Welke hond heb en waarom heb je ervoor gekozen, is is hij/zij in je leven gekomen?

Hai Hp'ers,

Nou eigenlijk zegt de titel het al.... Ben benieuwd wie welke (ras) hond heeft en waarom hij/zij daarvoor gekozen heeft, of dat je doggie juist gewoon in je leven kwam......

Ik zal natuurlijk ffies over mijn doggies vertellen. Heb er vier, onze oudste is een kruising rottweiler, was al van mijn man toen ik mijn man leerde kennen dus ben haar stiefmama haha zo zie ik het niet hoor ik houd onvoorwaardelijk van deze geweldige hond. Daarna komt onze sennie bennie ( berner ), die hebben we in huis genomen omdat ze ziek was en niemand haar hebben wilde, onze derde was een herplaatser en is nu al bijna vijf jaar blijven hangen en dan hebben we onze jongste van ruim 3 jaar dit is de eerste hond die wij gekocht hebben bij een fokker, nadat we verliefd waren geworden op de vader en moederhond en juist een combinatie van deze twee wilden met de daarbij behorende eigenschappen. Omdat je het met kruisingen nooit weet kwam het ook niet helemaal uit hihi, Senna heeft voor 98% het karakter van een rhodesian ridgeback.

Groetjes!

Mijn moeder heeft Micky vroeger gekocht (Teckel)
Toen was ik nog heel klein.

Toen mijn ouders gingen scheiden ben ik samen met Micky bij mijn vader gaan wonen.
Wij zijn niet te scheiden, samen opgegroeid.

En ehms.. Daddy heeft mij gekozen!
Hij kwam op mijn pad, denk dat het zo had moeten lopen.
Want ik wou heel graag een grote hond!

Heel bijzonder hoor, denk er nog elke dag aan.

Mijn vriend en ik hebben 1 hond Spike.
Spike is een Rottherder ( Rottweiler X Duitse herder )
Mijn vriend had altijd gezegd als hij in de volcontinu zou gaan werken we een hond zouden nemen.
En gelukkig ging hij de volcontinu in
Toen gingen we op MP kijken en zagen Spike en waren gelijk verliefd.
We zijn een week later gaan kijken en hebben hem meegenomen.
We waren bewust op zoek naar een oudere herplaatser.

Hahahahaha echt leuk zo een verschillende rassen!

Wij hebben een mechelse x lakense herder.

Ik had mijn vorige hondje moeten afstaan, lang verhaal en ik wilde absoluut geen hond. Het was pas anderhalf jaar geleden en ik miste mijn mannetje nog steeds.

Mijn vriend en ik verveelden ons en waren gewoon op marktplaats bij honden uitgekomen. Vervolgens zit je bij puppies en voor je het weet bel je de adverteerder op om te gaan kijken. We zouden een puppy middag houden. Gewoon kijken, verder niks we hadden geen spullen niks. Je kent het wel.

De moeder had echt 16 pups. Geen broodfok trouwens. dit was het tweede nestje en de dochter van het eerste nestje was bijna 2. De moeder was aanwezig en de dochter. Het zouden mechelse herders moeten zijn maar ze hadden daar te lange haren voor maar goed. we wilde toch geen pup.

"bedankt meneer wij gaan er even over nadenken."
In de auto waren we zo verliefd geworden op eigenlijk alle pups. Maar we reden naar huis. We hadden express geen contant geld mee genomen. We zaten ook 3 uur van huis dus we wisten ook geen pin automaat te liggen.
Opeens rijden we langs een rabobank en jawel hoor. Geld gehaald en terug gereden.

Zonder voer, halsbandje, bench, en zonder naam gingen we met onze pup naar huis....

Langdradig verhaal wellicht maar als ik het zo herbeleef was het zo een mooie dag. Nu is Indy, vernaamd naar de ster Alpha Indy, alweer 13 maanden en ligt hij braaf achter me. Ik ga zo een balletje gooien met mijn bink!

Ik heb heel veel rassen gehad en met heel veel rassen gewerkt. Toen mijn Dober vorig jaar overleed wilde ik eigenlijk geen hond meer, mijn hart breekt elke keer als ik een moeilijke beslissing moet nemen .

