Derde aanval dit jaar.

Op 1 augustus had Dobby een epilepsie aanval. De dierenarts zei dat ik moest opletten dat er niet snel nog een aanval zou volgen, want de ene aanval baant de weg voor de volgende. Er gebeurde weken niets. Tot vorige week.

17 september kreeg hij weer een aanval. Ik kwam thuis van een rondje door het park, had een beetje gebald, en ik zie zijn silhouet in de gang. Ik denk "mmm, die loopt er vreemd bij, hij zal toch niet...?" Ja dus. Eerst zijn kop helemaal laag naar voren, als een drijvende border collie, en toen in de kamer ging hij omver. Zoals gewoonlijk bleef hij wel "bij" maar had geen controle over zijn spieren. Na 5 minuten was het over.

Er zat 6 weken en een paar dagen tussen. Volgens internet mag het pas een cluster heten als het binnen 6 weken is. Net op de rand dus. Afspraak maken met de dierenarts, of nog even afwachten? Ik besloot af te wachten.

Vandaag in het bos wéér. We hadden rustig een rondje gelopen, géén gebal, alleen gelopen. Tot we een zwarte Galgo of Greyhound tegen kwamen. Die heb ik al vaker gezien en dat is altijd een ramp. Dat beest gaat rennen en Dobby er keihard achter aan. En ja hoor. Dobby keffend (ja, écht keffend) omdat hij die windhond niet bij kon houden. Dwars door het bos heen en maar rennen. En die andere baas maar doorlopen. Dobby luisterde op dat moment niet, geen wonder ook. Ze renden maar door, geen rustmoment, en tja... niet zo vreemd eigenlijk.

Ik kon dus in draf achter die mevrouw aan. Op een veld kon ik Dobby stoppen door zijn leren riem zowat in zijn gezicht te gooien. Ervoor had ik al geprobeerd om hem af te remmen door de riem naast hem te gooien, maar dat had geen effect. Hij hijgde echt extreem hevig, en het schoot door mijn hoofd dat ik hoopte dat hij daardoor geen aanval zou krijgen.

10-15 minuten later, heel rustig tempo door het bos gelopen, op weg naar de auto. Raar lopen, alsof er wat tussen de kussentjes van zijn achterpoten zat. Toen neerzakken op het pad, en ja hoor. Terwijl de eikeltjes om ons heen uit de bomen ploften lag Dobby met strakke spieren te wiebelen. Geen stuiptrekkingen, maar echt tremoren van de spierspanning. Hij was weer bij, en vond het duidelijk doodeng. Hij had nog wel controle over zijn nek, en dwong mijn hand onder zijn hoofd, hij wou contact, zoveel mogelijk contact.

Ik zelf vond het ook dood eng, want wat als hij niet meer kan opstaan? De auto was nog 5 minuten weg, maar ik kan een hond van 28 kg echt niet dragen. Ik heb dit nu 4-5 meegemaakt en laat hem na de schrik van de eerste keer altijd rustig bijkomen. Maar nu spoorde ik hem aan op te staan, gewoon uit angst dat dat niet zou lukken. Dat ging wel, en we zijn naar de auto geslenterd. Na 20 meter wiebelen ging het lopen ook beter en stond zijn kop weer recht. Een paar minuten later wou hij weer spelen met een paar bullen, maar dat hebben we maar niet gedaan.

De vorige keer zei de dierenarts dat als de aanvallen gingen clusteren, elkaar binnen een paar weken opvolgden, ik hem gewoon fenoral kon geven, en dan een afspraak maken. Als het gaat clusteren moet hij 2-3 weken fenoral om te voorkomen dat de ene aanval de weg baant voor de volgende. Dus ik heb bij thuiskomst gelijk een stukje worst met een halfje fenoral gegeven. Ik heb gemaild voor een afspraak deze week, dus dat is afwachten.

Maar mán wat is dat eng. Echt je voelt je moederziel alleen als je in het bos op de grond zit met een hond die niet kan lopen. En dan maar hopen dat het binnen een paar minuten over gaat, want wat als...? Bah. Niet leuk.

De volgende keer als ik die windhond tegen kom gaat Dobby dus lekker aan de lijn. Of het nu de fysieke inspanning is, of de mentale spanning, er ging iets niet goed bij/ na dat spelen, dus dat doen we niet meer.

Dobby ligt intussen in katzwijm: 1. hij heeft zich uitgeleefd in het bos tijdens een grote wandeling. 2. Hij heeft zich het leplazarus gerend met die hond. 3. Na een aanval is hij zo wieso moe. 4. Fenoral is een slaapmiddel. Je kunt een kanon naast hem afschieten.

