Ziekte van Addison

Mijn hond heeft ziekte van addison, krijgt medicijnen daarvoor. Doet het erg goed. Maar hij heeft sinds een maand als ligt trillingen over zijn lichaam. Gebruikt al 2 jaar medicijn. Wat kan dat beven zijn. Nierfunctie niet optimaal of iets anders.
Groeten Jan.

Wat naar, maar wat is je vraag?

He gat, dat is een rot ziekte Een vriendin van mij had ook een hond met Addison en ik weet dat zij altijd er heel veel tijd en zorg aan heeft gehad. Dat teefje van haar begon altijd te trillen als ze een slechte dag had!

Voor mensen die niet weten wat het is:

http://www.huisdierenziekenhuis.nl/diereninfo/honden/ziekte-van-addison.html

dat kan een begin zijn van een aanval ze kunnen zelfs in shock raken en das niet goed .die van mij is op het moment al twee dagen bezig en nog steeds niet bij haar positiven,drie keer per dag naar de DA voor verwarmd ifuus en een shot medicijnen maar ze reageerd niet! dus oppassen het kan ineens omslaan en dan is het rennen naar de DA
gr.lidewij

ik zou inderdaad even naar de dierenarts gaan.

IK heb vorige week te horen gekregen dat mijn hond dit ook heeft en de dierenarts heeft medicijnen voorgeschreven. PAS OP, de dierenarts rekende voor een jaar medicijnen ruim €1000,00
terwijl het bij mijn eigen apotheek slechts 250euro kost.
Dus iedereen met een hond met addison raad ik aan om de medicijnen te halen bij je eigen apotheek.

Vandaag te horen gekregen dat Taz waarschijnlijk ook de ziekte van Addinson heeft.
Wat zijn jullie bevindingen qua medicijnen/bijwerkingen en hoevaak gaan jullie naar de dierenarts om het bloed te laten testen of alles nog goed is, want dat vertelde de dierenarts tegen mij, regelmatig bloedcontrole..

had je al een berichtje gestuurd, mijn hond is nu goed ingesteld dat merk je, heb na de eerste testen nog 2 x haar bloed laten onderzoeken en mij is aangeraden om het weer te doen als ik twijfel of het ok is of in ieder geval 1 x per jaar, met yindi gaat het super, geen bijwerkingen van de medicijnen omdat deze medicijnen een vervanging is van datgene wat normaal wordt aangemaakt in het lichaam maar wat de alvleesklier bij haar niet doet. In stresssituaties moet je wat meer fludrocortison geven heb dit gelukkig nog nooit hoeven doen, je hebt ook een hele goede amerikaanse site www.addisondogs.com, lijkt mij wel verstandig om de fokker te informeren addison is naar alle waarschijnlijkheid erfelijk , ik ben er in ieder geval achtergekomen dat een halfzus van mijn hond het ook heeft , ze hebben dezelfde vader

Hoi,
Ik heb de fokker ook al een mail gestuurd, alleen 1 opluchting is dat zij niet meer fokt met de honden (mijn hond is dan ook al 11)
Wel ben ik van plan om de broer van Taz in te lichten. De rest van het nest heb k helaas geen contact meer mee.
Ik heb je ook al een PB gestuurd

@marion: het is niet de alvleesklier maar de bijnier bij de ziekte van Addison.

ja klopt ...

was even in de war met diabetes, veel mee bezig geweest de laatste tijd..

Mijn Ziva had ook de ziekte van Addison..
Nu was ze wel een uniek geval hoor, ze had namelijk bepaalde klachten die ze nog nooit eerder hadden gezien bij addison... Zo vertrok in stress een spier op haar kop waardoor haar bek op een slot schoot, deze kreeg ze dan ook een aantal seconden tot een minuuut niet meer open... Geregeld zat haar tong er dan ook tussen en kan vertellen dat het erg pijnlijk voor haar was... Dit had ze alleen als ze een stressperiode had of als ze een crisis had gehad... Het herstel duurde wel een aantal weken op zo een moment.. Ook had ze naast haar addison nog een nierprobleem dus daar slikte ze ook medicatie voor...

