ze in jou nu een bron van troost, gezelschap en liefde heeft.

Voor de rest zou ik zorgen voor een duidelijke dagindeling voor haar met vaste rustmomenten. Veel kauwstokken, kauwen werkt ontspannend. En ik zou ook extra veel met haar wandelen.

En ook: wees sommige problemen voor. Ook al kon ze bij haar oude baasje goed alleen zijn, ze zal bij jou even opnieuw moeten leren dat als jij weggaat, je ook weer terugkomt. Als je kunt voorkomen dat je de eerste keer dat je weggaat, ze volledig over haar toeren raakt, heb je al veel gewonnen. Gebeurt dit onverhoopt wel, dan ben je voor je het weet weken bezig om haar opnieuw te leren alleen te zijn. Een kwestie van rustig opbouwen dus.

Groetjes,

Linda.

Beste Linda,

Bedankt voor je snelle reactie! Zoals gezegd is dit onze eerste hond en moeten ook wij ons nog erg aanpassen aan haar. We willen haar zo goed mogelijk begrijpen en ondersteunen, zonder haar daarbij te betuttelen. Dat maakt het vooral moeilijk. Ergens is haar gedrag heel logisch aangezien haar achtergrond. Maar toch willen we ook nu al duidelijk onze grenzen stellen om te voorkomen dat het in de toekomst nog moeilijk te corrigeren valt. Daarom is het heel fijn om hier en daar wat advies te krijgen van ervaren hondenbezitters!
Ik werk in het onderwijs en heb nu een lange vakantie voor de boeg. Ik kan er dus veel zijn voor Pipa en haar de nodige structuur bieden. We gaan rond vaste tijdstippen met haar wandelen, ze eet steeds rond dezelfde tijd, de dagen zien er min of meer hetzelfde uit. Ik denk dat dit voor haar het beste is om te wennen aan de nieuwe situatie. Je zegt dat je lekker veel zou gaan wandelen met haar. Wij hadden eigenlijk net het idee om de wandelingen nog niet te uitgebreid te maken, om haar niet nóg meer stress te bezorgen (andere honden, onbekende mensen, vreemde luchtjes,...). We wandelen nu drie keer per dag ongeveer een half uurtje. Zou jij dit dan toch opvoeren? De eerste keren dat we met haar gingen wandelen, trok ze erg aan de lijn (logisch als je in het asiel maar twee keer per week wordt uitgelaten!). Dit gaat wel steeds beter.
Gisteren zijn we heel wat spulletjes voor haar gaan kopen, zodat ze zich wat meer op haar gemak zou voelen: een eigen kussen, een knuffel, een bal, kauwstaven,... Het kussen berijdt ze voortdurend en ze maakt scheurbewegingen. Ik hou haar nauwlettend in de gaten, dus ze heeft nog geen ravage aangericht, maar ik ben bang dat ze het stuk zal scheuren. Haar knuffel met piepje heeft ze ondertussen ook al stuk gescheurd. Toen ze gisteren een kauwstaaf kreeg, liep ze er de tuin mee in. Ik had het idee dat ze hem wou begraven, want ze dook ermee de planten in. Mijn vriend heeft de staaf toen weer afgepakt. Echt lekker kauwen is er tot nu toe dus nog niet van gekomen. Ik weet ook niet of het haar echt interesseert. Ze is (voorlopig) niet echt vatbaar voor koekjes of brokjes. Wat doe ik? Geef ik haar de staaf toch of wacht ik hier nog even mee? Als ik met haar balletje gooi, wil ze de bal vaak niet meer lossen zodat ik opnieuw kan gooien. Wat ik dan doe is een einde aan het spel maken om een machtstrijd te voorkomen. Maar dit maakt wel dat het spel stopt bij één of twee keer gooien...
Pipa kan op sommige momenten echt zalig aan mijn voeten liggen slapen. Maar die momenten worden ook afgewisseld met de ene kwajongensstreek na de andere: blaffen naar voorbijgangers, tuinplanten stukbijten, kussen rijden, deken scheuren, kuilen graven. Ik wil haar bij die laatste dingen duidelijk maken dat dit niet kan en het haar afleren, maar hoe pak ik dit het beste aan? Het blaffen probeer ik te negeren. Als er dan iemand voorbij komt en ze blaft niet, prijs ik haar. Bij alle andere dingen verbied ik haar. Ze reageert dan meestal wel en stopt ermee. Maar even later doet ze het weer. Hoe pak ik dit aan?
Je ziet: heel wat vragen van een hondenleek

Groetjes,
Conny

Hoi Conny,

Regels geven duidelijkheid en rust, dus wat dat betreft doe je het prima. Speeltjes stukscheuren lijkt me een beetje puppy-gedrag, het sabbelen ook. Toen mijn honden opgroeiden, leefden hun speeltjes een dag of twee, en niet veel langer. Kassa voor de dierenwinkel! Het sabbelen is zeker puppy-gedrag. Ik denk dat ze teruggaat naar haar puppytijd, als een manier om ontspanning te zoeken. Ik zou daar wel regels voor stellen, maar als je haar corrigeert, zo veel mogelijk op een vriendelijke, besliste toon.

