Kalmerende signalen - een trainingsmethode?

Net las ik een stukje op HP over een kruising pittbull die soms uitvalt naar mensen en dieren.
Ik lees hier meer topics over gedragsproblemen en een trend de laatste jaren is eigenlijk om meteen te zeggen: 'zoek een trainer die werkt met Kalmerende signalen'

Ik heb alle boeken van Turid Rugaas gelezen, ik ben bij Esther van dit forum geweest (gebruikt de methode van Turid Rugaas) heb me verdiept in kalmerende signalen.
En ik vind ze zeer nuttig. Ze horen bij de taal van een hond.
Voor mij zijn ze nuttig voor twee dingen:
- ze vertellen me wat een hond op dat moment ervaart (teveel aan stress, willen ontwijken, juist toenadering willen zoeken enz.)
- ze helpen me om contact met honden te leggen. (manier waarop je contact maakt, bijvoorbeeld vanaf de zijkant benaderen)

Ik ben dus van mening dat de signalen die een hond geeft heel belangrijk zijn. De naam 'kalmerend' vind ik de lading niet altijd dekken, maar iets moet een naam hebben.

Daarnaast heb ik gesproken met twee mensen die de wolvenopvang in Duitsland hebben opgezet en dagelijks bij de wolven zijn. Het hele signalen opvangen en lezen is voor hun letterlijk van levensbelang. Ze begeven zich dagelijks bij de wolven en als ze een signaal missen kan ze dan duur komen te staan.
Zij werken al meer dan 30 jaar met wolven en honden en nog is het voor hen lastig om alle signalen juist te interpreteren. Want dat is wat je ook moet doen! Een signaal zien is er een.. maar nu de juiste interpretatie eraan geven!

Daarnaast hebben mensen de neiging om te zien wat ze verwachten te gaan zien. Waarbij hele opvallende andere signalen totaal niet opgemerkt worden. Wat men noemt 'selective attention'.
Ik zal het filmpje wat dit demonstreert nog even hier bij zetten.

Mijn vraag aan jullie is eigenlijk, hoe zie je kalmerende signalen als een trainingsmethode?
Ik zie het als hulpmiddel, als onderdeel van..
Maar wat is nou die trainingsmethode die deze signalen als basis heeft?

Nog even het selectieve aandachttestje:
(werkt alleen als je hem nog nooit gezien hebt.. )

Wow dat filmpje! Echt heel goed inderdaad. Zal het niet verklappen haha, maar ik had precies alles zoals ze het zeiden.

Ik zou dit ook graag willen weten Het zou voor mijn hond veel verschil maken denk ik.

Het voegt gewoon iets toe aan mijn positieve opvoeding.

Ik nu (na het lezen en goed verdiepen in de CS)goed kan zien wat er voor mijn neus gebeurd aan signalen,wanneer ik mijn hond uit een situatie moet gaan halen.
Wanneer een andere hond te direct is,of zelfs mijn eigen hond.
Hierdoor ben ik meer dingen gaan herkennen en kan ik ook beter handelen.
Als je niet weet wat een hond doet of bedoelt-het niet goed kan lezen(zoals weg kijken ,weg lopen,snuffelen aan de grond,een palsje doen) dan kun je ook lichtelijk paniekerig worden.

Laatst was er bijvoorbeeld in het park de situatie. Een vrouw haar hondje is vrij vlot gestressd,uit dit snel in happerig worden en direct waarschuwen door middel van eenflinke snauw.
DAt is een reu,nu kwam er een andere reu,dit was een Stafford,zij was bang dat het ging escaleren omdat de Stafford toch een tandje groter was,máár deze was heeldruk bezig haar hondje te kalmeren en het conflict vermijdend op te lossen.Hij deed weg lopen,snuffelen op de grond,weg kijken een plasje doen en liep toen rustig uit de gespannen situatie weg. Terwijl het hondje van de vrouw best op zijn lip stond,te grommen en te waarschuwen.
Ik kon haar toen vertellen dat dit niet uit de hand ging lopen,omdat de Stafford zó goed was met zijn hondse taal.