Ik hield het zonder hond niet meer uit en had tegen mezelf gezegd dat er iets op mijn pad moest komen. Via via werd ik op de hoogte gesteld van Shai (asielhond) en toen is het balletje gaan rollen. In mijn werk veel ervaring opgedaan met Mechelse herders en we hebben vroeger thuis ook Mechelaars gehad!

leuk om deze vaak bijzondere verhalen te lezen

toen ik klein was, kwam mijn moeder thuis met een dwergpoedeltje een witte, dit was zo'n leuk beest ( liep vaak weg maar owkee ) waardoor ik al snel begon met roepen van als ik later groot ben neem ik een grote poedel!
ik was 19 en ging samen wonen en ik voelde mij zo eenzaam zonder hond, ik ben opgegroeit met 2 honden 3 katten , konijn en ratten en parkietje, en toen ik ging samen wonen had ik niks!, niemand die me thuis opwachte en waarmee ik lekker buiten kon wandelen,
op internet gekeken en daar zag ik een dwergpoedel staan, we zijn gaan kijken en we kwamen een zwaar verwaarloosd hondje tegen, me vriend en ik keken elkaar aan en we dachten hetzelfde, deze gaat mee hoe dan ook!,
een trimmer gzocht die met spoed hem kon trimmen, en het was een mooi lief hondje ( weliswaar geen poedel maar dat boeide niet ), omdat we hem iets wouden socialiseren wouden we een pup dr bij, we hadden weinig geld, dus de goedkoopste uitgezocht, ( klinkt heel bruut maar tis nou eenmaal zoals we het gedaan hebben ) het was een nestje jack russels, we hadden een pup uitgezocht, en we gingen naar huis, en met kerstavond was de pup oud genoeg om mee na huis te kunnen nemen, toen we aankwamen zat er vanaf we binnen kwamen al een pup bij me voeten, maar dat was niet de pup die we uitgezocht hadden, naar lang nadenken toch de pup meegenomen die constant bij ons liep, dit was mijn leven, mijn liefde, mijn maatje, mijn alles chesser, nu bijna 5 jaar, en waar hij is ben ik en vice versa,
de dwergpoedel kreeg een tumor in zijn hoofd waardoor we hem helaas moesten laten inslapen, naar een jaar lang onze buren aangehoord te hebben dat chesser wel erg veel jankte en blafte zijn we opnieuw gaan kijken naar een maatje voor chesser, dit werd sowieso een poedel, maar ja toch een grote of dwerg, ik wou heel graag een witte koningspoedel, we zijn gaan kijken en ja hoor je raad het misschien al, we namen buddy mee naar huis, een zwarte koningspoedel reu...
en samen hebben we hopelijk nog een lang en een gelukkig leven, en zal ik ze alle 2 nooit meer willen mnissen, en ik ben mijn vriend nog elke dag dankbaar , over het feit dat hij zo'n kniepert is en voor de goedkoopste pup wou gaan, want dankzij die beslissing heb ik de hond die iemand zich maar wensen kan!

misschien beetje teveel verhaal hihi sorry

Nadat mijn hond overleden was wilde ik eerst ook geen hond meer.

Later ging ik dan nadenken nadat ik een sentimenteel gedichtje gelezen had, het heette Testament van een hond.
De strekking was dat een hond zoals de mijne, verantwoord en met zorg gefokt, altijd met alle zorg omringd was, zijn plekje in het hart van het baasje nalaat aan een hond die het niet zoveel geluk had in het leven.

Toen ben ik me gaan verdiepen in de wereld van de asiels en stichtingen en uiteindelijk, na een lange zoektocht vonden we Lola, een tamelijk grote, zwarte, asielhond, een asiel waar ze al vier jaren zat en weinig tot geen kans maakte om uitgekozen te worden. Grote zwarte honden zijn niet echt populair en er zitten er zoveel als zandkorrels op het strand.

