broodfokker film

ik zat zo een beetje te denken

en de meesten willen broodfok goed onder de aandacht brengen
het is al meerdere keren wel op tv geweest maar volgens mij nooit echt een film ofzo

het zou denk ik geen slecht idee zijn als er een film kwam bijv in tekenfilm zoiets bolts achtig ofzo denk ik,

wat denk jij?
zou het werken of niet en dan in tekenfilm of met echte mensen
en hoe kan je dan het beste het beeld overbrengen?

Of het zou werken weet ik niet..
Maar ik denk dat het wel met echte mensen moet zijn.
Het is niet echt kindermateriaal en een teken/animatie film zal de doelgroep waar de film voor bedoeld is minder aanspreken.

Maar een tekenfilm is vaak gericht op kinderen,
en ik denk niet je broodfok onder ogen van kinderen moet brengen.

Een film is vaak voor vermaking/ontspanning, ik denk niet dat mensen voor hun plezier naar hondenfokkerijen gaan kijken.
Daar zijn documantaires voor, en die zijn er wel, maar worden niet genoeg onder de aandacht gebracht inderdaad.

Ik wil niet flauw zijn ,maar heb je een hele dikke portemonnee....

Voor een filmmaker is het geen onderwerp,zeker niet in tekenfilm vorm,Tom en Jerry waren al te vals en gemeen voor de kids.

ja van die tekenfilm is idd waar daar heb ik niet aan gedacht.

en er zijn op zich wel zielige films...

ehm.. een dikke protomonee wel, maar of er veel in zit haha
ik wil het niet zelf maken hoor

Ik vind het wel een super idee

ik vind het een goed idee
bijv bij de dierenwinkel: bij 2 kluifjes een gratis dvd erbij
misschien zeg ik iets doms nu maarja misschien werkt het

maar het mag dan best wel iets zieligs worden vind ik. laat mensen maar gewoon zien hoe hard de wereld is. bijv de green mile is ook superzielig maar wel heel mooi...

niet dat dit mooi is ...

Een hondje die ontsnapt bij een broodfokker,
En dan in de 'grote stad' terecht komt waar mensen hem vinden, ofzo.


Een zielige film, maar ook met humor...

hoewel ik je idee en sentiment heel goed snap, ben ik bang dat de kans heel groot is dat het averechts zou werken.... als je bijvoorbeeld een documentaire of film zou maken over hoe zielig de moederhonden en pups (en laten we eerlijk zijn... ook de vaderhonden) zijn.... dan is de kans heel erg groot dat kijkers massaal denken "ahhhh... wat zielig... ik ga morgen naar een broodfokker en ga een pup "redden" ".... en wie is de lachende derde? Juist... de broodfokkers.....

Dan zou ik eerder pleiten voor een documentaire of film over wat je je allemaal op je hals haalt als je een pup uit de broodfok koopt.... heel naar... maar laat maar eens een gezin zien die blij en vol vertrouwen een pupje daar koopt... pupje stort na 1 dag in en blijkt parvo te hebben.... laat maar eens zien hoe hartverscheurend dat is.... en zo zijn er nog honderden voorbeelden te geven van problemen die je kunt krijgen als je bij een broodfokker koopt....

Ik denk dat je meer bereikt door potentiele kopers via de media te laten zien dat ZIJ een heel groot probleem kunnen krijgen als ze een broodfokpup kopen..... want zoals zo vaak hier op HP gezegd.... het gaat pas over als kopers niet meer kopen....

maar goed... dit is natuurlijk alleen mijn mening

misschien kan je dit verhaal verfilmen.




Het verhaal van een broodfok pup

Ik herinner me niets van de plaats waar ik geboren ben.
Het was er duf en donker, en we kwamen nooit in contact met mensen.
Ik herinner me nog wel mijn moeder en haar zachte pels, maar ze was zo dikwijls ziek en ze was heel mager. Ze had bijna geen melk voor mij en al mijn broertjes en zusjes. Ik herinner me dat vele van hen stierven en ik miste hen zo.

De dag dat ik van mijn moeder werd weggehaald herinner ik me nog als de dag van gisteren. Ik was zo triestig en bang, mijn melktandjes waren nog maar pas doorgekomen. Ik had feitelijk nog bij mijn mammie moeten blijven, maar ze was zo ziek. Bovendien bleven de mensen zeggen dat ze geld nodig hadden en dat ze de vuiligheid die mijn zusje en ik maakten beu waren. Dus werden we gekooid en werden we naar een vreemde plaats gebracht. Enkel wij beiden. We kropen dicht tegen elkaar en we waren bang. Er was niemand om ons te knuffelen of te aaien.

