Met Sire trainen bij Esther

Gisterochtend, zondagochtend, liep ik al vroeg met Ivy en Sire in een verlaten park. Want ik zou met Sire, Marit en Choice naar Esther gaan om te trainen.
Eerst met de trein naar Utrecht waar Marit ons ophaalde. En toen zijn we met de auto naar Esther gegaan.

Het was echt weer een eyeopener.
Ik wilde graag Sire wat zekerder, onafhankelijker en zelfstandig laten denken in de hoop dat hij dan voor de rest ook zelfstandiger gaat worden.
Maar jeetje wat is dat nog moeilijk als handler.

Eerst moest hij een soort van puzzel doen. Het was zo'n peuter stapeltoren met holle bakjes. Eerst moest Sire gewoon van de bovenkant van een bakje een voertje eten, dat ging prima, daarna ging er een bakje op dat ging ook prima. Na een paar keer werden de bakjes in elkaar gezet. Ik dacht dat hij daar moeite mee zou hebben maar dat viel enorm mee. Ook 2 bakjes op het bakje waar het voertje in zat ging helemaal goed. Dus eigenlijk is hij helemaal niet zo onzeker. Ik maakte wel de fout hem over zijn kopje te aaien, en daar werd hij wel onzeker van.



Toen ging Marit met Choice aan de slag. En konden wij even bijkomen.
Daarna kwam Esther met nieuw object in de ruimte, een pallet. En keken we hoe Sire daar op reageerde. Ik moest hem belonen als hij er op ging staan, maar hem niet helpen. Eigenlijk reageerde open en geïnteresseerd en hij stond er binnen no-time zonder hulp op. Wat een knapperd. Daarna moest ik hem op de pallet laten zitten en liggen en een twist laten doen. Er kwam naar boven dat ik te veel tegen hem babbel en hem te veel help met gebaren, terwijl hij een slimme volwassen vent is die al die hulp eigenlijk al helemaal niet nodig had.

Toen konden we weer naar Marit&Choice kijken. Sire moest daarna weer hard knobbelen met een variatie op een oefening die je vaak bij gehoorzaamheid lessen krijgt. Esther deed een voertje in haar rechterhand en Siertje kreeg het voertje pas als hij haar linkerhand aanraakte. Maar hij werd amper geholpen, geen nee, geen laat, geen kijk eens, geen touch. Sire snapte het niet en om te hem toch een beetje te helpen bewoog Esther haar vingers, uiteindelijk raakte hij meer per ongeluk haar vingers aan en kreeg hij zijn voertje. Dit kostte wat tijd, maar het was fijn te zien dat er ruimte daarvoor was. Daarna had hij het vrij snel door.

Choice mocht toen door de tunnel. Hier is hij echt voor gemaakt, sjoef voordat hij het zelf doorhad was hij er doorheen. Mooi knap ventje!

Toen kwam (voor mij) de moeilijkste opdracht. Sire moest volgen, zonder voertje. Onderbrak hij dat dan moest je stilstaan en wachten totdat hij weer in de volg positie kwam, weer zonder commando. Zonder afleiding ging het eigenlijk te goed. Dus toen werd het volgen met afleiding. In het midden van de hal werd een bakje met voertjes gezet. Nou toen ging hij wel uit de volgpositie Natuurlijk hebben we gezorgd dat hij niet bij het voer kon komen het was even wachten maar toen hij inzag dat hij er niet bijkon en er voor de rest niets gebeurde ging hij weer terug naar de volg. En werd hij enorm beloond natuurlijk!
Nog een paar keer geprobeerd, en het ging uitstekend. Toen los met een afgedekte bak, door een fout in mijn handeling (stond niet direct stil toen hij volgpositie verliet) bleek de verleiding toch te groot. Toen duidelijk werd dat hij het niet op ging geven heb ik hem het "kom voor" commando gegeven en probeerden wij het opnieuw. Toen ging het wel goed, en ging de deksel van de bak. Spannend hoor. Zonder voertje durfde ik het niet aan. Maar ik werd "betrapt" en moest het toch echt zonder voertje proberen, en Sire deed het gewoon. Zo prachtig om te zien. Hij groeide zo snel. Normaal had ik al twintig keer het commando herhaald. Maar 1x volstond en Sire had het eigenlijk na 1 poging om bij het bakje te komen gewoon goed door.

Wow, een hele omslag in aanpak, en soms best confronterend hoe weinig ruimte je de hond eigenlijk geeft zich te ontwikkelen. Dan denk je aardig wat te weten van hondentraining en dan wordt je zo geconfronteerd met je eigen ongeduld!
Niet alleen Sire was bekaf maar ik ook van alle indrukken en leermomenten.
Het was ook erg fijn te zien dat Sire eigenlijk in de basis geen onzekere hond is en zijn onzekerheid echt alleen naar andere honden is (en geluiden die hij niet kan zien/plaatsen). Ook werd voor mij weer duidelijk hoe slim Sire eigenlijk is en hoe snel hij links legt en hoe graag hij wilt. Ben helemaal trots op mijn ventje en zeer gemotiveerd te proberen op deze manier door te trainen.