Ik ging met haar elke maand op controle in de kliniek van Merelbeke.. Maar dit was vooral ook omdat ze moeilijkm stabiel te krijgen was, het duurde heel lang voor haar bloedwaardes voor de addison weer een beetje normaal waren en we de juiste dosering medicatie te pakken hadden.. Vaak verloopt dit wel soepeler hoor, dan hebben ze al snel een juiste dosering gevonden en dan hoef je maar om de paar maanden op controle...

In tijden van stress gaf ik haar prednison, dus als ik wist dat ze stress zou kunnen krijgen (zowel positieve als negatieve) gaf ik al twee dagen voor die tijd prednison. Als ze plots stress kreeg dan gaf ik haar een injectie prednison.

Een crisis kun je zelfs met de beste zorgen jammer genoeg niet altijd voorkomen, ze heeft dus best vaak met een crisis op de IC gelegen maar kwam er gelukkig wel altijd weer goed bovenop.

Een hond kan met addison en met de beste zorgen en juiste medicatie zeker oud worden, wel zal het een zorgenhondje worden die je altijd goed in de gaten moet houden, ik deed dat trouwens met liefde maar het is zeker erg intensief.

Mijn Ziva is spijtig genoeg maar 5 jaar geworden, mede door de nieren die niet meer stabiel te krijgen waren en haar aan het vergifigen waren ..

Mijn hond Viktor had ook de ziekte van Addison en heeft met goed ingestelde medicatie nog 10 jaar geleefd. Op 5-jarige leeftijd kreeg hij hele vage klachten en de dierenarts kon er maar niet achterkomen wat er loos was. Hij was heel lusteloos en at niet veel meer en viel 5 kg. af. Ook zat hij heel veel te trillen het was echt zielig om te zien.
Op den duur was het zo erg (dat was s'avonds laat) dat we de dierenarts hebben gebeld en die heeft geregeld dat we meteen met hem naar het dierenziekenhuis in Utrecht konden rijden.

Hij is daar een nachtje opgenomen op intensive care en we lieten hem echt achter met de gedachte dat we hem niet meer zouden zien, zo ziek was hij.
De volgende dag werden we gebeld dat het heel goed gind met Viktor en toen we hem gingen ophalen toen herkende we hem niet meer terug. Hij was weer de blije, huppelde, vrolijke hond die hij voorheen was.
Ze hadden daar al snel door dat het de ziekte van Addison was.....gelukkig wel in ons geval, want er zijn zat honden die er aan overlijden, omdat de diagnose van deze ziekte moeilijk is te
herkennen.

En sinds die tijd kreeg hij iedere dag zijn medicijen (10 pillen per dag) en we gingen altijd ieder half jaar naar Utrecht voor zijn bloedonderzoek om te kijken of alles nog goed was.

Nu even over dat trillen, ja Viktor deed dat ook vaak.....hij maakte dan niet genoeg stresshormoon aan en als hij maar iets te veel stress had zag ik dat ook bij hem.
Dus het beste is bij een hond met deze ziekte om hem gedoseerd bloot te stellen aan stress.
Het kan in ieder geval (als je weet dat hij echt niet teveel stress heeft gehad)geen kwaad als hij af en toe ligt te trillen.

Het doet me goed dit te lezen, want ik heb toch even zelf in de stress gezeten over hoe nu verder.
Taz heeft overigens niet veel last van stress, behalve als het onweert of als er vuurwerk is. In die periodes of als dat voorkomt hield ik er sowieso al rekening mee.

Ik wil wel nog even belichten dat er geen misverstand moet ontstaan bij de term *stress* een hond met addison ervaart op andere momenten stress dan een "gezonde" hond...

Mijn Ziva was bijvoorbeeld nergens bang voor maar ervaarde toch geregeld stress, we hebben het ook over positieve stress... Een dagje met de auto weg bijvoorbeeld en de spanning van waar gaan we nu naar toe konden al "positieve" stress veroorzaken en als je daar niet op reageerde met prednison bijvoorbeeld dan kon ze toch zeker in een crisis raken.. Dus ook de leuke dingen kunnen bij een hond met addison voor stress zorgen... Normaal zou je dit niet merken aan je hond vanwege de hormonen die allemaal goed worden aangemaakt.. Maar dit is met een hondje die addison heeft dus ook het probleem...