Zo veel te zien, en zo veel geluiden, zo veel geuren! We werden naar een winkel gebracht met heel veel verschillende dieren! Sommigen kwaakten!... Sommigen miauwden!... Sommigen piepten!... Mijn zusje en ik werden in een klein kooitje gesmeten. Ik kon er andere puppies horen. Ik zag mensen naar me kijken. Ik hield wel van kleine mensjes, ze leken wel lief en leuk. Ze wilden zelfs spelen!

De hele dag bleven we in die kleine kooi. Soms kwamen er nare mensen die op het glas klopten en ons bang maakten. Af en toe werden we uit de kooi gehaald om vastgehouden te worden door de mensen of gewoon om ons te bekijken.

Sommigen waren lief, weer andere deden ons pijn. Dikwijls zeiden ze "Ooooh ... ze zijn zoooo schattig! Ik wil er eentje!". Maar nooit gingen we met iemand mee.

Mijn zusje stierf vorige nacht, toen het donker was in de winkel. Ik legde mijn hoofdje op haar zachte vacht en voelde het leven uit haar magere lijfje verdwijnen. Ik had hen horen zeggen dat ze ziek was en dat ik nu voor een spotprijsje zou verkocht worden, zodat ik de winkel snel zou verlaten. Toen het levensloze lichaampje van mijn zusje uit de kooi werd gehaald om weggegooid te worden, was mijn zacht gehuil het enige teken van droefheid. Vandaag kwam er familie die mij kocht! Wat een zalige dag! Ze waren een lieve familie, ze wilden me zo graag, echt waar! Ze kochten me een etensbak en eten en het kleine meisje hield me zo liefhebbend in haar armen. Ik hield zoveel van haar!

De man en de vrouw zeiden dat ik een lieve, brave puppy ben! Ik werd Angel gedoopt. Ik hield ervan om mijn nieuwe mensen likjes te geven.

De familie zorgde goed voor mij, ze waren zo lief en aardig en zacht.Ze leerden me het verschil tussen wat goed was en wat verkeerd was. Ze gaven me goed te eten en heel veel liefde! Het enige wat ik wou was om deze mensen te plezieren. Ik hield van het kleine meisje en genoot ervan om met haar te spelen en rond te lopen.

Vandaag ging ik naar de dokter. Het was een vreemde plek en ik was bang. Ik kreeg een paar spuitjes, maar mijn beste vriend, het kleine meisje, hield me teder vast en zei dat alles in orde was. Ik was zo kalm.
De dierenarts moet trieste woorden gezegd hebben, want mijn geliefde familie keek heel triest.

Ik hoorde moeilijke woorden zoals heupdysplasie en iets over mijn hart. Verder verstond ik nog flarden zoals broodfokkers en ongeteste ouders. Ik weet niet wat dat allemaal betekent maar het deed me pijn om mijn familie zo triest te zien. Maar ze hielden nog steeds van mij en ik hou ook zo veel van hen!

Ik ben nu zes maanden oud. Terwijl de meeste pups sterk en robuust zijn en wilde spelletjes spelen, doet elke beweging me geweldig pijn. De pijn gaat nooit weg. Het doet pijn om te lopen en te spelen met mijn kleine lieve meisje. Het is ook moeilijk om te adem halen.

Ik blijf mijn best doen om een sterke puppy te zijn, zoals ik feitelijk zou moeten zijn, maar het is zo moeilijk. Het breekt mijn hart om mijn vriendinnetje zo triest te zien. Soms spreken de vrouw en de man over " het is misschien tijd nu".

Ik ga regelmatig naar de dierenarts, maar er is nooit goed nieuws. Ze spreken steeds over aangeboren problemen. Ik wil enkel maar de warme zo'n voelen, spelen, lopen en flodderen met mijn familie.

De vorige nacht was de pijn het ergst. Pijn was nu een vaste gezel in mijn leven, het doet nu zelfs pijn om recht te staan en te gaan drinken. Ik tracht recht te geraken, maar kan enkel zachtjes huilen van de pijn.
Ik word voor de laatste keer in de auto gezet. Iedereen is zo triest en ik weet niet waarom ...