Wat erg zeg! heeft er net een hele tijd tussen gezeten heb je er nu 2 heel dicht op elkaar :( hopelijk werken de medicijnen en heeft hij er nu voorlopig minder last van!

Veel sterkte ermee!

wat ontzettend naar voor Dobby, maar ook voor jou

ik weet niet zoveel van epilepsie maar wat ik wel weet is dat ik mijn hond nooit "zomaar' op medicatie liet zetten, ik zou toch echt willen weten waar dit nu vandaan komt.

in merelbeeke (in gent, de universitiet van belgie) schijnt een geweldige neuroloog te zitten.

onderliggende oorzaak is met regelmaat bv een falende schildklier
maar het zou ook iets in zijn koppie kunnen zijn

maar zomaar medicijnen als fenoral geven..... ik zou het zelf niet doen

veel sterkte !!

Bah sterkte, lijkt me heel eng!
Hopelijk wordt het snel minder.

@Gorby: de eerste keer dat hij een aanval had gehad had de dierenarts gezegd dat ze me door konden sturen naar een specialist die allemaal onderzoeken kon gaan doen. Dat zou minstens 1000 euro kosten, en volgens de dierenarts kwam daar vaak geen oorzaak uit. Tja, wat voor een zin heeft het dan nog? Zelfs al zou de verzekering dit dekken, dan nog weet ik niet zeker of ik wel allemaal onderzoeken en scans (en dus roesjes/narcose) wil gaan doen voor wat waarschijnlijk geen uitsluitsel gaat geven.

Je kunt misschien wel op een goedkope manier de ander oorzaken uitsluiten. De schildklier is bijvoorbeeld een kwestie van bloedprikken om daar de uitkomst van te hebben.

Jakkes wat akelig. Kan me heel goed voorstellen dat je het eng vindt.
Ik hoop voor je dat je samen met de dierenarts op een goede behandeling komt. Succes!

Ik denk dat de vraag of het epilepsie is nog helemaal niet beantwoord is. Er lijkt geen sprake te zijn van bewustzijnsverlies zoals je het beschrijft. Als hij weer een aanval heeft zou je het kunnen filmen. Liefst zou je een bloedmonster nemen tijdens of vlak na zo'n aanval om te zien wat er dàn speelt.
Heeft hij tussendoor zich zo ingespannen zonder dat er een aanval volgde?
Voor wat betreft verder onderzoek: er moeten eerst dingen uitgesloten worden voor je van primaire epilepsie kan spreken. Ik zou zelf naar een specialist gaan (ben "fan" van Paul Mandigers) al is het maar voor een eenmalig consult om de mogelijkheden door te spreken.

Zoooo dat is zeker heftig zeg, pfffft arme Dobby, arme jij

Toch vind ik het een beetje vreemd dat je dierenarts zegt dan maar Fenoral te geven. Toen wij dachten dat Lucky epilepsie had raadde mijn dierenart aan eerst af te wachten alvorens direkt medicijnen te gaan geven. Eerst moesten de aanvallen vaker komen (binnen een maand) en daarna zou zij pas bloed af gaan nemen en daarna konden we dan samen overleggen hoe verder voor te gaan. Medicijnen raadde zij alleen in uiterste noodzaak aan.

Misschien zou je eens contact op kunnen nemen met Ilja om te kijken of een homeopatische arts je hierbij zou kunnen helpen?

Gr.

ik weet van een verhaal heel dichtbij dat de schildklier er met regelmaat mee te maken heeft
maar ja, je krijgt hier tips, en daar doe je wel, of daar doe je niks mee.

voeding kan trouwens ook een trigger zijn, net als entingen en vlooienbestrijding, allemaal dingen om je flink in te kunnen inlezen.

maar ik zou echt never nooit akkoord gaan met zo'n antwoord van de da
zelfde geld is het wel de schildklier, of is er een veel ernstiger probleem
en dan maar slaappillen geven na een aanval

maar......... ieder doet zoals hij/zij denkt dat het beste is voor de hond
epilepsie is vreselijk en dat wens je niemand toe

dus evengoed een welgemeend: sterkte ermee

Wat naar te lezen dat het vandaag weer gebeurde, ik kan me niet voorstellen hoe bang en machteloos je op zo'n moment moet voelen..

