Lymfeklier kanker bij mijn amerikaanse stafford

Natasja mag zich niet schuldig voelen.
Devil is rustig ingeslapen, vertrouw maar op de da.
Haar gemis is er niet minder om.
Ik wil jullie daar allemaal veel sterkte wensen.

Vreselijk, ik krijg helemaal kippenvel. Ik wens jullie heel veel sterkte met dit grote verlies en gemis. Devil zal voortleven in jullie herinneringen en harten.

Lees het net, wat ontzettend triest allemaal.Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe.xxx

Heel veel sterkte met het verlies van Devil en de verwerking ervan.

Hoi Allemaal,

Toch nog even een berichtje ban mij.
Zoals jullie weten is devil gisteravond overleden zonder mij in de buurt.
Ik ben woensdag nog met hem naar het bos gegaan, en dacht gister ik ga vandaag niet dan ga ik morgen nog even met hem maar helaas ben ik daar te laat mee en had ik toch gisteren moeten gaan.

Ik ben blij dat hij iig niet alleen is ingeslapen en dat mijn vriend erbij was om hem te kalmeren, hij heeft hem geaaid en gerustgesteld en mijn vriend zij dat hij daardoor idd rustiger werd en snel insliep.
Ik heb het er heel erg moeilijk mee en het lukt me maar niet om te stoppen met huilen. Op het moment moet ik alleen aan hem denken, mijn zoontje liet net zijn eten vallen en er rent niemand heen om het snel op te eten.
Hij lag niet op de stoel vanochtend toen ik beneden kwam, vannacht toen ik naar beneden ging stond de tussendeur open omdat hij er niet was. Het is echt verschrikkelijk, volgens mij heb ik gister nog niet eens gekroeld met hem.
Maar daar kan ik niks meer aan veranderen, dus voor iedereen: voordat je weggaat, naar bed gaat enz enz knuffel altijd je hond want het kan zomaar zijn dat je te laat bent zoals ik. Ik heb gewoon geen afscheid van hem kunnen nemen en dat valt heel erg zwaar.

Bedankt voor jullie reacties en pbtjes met tips die hem mss zouden helpen dit heb ik niet kunnen proberen omdat we er gewoonweg geen tijd voor hebben gekregen.

Groetjes,

Natasja

Wat vreselijk, heel veel sterkte!
Ik maak momenteel zo ongeveer hetzelfde mee, drie weken geleden voor een 'kuchje' naar de DA en foute boel.
Ik weet dus heel goed wat je voelt, ik voel het ook.

Toevoeging, ik had pagina 2 niet gezien, was op 1 blijven steken.
Mijn hond Fironi leeft nog en krijgt alle aandacht, precies wat je zegt, dat is heel belangrijk.
Dat je dat w.s. gister niet hebt gedaan, is dat wel zo?
Zo vaak geven we ongemerkt een aai en een knuf, het zijn bijna automatische handelingen waar je niet altijd bewust bij stilstaat.
En de liefde was toch ook niet weg, die voelde hij heus wel hoor.
Ook zonder die bewuste kroel.

Toen eind 2007 mijn herder overleed was ik ook zo kapot en dat staat me nou binnenkort (?) weer te wachten , het gemis is ondraaglijk , ik wens je heel veel sterkte!

Hey Natasja wat erg zeg.
Het zat er wel aan te komen maar dat maakt het er allemaal niet gemakkelijker op hè.
En je was er niet bij maar je vriend was erbij en die heeft hem goed bijgestaan.
Je hebt gedaan wat je kon hoor.
Devil wou het je misschien besparen hè dat je er bij was, je kan het ook zo zien.
Op een manier, je hebt zelf de beslissing niet moeten nemen, hij is een natuurlijke dood gestorven...
Het was zijn moment om te vertrekken.
Heel veel sterkte voor jullie allemaal!

Wat knap dat je er even over komt schrijven, Natasja. Gelukkig was je vriend bij Devil om hem te kalmeren, zodat hij rustig kon inslapen.
Voel je zeker niet schuldig dat je gisteren niet met hem geknuffeld hebt, het gaat om de dagen, de weken, de maanden en de jaren dat Devil jouw zorg en liefde heeft mogen ervaren.
Het gemis en het verdriet is niet te beschrijven, dat is heel erg pijnlijk. Devil zal altijd op een andere manier aanwezig blijven, door jullie herinneringen aan hem, en hij zal altijd een plekje in jullie harten hebben.
Ik wens jullie heel veel sterkte met dit grote verlies.

Vandaag afscheid met de kids genomen op een heel toepasselijke manier.

Het is vandaag heel moeilijk geweest, ik heb telkens het gevoel dat hij er gewoon is maar hij is er niet, het huis voelt anders aan, het lijkt leeg weet het niet goed uit te leggen. Weet me ook niet echt een houding aan te nemen, als ik lach dan voel ik me schuldig, er hangt nu een foto van hem binnen en ik voel me hypocriet dat ik hem nu pas binnen heb gehangen, maar mss hoort dit bij het rouw proces.