Dit koppie kon ik natuurlijk niet weerstaan

Mijn man wil al zo lang ik hem ken een hond, ik zag dat niet echt zitten omdat ik vind dat als je hond in huis neemt daar ook de nodige verantwoordelijkheid bijkomt en ik de indruk had dat manlief dat een beetje aan vergeten was, bovendien vond ik ons leven tot dan niet geschikt om een hond te houden. We werkten beiden fulltime en we gaan ook graag onverwacht en ongepland op uitstap. Maar toen verloor ik mijn werk en ik betrapte mijn echtgenoot meermaals dat hij op het internet border collie puppies aan het bekijken was.
Toen zijn we maar terug aan tafel gaan zitten, hebben alles nog eens doorgepraat en toch maar voor een hond gekozen. Maar welke?
Mijn man wilde graag een border collie, ik had mijn twijfels of we die wel genoeg bezig zouden kunnen houden. Ik wilde liever een herder, daar ben ik mee opgegroeid, en ik vind het fantastische honden, maar mijn man is als kind door een herder gebeten en had daar schrik van.
Dus terwijl mijn man naar puppies zocht, surfte ik de sites van de dierenasiels af. Daar zag ik een middenslag, bruin hondje, ze werd omschreven als een kruising Tervuerense Herder. Ik heb mijn echtgenoot overhaald om te gaan kijken.
Op proefwandeling trok ze ongelooflijk aan de lijn en sprong voortdurend op en neer, maar ze was ook zeer lief. We zijn die ochtend nog terug naar huis gegaan, maar s'middags stonden we weer in het asiel om haar op te halen. Ze had ons hart gestolen.
Ze is dus een kruising Tervuerense herder met onbekend ras, maar ik denk hoe langer hoe meer (en er zijn nog mensen die het erin zien) aan iets collie-achtig en ik denk dan toch wel een Border Collie. (Toen ik laatst die beelden van Shadow van Marit zag, en er stoof een van haar werk border collies door het beeld, was ik bijna 100% zeker, het had Sasha kunnen zijn, zelfde manier van lopen, zelfde bouw,...)
In dat geval zouden we beiden hebben wat we wilden, ik een herder, hij een BC.

Mijn 3 honden ben ik eigenlijk gewoon tegen het lijf gelopen.
Ik was op zoek naar een pup, mijn broer had enkele jaren eerder een pup gekocht bij een petcenter in belgie, misschien niet de meest verantwoorde plaats om een pup te kopen maar de rottweiler die mn broer daar gekocht had was een super mooie en gezonde hond. Dus op aanraden van hem ben ik daar ook gaan kijken en daar lad ie dan, tussen 3 bordeaux dametjes in. Ik wilde een reutje en toen was de keuze snel gemaakt, Shiroi is nu ruim 8 jaar en hij is super mooi en gezond...
Na een aantal pech gevallen besloten we vorig jaar dat we nog graag een pup erbij wilden hebben, we waren eigenlijk op zoek naar een bull terrier en ik was al dagen op internet info aan het zoeken en aan het rondkijken. Zie ik opeens een advertentie staan van rottweiler bordeaux pups, en aangezien we met Shiroi zo'n goede ervaring hebben was ik natuurlijk meteen verliefd op die pups, een paar dagen later zijn we gaan kijken en hebben we een mooie meid uitgezocht, ruim 2 weken later hebben we haar mee naar huis genomen, en nu wordt Luna alweer bijna 1 jaar.

Snuffie ons derde boefje heb ik ook via mp gevonden, zij was de laatste van het nestje en toen ik haar foto zag was ik gelijk verkocht, het zou echter de pup van me kinderen worden dus ze moest eerst nog gekeurd worden door de kids. Maar ook zij vonden het een hele mooie pup. Ik heb toen contact gezocht met die mensen en ben gaan kijken, ze werd daar echt super verzorgd, ik kreeg beide ouders te zien en alles werd uitgebreid besproken, het voordeel op dat moment was dat ze niet zo heel duur was, aangezien ik midden in een scheiding zit heb ik niet zoveel geld om in 1 keer uit te geven en de kleine snuf pastte precies binnen het budget, en door de DA helemaal gezond verklaard.
Mijn hondjes zijn misschien niet op de meest verantwoorde manier gekocht maar het zijn wel stuk voor stuk super schatten die we niet meer willen missen!!!!!