Je kan inderdaad een verwijzing vragen naar Utrecht, zoals Wendy ook schrijf heb je daar bijvoorbeeld Dr. Mandigers. Daar ben ik ook geweest met Bijou, 1 consult kost rond de 80 euro, maar dan heb je tenminste wel een heel goed gesprek met een specialist.
Kan je zelf kiezen of je verder met hun in zee wilt gaan, mocht hij denken dat dat nodig is of zin heeft.

een lieve kennis is pas ook bij Dr. Mandigers geweest, met een hond met neurologisch afwijkingen, maar niet goed uit de duiden hoe of wat

eerst is zij met haar hond bij dr. Tannetje Koning geweest, daarna (nav overleg tussen tannetje en haar eigen da) met spoed naar dr.Mandigers

hij heeft een ct-scan laten maken en helaas had deze hond dus wel degelijk een tumor, en een flinke ook, in-operabel, en ze heeft de hond gelijk laten inslapen, dr Mandigers en zijn team hebben haar geweldig opgevangen.

ik zou bij dit soort vage omschrijvingen (is het wel "gewoon" epilepsie) altijd verder zoeken
bij die kennis werd alles vergoed door de verzekering trouwens, ondanks dat ze de hond nog maar een paar maanden had, helaas heeft ze haar ook maar 4 maanden mogen hebben
Was een treurig en verdrietig verhaal, maar alle lof had zij voor Tannetje KOning en Paul Mandigers.

Wilma, je had Dobby niet zo lang geleden verzekerd toch? Bijou was verzekerd bij Proteq en het consult bij Dr. Mandigers werd vergoed (buiten de 19% eigen bijdrage uiteraard).

Oei wat schrikken zeg! Lijkt met toch akelig om te zien. Ik hoop dat het nu niet vaker gaat gebeuren en dat je snel bij je DA terecht kan. En inderdaad flinke inspanning nu maar even vermijden! Dan maar wat rustiger aan doen tijdens de wandelingen....Beterschap voor Dobby.

Ik zou mijn hond beslist niet zomaar aan de fenoral laten zetten. Het inzetten van medicatie doe je pas als echt duidelijk is dat epilepsie niet het gevolg is van iets onderliggends. Maar buiten dat, de fenoral moet afgesteld worden op de bloedwaardes van dat moment. En dat vergt zeker in het begin een aantal uitgebreide bloedonderzoeken, waaronder ook de uitgebreide schildklierpanels met vrije T-waardes. Je zou je aan kunnen melden bij het forum: www.epilepsiebijhonden.nl
Daar zitten mensen met kennis die je er alles over kunnen vertellen. En ook ik zou eerst naar De Wagenrenk gaan voor onderzoek, voordat mijn eigen dierenarts zomaar iets deed.
Het beeld wat je schetst na heel veel inspanning een 'aanval', doet mij eerder denken aan een ander probleem. Stofwisseling, verzuren van spieren in combinatie met.........het kan allemaal.
Sterkte hoor.

Lijkt het hier op? Er zijn ook filmpjes van op internet.
http://www.whgdierenartsen.nl/Bibliotheek/tabid/69/ItemID/385/Default.aspx?Word=EXERCISE+INDUCED+COLLAPSE+BIJ+DE+LABRADOR+RETRIEVER

Tja, dit was dus de tweede keer in een week (8 dagen), dus dan "mag" fenoral wel.

In het asiel zeiden ze dat hij na een wandeling buiten ineens niet meer kon staan, door oververhitting. Dat is dus waarschijnlijk ook een aanval geweest, augustus 2 jaar terug. Toen mei vorig jaar 2 aanvallen binnen een week en hij heeft toen 3 weken fenoral gehad (eentje toen het 12C was en goot van de regen, da's dus geen oververhitting). Nu dus 1 augustus, 17 september en 26 september. Na de aanval op 1 augustus werd gezegd dat als er snel een aanval volgde ik de fenoral kon gaan geven en dan weer een afspraak maken. Toen hij 6 weken later een aanval had, zat dat op de rand van wel clusteren/ niet clusteren, dus heb ik niets gedaan. En geloof me, dat kostte heel veel moeite. Nu er na een week weer een kwam... instructies van de dierenarts opgevolgd.

Ik geloof eerlijk gezegd niet in een schildklier probleem. Ik heb daar zelf ervaring mee (snel en langzaam), en het plaatje klopt niet. Ook heb ik het daar in het verleden met de dierenarts over gehad omdat hij überhaupt zo hyper is, maar ook volgens de dierenarts kloppen er té veel dingen niet. Gedrag, ontlasting, hartslag, gewicht, de symptomen passen niet. Die constatering had ik zelf ook al gedaan, maar zonder de dierenarts te beïnvloeden met mijn vraagstelling is dat in februari nog bevestigd.

Filmen gaat me trouwens niet lukken, want ik heb een telefoon die alleen maar kan bellen. Mijn foto camera is ook nogal looiig, dus die ga ik ook niet altijd bij me hebben, en videocamera's zijn nog zwaarder.