Het enige waar ik me echt zorgen over zou maken is het berijden van het kussen. Dat zou over kunnen gaan in het berijden van andere honden en mensen. Daar zou ik zeker de grens bij stellen. Voor de rest denk ik dat ze snel tot rust komt.

Een hond die vroeger veel gestraft is, kan soms doorgaan met negatief gedrag, gewoon om te zien wat voor straf ze van jou te vrezen heeft. Daar valt niet veel aan te doen, behalve heel consequent blijven, en veel prijzen en belonen voor goed gedrag. De beste straf is geen aandacht.

Of wandelen ontspannend voor haar is of haar juist overvoert met prikkels, dat is een inschatting die alleen jij kunt maken. Gaat het om een goed gesocialiseerde hond v.w.b. mensen en andere honden, dan kan het heel ontspannend zijn. Maar sowieso kan het ook even goed voor haar zijn om lichamelijk eens een keer goed moe te worden. Ze slaapt dan beter en begint de dag uitgerust.

Er zijn mensen die een plekje inrichten in de tuin waar de hond mag graven, een soort eigen zandbak. Ze maken dat extra aantrekkelijk door er af en toe speeltjes te begraven die de hond daar mag zoeken. Als Pipa door blijft gaan met graven, zou je dat kunnen proberen. Maar je hebt alle kans dat ze de regel van niet graven in de tuin accepteert.

Je kunt je hond leren de bal te lossen door de bal te ruilen voor een snoepje, en haar dan de bal weer terug te geven. Bij Christo lukte dat niet, maar dat is een postzegel! Ik mocht van hem het snoepje houden... dus ik gebruik met hem twee ballen. En gooi bal twee pas als hij bal één losgelaten heeft. Mocht je het Pipa toch willen aanleren, dan zou ik even kijken bij Gezellig praten, topic Lossen. Ilja geeft daar heel goede adviezen voor hoe je dat aanpakt. Als Pipa niet reageert op brokjes, zou je het kunnen proberen met plakjes worst.

Voor blaffen naar voorbijgangers zou ik eens kijken bij Opvoeding, Enorm waakse sheltie.

Dat ze die kauwstaaf wilde begraven, vind ik persoonlijk erg grappig. Het is instinct, maar toch. Pik in, 't is winter! Ze zou hem waarschijnlijk inderdaad begraven hebben. Maar dat is op zich een teken dat ze veel waarde aan haar kauwstok hecht.

Ik denk dat je die kauwstof gaf op een moment dat ze nog andere dingen wilde doen dan kauwen. Ik zou haar eens een kauwstok geven vlak na haar wandeling. Kongs zijn ook leuk om te vullen met van alles en nog wat.

Veel plezier trouwens met je nieuwe aanwinst. Het klinkt alsof ze je aardig bezighoudt...

Groetjes,

Linda.

Sabbelen kan ook gewoon een aangeleerd gedrag zijn hoor, wat de hond zichzelf heeft aangeleerd.

De hond van mijn schoonmoeder doet dit al zijn hele leven. Van pups af aan. Als hij moe is, gaat hij op zijn plek liggen, zoekt een stukje deken en valt al sabbelend in slaap.

Ik zou hier niets achter zoeken en de deken niet bij hem weg halen.

Rijden, ALTIJD bestraffen.

Hey Linda en Ingrid,


Ik heb Pipa vandaag wat laten doen met haar sabbelen. Toch weet ik niet of het echt goed is dat ze dit doet. Ze propt dan een stuk deken in haar mond en houdt dat vast (niet echt sabbelen dus, maar gewoon vast houden) en ze maakt een soort klauw-bewegingen met haar voorpoten, waardoor ze heel onrustig lijkt. Ik heb het idee dat ze er eerder nerveus van wordt dan ontspannen. Ik weet niet goed wat ik ermee moet. Vanavond heb ik een afspraak bij de dierenarts. Misschien weet zij me meer te vertellen? Of ik ben gewoon paranoia, dat kan ook Ik ben namelijk helemaal nog niet 'into dogs'.

