Spijt?

Ik ben er het hard van in als ik dit lees!!!
En het maakt me een echt ook kwaad!
Ik heb mijn pupje godverdomme moeten afgeven op 3 maand en een half en jij hebt niet genoeg tijd omdat je naar de fitness en voetbal moet?
Wel aub doe de pup weg bij mensen die WEL goed zullen zorgen voor de hond en liefst zo snel mogelijk aub
sorry maar zo een verhaal maakt me echt pissed!!
en je vraagt dat we jou niet beoordelen maar ik vind dat het juist wel onze taak is om je goed op je donder te geven en aub stop ermee om egoistisch te zijn en zorg ervoor dat je zo snel mogelijk een nieuwe thuis vindt voor deze pup
schandalig ja dat is wat ik ervan vind!

Ik zou geld geven om nog is snachts te kunnen opstaan voor mijn puppy
om om 6 uur smorgens op te staan om met hem te gaan wandelen!!
en jij komt hier even jouw beklag doen omdat je moe bent???
wat een klucht

Natuurlijk "kan" een volwassen hond wel 8 uur alleen zijn. Die van mij heeft 14 uur alleen in het vliegtuig gezeten toen we van Simgapore weer terug naar Nederland vlogen. Ze is er niet dood aan gegaan.
Maar is het wenselijk? Nee! Is het iets om vaak te doen? Nee! Wordt je hond er gelukkig van? Nee!

Ik heb geluk, ik hoef niet full-time te werken. En als er hier een pup komt mag deze gewoon mee naar mijn werk. Aangezien ik maximaal 3 uur weg en mijn werk lopend 5 minuten van ons af is, blijven mijn meiden s'morgens die 3 uurtjes gewoon thuis.

Ik zou mijn honden dus niet langer alleen willen laten dan die 3 uurtjes. Moet dat eens wel? Dan zorg ik voor oppas. Onze honden zijn qua hun geluk afhankelijk van ons! Dat mag je niet te lichtvaardig opvatten vind ik.

En euh.....mijn Lola was toch echt wel mijn baby hoor, is ze nog steeds, mijn kleine grote baby van 55 kilo. Ze kent haar plaats ook heel goed: bij mij op schoot of aan mijn voeteneinde. En ik vind dat heerlijk!

Een pup willen en een pup hebben daar zit ook nog heel veel verschil tussen.
Natuurlijk denk je er van te voren bij na wat het is om een pup te hebben en hoe je hem/haar moet gaan verzorgen maar als het je eerste hondje is weet je gewoon niet voor 100% zeker hoe dat allemaal gaat als het puppy er is.

Zo is het best zwaar om 's nachts wakker te zijn, heel vaak naar buiten moeten en ja in het begin ook wel vaker de vloer dweilen.
Ze zijn happerig en op zo'n moment denk je "oh nee ik heb een monstertje in huis genomen" , dan moet je er weer achteraan omdat hij je sok te pakken heeft, of de plant aan het slopen is. En ja hoor dan heeft hij het bedacht om te gaan blaffen naar fietsers "pff oh nee wat moet ik hier nu mee". Gelukkig is daar het HP forum!
Zo die fase is voorbij en dan begint hij te blaffen naar brommers en auto's, nou daar gaan we weer.. Oefenen, oefenen en nog eens oefenen.
Op zaterdagochtend lig ik wel lekker in m'n bedje, om half 8 moet ik eruit want zometeen begint de puppycursus, helaas regen vandaag dus m'n regenpak ligt al klaar. En dan komt er een moment dat ze leren blaffen, oeff daar kan een geluid uit komen! Dat word meer als ze gaan uitproberen of ze op die manier aandacht kunnen krijgen.
Hèhè eindelijk na maanden weer eens leuke nieuwe kleren aan want daarvoor was het; een legging aan, na een uur zaten er gaten in, een trui aan...hè weer een haper.. Die puppy nageltjes en tandjes zijn behoorlijk scherp.

Een paar maanden later, hij luistert al veel beter en wordt volwassen. De puppy streken zijn zo goed als verdwenen!
Maar dan loopt hij op straat naar andere honden te blaffen, hij let niet meer op want ruikt de teefjes die daar ook hebben gelopen, het blaffen gaat over in janken want ohhh wat moet hij nu aan met die hormonen die door z'n lijfje razen.