Qua voeding heeft ook weinig invloed, want in het asiel had hij brokken, en bij mij kvv. Als ik het asiel even meereken, wat dus wel waarschijnlijk is aangezien de symptomen van oververhitting en epilepsie verbazingwekkende overeenkomsten tonen, dan heeft hij aanvallen gehad op brok én kvv. 3 soorten kvv en 6 verschillende vleessoorten. Rund, eend, lam, paard, vis en kip. Kip heeft hij na een eliminatie dieet vorig jaar niet meer gehad, want daar krijgt hij rode oren en jeuk van. Maar, hij kreeg wel kip vóór zijn eerste aanval.

Het begin van een aanval ziet er zo uit:
http://youtu.be/EGkAJINaFTk

@Wendy, die link is toevallig mijn dierenarts haha! Het lijkt er trouwens niet op, ook de filmpjes niet. De enige overeenkomst is hoe dieren met poten dronken waggelen als er iets met de poten/coördinatie is. Maar dat hebben giraffen die geschoten worden met een verdovingspijl ook.

Hij gaat eerst wankelen, dan gaat hij liggen (hij heeft ook al geleerd dat hij omvalt als hij probeert te blijven staan), dan ligt hij nog overeind, dan gaat hij plat en spant al zijn spieren aan. Een beetje zoals dit, maar zonder de beweging. Dobby ligt alleen zo stijf als een plank.

http://youtu.be/VSL1_yeKo5o

Erg voor jullie allebei. Hoop dat je snel weet waar het vandaan komt.

Ik besef trouwens dat jij niet in Nederland woont, toch? Je zou misschien eens met De Wagenrenk kunnen bellen voor een goede specialist op dit gebied bij jou in de buurt.

Ik woon in Nederland. Vaccinaties zijn in Februari, dus dat is het ook niet.

De fenoral voor 3 weken is ter doorbreking van een cluster. Volgens mij samen met een injectie, maar dat gaan we a.s. donderdag dan weer zien. De aanvallen zijn niet frequent genoeg om hem permanent op medicatie te zetten, gelukkig. Doordat de ene aanval de volgende waarschijnlijker maakt, moet dit doorbroken worden.

Ik zal de data even neerzetten:
Rond 1 Augustus 2009, voor het asiel na wandeling. Diagnose toen oververhitting. Temperatuur rond de 23 graden.
1 Mei 2010, in het park. Temperatuur 12 graden en het goot van de regen. Niet met de bal gespeeld, maar rustig gewandeld. (<-- dus geen EIC)
6 Mei 2010, thuis na wandeling. Temperatuur 20 graden. Niet met de bal gespeeld, maar wel mijn vader buiten ontmoet. Dobby was daardoor nogal hyper.
1 Augustus 2011, terugweg van wandeling. Kort met de bal gespeeld (3x gegooid). Temperatuur rond de 19 graden.
17 September 2011, thuis na wandeling. Kort met de bal gespeeld (5 keer gegooid). Temperatuur rond 20 graden.
26 September 2011, in het bos. Niet met de bal gespeeld, maar hevig gerend achter een hond aan. Temperatuur rond 20 graden.

Ik had ook een Golden retriever die kreeg op mijn vader zijn 50ste verjaardag haar eerste aanval.
Huis en tuin stamp vol met visite.
Wij natuurlijk gelijk naar dierenarts.
Zij kreeg het ook altijd op rare momenten. tijdens uitlaten, of in de auto.
1x kreeg ze aan aanval toen schokte ze zo erg dat ze de knip van de deur erop duwde.
En ik kwam toevallig net thuis van school.
Dus ik kon geen kant op.
Kon het huis niet in, niks.
Uiteindelijk hebben we een ruit in moeten gooien.
Tegenwoordig doen we dat wel anders. ook al hebben we nu kleindere hondjes.
Maar ik vond die aanvallen altijd verschikkelijk.
We hebben haar uiteindelijk ook in laten slapen. Ze had er 2x op een dag in.
Ze is er tog 8 jaar mee geworden!.