Ik heb Pipa trouwens gisteren opnieuw de kauwstaaf aangeboden. Ik had wel bewust de achterdeur dicht gedaan om te voorkomen dat ze weer de tuin zou in rennen om hem te begraven. Ze rende als een gek door het huis! Ik denk dat haar reactie een combinatie was van enthousiasme en het idee van "wat moet ik hier nou mee?". Na enkele verwoede pogingen heb ik haar toch rustig op haar plaats gekregen en is ze beginnen kluiven. Leuk om te zien hoe ze zich ermee kan vermaken! Vandaag heeft ze de rest ervan opgemaakt. Op naar nummer twee dus! We proberen wel om haar niet te bezitterig te maken over de kluif. We zijn enkele keren naar haar toegelopen terwijl ze aan het kauwen was, even een aai over de bol en voorzichtig proberen de staaf aan te raken. De eerste keer liep ze snel een andere kant op uit angst dat we ze weg zouden halen. Daarna liet ze het redelijk toe, weliswaar in alerte houding. Vandaag bood ik haar een worstje aan terwijl zij de kluif had, met de bedoeling de kluif even te ruilen en daarna terug te geven. Ik kon echter het commando 'los' niet eens gebruiken, want van zodra ze de worst nog maar rook stond ze al achter me en de kluif lag naast haar op de grond. Ik heb hem dan maar opgeraapt, het worstje gegeven en daarna weer de kluif.

Ik heb er voorlopig inderdaad mijn handen even mee vol. Maar het is zo'n schat! Als ik zie dat ze hier nog geen 4 dagen is, doet ze het voortreffelijk!


Groetjes,
Conny

Ik had trouwens nog een vraagje... Weten jullie een remedie tegen scheuren? Niet dat Pipa al zoveel gesloopt heeft, maar ze scheurt wel haar deken en haar knuffel. Ik ben bang dat ze straks ook haar ligkussen gaat verorberen.

Groetjes,
Conny

Hoi Conny,

Wat leuk dat het zo goed gaat. Moest even grinniken om dat met de worst. Ja, honden hebben daar zo'n handje van. De volgende keer zou ik een klein stukje worst in je linkerhand verstoppen. Daarna pak je eerst de kluif vast met je rechterhand, zonder eraan te trekken. Dan laat je haar de worst in je linkerhand ruiken, en zeg je los. Zodra ze de kauwstaaf loslaat, geef je haar eerst een 'goed zo' of 'braaf', en daarna het stukje worst in je linkerhand. En bied je haar de kauwstaaf weer aan.

Sabbelen doen sommige honden inderdaad uit gewoonte, maar dan zit er verder geen spanning in het lijf. Zoals Pipa het doet, lijkt het me toch afreageren. Ik zou dan even voor jezelf nagaan of er vlak ervoor iets is geweest waar ze bang en gespannen van is geraakt.

Let er een beetje op dat je niet teveel op haar afloopt. Voor honden die ooit veel bestraft zijn, kan dat bedreigend zijn. Als ze met iets bezig is, en je wilt dat ze daar mee stopt, zou je haar ook eens af kunnen leiden door haar bij je te roepen. De meeste honden vinden zo'n uitnodiging erg fijn en komen graag bij je. Het is sowieso fijn voor haar als je haar geregeld bij je roept - het maakt dat ze zich welkom voelt.

Maar voor de rest, je hebt op dit moment gewoon een overspannen hond in huis. Rust, regelmaat en duidelijke regels, is alles wat je kunt doen. Voor de rest moet het slijten.

Voor zover ik weet, zit er weinig gevaar in het sabbelen op de deken. Wil je het toch liever niet, dan zou ik een paar weken wachten voor dat je er wat aan doet.

groetjes,

Linda.

Ik sluit me in deze toch bij Linda aan

Hoi hoi!

Ondertussen ben ik terug van de dierenarts. Zij zei me dat het inderdaad puppygedrag is (sabbelen). Het zou kunnen dat ze als pup te vroeg bij de moeder is weggehaald en daarom het gedrag van het zuigen bij de moeder heeft behouden. Daar lijkt het inderdaad op: net alsof het deken de tepel van de moeder is en ze met haar voorpoten de melk eruit wil duwen. Van haar achtergrond kunnen we weinig vertellen op dat vlak, maar er zit wat in natuurlijk. Ze zei dat het gedrag niet erg is, zolang ze het niet obsessief gaat doen en ze ook nog normaal op haar deken kan gaan liggen, zonder te sabbelen. We moeten het dus toch wel effe in de gaten houden en een beetje sturen.

Linda, het is trouwens een goede tip om als ze gaat sabbelen even na te gaan of er iets is geweest wat haar nerveus heeft kunnen maken. Daar ga ik voortaan toch even op letten!
Ivm dat worstje: ik betwijfel of ze de kauwstaaf überhaupt in haar bek zal houden als ik daar met iets anders sta. Ze hoeft de ham nog niet te zien, ze weet het gewoon dat ik iets lekkers heb. En dan ligt de kluif ook meteen op de grond. Net deed ik ook hetzelfde met haar speeltje wegwerpen. Ze wilde het niet 'lossen' zodat ik het opnieuw kon gooien, dus pakte ik een stok om te ruilen. Ik had nog niet de kans om 'los' te zeggen, want van zodra ze in de gaten heeft dat ik iets anders heb om mee te spelen, is het andere speeltje niets meer waard...


Groetjes,
Conny

Ik zit hier echt te grinniken... Waarom denk je dat ik met Christo nog steeds met twee ballen werk? Ze maken soms gehakt van de beste theorieën, zelfs die welke goed werken voor andere honden. Vooral die...