Misschien heb je het al door, dit verhaal gaat over Tibbe!
Natuurlijk lees je van te voren alle informatie uit boeken en internet maar dat is toch anders dan wanneer je het zelf ervaart.
Dan kan het soms best anders zijn dan je verwacht had. Het is soms best vermoeiend en het kost energie maar ik zou hem voor geen goud willen missen. Geweldig om hem te zien groeien en opgroeien. Alles is een fase en met geduld en trainen gaan die voorbij.
Je krijgt er zoveel voor terug, een maatje, conditie een band voor de rest van zijn/haar leventje.

Er zijn zoveel momenten waarin je zal lachen om zijn gekke streken en lieve dingen, zoals hij komt knuffelen of opeens bang is voor een paaltje op de weg, als hij speelt met vriendjes en voor het eerst mee gaat op de fiets.

Je kan niet 24 uur per dag bij hem zijn maar probeer zo veel mogelijk te doen met de pup, zo word hij een fijne, sociale, opgevoede hond. Lees veel boeken, artikelen en de topics hier op HP.

En daarbij, heb vertrouwen in jezelf en op HP is altijd hulp en steun te vinden.

Succes

@ simone
ik heb jouw mening niet gevraagd

Wat is het gezellig hier.

Simone, ik denk dat Emilie haar gevoelens ventileerd. Dat noem ik niet afreageren.
Ergens herken ik het wel. Ik ben mijn hondje niet verloren maar ik heb genoten van de puppy-tijd. Ik vond het s'nachts opstaan helemaal niet erg. Ik vond het eigenlijk niets erg.
Daarom herken ik helemaal niets in het verhaal van TS. Voor Emilie zal het nog moeilijker zijn om zich in TS te verplaatsen.

@claudia,
inderdaad heel gezellig en de mensen zijn heel medelevend moet ik zeggen

@ Simone,
Zielig lopen doen??
Iemand zegt iets over haar gevoel, en dan schuif jij dat af, als zielig lopen doen?
Natuurlijk kan de TS hier niks aan doen..
Dit kan voor Emilie heel confronterend zijn, en ook zij mag haar mening en gevoel opschrijven..

@henrike & patricia
bedankt voor jullie reactie maar ik roep op om er niet verder op in te gaan

laat ons gewoon hopen dat de juiste beslissing word genomen voor de puppy
dat is het belangrijkste

Ik zou de pup terug brengen naar de fokker, wil deze de pup niet dan naar het asiel. Naar het asiel zal ook weer geld kosten, maar zo kunnen mensen met ervaring een goeie nieuwe baas zoeken. Een pup van 11 weken heeft opvoeding nodig en dan is 2 uur per dag te weinig.

Succes met een besluit nemen!

Ik kan wel begrijpen dat de TS het een hele zorg vindt naast haar schoolgebeuren. Tegenwoordig ervaren jongeren zoveel druk van buitenaf dat het lastig concentreren is. Nonstop aan de pup denken en twijfelen of je het allemaal wel goed doet hoort erbij. Dat het jouw hond is geeft ook nog eens extra druk. Je zegt ook nog eens dat je diverse hobbies hebt na je school, wellicht zul je toch moeten beslissen om met 1 daarvan te stoppen. Zo was ik veel in de sportschool te vinden maar na de komst van Beer viel dat niet meer te combineren. Jammer, maar dan lopen we wel een rondje extra 's avonds. Wil je dat niet dan zou ik inderdaad nog maar eens nadenken over wat het beste is voor de PUP. Ik denk dat je het allemaal overgeromantiseerd hebt of zoiets, wat verwachte je van een hond?

Wij werken ook, maar no way dat een hond bij ons 8 uur achter elkaar alleen zit. Beer zou met mijn vriend meegaan naar het werk maar door zijn probleempjes als herplaatser is het beter om hem thuis in een rustige omgeving te laten. Hij was dat ook gewend bij zijn vorige baasjes en die overschakeling was gewoon te groot voor hem. Dat hadden we ook niet verwacht en moesten ook afspraken maken over de dagindeling. Dat hoort er allemaal bij.