Toen we naar buiten gingen en hij Esthers kelpie zag, liet hij wel duidelijk zien dat we er nog niet zijn. Maar met parallel lopen zou ook dat probleem opgelost moeten kunnen worden.

Lieve Marit en Esther, bedankt voor een indrukwekkende, leerzame maar ook leuke dag!
Sire en ik (en Ivy) kunnen weer lekker aan de slag!

Leuk zeg. Ik vind wachten ook het moeilijkst. Ook nog zonder klikker?

zonder clicker, had hem wel bij mij, maar vind zonder vaak fijner werken.
Ja wachten is zo moeilijk. Voor je gevoel zijn secondes dan minuten!

Wat leuk dit te lezen Fanny!

Zo te horen hebben jullie een leuke en leerzame dag gehad, leuk hoor!

Zelf train ik ook altijd zoals je nu bij esther hebt gedaan (ook op de hondenschool) en het is zo leuk om te zien hoe snel ze de dingen door hebben en hoe weinig je daar dan eigenlijk voor hoeft te doen (wat betreft commando's e.d.). Storm weet tegenwoordig al meteen dat als ik iets neerzet ofzo dat hij daar iets mee moet doen, zo leuk om dan te zien hoe hij dan aan het uitvissen is of hij het bijvoorbeeld moet oppakken of een poot erop moet leggen enz enz...

Goed zo Fanny!!
Nu heb je mogen ervaren wat een onzekere hond is en wat onzeker gedrag is.. Heb je mogen voelen wat nou echt werken is, je hond laten werken, laten nadenken. Niet alles voorkauwen. Hem zelfstandiger laten worden.

Fijn te lezen dat je er zoveel aan gehad hebt

Voorlopig voldoende stof tot nadenken en om mee aan de slag te gaan bij Ivy en Siertje

@Chocomelk, wat een geluk dat je zo'n hondenschool in de buurt hebt!
@Marit, ik ga vandaag gelijk wat dingetjes uitproberen.

Je hebt het mooi beschreven Fanny, ik kan me er helemaal een voorstelling van maken
Leuk dat Sire zo'n slim hondje is

vind dat je met de blokjes werkt, hardstikke leuk, denk niet dat dat voor mijn bamse wat is, dat is een rouwdouwer, en dan moet het o zo voorzichtig gepakt worden, anders is de toren zo kapot.

heel goed dat je dit gedaan hebt, en is het niet veel fijner om er iemand bij te halen ?

Wat fijn om te lezen zeg!

Zo te horen was het echt een interessante dag.

Heel interessant dit. Fijn dat je er zoveel aan gehad hebt.

Graag gedaan hoor Fanny, leuk verslag om het zo lezen. En om jullie te zien groeien. Niet alleen Sire is slim en leergierig, jij ook!! Gaaf dat je jezelf zo de ruimte geeft en ook Sire.

Met het parallel lopen gaat het zeker straks lukken, daar ben ik van overtuigt want dat heb ik hier zelf ook al meerdere malen meegemaakt.

Voorkauwen mag hier ook maar eigenlijk eerst vanaf pup. Kennen ze de oefening? Gooi dan idd de spanning erop en laat je hond echt werken. Zo gaaf om te zien!!

Jullie hebben idd weer genoeg stof en je zult zien dat jullie nog meer kunnen groeien!!

Wat een inspannende maar, mooie leerzame dag hebben jullie gehad.

Geweldig om samen met je hond zoveel te kunnen leren.

Wow knap hoor!

@Esther, ik was echt verbaasd hoe goed Sire met druk en spanning om kan gaan. Ik heb hem eigenlijk de hele tijd dus onderschat. Het wordt wel even puzzelen met wanneer ingrijpen en wanneer laten knobbelen, maar daar zal je wel gevoel mee ontwikkelen.

"
heel goed dat je dit gedaan hebt, en is het niet veel fijner om er iemand bij te halen ? "

Willemijn _ baasje van Ogin (Ozjin) _ Bams ¥ .

Wat super Fanny . Leuk dat jullie zo samengewerkt hebben. Heel fijn als er eens iemand meekijkt en weer 'tools' geeft om mee aan de slag te gaan

Fijn dat Esther je toch wat bijgebracht heeft. Vaak denk je zelf dat je het allemaal goed doet, maar een ander kan daar toch een andere kijk op hebben. En net dat ene stukje verschil kan er wel voor zorgen dat jij en je hond elkaar beter gaan begrijpen. Nu kan je weer aan de slag Ik zelf heb het in het verleden ook gehad met mijn Morris. Toen kwam ik er ook wel achter dat wat voor de ene hond geldt, voor de andere hond juist net verkeerd kan zijn! Bij hem heb ik een GT in huis gehaald, omdat ik er zelf gewoon niet meer uitkwam! Mijn Morris was toch wel een stuk lastiger als mijn voorgaande honden....En of dit dan aan Morris lag of aan mij??? Vaak blijf je in een circeltje hangen en dat moet eens gebroken te worden. Als je weet wat voor je hond werkt, kun je weer verder! Dat geeft weer een fijn gevoel!