Toch is het goed als ze het leert toestaan dat je haar iets afpakt. Ik heb vorige week weer een kippebotje uit de bek van één van mijn honden staan peuteren. Op straat gevonden, en heel slecht voor een hond om in te slikken. Stukgekauwd in scherpe stukjes kan dat veel schade aanrichten in hun darmen. En dan is het echt een kwestie van bek open en en al moet ik het uit je keel peuteren! Kun je nagaan wat dat voor een gezicht is voor een nietsvermoedende voorbijganger!

Let wel, het is erg tegennatuurlijk voor een hond om iets af te geven, ook aan een ranghogere. Ze doen het wel, maar om hun eigen redenen. Zo geeft Christo wel zijn bal af aan Aidan zodat hij ermee mag spelen. Vrouwtje heeft de tweede bal toch al klaar om te gooien..

Naarmate je meer een band met je hond hebt opgebouwd, kun je rustig uit gaan proberen wat werkt. Ik kan mijn honden hun kauwstaaf afpakken, maar dat is omdat ik ze bijna terloops heb geleerd dat daar meestal iets positiefs op volgt. Een uitje, eten, even spelen, enzovoort.

Voor wat betreft het eten op straat, als ze iets gevaarlijks in hun bek hebben, weten ze inmiddels dat ze eieren voor hun geld moeten kiezen. Maar ook dat is vertrouwen, in de bezorgde blik van het vrouwtje, dat aangeeft dat wat ze in hun bek hebben misschien niet in hun maag thuishoort.

Als straks de band met je hond er is, zal het afgeven van zo'n kauwstaaf vast wel beter gaan.

Groetjes,

Linda.

Nou Linda,
Mijn hond verobert hele kipkarkassen.... (incl. bot)

Misschien slecht voor jouw hond deze door te slikken, maar niet voor elke hond hoor.

Hey Ingrid,

Mijn kleine Shibaatje mag eendagskuikens rauw en met bot en al opeten, en mijn dobers hebben wel eens een rauwe kippenpoot of vleugel gehad.

Maar er verandert iets aan kippenbotten als je ze verhit, waardoor ze gevaarlijk worden. Ze worden hard en onbuigzaam, en kunnen dan schade aanrichten.

Daar had ik het over.

Groetjes,

Linda.

Hey Linda,
Ik dacht dat je het had over rauw. Sorry voor het misverstand!

Volgens mij heeft de hond iets meer beweging nodig en geef hem ook zoveel mogelijk liefde, zodat hij niet meer op het dekentje moet sabbelen als afleiding.

Groetjes

Hey Thomas!

Dat had ik inderdaad ook bedacht. Het probleem is dat we haar tijdens het wandelen niet los kunnen laten omdat ze buiten nog niet komt als wij haar roepen en omdat ze nogal geweldig is naar andere honden en katten. Ik neem haar nu al iets langere stukken mee, maar ik merk dat ze daar alleen maar nerveuzer van wordt. Tussendoor stoei ik met haar en doe vangspelletjes, maar dat is ze heel snel beu. We hebben ook maar een kleine tuin, dus de afstand die ze loopt is niet echt groot zeg maar. Ik geef haar heel regelmatig een kauwstaaf of een kong, maar ik krijg haar zelden aan het knabbelen. Het enige wat ze ermee doet is het huis rondrennen op zoek naar een buitendeur die open staat, zodat ze haar nieuwe aanwinst kan gaan begraven. Heb jij, of iemand anders, misschien tips hoe ik haar meer kan laten bewegen? Want ik denk inderdaad dat ze wat meer van haar energie kwijt moet...

Groetjes,
Conny

Ik had het er gisteren trouwens met mijn vriend over of het een optie zou zijn om met Pipa te gaan hardlopen of om haar naast de fiets te leren lopen. Dan kan ze wel aan de lijn en heeft ze ook de kans om even te rennen. Alleen vragen we ons af of het niet te snel is om haar dit te leren. Ze loopt nog niet eens goed mee tijdens de wandelingen en ze is nog niet volledig op ons geconcentreerd. Ze is meer met haar omgeving bezig dan met ons. Dit gaat stilaan wel iets beter en we oefenen met haar, maar ik zie haar al ineens wegspurten als ze een kat ziet of plots blijven staan als ze een nieuw snufje ruikt...

Groetjes,
Conny

Hoi,

Juist omdat ze nu nog meer met de omgeving bezig is zou ik nog niet veel verder gaan lopen dan wat je nu doet.

Probeer eens simpele oefeningen in je tuin, naam roepen = voertje, iets laten apporteren, zit oefenen als een pup (voertje voor de neus en langzaam je hand naar achteren doen zodat ze gaat zitten), af, zit/wachten etc.etc. Zoekspelletje met een voertje; zet je hond vast en pak een voertje en laat haar dat zien. Ga bij een tafel bij elke poot naar beneden maar leg maar bij 1 poot een voertje neer. Pak dan je hond en zeg 1x zoek en loop langzaam naar de tafel en als ze het heeft zeg je goed zo!!