Jeetje, wat erg joh. Ja, dit is voor mij een reden om voortaan een kleinere hond te nemen. Als die 28 kilo daar ligt en niet kan bewegen moet ik maar hopen dat hij weer kan gaan lopen, want dragen kan ik hem niet zo ver. Mijn vorige hond had een hernia en artrose en kon daardoor niet goed lopen op het eind. Dat was al niet prettig, maar dan kon je in een slecht geval in ieder geval een riem om zijn middel doen en hem zo ondersteunen. Nu zit ik met 28 kilo "dood" gewicht en daar zit je dan...

sorry hoor, maar ik begrijp je niet
je zet een alarmerend stukje neer, maar vervolgens wil je helemaal niks

kom nu toch, met 20 graden rennen en dan een aanval krijgen van het 1 of ander?
dat is niet normaal, of het nu epilepsie is of niet
ik heb het nog nooit bij 1 van mn honden meegemaakt in ieder geval
hoe warm het ook was.

het doet er niets toe wat te trigger is in feite, je zou moeten willen weten wat het uberhaupt is

en hem permanent op medicatie zetten...... ik kan je niet volgen, je gaat toch geen hond op epilepsie medicatie zetten als je niet weetof het dat is, dat zijn zware en belastende medicijnen die heel veel invloed op het welzijn van de hond kunnen hebben......

zoek een specialist zou ik zeggen.

Jeetje wat een nare ervaring... ik hoop dat de medicatie hem kan helpen. Het lijkt me ook erg eng als je hond dit soort aanvallen krijgt..je voelt je dan zo hopeloos!

@Gorby: daarom denk ik ook niet dat het Exercise Induced Collapse is, want het is ook zonder rennen voorgekomen, en ook bij 12C met regen zonder noemenswaardig te rennen. Dan is het dus niet Exercise Induced. Het is dan dus ook geen oververhitting (zoals het asiel zei), want zonder rennen in de regen bij 12C is dus geen oververhitting.

Wat blijft er dan over? O.a. epilepsie. De dierenarts vind n.a.v. mijn nogal gedetailleerde met de klok getimede observaties dat het epilepsie is. Alles wat ik lees en filmpjes ervan zie wijst daar ook op.

Nederlandse en Engelse sites geven aan dat zelfs bij uitvoerige scans en onderzoeken er vaak geen oorzaak gevonden word. Misschien is het omdat ik persoonlijk rondloop met een ziekte waar de wetenschap geen oorzaak van weet, maar ik vind het feit dat de achterliggende oorzaak niet bekend is (en waarschijnlijk niet uit te vinden) niet zo schokkend. Het is er gewoon, en volgens de dierenarts is het niet progressief, anders hadden de aanvallen intussen wel zwaarder geworden. De duur, verloop en intensiteit blijft hetzelfde.

Ja, Dobby is verzekerd, en hoewel ik dacht dat er geen voorwaarden aan de verzekering zaten toen hij geaccepteerd werd, zijn alle dingen gerelateerd aan epilepsie uitgesloten. Als een grondig onderzoek inclusief scans 1000 euro kost, dan houd ik dat geld liever over voor behandeling van het probleem, wat er waarschijnlijk toch wel zal blijven, of je de oorzaak weet of niet. Liever 1000 euro voor een leven lang behandeling, dan 1000 euro kwijt en dan nog een leven lang moeten behandelen. Als ik nou zeker wist dat er een oorzaak achterhaald zou worden, zou het een ander verhaal zijn, maar alle bronnen zeggen dat er vaak geen oorzaak gevonden word. Het moet wel zinvol blijven.

Overigens zouden we het nu dan weer over een korte behandeling van 2-3 weken hebben, en hoewel fenoral inderdaad geen fijn spul is zegt de dierenarts dat bij zulke korte incidentele "kuren" er geen schade zal optreden.

We hebben het trouwens ook niet over een dierenartsje in een praktijkje, maar een hele grote praktijk met geavanceerde apparatuur en specialisten. Ik volg gewoon de instructies op die ik begin augustus van de dierenarts heb gekregen, namelijk de fenoral geven en dan een afspraak maken. Dat heb ik gedaan, dus donderdag word alles gewoon weer doorgesproken met de dierenarts. Als de dierenarts bloedprikken nuttig vind, prima. Zo niet, ook goed. Volgens mij is dat niet "niets willen".

ik begrijp je niet, maar tis jouw hond hoor
nu is het opeens niet schokkend en komt het niet vaker voor....?

ik persoonlijk vind epiliepsie dusdanig ingrijpend en onvoorspelbaar dat ik er een specialist over zou willen spreken, en het interpreteren van bloeduitslagen in deze ook specialisten werk
of er scans gemaakt moeten worden is trouwens maar de vraag

hoe goed mijn eigen da ook is, waar denk je dat artsen als dr. Mandigers voor zijn?

maar goed.....
als jij denkt dat het niet de moeite waard is een poging te doen de oorzaak te achterhalen, uberhaupt vast te stellen of dit wel epilepsie, en dan misschien op een andere manier te kunnen behandelen..... is helemaal aan jou, tis jouw hond.