Wij hebben bij ons thuis ook altijd border collies gehad en vorig jaar zijn mijn vrien en ik gaan samen wonen.
Ik vond het maar niks dat er niemand thuis op me wachte, niemand had om mee te wandelen of te gaan zwemmen met mooi weer.
Na lang nadenken hebben we besloten een pup in huis te halen, ik heb verschillende fokkers aangeschreven en bij twee zijn we op bezoek geweest. Op het eerste adres voelde het echt goed en we hebben ons daar op laten schrijven voor een nestje wat zo rond de lente verwacht zou worden. En toen na een aantal maanden gewacht te hebben is Indy op 1 april geboren.
We waren helemaal happy (vooral ik) en hebben er echt naar de dag toe geleefd dat ze mee naar huis mocht.
Nu is ze alweer bijna 6 maanden en ik zou haar voor geen goed willen missen.
Het is trouwens de bedoeling dat ze mijn sporthondje gaat worden, op 10 okt hebben we een proeflesje puppyfrisbee

Eerst hadden we een Pekingees, die was in de vakantie uit de auto gezet in onze straat en zat doodsbang en moederziel alleen onder een geparkeerde auto te wachten tot het baasje terug kwam. Later hoorden we dat de baas er eerst mee van deur tot deur was geweest met de vraag of niemand hem wilde, hij moest er vanaf ! Dus kwam hij bij ons, hij was toen ongeveer 1jr en werd 17jr. Een hondje met karakter dat nergens bang voor was ! Ik had altijd gedroomd van een Peek, omdat vriendinnetjes van mij er thuis een hadden en mijn vader had de "stommiteit" begaan om te zeggen dat ik er een mocht als ik er eentje moest tegen komen die even braaf was als die van hen. Hij dacht natuurlijk, wat is de kans daartoe ?? Hoeveel Pekingezen lopen er rond, dus ik vind het nog altijd een wonder dat er inderdaad eentje kwam aanlopen. Mijn vader hield zijn belofte

En toen het tweede wonder voor mij. Na de dood van Beauty bleef er een grote leegte en droomde ik er van om een Labje te hebben. Toen kwam de vraag van familie of we, tijdens hun vakanties, hun jonge Labrador niet wilde bijhouden. En ja dat deden we, hij bracht opnieuw leven in huis. Ook de Kerstvakanties bracht hij bij ons door en hij ging niet graag meer naar huis, liep zelfs de auto achterna toen we hem gingen terug brengen. Na het tweede zomerverlof, wilde ze hem niet meer terug, hij moest maar naar het asiel. Dus kreeg ik mijn lieve Labrador. Hij was een echte schat, altijd vrolijk, hij werd 15jr.

En toen ging ik helpen in het asiel, wilde daar eerst terug een Labje adopteren, maar die was net geadopteerd door iemand anders toen we de beslissing namen. En toen kwam Tibo binnen in het asiel, een lieve Golden en een enorm sukkelaartje ! Alhoewel ik altijd had gezegd nooit een Golden te willen wegens te trieste honden (wist ik veel ), ben ik nu enorm blij dat hij mijn maatje is ! Het is een fantastische hond en ik kan me geen betere wensen !
Hij heeft mij echt uitgekozen en ik kan hem niet meer missen ! Hoop dat hij minstens even oud mag worden dan mijn vorige lieverds !

Kira kwam in ons leven door een niet overdachte aankoop van onze zoon.
Een vriend van hem was er lang mee bezig om een Samojeed aan te schaffen en had er zich volledig op voorbereid.Onze zoon ging mee om de pup te bewonderen en viel voor het uiterlijk van de samojeed.Een van de kopers belde af en zodoende was er een pupje over.Zonder er goed over na te denken zij hij ja en kocht de pup.Na enige maanden viel het opvoeden van Kira hem toch wel erg zwaar en deed hij een beroep op zijn ouders en zo is Kira bij ons komen wonen en zijn we in de loop van de jaren die Kira bij ons was helemaal verliefd geworden op het ras.Toen Kira verleden jaar overleed was wel duidelijk dat als er een andere hond zou komen dit weer een Samojeed zou zijn.Na een jaar van wachten is in Augustus Tybor bij ons gekomen,en dit is natuurlijk een Samojeed.