Daar heb ik bij Viktor nooit iets van gemerkt....het was alleen bij negatieve stress. Als er maar iets (om)viel dan zat hij al te beven, harde geluiden daar kon hij absoluut niet tegen...laat staan vuurwerk met oud en nieuw. Kijk geen een dier houdt van vuurwerk, maar hij wist niet waar hij het moest zoeken.

Hij was ook heel kouwelijk en het was ook vaak moeilijk te bepalen of hij beefde van de stress of van de kou, maar van positieve stress ging hij echt niet trillen hoor.
Maar ja...elke hond met deze ziekte ervaart het misschien weer anders.

Ik kan ook niet zeggen dat ik het merk bij Taz als we iets leuks gaan doen dat hij dan last heeft. Het is bij hem echt onweer en vuurwerk!

ik ben nu een half jaar verder en heb mijn hond nog nooit zien trillen of iets zal wel echt per hond verschillend zijn, ik merk helemaal niks aan haar zit super in haar vel, eet goed, vrolijk, actief enz. maar over een maand of 2 gaat ze gesteriliseerd worden en dan is het wel weer spannend, moet dit doen omdat ik absoluut geen nestje met haar wil en ik wel 2 reuen in huis heb , dus om stress de komende jaren te vermijden laat ik het toch doen, heb nu een hele lieve dierenarts die natuurlijk weet dat ze addison heeft en wij gaan het proberen om het het te doen zonder al te veel stress, ik mag erbij blijven tot ze onder narcose is en ik ben er weer als ze uit de narcose komt bijv.

Ik heb weer hetzelfde ras gekocht en ben/was ook bang om weer een hond met de ziekte van Addison te kopen. Ik heb dus nu mijn pup bij een totaal andere fokker gekocht, die ze zelf heeft gefokt en de vader komt uit Duitsland.
Het kan natuurlijk altijd gebeuren dat zo'n hond de ziekte krijgt, maar ik weet dan ook niet of deze auto-immuun ziekte ook daadwerkelijk erfelijk is.

Ziekte van Addison is wel erfelijk, je mag en kan dus niet fokken met een hond die addison heeft..
Een hond kan ook drager zijn van de ziekte, dus draagt het mee maar is zelf niet ziek..
Dit is vaak het geval bij honden die ziekte van addison krijgen, dan kan de vader of de moeder dus een drager geweest zijn en dat kan ook verklaren dat een fokker het niet wist... Belangrijk is dan natuurlijk wel dat een fokker op de hoogte wordt gebracht en dat er niet meer gefokt gaat worden met zowel de moeder als de vader...

Maar de ziekte kan ook heel goed een uitzondering zijn, het hoeft niet te zeggen dat andere pups uit het nest bijvoorbeeld ook de ziekte van addison kregen...


Mijn Ziva was sowieso een uniek geval wat de Addison betreft, ze had het heel ernstig, de artsen in Merelbeke vonden haar soms ook echt een medisch raadsel en hadden nog nooit een hond met addison gezien die medisch zo een vraagstuk was...

Maar toch rade mijn specialist aan om honden die addison hebben sowieso bij veranderingen, ook positieve al op voorhand wat prednison te geven zodat er geen stress op zou treden. Op het forum heb ik daar ook vaker over gelezen.

Maar geen enkele hond is indentiek, daarom is natuurlijk geregelde controle en veel gesprekken met een specialist zo belangrijk!

Mijn Ziva trilde ook als ze heel uitgelaten en dus blij was...
Als we naar mijn ouders gingen of met de auto gezellig ergens heen gingen...
Dan was ze zo blij en dat zorgde dan voor "positieve" stress en dat trok haar lichaam jammer genoeg ook niet... Ik leerde alle tekenen kennen en kende haar door en door, daarom kon ik er gelukkig goed op in spelen en zo nodig prednison tabletjes of injecties geven. Maar ze was wel een hondje die ik altijd goed moest observeren, ook zonder stress.

Vuurwerk etc vond ze niet erg, en heel schrikkerig was ze alleen als ze een echte crisis had, maar dan moest ze ook meteen worden opgenomen en een aantal dagen aan het infuus.

Welke medicijnen geef jij je hond? Ik gaf Viktor Fludrocortison en cortisonacetaat en een zoutpil.

Mijn Ziva leeft niet meer..
Ze is precies een jaar geleden (gisteren) overleden op een leeftijd van 5 jaar..