Morgen nog een moeilijke dag want ik wil hem toch nog 1 x zien, nu kan het nog. En dan zie ik hem nooit meer terug.

Even terug naar vandaag, we zijn met zijn allen naar het bos gegaan, en hebben ballonnen gehaald met helium erin, mijn zusje heeft hele mooie fotokaartjes gemaakt en de kinderen en wijzelf hebben daar een persoonlijk boodschap opgezet. hartverscheurend toen ik het kaartje las van mijn oudste zoontje. Ook de berichten van de rest van het gezin en mijn zusje en moeder waren heel erg mooi. We hebben de ballonnen weg laten gaan op de plek waar ik woensdag met hem naar het bos ben gegaan.
Ze gingen echt heel erg ver was echt heel mooi om te zien. Een ballon bleef in een boom hangen die wilde het bos niet uit.
Mijn zoontje is er vast van overtuigd dat devil ze leest in het paradijs waar hij nu is. dus daar geloof ik ook in.

Ik heb wat foto's op mijn pagina gezet.

Nogmaals bedankt voor jullie lieve woorden, iedereen waarvan zijn maatje ziek is heel erg veel sterkte en voor alle anderen geniet van je hondje het is vanzelfsprekend als hij er is maar als ze er niet meer zijn dan weet je pas hoe erg je van ze houdt.

Goed hoor, wat je gedaan hebt voor de kinderen ook. Je voelt je zo machteloos. Het enige wat je echt wil is je hondje terugbrengen en net dat kan niet.

De balonnen zijn een manier van loslaten en toch weten dat het doorgaat... De balonnen vliegen weg... Eentje zie je nog blijven hangen... Van andere weet je dat ze ergens zullen landen, maar het blijft onzeker, want je kunt het niet controleren. Zo ook met je Devil. Hij is weggegleden... Maar eigenlijk is hij er nog, morgen ga je hem begroeten en wat er uiteindelijk met zijn geest, zijn ziel, zijn energie gebeurt... dat kun je nu niet nagaan, je hebt er geen zekerheid over waar die terechtkomt.

Dat je nu pas een foto ophing in de woonkamer... Tja, voordien was het niet nodig... Jullie zagen Devil elke dag...

Er staan je nog moeilijke dagen en weken en tijdens de volgende maanden en jaren nog moeilijke dagen te wachten. Maar alles komt zoals het komt. Je hebt het niet voor het zeggen en wat je meemaakt maakten zovele hondenbaasjes... dierenvrienden... mee.

Toch gelukkig zijn met de goede tijden die er waren kan en mag en je hondje in je gedachten en in je hart bewaren is een grote rijkdom voor jezelf en voor Devil. Want die weet dat jullie van hem hielden.

Sterkte voor jullie en in gedachten een dikke knuffel voor Devil... Het ga je goed lief hondje.

ik lees het nu pas allemaal. wat erg zeg voor jullie. het zal altijd een leeg plekje blijven, maar je hebt gelukkig veel goeie herrineringen aan hem.
je hebt hem een fijne laatste tijd gegeven. je moet je echt niet schuldig gaan voelen hoor.
veel sterkte met het verlies

Natasja,
Ik wens je heel veel sterkte met dit ontzettend grote verlies en gemis
lieve groet,

Marianne

Het zal nog een hele tijd duren voordat bepaalde gewoontes uit je systeem zijn. De gewenningen die je hebt, dat je de huiskamer in komt en je niet meer begroet word, er valt wat eten op de grond en je moet het zelf opruimen in plaats van dat het gelijk word opgegeten.
En natuurlijk de knuffels, de aanrakingen..Maar in je gedachten zullen ze er altijd zijn, het nare lege gevoel werd bij mij wel iets minder met verloop van tijd.

Wat fijn dat je Devil morgen nog even kunt zien, dat zal zeker een heel zware dag worden. Misschien ook wel prettig op een bepaalde manier. Bijou lag er heel vredig bij toen ik afscheid van haar nam, zij is ook overleden terwijl ik er niet bij was.
Mijn ervaring daarin is dat het heel vreemd voelde, het is namelijk een omhulsel, de ziel is naar een mooie plek en blijft bij jou, het lichaam is maar de buitenkant.

Probeer je verder niet schuldig te voelen over andere dingen, ik geloof zeker dat dit bij het rouwproces hoort, en deze emotie mag er zeker ook zijn. Ik brandde bijvoorbeeld dagelijks een kaarsje bij het 'altaar' van Bijou, op een dag kon ik dat niet meer, was veelste confronterend met haar dood, in plaats van wie zij was, en wat zij voor mij betekend had.
Ik heb me daar heel naar over gevoeld, dat ik geen kaarsje meer kon branden, alsof ik dan niet meer aan haar dacht, heel raar is dat hoe de emoties door je heen gieren.
De achtbaan van emoties word wel beter, en dan word het vrediger, maar het gemis en het verdriet zal er naar mijn idee altijd zijn.

Ieder gaat op zijn eigen manier om met verdriet en gemis, er is geen goed of fout, probeer dat helder te houden.

Heel veel sterkte de komende tijd, wat is het snel gegaan