Geloof dat we hier al eens eerder een berichtje hebben geplaatst, maar dat was vanwege Myra onze 1ste NOORSE BUHUND. Nu elf maanden later hebben we er een zelfde hond bij, Hij is even oud als Myra maar komt niet uit het zelfde nest, het is neef en nicht zeg maar

tja en de reden van de keus van het ras is nog niet veranderd, gewoon prachtige honden!
de reden dat Odin bij ons is komen wonen is omdat hij via de fokker een nieuw huisje zocht, en ik Erik, al eens had gezegd 'goh, 2 honden lijkt me ook wel leuk' tja en dat was de fokker niet vergeten en belde dus dat Odin terug kwam maar omdat het een reu is niet echt handig zou zijn om tussen de 7 teven te wonen bij de fokker thuis......


het gaat super hij voelt zich al goed thuis en is super vriendjes met Myra!!!!

Ik ben dus helemaal verzot, verliefd, weg van de Bullmastiff.

Vroeger las ik eens de hondenencyclopedie en zag daar de BM staan. En toen wist ik het al.....die hond wil ik!
Mijn eerste BM kwam uit het asiel, in 1 jaar tijd 7 eigenaren gehad. Ik was de achtste en ik dacht: kereltje wat je ook doet, we komen er samen wel uit. Hij had een paar gezondheids en gedragsprobleempjes maar na een paar dierenartsbezoeken, een bezoek aan een holistisch DA en een bezoek van een gedragstherapeut (en dan praat ik over 11 jaar terug) is het allemaal prima in orde gekomen.

We hebben hem op 12 jarige leeftijd moeten laten inslapen. Omdat ik het wel aan zag komen en niet in een zwart wilde vallen en zonder BM wilde komen te zitten, hebben we Lola gekocht. Ook had onze Sorry daar meteen een vriendinnetje aan.

Lo heb ik helemaal blanco gekregen, goede fokker, goede start.
En.....deze hond maakt me nog gekker op het ras. Lola is precies goed, past helemaal bij me.
Ik kan niet 1 nadeel opnoemen. Niet 1 moeilijkheidje.

Dus of ik heb een lot uit de loterij, of ik heb het ras dat precies bij me past.
Ruwe bolster, blanke pit. 55 kilo schoonhond. Lo is dol op knuffelen en fysiek contact.
Heerlijk vind ik dat. Ze draait net zolang op de bank tot ze dat dikke achterwerk heel dicht tegen me aan geparkeerd heeft.
Ze kan van genot kreunen als ik haar oortjes kriebel en snurkt als een ouwe vent als ze slaapt.

Voor mij helemaal perfect.

nadat onze vorige hond overleden was wilde mijn ouders geen nieuwe hond.
ik in het begin ook niet, maar als snel begon het te kriebelen, ik miste toch een maatje.
helaas was er al heel duidelijk gezegd dat ceasar de laatste hond was geweest, als ik een hond wilde moest ik maar op mezelf gaan wonen! gelukkig geef ik niet snel op, en zo had ik mijn moeder al snel om. we zijn toen gaan zoeken wat voor ras we wilde, dat was ook nog een hele klus want we hadden veel eisen. uiteindelijk zijn we na een jaar zoeken en vergelijken bij de Petit Basset Griffon Vendeen uitgekomen, we waren helemaal verkocht! en toen na ff doorzetten was ook mijn vader om, want het was wel een hele leuke hond.. dus wij gingen via de rasvereniging op zoek naar een fokker. omdat het een minder bekend ras is zaten er weinig fokkers in de buurt, dus wat verder gezocht tot ik ineens Charlie from high hill castle tegenkwam, en ik was verkocht! hij zat niet bepaald in de buurt, en was de enige nog beschikbaar uit het nest, maar toch maar een afspraak gemaakt om te gaan kijken... en hij was precies wat we zochten! nog wel gevraagd waarom hij als enige over was gebleven, maar dat werd wel duidelijk, hij was de drukste uit het nest en dat vonden de mensen met kleine kinderen niet handig wij vonden het wel een leuke uitdaging, en zo werd Charlie Sammie en woont hij nu 2,5 weken bij ons! het is echt mijn hond, maar mijn ouders helpen goed mee, hij is leergierig en speelt graag met de kinderen uit de straat. ik ben ontzetend blij dat mijn ouders zo lang geen hond wilde, want anders had ik mijn Sammie nooit gehad!