Dat is was ik super fijn vindt aan de kalmerende signalen,je kan er echt iets mee.

De signalen vertellen je het verhaal van de hond, waar hij mee bezig is, wat hij wil doen.
Dat vind ik heel goed.
Maar ik kan niet voor me zien hoe je daar een trainingsmethode van maakt.

Voorbeeld: mijn hond verslind graag katten.
Mijn doel: hond leren om katten met rust te laten.
Ik begrijp dan dat de kalmerende signalen iets zeggen over de toestand waarin mijn hond verkeerd op het moment dat hij een kat wil pakken.
Maar hoe gebruik ik diezelfde signalen om hem te leren de katten met rust te laten?

Aanlijnen,gaan zitten en net zo lang blijven gapen tot hij kalmeerd.

Heb je dit in de praktijk weleens gedaan?

Dat kan in mijn ogen niet, Margje. Het is inderdaad hoe je zegt, je ziet aan de hond wat hij wel of niet wil met de kat. Daaraan helpt m.i. geen likken, wegkijken of uitschudden van jouw kant aan.
Wel kun je a.d.h.v. de getoonde signalen je hond uit de situatie halen, helpen door je hond mee te nemen naar waar hij geen trigger meer heeft tot de kat. In zoverre kalmeer je je hond hiermee dus. Maar een echte trainingsmethode qua wij mensen die kalmerende signalen tonen?
Nee. Je (her)kent de signalen en reageert hierop, dat is wat het voor mij is.

Nee,ik heb geen hond die katten wil verslinden.

Maar het zou je echt kunnen lukken,daar ben ik van overtuigd(wil nog niet zeggen dat het niet gebeurt als er een kat wegrent/vlucht,dan blijft de hond getriggerd door zijn jacht instinct,maar die kun je evt weer onder controle krijgen door goed te trainen met aandacht en zijn naam,belonen voor het komen enz..je kent het wel )

Je zou een kat moeten/mogen "lenen"zie bijvoorbeeld kalm door een huis loopt en niet in de burt gaat komen van je hond.Zou dan wel een flinke woon kamer moeten zijn. Aanlijnen,zelf er naast gaan zitten en gapen.
Net zo lang tot de hond jou rust en signalen oppakt.
Eenmaal in rust belonen.

Ik doel ook uit het boekje van de kalmerende signalen op het verhaal van de hond die zo bang was voor de voorbj razende trein langs het huis.Daarbij is zij gaan gapen en er kwam verschil en uiteindelijk was het over.
Nu is en blijft een kat een bewegend iets,maar het moet ook 'gewoon' worden,leren dat er in zo'n situatie rust moet heersen ,als de hond een kat ziet.

Honden zien toch een verschil tussen zichzelf en mensen, leest hij bij ons signalen dan niet anders of helemaal niet? Want ik heb filmpjes gezien op youtube van een trainster wiens hond reageert op haar signaal zoals gapen, maar ik kan gapen tot ik een ons weeg en mijn hond reageert daar niet op.