Toch vind ik het jammer dat jullie impulsief een Golden hebben aangeschaft. De liefde voor het ras gaat bij mij erg VER. Ik vind het dus ook verschrikkelijk dat ze wordt weggestopt in een berging of als 'buiten' hond worden gehouden. De meeste Goldens willen bij je zijn, werken voor de baas en onvoorwaardelijke liefde geven. Degene die dat niet kunnen zijn vaak afgestompt, aangeschaft als impulsaankoop en worden later gedumpt omdat ze niet meer te hendelen zijn juist omdat ze ook een consequente baas nodig hebben.

@ Ellun: Buiten zijn of buiten leven vind ik wat anders. Die van mij is ook gek op buiten, maar vooral buiten MET de baas. De hele dag buiten leven zonder de baas zou hij niet kunnen, dan wordt het denk ik een ongeleid projectiel.

Ik snap het hoor dat je heel graag een hond wilt hebben en dan eigenlijk de fout hebt gemaakt om impulsief een hond te kopen. Een pup zo jong kan niet zo lang alleen zijn. Maar wat wellicht een oplossing voor je kan zijn is het inhuren van een uitlaatservice of oppas? Je kunt zelfs een oproepje voor hondenoppas plaatsen op marktplaats, zijn aardig wat mensen die graag op een hond willen passen.

Het alleen laten moet je opbouwen. Mijn hondje kan makkelijk een hele dag alleen thuis zijn (hebben we wel moeten opbouwen) Hij gaat dan 3 tot 4 keer naar buiten.

Mijn tip: Zoek een uitlaatservice, oppas of breng haar naar een honden creche, die heb je tegenwoordig ook.

Ik heb de eerste en laatste pagina gelezen..
Maar waarom is er nog niks veranderd?
Ik zie Henrike die aanbied de pup op te nemen bij haar thuis..
Waarom gebeurd dat dan niet?
De TS geeft zelf aan het ook dom van hun te vinden, maar wil de ouders niet voor de kop slaan om het vele geld..
Maar als je zo makkelijk zonder na te dneken het geld hebt uitgegeven aan een pup, hoe kan je hier dan nu zo moeilijk over doen?

Sorry, maar het is een meisje van 17, ik vind nog altijd dat de verantwoording bij haar ouders ligt. Sommige zeggen misschien ze is bijna volwassen, nou ik zeg heel eerlijk dat ik op die leeftijd ook niet altijd de juiste beslissingen heb genomen. Bij mij was het toch ook echt feesten, genieten, hangen met vrienden. Niks mis mee hoor, ik ken er genoeg die zo leven. Volwassen kan je nog lang genoeg van je leven zijn. Echter, haar ouders hadden hun kind goed genoeg moeten kennen om te weten dat ze nog niet klaar is voor een hond in haar leven. Ik ben zelf ook altijd gek geweest op honden en vanaf mijn veertiende hadden we ook een hond, ik heb ook zeker een steentje bij gedragen aan de verzorging maar mijn ouders namen het grootste gedeelte van verzorging/opvoeding op zich. Zij realiseerden zich ook dat het toch wel die kant op zou draaien met 3 kinderen in de pubertijd.

Mijn oudste zoon is bijna 15 en ik weet nu al zeker dat hij over 2 jaar hier ook nog niet verantwoordelijk genoeg voor zou zijn. Zoiets heeft trouwens niks met intelligentie te maken, maar puur met leeftijd.

Dus ik zou zeggen, ouders van de TS neem je verantwoording en zorg voor een goede oplossing.
Zoals ik al eerder voorgesteld had, misschien kan 1 van de ouders de hond meenemen naar het werk.

Ben ik het met je eens Liz...
Maar de TS begint hier wel over! Dus ze ziet in, dat het eigenlijk niet kan!
Waarom lezen de ouders dit verhaal niet!
Misschien is het een optie de pup te herplaatsen?

Ik wil mijn excuses aanbieden voor de verkeerde woordkeuze van : zielig lopen doen.
natuurlijk is het verschrikkelijk dat haar pup is gestorven en ik wens dit ook niemand toe.

ik vind wel dat zij haar bericht wat minder fel had kunnen neerzetten.
hier kwam ook mijn felle reactie uit.

