Tibbe blaft wat af!

Hoi allemaal,

Nou die tibbe van ons, volgens mij heeft hondenpage er een puber bij
Tibbe wordt deze maand alweer 7maanden en meneer is in zijn fase waarin het vrouwtje haar geduld soms wel op de proef wordt gesteld maar ja dat hoort erbij en we gaan rustig door met opvoeden want hij denkt dan wel dat hij volwassen is maar....

Nu weet ik natuurlijk dat Jack russels er vrolijk op los kunnen blaffen, alleen vind het nu wel een beetje teveel van het goede.
Ik kan nergens meer op het gemak zitten want als tibbe een andere hond ziet zet hij het op een blaffen.
Gister aan de waterkant, tibbe blaft, zit ik op het balkon, tibbe blaft, wandel ik buiten, tibbe blaft. En stoppen dat doet hij niet!

Ik durf eigenlijk nergens meer naar toe want vind het zo vervelend en wil niet dat andere mensen er overlast van hebben en dat tibbe wordt aangezien als "oh daar heb je weer zo'n onfatsoenlijke, asociale, Jack Russell" soms kijken mensen echt zo.. Zeker als hun hond zich keurig netjes gedraagt.

Als we wandelen en tibbe ziet een hond aankomen dan gaat hij liggen en wil absoluut niet meer met me mee, net zolang totdat de hond er is en hij kennis kan maken. Dan is het over.
Andere keren als hij een hond ziet gaat hij blaffen, net zo lang totdat hij kennis heeft gemaakt of hij uit het zicht is.
Tibbe bedoelt het echt niet verkeerd want hij wil alleen maar spelen en is erg enthousiast naar andere honden toe maar ja... Hij blaft ze soms letterlijk van hem af want baasjes zien niet altijd dat tibbe niets doet en alleen maar wil spelen.

Op andere momenten blaft tibbe ook veel, bv als hij buiten wat hoort, of we zitten op het balkon en beneden loopt een hond, etc.
Hij lijkt het wel erg waaks geworden, of is het iets anders??

Omdat ik niet goed in mijn vel zit op het moment kan ik het soms niet zo goed aan, als hij dan zo erg blaft zou ik me het liefst onder een stoeptegel willen verstoppen, misschien voelt hij ook wel aan dat ik me niet zo goed voel..

Ik probeer van alles om hem af te leiden maar andere honden zijn in deze fase veel interessanter dan ik.
Zoals ik al zei weet ik echt wel dat honden blaffen en dat mag ook maar op het moment is tibbe wel erg aan het overdrijven, ik voel me niet op m'n gemak en thuis ben ik steeds bezig met hem stil te krijgen, hij lijkt wel nerveus en ondertussen ben ik dat ook.
Ik probeer wel als we een andere hond tegenkomen zelf rustig te blijven en niet te denken van "oh zo gaat tibbe weer blaffen" want ik weet dat je gevoel kan overslaan op je hond dus daar denk ik wel bewust bij na.

Thuis vraagt hij veel aandacht op het moment, hij gaat dan voor me zitten en begint met blaffen. Ik ga er niet op in want dan weet hij dat hij door te blaffen aandacht krijgt en dat is niet de bedoeling. Als ik hem dan negeer, blijft hij ongeveer 5minuten blaffen en gaat dan zijn kauwbotje halen en gaat daarop kauwen. Als hij dan zo rustig is, geef ik hem aandacht door lieve woorden een een aai. Hij is daarna een tijdje rustig.

Verder krijgt hij voldoende beweging en rust.

Ik verwacht niet gelijk een oplossing maar had even de behoefte het van me af te schrijven.
Bedankt voor het lezen in ieder geval.