Het aller mooiste voorbeeld vind ik nog steeds van onze hondenschool eigenaresse.
Ze deed vorig jaar mee met de crufts in Engeland.
Nou had ze altijd al problemen met de hond in een rechte lijn naar haar toe te laten komen..
Maar de dag voordat ze de wedstrijd moest lopen werdt het alleen maar erger.
De hond kwam met de apport aanlopen, en liep in een boog naar haar toe.
Toen een vriend en engelse obedaince kampioen haar succes kwam wensen , zag hij wat er gebeurde op het trainingsveld.
Hij schoot in de lach, en zij dat ze omlaag moest kijke, en niet naar haar hond die aankwam lopen.
Ze was nu voor de Crufts nog zenuwachtiger, en stond als een blok ijs naar de hond te kijken (of hij echt wel netjes recht liep).
Ze stond eigenlijk te fixeren, en haar hond wilde ontwijken.(maar toch wel de apport brengen dus liep hij in een omtrekkende beweging naar haar toe).
Tijdens de wedstrijd keek ze niet naar de hond, maar naar de grond....
In 1 rechte streep kwam haar hond naar haar toe lopen.
Ik vond het een geweldig voorbeeld over dat wij mensen soms de oorzaak zijn van (in dit geval) een slechte oefening.
Terwijl de hond niets anders doet dan dat hij behoort te doen...
( en met een beetje pech zijn er mensen die de hond dan ook nog zouden bestraffen omdat hij dus conflictvermijdend gedrag vertoont)
Was voor ons dus een prachtig voorbeeld om eens over je eigen gedrag als mens na te denken , ipv de hond gewoon maar overal de schuld van te geven..

ik had het gelukkig ook allebei goed

Om terug te komen op kalmerende signalen..... ik vind het ook een heel nuttig hulpmiddel voor baasjes, bij normale training van bijvoorbeeld pups en jonge honden om te zien waneer een hond wel of niet openstaat om iets te leren....

Maar om heel eerlijk te zijn vind ik het het handigste bij situaties waarin een hond heftig ongewenst gedrag vertoont zoals angst, uithalen etc.... veelal is het zo dat een hond pas het heftige ongewenste gedrag vertoont nadat deze eerst allerhande signalen heeft uitgezonden.... pak je als eigenaar de signalen niet op, dan is de kans groot dat je pas gaat ingrijpen als de hond al zo ver heen is in zijn gedrag dat het heel heel lastig is om nog verschil te maken... vang je de signalen wel vroeg op doordat je de kalmerende signalen van je hond kunt lezen dan kun je de hond wel op tijd afleiden of corrigeren terwijl hij nog wel openstaat voor de correctie/afleiding.....

Tess bijvoorbeeld is een super sociale hond die hondentaal heel goed kent... alleen.... jonge honden tussen pak m beet 8 maanden en 11 manden vindt ze te opdringerig... vooral als wij aan het werk zijn.... laat ik haar gaan dan zend zij allerhande signalen uit beginnende met subtiel (wegkijken, wegdraaien etc etc.)... gaat de hond door.... dan gaat ze zitten, liggen... het hele arsenaal... gaat de hond dan nog door... ja... dan neemt ze 'm in de houdgreep en gaat luchthappen (dit is na ongeveer 10 minuten haar best gedaan te hebben).... en daar schrikken mensen dan van.....

Inmiddels kan ik Tess goed lezen.... om dit probleempje op te lossen heb ik het volgende gedaan: als ik zag dat ze beginnend geïrriteerd raakte dan liep ik een stukje weg, riep haar voor, en zorgde ervoor dat ze met haar rug naar de andere hond toe ging zitten of liggen met alleen maar aandacht voor mij.... werkte 100% van de keren prima..... en de boodschap naar de andere hond was heel erg duidelijk.... Tess begrijpt dat ik haar aan het helpen ben, en blijft strak omhoog naar mij kijken ongeacht wat de andere hond doet.... en binnen een paar seconden druipt de andere hond af...

Ik ben hier een tijdje geleden mee begonnen, en ik hoef Tess niet meer voor te roepen... ze komt uit zichzelf als een andere hond te opdringerig is strak voor mij zitten met haar rug naar de andere hond en haar blik strak op mij..... Voor Tess een versterking van haar eigen taal, voor de andere hond een duidelijke boodschap in hondentaal... en sinds ik hier mee begonnen ben heeft ze geen een hond meer in de houdgreep genomen...

Is dit een goed voorbeeld van trainen met kalmerende signalen?

@Soraya
Met die kat is puur hypothetisch.