Oei, even een nachtje geslapen en heel wat te lezen.

Mijn hemel..
wat een topic is dit geworden
t is een meid van 17 die ontzettend haar best doet, kom op zeg mensen!

Als ik zo je eerste berichtje lees, om daar maar op in te gaan..
heeft de pup het helemaal zo slecht nog niet,..
Je vader is nu 4 weken voor t dier thuis voor zindelijkheid en socialisatie..
Jij en je zus doen er alles voor als jullie uit school en sportactiviteiten komen,
en je moeder is er ook nog druk mee bezig..
Dat een hond/pup in de berging slaapt is echt geen probleem, mits deze natuurlijk
tocht, kou en watervrij is maar dat spreekt voor zich.. Wel zullen jullie natuurlijk
flink moeten trainen op het alleen blijven, maar als de pup buiten zit, ik weet niet of
dat op gras is, maar dan zou het dus daar waarschijnlijk wel haar plasjes etc gaan doen..
maar dit hoeft natuurlijk geen probleem te zijn!?

Verder is het natuurlijk hardstikke veel met je school ernaast en vind ook zeker dat je je
volledige aandacht op je schoolwerk moet richten, dat is je toekomst! Dit zou ook echt geen
probleem moeten zijn hoor met een gezin van 4, je ouders en zus kunnen de hond dan best even
opvangen,.. Het is een pup en geen baby, vind dat je schoolwerk echt op de eerste plaats komt!
En als "rustmoment" tussen je huiswerk, kan je altijd nog even oefeningen
met de pup doen, 5 min is voor je pupje namelijk echt genoeg om even aan de "basisoefeningen" te
werken (zit, hier, af etc)* voor het spelen/uitlaten kan de rest je natuurlijk even helpen, neem ook aan
dat de pup niet helemaal van jou is? Daarnaast is het erg belangrijk dat het dier ook veel rust en
slaap krijgt, dus op die momenten kan jij ook voor jezelf wat doen,..

Snap dat de nachten nog erg zwaar zijn, je leest er een hoop over, maar het echt doen is natuurlijk
heel wat anders! maar kop op! Je zult zien dat het, het echt waard is!

nu het nog een pupje is, is 8 uur alleen teveel, maar na het opbouwen van het alleen zijn kan dit best hoor!
Vind het erg knap dat de mensen hier op het forum de luxe hebben om 24/7 bij hun hond te gaan zitten, maar
in de meeste situaties zitten honden toch gewoon alleen omdat mensen toch echt moeten werken om rond te komen..
Houdt er vertrouwen in! Dan komt het best goed! Je doet het niet alleen, maar jullie doen het met zn 4e!

@ Simone,
een verkeerde woordenkeuze, kan iedereen gebeuren

Ik vind het echt heel erg triest dat dit zo heeft moeten lopen Ik hoop van harte dat jij het goed met je moeder bespreekt en dat je hondje gewoon de woonkamer overdag ik kan. en een pup 8 uur alleen thuis laten kan echt niet hoor! Toen ik je verhaal las toen sprongen de tranen in me ogen. het doet zo veel pijn. Ik hoop echt dat je tot besef komt dat dit echt niet kan.

Ik hoop nog dat we wat van je horen en horen wat jij op vele reacties hebt te zeggen. Ik weet dat vele mensen hier geschrokken reageren en dat je dat erg moeilijk vind. maar het is natuurlijk geen leuk verhaal en bericht wat je hier komt schrijven.

Denk vooral heel goed na voor je iets doet. Laat het een leerschool zijn voor later!

zoals de kleine prins ooit gezegd heeft "wij zijn verantwoordelijk voor degene die wij getemd hebben"...dus neem uw verantwoordelijkheid.

Ik heb mijn fitness moeten opgeven voor Frodo en als mijn vrienden mij willen zien moeten ze ofwel tot bij mij komen ofwel rekening houden dat mijn kleine man meekomt . Ik ga ook werken, maar als ik weg ben zorg ik ervoor dat hij zich kan amuseren (snoepjes verstoppen, zijn kong goed vullen, snoepjes in een washandje, oude kous, fles....) als ik dan thuis kom is alles op en ligt hij rustig in zijn mandje te slapen .

wat je nu ook doet, probeer een beslissing te nemen met uw hersenen, niet met uw hart...