Ik zou het eerder dus in geestelijk moe maken want sabbelen op een kleed zegt mij ook dat haar spanning eruit moet maar door het sabbelen krijgt ze ook weer spanning.

Veel succes en je zult zien dat 5 min. trainen gelijk zal staan aan een wandeling en vaak nog meer omdat ze nu ook geestelijk moe is.

Groetjes van Esther

Hoi Esther,


De dingen die jij noemt (komen, apporteren, zitten,...) doet Pipa wel. Op zich luistert ze redelijk. Tenminste: als we thuis zijn, er geen afleidng is en ze zin heeft.
Het zoekspelletje heb ik wel al met speeltjes gedaan, maar nog niet met iets lekkers. Als ik het met een speeltje doe, lijkt ze niet erg geïnteresseerd, want van zodra ze een geurtje tegenkomt in de tuin is ze weer afgeleid. Dan kan ik haar roepen zo vaak ik wil, ze speelt niet verder. Ook al hoort ze me en kijkt ze me aan, ze is niet meer te motiveren. Hoe enthousiast ik ook doe. Ik zal het eens proberen met een voertje, maar ik weet niet of dat meer succes zal hebben. Als ik haar wil belonen met iets lekkers, komt ze namelijk wel eens snuffelen maar laat ze het koekje (of iets anders) liggen. Ik moet dus nog even uitzoeken waar ze dol op is, want mevrouw is niet zomaar tevreden met eender wat Maar ik ga het in elk geval proberen! Ik vind het in elk geval wel een leuk spelletje, nu Pipa nog! Heb je nog andere leuke dingetjes?


Groetjes,
Conny

Hoi Conny,

Je hebt al een begin met Pipa

Doet ze het als jullie in de tuin zijn? Indien ja dan ga je 2 meter buiten je tuin. Wel aan de lijn. Maar langzaamaan ga je de prikkels opvoeren.

Wel moet ik erbij zeggen dat als ze geen zin heeft, je het dan misschien op dat moment het te moeilijk maakt voor haar. De ene keer moet je meer "helpen" dan de andere keer.

En sommige honden werken liever met "voer" beloningen dan andere honden. Ik heb hier ook echt voer honden. Ik wissel veel af met beloningen: bv. frolic (kleine met groente erin) Kip trainers, kleine botjes met pens erin, kaas, gewone brokjes (maar niet hun voer, ze krijgen vers vlees).

Andere leuke oefeningen zijn: rondje om je heen (in alle 2 de handen een voertje, de rechter gaat naar achteren en je hond gaat er achter aan, dan gaat neemt je linkerhand het over en geef je het commando rondje en je gooit het voertje vanuit je linkerhand weg, zorg wel dat Pipa het ziet), zit/af/zit en dan pas voeren, af/zit/af en dan pas voeren. Er zijn zoveel simpele oefeningen te bedenken.

Veel succes en de groetjes van Esther

Bedankt voor de ideetjes Esther! ik ga ze zeker uitproberen!
Gisteren heb ik nog eens het zoekspelletje met een speeltje gedaan en het ging redelijk goed. Alleen geeft ze snel op als ze afgeleid wordt door een geluid of een geurtje. Blijven oefenen zeker?


Groetjes,
Conny

Hoi conny
Ik lees in een van jou berichten over fietsen met pipa
Ze kan zo heel goed de energie kwijt maar dit moet je haar wel eerst leren zo dat ze niet trekt aan de fiets want dan ga jij ook onder uit.Neem een fiets met een terug trap rem .Neem de fiets eerst lopend mee zo dat pipa er aan kan wennen .Leg niet tegroten afstanden af maar bouw het lan gzaam op Laat de hond niet racen maar in een rustige draf pas als dat lukt .Nooit boven de 21graden fietsen dit is te warm voor de hond .Ook mag je pas drie a vier uur naar het eten gaan van wegen een maag draaien .Ik fiets met Taat om de dag en dan is zij helemaal blij als ik de fiets pak want dan kan ze goed haar energie kwijt .En ze krijgen hier ook sterke spieren van Maar ik doe het altijd wel op fiets paden en niet op drukke wegen nou ik hoop dat je hier wat aan hebt
groetjes joke en taat

Eén kleine toevoeging: probeer het de eerste keer op een plek waar, je je hond ook even los kan laten, mocht je het risico lopen dat je van je fiets valt. Afgezien dat dat behoorlijk pijnlijk kan zijn, kan het ook maken dat je hond schrikt en fietsen eng gaat vinden.