De hond van mijn zus wil mijn konijnen opeten.. (krijgt ie uiteraard de kans niet toe) en ik ga eens testen met dat gapen. Ik vraag me af of ze het uberhaupt ziet hoor.. maar ik wil het testen!

@Dewi, ik denk dus ook dat het als hulpmiddel heel nuttig is.

@Zwart monster, ja honden zien volgens mij heel goed dat wij mensen zijn. En dat het onze taal niet is. We doen echt na.. en of onze timing goed is en of we het juiste signaal op de juiste tijd gebruiken is maar de vraag.

Wat we eigenlijk doen is een chinees observeren qua taal en dat proberen na te doen. Dus we zullen best wat fouten maken

Ik denk dat het verschil zit in "diagnose" vs "oplossing". De signalen kunnen helpen bij het stellen van een diagnose, maar zijn op zichzelf vaak geen oplossing. Als je hond angstig is, kun je dat zien aan de signalen. Maar dat betekent niet dat je zelf moet gaan uitzenden om een oplossing te bereiken. Je zou bijvoorbeeld ook afstand kunnen bewaren, of hetgeen waar een hond bang voor is leuk maken (zoals een stofzuiger). Dan zijn de signalen niet de oplossing, en dus ook geen trainingsmethode.

Interessant topic..Als ik bijvoorbeeld denk aan een gedragstherapeut die werkt met kalmerende signalen, dan denk ik aan iemand die volgens de positieve methode werkt, en als hulpmiddel de kalmerende signalen gebruikt.
Zoals hier eerder genoemd is, zodra je de taal leert begrijpen, kan je al heel veel 'probleem'gedrag voorkomen, door de hond op tijd uit de desbetreffende situatie te halen.
Ik denk dat je verdiepen in kalmerende signalen stap 1 is, maar ze ook daadwerkelijk herkennen en goed plaatsen het aller moeilijkste is, en veel observeren en oefenen vereist.
Vanaf dan gaat er een wereld open, ik merk tenminste dat het mij vrij vaak lukt om een hond te lezen, en dan soms nare situaties te voorkomen, omdat je het voor bent.

Overigens het zelf uitzenden van kalmerende signalen heb ik bijna nooit gedaan. Soms alleen in hele spannende situaties, denk aan een drukke tram waar je in zit, dan ging ik weleens gapen.
Maar ik ga niet de hele tijd naar een hond kalmerende signalen uitzenden, weet ook niet of dat serieus zin heeft.

ha ha ha Caitlin.... ik zit ook niet uitgebreid te gapen of wat dan ook... het enige wat ik weleens gebruik is mijn rug naar Tess toe keren.... en in geval van angst (bijvoorbeeld de angst van Tess voor omweer) zelf ook gaan zitten of liggen.... het haalt niet alle angst bij Tess weg, maar ze wordt er wel rustiger van

ps: als ik naar Tess gaap dan kijkt ze me alleen aan van "baasje... wat doe je nou weer?

iK ZIE HET NIET ALS TRAININGSMETHODE, MAAR ZEG ALTIJD; WIJ WERKEN MET KALMERENDE SIGNALEN ALS UITGANGSBASIS.

Dus kijk naar wat je hond laat zien. Leer je hond lezen, leer daar op in te spelen. En voor mij zijn de kalmerende signalen daarvoor de perfecte basis.

Wel/geen druk, wel/geen steun. Hoeveel steun? Hoe kan je dat afbouwen. Kan je je hond laten 'zwemmen' of verzuipt je hond?

Voor mij zijn ze in elke situatie de oplossing. Bij welke hond dan ook, op wat voor manier dan ook. Ideaal om rust terug te kunnen brengen in je hond. Je hond relaxed te krijgen, je hond zover te krijgen dat hij ontspannen kan leren dealen met prikkels. De vele prikkels waar hij door ons verplicht aan wordt blootgesteld. Waarvan mensen er automatisch van uit gaan dat het standaard is dat een hond dat zou moeten kunnen, in zo'n rap tempo meedraaien in de drukke maatschappij.