Weet je wat

Aangezien de TS hier sindsdien niets meer op heeft gereageert stoppen we dit gesprek beter, want er zullen zo nog een paar gevoelige snaren geraakt worden vrees ik en de TS zit er blijkbaar niet mee in.

Ik heb het hele verhaal gelezen en de TS zou met haar ouders rond de tafel gaan zitten. Zo lang loopt dit topic nog niet hoor al zou je dat aan de reacties niet zeggen. Even geduld hebben dus

Ik heb wel het idee dat de TS wat jong voor haar leeftijd is. Ik ben op mijn 17e gaan samenwonen en wij hebben ook een pup opgevoed toen ik met mijn hbo-opleiding bezig was en dit ging prima hoor. Ze heeft snel geleerd om goed alleen te kunnen blijven en heeft hier nooit problemen mee gehad (overigens krijgt ze als we thuis zijn alle aandacht en slaapt ze ook bij ons op de slaapkamer zodat ze dan niet ook nog eens 's nachts alleen is). Natuurlijk is het vermoeiend om 's nachts op te staan voor je pupje, maar dit is alleen 's nachts vervelend en als je dan de volgende ochtend dat snoetje van je pupje weer ziet ben je dat op slag weer vergeten (mijn mening). Als je na 1 week al doorhebt dat je de verantwoordelijkheid niet aankan is het toch misschien beter om een ander huisje voor hem te zoeken. Dat is niet leuk, maar je pup kan echt een serieuze probleemhond worden als hij het verkeerde karakter heeft (lees: erg gevoelig en onzeker is) en dan heb je echt een flink probleem. Ik hoop dat je er met je ouders uit komt. Als kosten nog moeite gespaard worden zou ik ook voor een dagopvang oid gaan. Dat kan niet iedereen betalen maar dat lijkt als ik je verhalen lees bij jullie geen probleem te zijn. Ik hoop dat je de goede beslissing kan nemen! En anders kan je het altijd over een aantal jaar nog eens proberen als je je beter hebt kunnen voorbereiden

Ik heb het hele verhaal gelezen en de TS zou met haar ouders rond de tafel gaan zitten. Zo lang loopt dit topic nog niet hoor al zou je dat aan de reacties niet zeggen. Even geduld hebben dus

Ik heb wel het idee dat de TS wat jong voor haar leeftijd is. Ik ben op mijn 17e gaan samenwonen en wij hebben ook een pup opgevoed toen ik met mijn hbo-opleiding bezig was en dit ging prima hoor. Ze heeft snel geleerd om goed alleen te kunnen blijven en heeft hier nooit problemen mee gehad (overigens krijgt ze als we thuis zijn alle aandacht en slaapt ze ook bij ons op de slaapkamer zodat ze dan niet ook nog eens 's nachts alleen is). Natuurlijk is het vermoeiend om 's nachts op te staan voor je pupje, maar dit is alleen 's nachts vervelend en als je dan de volgende ochtend dat snoetje van je pupje weer ziet ben je dat op slag weer vergeten (mijn mening). Als je na 1 week al doorhebt dat je de verantwoordelijkheid niet aankan is het toch misschien beter om een ander huisje voor hem te zoeken. Dat is niet leuk, maar je pup kan echt een serieuze probleemhond worden als hij het verkeerde karakter heeft (lees: erg gevoelig en onzeker is) en dan heb je echt een flink probleem. Ik hoop dat je er met je ouders uit komt. Als kosten nog moeite gespaard worden zou ik ook voor een dagopvang oid gaan. Dat kan niet iedereen betalen maar dat lijkt als ik je verhalen lees bij jullie geen probleem te zijn. Ik hoop dat je de goede beslissing kan nemen! En anders kan je het altijd over een aantal jaar nog eens proberen als je je beter hebt kunnen voorbereiden

ON TOPIC

Vriendelijk verzoek om on topic te blijven. Off topic gesprekken kunnen voortgezet worden via PB.

Het is begrijpelijk dat soms de emoties hoog oplaaien, maar topic starter heeft er niets aan als forummers met elkaar 'op de vuist' gaan. TS zit met een dilemma en laten we ons daartoe bepalen.