Hoi Joke en Linda,


Bedankt voor de tips! Ik wil in de toekomst zeker proberen om met Pipa te gaan fietsen, maar ik denk dat dat momenteel misschien toch nog iets te hoog gegrepen is. Ik wil haar graag eerst los kunnen laten, wat nu nog moeilijk is omdat ze nog niet volledig op ons gericht is en omdat ze fel is tegen andere honden en katten. Maar ik neem de tips in elk geval mee!

Ik heb het idee dat Pipa sinds gisteren een beetje begint te aarden. Ze is rustiger en lijkt me minder nerveus. Op hoop van zegen!


Groetjes,
Conny

Hoi Conny,

Dat klinkt goed! Ik zie het trouwens nog voor me, dat ze met haar kop uit je slaapkamerraam hing

Ik heb zelf zeer veel geluk om niet ver te wonen van een hondenlosloopgebied. Misschien is er één bij jou in de buurt, een natuurgebied waar er geen verkeer is? Als dat zo is, dan kun je haar daar mee naar toe nemen en dit uitproberen:

Een hond als Pipa zal altijd in jouw buurt willen blijven, jij bent immers haar veiligheid. Ze zal misschien 50 meter bij je vandaan rennen, of 100 meter, dat ligt aan de hond. Maar echt niet verder dan dat, want dan voelt ze zich onveilig. Dus als je haar roept en vervolgens in de richting loopt die je in wilt slaan, en dus zelf die afstand van 50 meter groter maakt, zal ze vanzelf naar je toekomen. Vervolgens maak je op die manier een lange wandeling.

Terwijl je die wandeling maakt, roep je haar af en toe bij je, en geef je haar wat worst. Even bij de halsband pakken, belonen en daarna weer vrij geven. Aan het eind van de wandeling roep je haar bij je en lijn je haar aan.

Mensen van wie hun hond niet altijd naar hen toekomt als ze hem roepen, maken vaak twee fouten: ze roepen de hond te vroeg bij hen, dus voordat hij lekker is uitgeraasd en zijn energie kwijt is, en terwijl ze de hond roepen, blijven ze keurig netjes op één plek staan. Onder het appèl van de hond. Die kan dan gerust zijn gang gaan, vrouwtje/baasje wacht toch wel.

Maak dus de eerste keer gelijk een lange wandeling, en lijn haar pas aan als ze haar energie kwijt is. En als je haar roept, doe je dat één keer en loop je gelijk in de richting waar je heen wilt gaan. Wil je dat ze dichter bij je blijft, roep haar dan steeds als je denkt dat ze te ver gaat, en sla dan een andere richting in dan waar zij naar toe wilde. Jij, als roedelleider, bepaalt de route. Zo hou je haar bij de les.

Voor wat betreft Pipa's gedrag naar katten toe: dat is jagen, en als je dat eruit krijgt, dan alleen met een cursus. En als het gaat om haar gedrag naar honden toe: los gaat dat vaak beter, ten eerste omdat ze dan de andere hond makkelijker kunnen ontwijken. En ten tweede omdat ze dan niet op jouw steun kan rekenen. Iets wat je haar ook duidelijk maakt door, zodra ze lelijk doet tegen een andere hond, meteen met een stevige pas de andere kant op te lopen.

Ben je er echt huiverig voor om haar los te laten, dan kun je haar ook een lange trainingslijn aan doen van een meter of 15, en die los over de grond te laten slepen. Komt ze niet, dan ga je er met je voet opstaan, en heeft ze geen keus. Waarschuw dan wel evt. voorbijgangers zodat zij niet over die lijn struikelen.

Het zijn zomaar wat tips. Iedereen heeft een eigen manier om hier mee om te gaan, dit is wat voor mijn honden goed heeft gewerkt. Enige aanbeveling: ik heb een Shiba Inu, een ras dat erom bekend staat dat ze niet los kunnen, maar die van mij is op bovenstaande manier opgevoed en komt altijd.

Erg leuk om weer wat over Pipa te horen. Hou je ons op de hoogte?

Groetjes,

Linda.

Hey Linda!


Ik denk dat ik echt wel wat kan hebben aan je tips!
We hebben Pipa maandagavond voor het eerst los gelaten in het bos. Veel mensen zijn op vakantie dus het was relatief rustig. Pipa was veel meer op ons gericht dan wanneer ze aan de lijn meeloopt. Inderdaad: telkens ze voelde dat de afstand iets te groot werd, kwam ze even naar ons toe om te checken of alles ok was. We zijn ook enkele andere honden tegen gekomen. Ze gaat er dan luid op af met haar geblaf. Maar ik heb het idee dat ze een grote mond heeft en een klein hartje. Als ze namelijk in interactie treedt met de andere hond, komt ze altijd even bij ons checken. Het lijkt wel of ze dan onzeker is en even aan ons moet zien dat het goed is. Ze valt ze dus niet aan, integendeel. Ze is eerder onzeker en angstig. Alleen dat luid geblaf is wel vervelend. Je kan geen praatje maken en je ziet andere mensen denken...
Het komen moeten we nog even oefenen. Het is inderdaad een idee om dat met een worstje ofzo te doen. We riepen haar nu ook al bewust tot bij ons, alleen maar om haar enthousiast toe te juichen en een aai over de bol te geven. Ze is volgens mij het meest gevoelig voor aandacht. Veel meer dan voor lekkers. Maar als we het allebei doen, is het voor haar dubbel feest natuurlijk. En wat jij zei, om niet stil te blijven staan, maar de andere kant uit te lopen, is ook een goeie! Wij bleven inderdaad ter plekke staan tot ze kwam. En dan had ze wel eens zoiets van:"Oh, ik snuffel eerst hier nog even rond. Mijn baasjes wachten toch...".
Die tip om met stevige pas de andere kant uit te lopen als ze lelijk doet tegen een andere hond, ga ik ook zeker onthouden. Eigenlijk doet ze niet echt lelijk tegen ze, ze blaft alleen heel het bos bijeen! Heb je daar een tip voor of moet ik gewoon aanvaarden dat dat nu eenmaal hondengedrag is?