Rust inbouwen, beheersing ibouwen, zonder te forceren. Naar je hond kijken. Wat laat je hond zien. Zorgen dat je hond zich uiteindelijk prettig voelt in een situatie.

Bedankt voor de diverse voorbeelden!
Heel duidelijk en interessant.

Zelf gebruik ik de signalen vaak om contact te maken met een angstige honden en zo het vertrouwen te winnen.
Dus mezelf klein maken, in het midden gaan zitten, met mijn rug naar de hond toe. De hond zelf toenadering laten zoeken. Altijd mij zij toedraaien, hand zijwaarts uitsteken met eventueel wat lekkers erin.
En ik merk dat die manier heel goed is bij angstige(agressieve) honden. Je wint vertrouwen en dat gaat nog snel ook.

Wat ik me dus wel afvraag, en niet alleen bij de beweging van de kalmerende signalen, maar ook bijvoorbeeld met de bepaalde methoden van CM (het 'sssst', het hakje) is dat je als mens alleen maar ziet wat je ook daadwerkelijk wilt zien, terwijl vele grotere of belangrijkere signalen aan je voorbij gaan.
En dat is menselijk hoor. Iedereen heeft een voorkeur voor een bepaalde methode. Alleen denk ik niet dat je het moet zien als antwoord op alles.

Wij stellen onze honden inderdaad best aan veel dingen bloot. Maar ik geloof ook dat 95% van de honden daar geen enkel probleem mee heeft en dat een hond zich sneller aanpast dan wij dat kunnen.
Ik geloof ook dat als je heel gericht bent op het oppikken van signalen, je er ook meer ziet. En de vraag is of de hond dan daadwerkelijk ergens een probleem mee heeft, of dat hij er een probleem mee heeft omdat jij dat denkt te zien aan zijn signalen.
(even ingewikkeld verhaal)

om even voor mezelf te spreken.... ik "zie" het bij mijn eigen hond eerlijk gezegd pas als er al iets duidelijk mis is.... als ik dan echt ga kijken dan denk ik "ja duh Claire... word eens wakker... " (eeuwig schuldcomplex bij mij )

Qua het ontmoeten van andere honden let ik idd wel extra op.... maar ik moet eerlijk zeggen dat ik dankzij kalmerende signalen heel wat relaxter ben dan de meeste andere eigenaren die ik tegenkom....

om een voorbeeld te geven... mijn overbuurvrouw heeft een herplaatsertje die voorheen extreem mishandeld is en volledig niet gesocialiseerd is met andere honden.... Tess en dit hondje zijn alleen wel helemaal dol op elkaar.... alleen... dit hondje gromt bij het spelen... mijn overbuurvrouw schiet dan iedere keer in de stress want ze is bang dat haar hondje Tess wat zal aandoen.... maar ik zie 2 honden die qua lichaamstaal elkaar super leuk vinden.... en het gaat ook nooit mis... alleen ons buurhondje gromt de hele tijd... terwijl hij qua alle andere signalen helemaal blij is....

Sinds ik mijn overbuurvrouw iets heb uitgelegd over lichaamstaal en kalmerende signalen laat ze haar hond ook gewoon gaan bij Tess, en het resultaat is gewoon dat ze super leuk en lief met elkaar de straat onveilig maken ... racen dat ze doen met elkaar..... en geen een onaardig moment.... maar wel een hoop vocaal geluid...

Bij zelf kalmerende signalen uitzenden denk ik direct aan gapen, knipperen, wegkijken..