Pfff Esther, ik kan me voorstellen dat je daar op een gegeven moment wel n beetje klaar mee bent.
misschien is het inderdaad pubergedrag, en tibbe die misbruik van de situatie maakt (jij wat minder in je vel, ongeduldiger, gefrustreerder...)
misschien straal je het onbewust toch een beetje uit? zo van: ohhh nee he, als ie maa rniet gaat blaffen...

en wat je zegt van het plat gaan liggen en niet meer mee te krijgen omdat ie naar d eandere hond toe wil, ik ken het, lolaatje doet dat ook. erg vervelend want ze gaat gewoon niet mee, dan moet ik dr over de straat slepen, doen we ook maar niet
het enige wat ik kan proberen is proberen te timen voordat ze gaat liggen, afleiding met snoepje en de andere kant op lopen.
ben ik te laat dan heb ik ook pech en sta ik daar....te staan...

ik heb verder ook geen tips of advies voor je, behalve, misschien eens iets van mediteren ofzo te proberen?
echt totally zen, zitten, beentjes over elkaar, en helemaal rustig worden en je hoofd leeg. ik deed dat wel eens toen lola jonger was als ze dr hyper buien had. het werkte wel, de rust slaat over op je hond.
dat is sowieso goed, dus ookal haalt het voor tibbe weinig uit, is het toch voor jou nog goed!

Dankjewel voor je reactie, pff fijn een beetje steun! Haha.

Je hebt gelijk van die meditatie, dat ga ik eens proberen. Gewoon even geen geluiden om me heen en even tot rust komen, goede tip! ik denk ook zeker wel zoals je zegt dat wanneer ik rustig en ontspannen ben dat tibbe ook rustiger zal zijn.

ik weet ook dat iemand die zichzelf helemaal happy voelt gewoon denkt van " laat andere mensen maar denken" "deze fase gaat wel weer over" en " nou ja hij blaft veel, nou en" maar ja als je een burnout heb ligt dat gewoon even anders en komen bepaalde dingen nu eenmaal wat heftiger aan, dan maak je je gewoon overal druk om.

En ja buiten om dat is het ook prachtig om hem volwassen te zien worden.
Hij blaft niet meer naar auto's en daarom is hij dit weekend voor het eerst mee geweest op de fiets in het mandje,
Hij kan al wat langer wandelen en is hartstikke lief met kinderen, hij durft nu de trap af (doen we niet te vaak natuurlijk) hij pakt niets meer op van straat en ja het is ook heerlijk als hij helemaal enthousiast is als hij je weer ziet, ook ben je maar een paar minuten weg. Het is een schat van een hond!

Zo, om ook maar even wat positiefs te melden

Ik weet bijna wel zeker dat dat best een stuk zal helpen!
tis namelijk vaak -tenminste, ik heb dat wel- da je je voorneemt om rustig en geduldig te zijn, en dat probeert uit te stralen, maar het eigenlijk gewoon niet bent...dus zit je jezelf en je hond een beetje voor de gek te houden. dit hielp bij mij erg goed, je "dwingt" jezelf om echt, echt, relaxed te worden, rust te pakken en eigenlijk alleen maar bezig zijn met ademhaling, en zen te zijn.

oh en ik snap je helemaal hoor, met een burn-out zit je er zelf niet helemaal in, je hebt een korter lontje waarschijnlijk.
waardoor het er vaak niet beter op wordt.
misschien is het mediteren daarom ook voor jou persoonlijk wel goed om eens te proberen!

en ook dat laatste snap ik helemaal, hoe mooi het is je hondje op te zien groeien. hoe je dingen ziet veranderen en maar trots kunt zijn. en dat je ineens beseft dat sommige streken waar je voorheen gek van werd ineens niet meer uitgehaald worden. lolaatje is net iets jonger dan tibbe, 6 maanden bijna, dus ik herken het aardig
het is ook dubbel he, sommige dingen kun je gek van worden, andere dingen kun je zo trots op zijn
die gekke hondjes van ons

Ja idd, gek zijn ze wel een beetje hè. Ach ja opgroeien is ook niet zo makkelijk!

Na je tip van het mediteren ben ook op internet gaan speuren naar aromatherapie.
Dus binnenkort zit ik hier met de beentjes over elkaar en een rustgevend geurtje in de kamer ZEN te zijn

Bedankt, het komt vast wel goed. Over een tijdje lachen we over de dingen waarvoor we ze nu achter het behang willen plakken.

Als ze wat ouder worden komen er momenten dat Jackrussels ook weleens een keer niet blaffen