Hebben jullie dat ook wel eens?

Ja echt heel vies.
Bij mij ligt het regelmatig voor mijn voordeur... van een of ander klein hondje..
grrrr

En ik heb een boom precies voor mijn huis, de aarde eromheen wordt gebruikt als kattenbak door de buurtkatten.. heel lekker als je je voordeur open doet of uit je auto stapt met dit warme weer..
En dan te bedenken dat ik iedere dag mn eigen kattenbak bij hou en mn drie katten in de tuin en in huis hou..

Ik begrijp de frustratie wel, maar ik vind in een uitrengebied, waar onze Vrienden
eens lekker kunnen rennen en spelen, kun je tussen het gras zo´n hoopje op 100 a 200 m
afstand toch nooit weer terugvinden ? Vooropgesteld, dat je überhaupt ZIET dat jouw
Vriend(in) ergens een hoopje neerlegd. En stel dat je het ziet, maar het is 10(tallen)
meters vanaf het pad, hoe kom je dan bij zo´n hoopje ? Het gras hier in het park is vaak
zo nat, het lijkt wel een moeras, dan zakt mijn rollator al tot de assen in de blubber,
en zak ik tot mijn enkels er in weg. Dan heb ik de kracht niet, om daar doorheen te komen.
Die rollator is niet meer vooruit te krijgen, zonder ´m te tillen. Nou, dat houd ik op
een harde vlakke ondergrond misschien 5 m vol, maar in zo een moeras nog niet een halve meter.
Sorry hoor, maar zometeen lig ik daar midden in dat veld dagenlang te wachten tot iemand mij
weer omhoog helpt. (als het dan nog nodig is)

Ergens is er een grens bereikt. Bij mij is dat het uitrengebied. Als je daar met anderen
zit te praten, en de Honden spelen met elkaar, zie je ook niet altijd dat jouw Vriend(in)
ergens een hoopje neerlegd. En dan verwacht je van alle baasjes/bazinnen dat ze na een
uurtje of twee, het hele veld, van ongeveer 300 x 200 meter gaan afzoeken naar drolletjes ?
En hoe weet je dan welke van ´jouw´ is en welke niet ? Moet je er ook nog een hele DNA-
analyse op los laten

Als het gewoon blijft liggen, is het in c.a. 2 weken vanzelf opgelost.