Toen onze vorige hond op 16,5 jaar gestorven is gingen we eens kijken in het asiel. In een hok zat een pup lab van 7 maanden en we waren op slag verliefd.... Simba ging met ons mee. Daarna gingen we wandelen samen met simba en een andere hond uit het asiel om simba sociaal te houden. En toen botsten we op perra een pup van 8 maanden. Ze kon het goed vinden met simba en ook met ons. Nu 2 jaar later wonen ze allebei bij ons en we kunnen ze niet meer missen.

Maar grote zwarte honden niet mooi???
Daar hou ik juist van!!
Zwart vind ik sowieso al mooi en hou van grote honden

Ja ik dus ook , maar veel mensen helaas niet.

Wij wilden al jaren een hond, en zagen een paar jaar geleden een programma met Martin Gaus, die toen asielhonden in het zonnetje zette.
Toen zeiden we, als er een hond komt komt ie uit het asiel.
Begin dit jaar hebben we ineens heel onverwacht de stap gezet en onze X golden uit het asiel gehaald. Qua ras maakte me het niet zoveel uit, sommige rassen heb ik geen interesse in, merkte ik, maar dat het nu een Golden is, is toeval, het had ook een ander ras kunnen zijn.

Mijn 1e hond, mijn hemel, wat heb ik moeten wennen, en ook nog eens met een hoop opvoedingsdingetjes, het was een grote stuiterbal, ging constant op ons rijden, sprong tegen alles aan, trok me de straat over, kon nergens mee spelen want dan was het gelijk bijten en door het lint, in de tuin los ging ook niet, werd ie een dolle stier, echt een ramp.
En nu, we zijn al zover, en elke dag gaat weer iets beter.
Er komt rust in zijn hoofd en in zijn leven, en in het onze
En daarmee wordt het ook steeds leuker, want de eerste maanden waren lang niet altijd leuk.
Daar ben ik heel eerlijk in.
En nu, ik ben dol op hem en o zo trots!!

@Arina, wat ongelooflijk nu deze twee foto's van Lola zo naast elkaar staan. Wat een verschil, wat is er meer rust en vertrouwen in dat meisje gekomen. Ik vind je profielfoto sowieso fantastisch *smeltkoppie*

onze ice kwam in ons leven nadat wij misty hadden verloren en mascha alleen overbleef, dat was eerst prima zo vonden wij, mascha redde zich gelukkig best zonder misty dachten we toen er opeen een buurman op de stoep stond met het verzoek of wij nog een maltezer wilden nu ja wat zullen we doen? maar buurman had haar al meegenomen van een kennis en wij zeiden laat haar dan maar komen, eerst even wennen aan mascha dat ging heel goed samen, ice had een heel rot leventje gehad broodfokster in kooitje gezeten en bij drugsverslaafde terecht gekomen bij 2 herders dus ze zat heel de dag onder een deken en at alleen maar droog brood was bang voor alles zelfs een blaadje dat bewoog en een fiets die tegen de heg stond ze woog amper 1/1/2 kilo natuurlijk kwam ze bij ons wonen. mascha fleurde er helemaal van op ze was ook gewend om met zijn tweeen te zijn, ze leerde ice van alles snuffelen en behoefte te doen en al die dingen die een hondje doet.inmiddels is mascha overleden en ice heeft haar verschrikkelijk gemist nu gaat het wel weer en heeft ze haar draai gevonden hebben weleens overwogen om nog een maltezer erbij te nemen maar ice is er niet zo voor heeft niet veel met andere honden.wij zijn heel erg blij dat we haar nog hebben en hopen dat ze nog oud mag worden bij ons.ze is nu 9 1/2 dus kan nog best wat jaartjes mee.