Verder gaat het steeds beter met Pipa! Ik merk echt dat ze haar draai bij ons begint te vinden. Ik word er zelf echt blij van als ik zie dat ze stapjes vooruit zet. Zo loopt ze 's avonds elke keer mee naar boven als we gaan slapen, maar 's ochtends ligt ze lekker beneden op haar deken (wat ze voorheen niet deed!). En als ze er dan opligt, is ze tot nu toe nooit aan het sabbelen. Dit doet ze alleen als ze het deken overdag ergens tegenkomt. Ze weet nu ook wat haar plaats is en sinds gisteren gaat ze uit zichzelf op haar kussen liggen. Echt leuk om te zien hoe ze dan rondjes draait en zich lekker neervleit. Voorheen lag ze altijd op de tegelvloer of op de mat. Haar plaats was voor haar alleen een kussen om op te rijden. Ik heb ook het idee dat ze minder aan de planten knabbelt. Ik heb haar enkele keren stiekem geobserveerd toen ze in de tuin was en dat ging al veel beter! Ze snuffelt wat rond en zoekt een lekker plaatsje uit om te gaan liggen.

Het enige wat ik momenteel nog erg vervelend vind, is het blaffen. Niet alleen op straat tegen andere honden, maar ook in huis. Als er iemand aan de deur is, als er bezoek is, als er iemand voorbij wandelt, als ze wat hoort,... Ik kan niet eens de voordeur rustig open maken en gasten ontvangen, want zij blaft alles bij elkaar en stormt voor mijn voeten naar de voordeur. Ik kan haar dan echt niet tegenhouden. Tot nu toe heb ik geprobeerd om haar dan te misleiden door de gang in te gaan, weliswaar in het kielzog van Pipa, en dan zeg ik even tegen het bezoek dat ze maar achterom moeten komen. Pipa staat dan aan de voordeur (veel ramen waar ze alles doorheen kan zien) te blaffen, ik trek dan snel de deur van de gang achter me dicht en maak de achterdeur open. Ik ontvang het bezoek dan in de keuken en laat Pipa pas binnen als ze stil is. Maar ik zie het eerlijk gezegd niet zitten om dit elke keer zo te moeten doen. Ik wil mettertijd ook wel eens gewoon de voordeur kunnen open doen zonder dat er een zwart 'gevaarte' mijn bezoek afschrikt. Heel af en toe slaag ik erin om haar voor te zijn en naar de gang te glippen, maar daar moet ik geluk mee hebben. Bovendien heeft diegene bij de deur zoiets van: "Wow, wat voor een beest zit er achter die deur?" Haar blaf is namelijk nogal zwaar en luid. Mensen worden dus afgeschrikt. Ook de mensen die ze niet moet afschrikken...
Ook begint ze te blaffen telkens ze iets hoort bij de buren, als er iemand voorbij wandelt of als ze iemand over de oprit van de buren ziet lopen (onze opritten grenzen aan elkaar). Ik heb in een boek gelezen dat je moet proberen om dit gedrag te negeren gedurende twee weken. We zijn nu anderhalve week verder: ik heb het geblaf genegeerd en haar beloond als ze niet blafte wanneer er iemand voorbij kwam (gebeurt zelden!) en ik merk nog geen verschil. Het boek vermeldde ook dat, als het negeren na twee weken niet werkt, je het ook kan proberen om haar telkens als ze blaft even met een waterpistool nat te spuiten. Het liefst zo dat ze niet ziet dat jij het deed (zo gaat ze -hopelijk- ook minder blaffen als ze alleen thuis is en niet alleen als ik er naast zit). Misschien werkt dat wel, maar ik vind het wel nogal een gedoe. Moet ik heel de dag met een waterpistool op zak lopen en haar héél nauw in de gaten houden... Wat denk jij van deze methode? Ik las ook iets over een diervriendelijke citronellaband die, telkens als ze blaft, een pufje citronella geeft. Honden blijken dat heel onaangenaam te vinden. Ze gaan het blaffen associëren met de onaangename geur en het blaffen mindert. Zou dat iets zijn? Of eventueel nog andere tips?
Alhoewel een hond een hond blijft en blaffen daar bij hoort, vind ik dit toch wel een vervelende gewoonte. Misschien dat het mettertijd nog wel mindert als ze zich hier helemaal thuis voelt en gewend is aan alles om haar heen. Maar toch... Ik wil graag iets achter de hand hebben waarmee ik eventueel aan de slag kan, moest het niet beteren. Het blaffen is namelijk niet alleen voor ons vervelend, maar ook voor ons bezoek, voor de buren, voor voorbijgangers,...