Ben ik stout geweest?
Ik tracht altijd lief en braaf te zijn, wat kan ik toch verkeerd gedaan hebben?
Oh, als die vervelende pijn maar zou weggaan.Als ik de tranen van mijn vriendinnetje maar kon drogen.
Ik tracht me te strekken om haar hand te likken, maar ik kom niet verder dan een kreet van pijn.

De tafel van de dierenarts is koud. Ik ben zo bang. De mensen aaien en strelen me, ze huilen in mijn zachte vacht. Ik kan hun liefde en hun verdriet voelen.

Ik slaag er in om zachtjes hun handen te likken. Zelfs de dierenarts lijkt niet zo angstaanjagend meer. Hij is lief en ik voel mijn pijn verzachten.De kleine meid houd me zacht vast en ik bedank voor al de liefde die ze mij gegeven heeft.

Ik voel een zachte prik in mijn voorpoot. De pijn begint te verdwijnen, ik krijg een vredig gevoel. Ik kan haar nu zelfs zachtjes likjes geven.

Ik kom in een droomwereld terecht, ik zie mijn moeder, mijn broertjes en mijn zusje in een verre groene wereld. Ze vertellen me dat daar geen pijn is, alleen vreugde en blijheid. Ik neem afscheid van de familie, op de enige manier die ik ken, door zachtjes met mijn staart te kwispelen en door met mijn neus te
snuffelen. Ik had gehoopt om heel veel dagen met hen door te brengen, maar het heeft niet mogen zijn. Ik hoorde de dierenarts nog zeggen: Puppies die in een dierenwinkel verkocht worden zijn meestal afkomstig van "broodfokkers en puppyfabrieken" en niet van bekwame fokkers.

De pijn is nu verdwenen, maar ik weet dat het nog jaren zal duren eer ik mijn geliefde familie terug zal zien..... Als de dingen maar anders hadden kunnen zijn.

Dit verhaal mag elders gepubliceerd of herdrukt worden in de hoop dat het fokkers zal stoppen om geldgewin na te streven in plaats van aan het welzijn van de dieren te denken.

Heeft u een negative ervaring met een handelaar of fokker?
Meldt het bij de Dierenombudsman.

Ik heb een zieke pup, wat nu?
Maak er melding van. Hoe meer bewijs er is, hoe meer er aan gedaan kan worden. Op de site ombudsmandieren is een folder te vinden met informatie.



Waar kan ik melding doen van mishandeling en verwaarlozing van honden?
De Hondenbescherming houdt samen met de Sophia-Vereeniging tot Bescherming van Dieren een inspectiedienst in stand. Dit is de Inspectiedienst Gezelschapsdieren (IDG).


Inspectiedienst Gezelschapsdieren
Statenlaan 108
2582 GV Den Haag.
Inl.: W.J. van der Steen, Meidoornstraat 128, 2691 VE 's Gravenzande, tel. (0174) 413824, fax (0174) 413824.
Stuur door Promoot

Allemaal hele nobele ideeën, maar dit gaat niet werken. Dieren films die zielig eindigen, beginnen altijd leuk en met humor. Het probleem is dat het voor zo'n pup precies andersom is. Een film die zo dramatisch begint, daar zullen weinigen naar blijven kijken.

Het énige wat je zou kunnen doen is een verhaal á la mooie stamboomteef, kampioen weet-ik-wat, het gezin dat problemen krijgt en de hond verkoopt. Dan word de hond gekocht door een broodfokker en dat het een hele strijd kost om het beestje weer terug te krijgen. Maar dan nog gaat het merendeel van de film over de familie en niet over de broodfok of de problemen die de pups hebben.

Een documentaire zou beter werken, daar hoeft geen opbouw en climax in te zitten met een goede verdeling van een lach en een traan.

Oh jezus hanna,

altijd als iemand zei; ik zit met tranen in mn ogen na een vervelend verhaal, dacht ik; ben ik nu zo ongevoelig is overdrijven mensen gewoon. maar nu zit ik echt even mijn neus op te halen. het raakt me enorm, vooral omdat ik nu besef dat wij twee jaar geleden wijzer zouden moeten zijn geweest. had ik de tijd terug kunnen draaien, eerder op hondenpage gezeten om advies te vragen en broodfokkers te herkennen, dan hadden wij nala nu niet gehad. al die tekenen, magere moeder, niet goed gesocialiseerd, nee, wij herkenden ze niet. ik zal dit verhaal plaatsen waar ik kom.