Ze slikte sowieso 10 tabletten medicatie per dag waarvan ook twee fludrocortisonacetaat capsules in hoge dosering.. Deze capsules liet ik bij de apotheek in België voor haar maken maar bijna om de twee maanden moesten we na controle de medicatie weer verhogen omdat ze gewoon heel moeilijk stabiel te krijgen was.. Sowieso maandelijks controle in Merelbeke! Zout had ze in een hoge dosering nodig om haar stabiel te houden, ik bakte elke week speciaal voor haar een brood met de dosering zout er in.. Het was heel lang zoeken voor ik de juiste dosering had gevonden waar ze het goed op deed.. Daar kreeg ze dan twee keer per dag een stuk van wat ik precies had afgewogen zodat ze toch een fijne manier haar zout binnen kreeg hierdoor kon ze redelijk stabiel gehouden worden al heeft ze heel vaak een crisis gehad hoor en dan moest ze weer worden opgenomen op de IC.. Ze heeft wat keren kritiek gelegen op de IC.. Prednison kreeg ze met periodes, na een crisis langere tijd prednison en in tijden waarvan ik dacht dat ze spanning kon krijgen, dus ook positieve spanning!

Oké...sorry...had me niet goed ingelezen, erg om te lezen dat ze maar 5 jaar is mogen worden.
Mijn hond heb ik 2 maanden geleden moet laten gaan en hij was ook mijn maatje...hij was er altijd...ook na mijn scheiding heb ik zo'n steun aan hem gehad en nu dit Het is een hard gelag...

We hebben het nu allebei over onze honden die er helaas niet meer zijn, maar misschien hebben anderen die dit lezen er wat aan om onze ervaring te lezen over een hond met Addison.
Het wordt ook zo vaak onderkend...veel honden overlijden veel te vroeg omdat de ziekte niet bijtijds wordt ontdekt.

Sterkte verder...

Ik heb er zeker wat aan!!!
Morgenmiddag krijgt Taz de ACTH stimulatietest en dan weten we meer..
Dus morgenmiddag zal ik laten weten hoe het gaat!

Ook jij nog gecondoleerd!
Het verdriet en gemis blijft altijd aanwezig he?

In Maart 2010 moest ik mijn Dico in laten slapen vanwege botkanker en in Maart 2011 dus mijn Ziva... Alle twee dus in Maart... Bijzondere was dat ze ook alle twee in de maand Augustus waren geboren... Dus zelfde geboortemaand en zelfde overlijdenmaand.. Heel bizar ook weer...

5 jaar is veels te vroeg, zeker als ik mezelf bedenk dat ze al vanaf haar tweede jaar erg ziek was en al vanaf pup af aan sukkelde ze met haar gezondheid... Ze had altijd wel iets die lieverd... Ondanks dat heeft ze zoveel vreugde en plezier gebracht.. Ziek was ze, maar je zag het niet aan haar, ze was altijd vrolijk en mopperde nooit, ze genoot met volle teugen van het leven...

Ergste vind ik wel dat ze haar laatste dagen door heeft moeten brengen in de kliniek op de IC, knokkende voor haar leven en in de hoop dat ze het als zo vaak zou gaan redden... Maar deze keer kon ze het niet meer redden... Ik ben haar 's middags gaan halen en een paar uur laten 's avonds is ze thuis op mijn schoot ingeslapen.. Heel wrang vind ik dat ze geen mooie laatste dagen heeft gehad... Dit had mijn Dico wel, die heeft nog lekkere dingen gegeten, fijne wandelingen gemaakt op het strand en heel veel knuffels en liefde...

Nee, al is het een jaar geleden, het verdriet en gemis is er nog steeds, zoiets dagen we toch altijd met ons mee he?

Heel veel succes morgen!!

Ik ga het topic in de gaten houden...

Loop je ook in de kliniek (Utrecht of Merelbeke bijvoorbeeld)?

Ik liep met Ziva in de kliniek van Merelbeke bij een hele lieve internist..

Nee ik woon in brabant dus heb hier een kliniek waar ik heen ga.

Oohw oke!

Ik woon in Zeeland, dus ook niet in België hoor

Maar de kliniek in Merelbeke vind ik in dergelijke gevallen toch wel heel fijn...
Is wel even een poosje rijden, maar goed, heb me daar nooit aan gestoord eigenlijk