Hondsdol word ik van hem / hondsdol ben ik op hem 
http://wolkenvansophie.blogspot.com/2011/09/hondsdol.html
Hondsdol
Mijn vreselijke vriend.
Bijna struikel ik over je altijd aanwezige lijf.
Je dringt voor.
Je dringt je op, met je kop onder mijn oksel.
Knuffel mij...knuffel mij!
Je steelt mijn boterham als ik even niet kijk.
Je eet mijn sokken op, vriend.
En stokken, papier en speelgoed.
En de inhoud van je kussen.
Wat je niet kunt verteren kak je weer uit.
En soms heb je daar wat hulp bij nodig, van mij.
Wat niet eens je maag voorbij komt, spuug je weer uit.
Dan trakteer je mij in de vroege ochtend op jouw overgeefsel.
Met een nuchtere maag ruim ik het op, wat een begin van de dag.
Als je gedronken hebt, geslobberd, laat je steevast een spoor van water achter op mijn keukenvloer, via de woonkamer, richting jouw slaapplek.
En ik erachteraan met een doekje.
Je verhaart.
Mijn God, wat verhaar jij.
Elke dag, de hele dag, het hele jaar door.
Korte, scherpe, witte haartjes, die overal in gaan zitten.
Op mijn kleding draag ik jou overal met mij mee.
Je loopt in de weg.
Als ik even voor jou uit het zicht raak, kom je me opzoeken.
Ga je naast me staan met verwachting in je ogen.
Of achter me, geruisloos.
Dan kijk ik om en dan sta je daar.
Te staan, heel stilletjes, te staren naar mijn achterkant.
Mijn trouwe vriend.
Je bent de enige man in ons huishouden.
En vanaf het eerste moment dat je bij me kwam wist ik ook:
Je bent de enige man die onvoorwaardelijk voor mij kiest.
Wat er ook gebeurt, je blijft bij me.
Waar we ook zullen wonen.
Hoe we ook zullen leven.
Je zal nooit een oordeel hebben.
Je zal me nooit afkeuren.
Ik hoef voor jou niets te veranderen.
Ik hoef er alleen maar voor je te zijn.
Mijn trouwe, trouwe vriend.
Al bijna een jaar, de helft van jouw leven tot nu toe, ben je al bij me.
Wat is het gezellig met jouw warme lijf tegen mijn benen.
Samen op de bank, doen waar we goed in zijn.
Jij slaapt, ik schrijf.
Wat breng je mij steeds weer veel vreugde als je met me meerent naast mijn fiets.
Als je me inhaalt wanneer we crossen door het bos.
Je brengt me buiten, zet me aan het denken.
Je helpt me mijn zorgen te verwerken.
Wat heb ik veel los kunnen laten.
Wat heb je veel voor me aangepakt en weggeworpen.
Uit mijn hoofd, achter mij, weg ermee.
Elke dag ben je er, zodra ik wakker word.
Je verwelkomt me iedere ochtend weer met die vreugde...je bent er weer!
En 's avonds ben je de laatste die ik groet.
Slaapwel mijn vriend, tot morgen.
Ik schrijf meer op wolkenvansophie.blogspot.com
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Hondsdol word ik van hem / hondsdol ben ik op hem" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Wauw!!
Als ik dit lees en dan die bruine ogen van die stippel hier naast me zie,
dan schrijf je precies wat ik voel....
Ontzettend mooi geschreven!!
*(smelt)*
Wow...wat een hoop mooie, leuke reacties!
Geweldig compliment, dank jullie wel...
Sophie
wolkenvansophie.blogspot.com
Prachtig geschreven! En ook zo herkenbaar! Die witte haartjes, met de kop op schoot gaan liggen, trouwe honden. Ja, als je dit hebt gelezen en dan naar je hond kijkt besef je toch wel wat een geluk je hebt dat die kleine vervelende maar oh zo lieve spikkel toch maar jouw hond is!
Zeker...ik kan hem af en toe wel acher het behang plakken, zo gek word ik van hem.
Maar het is ook wel erg stil als hij er niet is...zou niet meer zonder willen! 
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Hondsdol word ik van hem / hondsdol ben ik op hem" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?