Het met de rug toekeren, niet aankijken, onder de kin of op borst aaien ipv bovenop, ga zo maar door; dat zie ik nu meer als een normale benadering bij een hond dan als kalmerende signalen.
Wat je zelf ook zegt, je behaald super snel resultaat, is mijn ervaring tenminste. Veel rust en geduld, relaxed alles aanpakken, niet intimiderend overkomen en voila, je hebt de hond waar je hem hebben wilt, even heel simpel en kort gezegd.
Uiteraard zit er dan nog veel training in, als we het hebben over (zeer) angstige of agressieve honden, maar als je eenmaal een begin hebt, een basis, ben je al een heel end vind ik zelf.

Wat je zegt is wel een valkuil, soms kan je ook té gefocust zijn op de hond, en dan dingen zien die er eigenlijk niet zijn, of waar de hond zelf helemaal geen last van heeft.
Blijft altijd interessant, ik zie iedere hond als een puzzel die je moet ontdekken en waarvan je leert hoe de puzzelstukjes in elkaar horen

ik kan er nog niet helemaal over meepraten, ben me druk aan het verdiepen heb een stukje boek turid rugaas nou ik vond het geweldig! bere interesant!!

Voor mij is het geen trainingsmethode, maar meer met het lezen van de hond en vandaaruit trainen.

Mijn eigen geval: een hond, in een bos gevonden, achtergrond onbekend, vier jaar in een pools aziel waar de omstandigheden zeer slecht waren, honden die elkaar zelfs doodbeten, veel te weinig en slecht voedsel, in de winter temperaturen van minus twintig en geen windvrij onderkomen.

Een hond die medewerkers van het asiel gebeten had, je niet kon aaien, uitviel naar ons als we te dicht bij haar etensbak kwamen, uitviel naar auto s , bussen, fietsen, mannen met pet, joggers etc.
Van stress liet ze zich soms voor dood neervallen en was het heel moeilijk haar weer mee te krijgen.

De kalmerende signalen hebben naast rust en regelmaat zeker geholpen. Niet in de zin van gapen of tongelen naar haar o.i.d. maar wel bijvoorbeeld grote bogen maken om "enge" dingen, afgewend niet over haar heen buigend de halsband omdoen, soms gewoon rustig stilstaan en laten rondkijken of snuffelen, zulke dingen.

Voor ons heeft deze methode van rust brengen in een hond goed geholpen, we kunnen zonder problemen bijna overal met haar lopen, in parken en bos lekker los, in huis is ze de liefste, braafste en rustigste hond ter wereld.

Echt trainen met kalmerende signalen lijkt me onmogelijk maar zoals gezegd wordt er veel duidelijk wanneer je het weet en er op kunt anticiperen in bepaalde situaties.

Ik gebruik ze vaker, vooral bij Faya.

Soms wilt ze iets gaan doen (wat niet stout is) en dan ineens staat ze naar me te kijken met een verschrokken blik, staart tussen d'r benen en ineen gekropen. Op dat moment knipper ik langzaam en kijk vervolgens weg. Je ziet haar dan helemaal ontspannen en ze vervolgt haar weg.

Dit zijn van die momenten dat ik blij ben dat ik ze ken en ze kan toepassen. Ik zou bijvoorbeeld 'ga maar het is goed' gezegd kunnen hebben maar dat is lang niet zo effectief.

Hoi Margje,

Leuk dat je je ook verdiept in de kalmerende signalen.

Ze helpen mij om de div. cursisten in te laten zien dat hun hond bv. niet pittig is maar juist onzeker en dat ze hun hond echt leren lezen.