Mijn beide huidige honden zaten zodanig in hun eigen wereldje dat er geen sprake van was dat zij voor mij kozen. Beide honden hadden vrij weinig met het fenomeen binding met mens, beiden in totale overleving in hun eigen ding. Waarom ze toch in mijn leven kwamen... het moest zo zijn. Het is hard werken om ze te prikkelen de uitdging van hechting/binding aan te gaan. Met Lily is dat 100% gelukt en is onverbrekelijk en met Jip ben ik nog steeds op weg. Het kiezen voor herplaatsers en sieldieren is een bewuste keuze, een passie. Waarom juist deze, de antwoorden weet ik nu, maar toen nog niet.

Eigenlijk wilde ik geen hond meer na alles wat gebeurt was. Twee sterfgevallen vlak na elkaar (herplaatsers) en eerlijk gezegd was ik bang dat het op een of andere manier aan mij lag.

Maar ik was al tijden verliefd op de Amerikaanse Bulldog en zeker het type dat ik nu heb. Ik vond ze bijzonder, prachtig en bovendien gezonder (atletisch en met een lange snuit.)

Alleen dit type is lastig te vinden, tenminste.. Een goed gefokte hond waarvan je zeker weet dat het een Standard is (meeste zijn Pitbull mixen.) Tot we ineens de fokker van Flex tegenkwamen die al pups had. Toen toch overstag gegaan en hebben we uiteindelijk Flex in huis genomen.

Faya zag ik op marktplaats staan en hebben we direct dezelfde avond opgehaald omdat we haar niet meer wilde laten zitten waar ze zat. Inmiddels gaat het hartstikke goed met haar betreft gewicht, gezondheid en haar zelfverzekerdheid.

De combinatie van die twee is alleen niet ideaal nu Faya is uitgegroeid tot een zelfstandige, zelfverzekerde hond. Apart van elkaar zijn het geweldige honden. Sociaal, temperamentvol, lief en speels. Samen hou je alleen temperamentvol over.

De tijd zal het leren.

Tja dan moet ik nu toch met de billen bloot, waarom eerst teckel haatster en nu teckel lover ppffpppfff.
Mijn eerste hond met stamboom was een labrador retriever (ik val op blond met bruine ogen), de tweede ook blond met bruine ogen.
Na een paar rug operaties, was het voor mij verstandiger om een iets minder krachtige type hond te nemen ( heb de labradors niet de deur uitgedaan hoor, zijn hun hele leven hier geweest)
Omdat ik een grote liefhebben was en ben van retrievers gingen we voor de toller.
Tja en dan nu pfpfpf, mijn dochter helemaal gek van teckels, via school stage gelopen bij een teckelfokker, begon op een gegeven moment mam mag er nog een teckel bij wil er ook graag mee fokken.
Mijn vriendin had vroeger een teckel een keffertje niet te geloven, bij kennissen precies hetzelfde, vond het echt helemaal niks.
Maar ja u weet hoe dat gaat he, vond het ook wel zielig voor haar ( had zelf immers ook het ras wat ik graag wilde), dus teckeltje gehaald en lief dat ze was echt heeeeeeeeeeel lief na twee jaar werd het eerste nestje geboren en daar zat toch een mooie black en tan bij dacht meteen die is van mij!!!!!!!!!
Heb het nu dus over Kayla mijn eerste eigen teckel, gelukkig heeft ze het karakter van haar moeder heel lief, aanhankelijk, en sociaal, wil dan ook geen kwaad woord meer horen over de TECKEL!

Ik heb steeds geluk gehad,
toen ik klein was was ik nooit bang voor honden. Ik werd een keer omvergesprongen door een amerikaanse bulldog en ik moest lachen en ik knuffelde de hond. Mijn ouders zagen dat ook en toen kreeg ik een uit laat hondje: Jip
ik heb tien jaar lang van hem genoten en hij hoop ik van mij. Toen hij overleed was ik heel verdrietig en vroegen de buren mij om hun hun toekomstige pup een beetje te trainen en uit te laten.
en zo ben ik aan Guus gekomen

skinny heeft ons huis uitgezocht om te komen wonen(dik 4 jaar geleden)


broodmager,onder de luis en kale plekken kwam zij aanlopen,ze bleek een gedumpt broodfokteefje te zijn


na een weekend DA kwam ze voorgoed bij ons wonen,we waren toen 6 jaar zonder hond