Maar nogmaals: buiten het geblaf gaat het echt goed. Echt leuk om haar zo vooruit te zien gaan!


Groetjes,
Conny

Hoi conny
Wat leuk om te lezen dat pipa zo goed gaat .Ze heeft dus haar eigen plekje snachts al gevonden netjes hoor want je hebt hem nog niet zo lang .Toen ik taat uit het asiel haalde wou ze al mijn visite die kwamen aan vallen .Ik heb toen het asiel gebeld en die vroegen waar haar mand stond dat was vlak bij de achter deur waar al mijn bezoek door heen komt .Ik moest haar plek verhuizen naar een plek zodat het bezoek niet gelijk langs haar kwamen Als zei dit gedrag toonde stuurde ik haar gelijk naar haar plaats en daar moest ze blijven tot dat de visite op de bank zaten .Dit heeft heel goed geholpen nu kwispeld ze alleen nog heel hard met haar staart zo blij is ze als er nu visite komt Ik wil hier mee zeggen ook dit is af teleren op den duur als je ziet hoe pipa al ge vorderd is gaat dit wast ook wel goed komen .

Nou conny hou lekker vol je bent heel goed bezig

groetjes joke en taat

Hoi Conny,

Wat leuk om te horen dat je Pipa los heb durven laten, en dat het goed is gegaan!

Om het bij je komen wat makkelijker voor haar te maken, kun je haar ook eens roepen terwijl je op je hurken zit. Je bent dan minder intimiderend voor haar, en je gezicht is binnen haar bereik. Voor een hond is dat heel aantrekkelijk. Je zult zien dat ze dan graag bij je komt. En natuurlijk, zodra ze dat doet, gelijk op je hurken zittend lekker knuffelen.

Joke slaat de spijker op z'n kop met haar advies. Het enige wat ik eraan toe kan voegen zijn deze tips: spreek eens met buren of vrienden af dat ze aanbellen, maar gelijk weer weg gaan. Blijf zelf, als je de deurbel hoort, rustig zitten. Na een aantal keren zal Pipa niet meer reageren op de deurbel, maar in plaats daarvan kijken naar wat jij doet.

Verder lijkt het me nog te vroeg voor middelen als citronella-band, waar ik persoonlijk geen ervaring mee heb. Het levert toch stress op voor de hond, en ze is net tot rust aan het komen. Wat je wel kunt doen, is op een rustige, zachte toon zeggen: Pipa, goed volk. Goed volk.

Hou je toon altijd rustig en zachtjes, ook lijkt het alsof ze je niet hoort. Verhef je je stem, dan vat ze dat op als meeblaffen, en dat moedigt alleen maar aan.

Heb je dat een week of twee gedaan, en bemerk je geen verbetering, dan kun je proberen om een blikje te vullen met iets wat hard rammelt. Op het moment dat ze dan hard blaffend naar het raam rent, gooi je het blikje naar haar. Je hoeft haar niet te raken, als het maar een schrikeffect geeft. De volgende keer hoef je dan alleen maar met het blikje stevig te rammelen. Maar voor elke tip geldt, proberen of het werkt.

Nog een laatste tip voor wat betreft het blaffen naar andere honden: ik zou eens kijken of je iemand kunt vinden met een lieve hond, om samen een wandeling mee te maken. Je zou dat zelfs kunnen vragen aan een willekeurige hondeneigenaar die voorbij komt. Er zijn er veel die een asielhond zullen willen helpen.

Zodra Pipa begint te snappen dat spelen met andere honden die je tegenkomt heel leuk kan zijn, zal ze meer gemotiveerd zijn om contact met ze te maken. Alle kans dat het blaffen dan gelijk een stuk minder wordt.

Groetjes,

Linda.

Hoi conny
hoe is het nu met pipa is ze al helemaal gewend laat even wat van je horen ben erg nieuwschierig
groetjes joke en taat

hoi conny,
hoe gaat het nu met pipa?
onze hond Silas heeft precies hetzelfde probleem.
met het sabbelen op de kleedjes.
weet je misschien wat voor soort hond pipa is.
onze hond is een zwarte kruising labrador.
het is niet bekend met wat, hij lijkt wel erg op pipa! misschien familie?
hij is nu in april 5 geworden...

groeten Emily