Bv. Laatst een labrador kwam hier omdat de hond erg druk was. Na 10 min. theorie was het niet te doen. Blaffen en nog eens blaffen. Ik heb er een riem aangezet en zelf gaan lopen. Rustig tempo en de hond mocht snuffelen (kalmerend signaal) en ja hoor, rust in de hond. Mensen stonden verbaast. Bij de volgende priveles proberen om bij mij te komen. Ik zat op een bankje buiten, nou dat lukte bijna niet. Met boogjes om mij heen maar nee, hoor. Ik ging staan en ja hoor en het was beter. Oogcontact maakte de hond in kwestie druk. Altijd aandacht geven wanneer de hond aangekeken werd. We hebben de hond vastgezet aan de trekhaak van mijn auto en ik ben kennis gaan maken met de hond, eerst in een boogje en gelijk mijn rug aangeboden en laten ruiken. Dit ging goed, geen gespring of geblaf. Daarna een minder boogje en weer ging het goed. Daarna ging ik recht op de hond af en hond bood mij allemaal kalmerende signalen aan, oogjes klein, kop wegdraaien, oren naar achteren en op het laatst zelfs op de rug gaan liggen. Ik had nog steeds geen oogcontact gemaakt.

Deze lab. kreeg op puppycursus gelijk "wat een pittige pup" stempel en mocht met spelen met andere pups in een vrij kleine ren. Veel successen gehad en veel nee-en gehad.

Ook de ontmoetingen met Chantal gingen niet goed. Vanaf afstand blaffen, springen etc.etc. De lab in kwestie moest eerst kalmeren d.m.v. voertjes zoeken in het gras. Daarna weer geprobeerd met voertjes gooien op de grond. De lab. mocht kijken naar Chantal, was dat zonder blaffen dan een goed zo en een koekje erin. Was het blaffen dan gewoon afstand vergroten zonder goed zo. Ze zijn bijna bijelkaar gekomen.

Door dit alles zijn de eigenaren er achter gekomen dat juist onzeker is en niet pittig en daar hebben ze hun wandelingen en traingen op afgestemd en daardoor een andere hond gekregen. Rustiger en meer handelbaarder. Ze zijn er nog niet maar eigen handelen zijn meer begripvoller naar de hond.

Nog een ander vb. in een puppygroep van afgelopen week. 2 nieuwe mensen en na de oefening twist en turn gingen ze hun pup aaien over de kop en rug. Beide pups werden druk na het aaien. Ik zei doe de oefening nog eens en dan zonder te aaien. En beide pups waren vele malen rustiger en het viel de mensen ook op waarom.

Mocht je nog eens een keer een les echt mee willen maken want dat was de vorige keer niet zo dan ben je welkom hoor.

Hartelijke groetjes van Esther

In mijn vb. over de lab. interpreteren wij de term pittig als dominant en daarmee hebben wij de vergelijking met overheersing en hoe moeten wij die gaan begeleiden? Met zelf nog pittiger worden dus rukken aan de lijn, veel nee-en en vooral niet laten snuffelen want dan kun je niet doorlopen. De hond moet ons volgen en je moet vooral snel doorlopen. Daarbij moet je de hond gaan afmatten (CM o.a. ook).

Allemaal een verkeerde conclusie omdat de pup als pittig was omschreven en de mensen op een voor hun verkeerde cursus hebben gezeten.

Ik heb nog even zitten denken, en het woord trainingsmethode doet me denken aan "hoe leer je een hond xxx?". Niet alleen praktisch een zit, maar ook om zich te beheersen, óf om probleemgedrag op te lossen. Met een clicker kun je daarmee een heel eind komen. Technisch gezien met de slipketting en aanverwante correctieve en/of dominantie theorieën ook (honden waren 20 jaar gelden niet erger qua gedrag dan nu, dus het werkt wel), alleen verkiest men nu vaak andere manieren. Gewoon positief benaderen is ook een methode. Een combinatie positief en correctief is ook een methode, al is het misschien een samenraapsel van verschillende manieren van een dier aanpakken.

Ik denk dat kalmerende signalen voornamelijk een benaderingsmethode is. Een soort van aap-noot-mies om de hond te leren lezen. Het zal dus een hulpmiddel zijn bínnen een methode. Een soort van tegenhanger van de dominantie theorie, die alles probeert te plaatsen en dus het gedrag probeert te lezen binnen de context van "hij probeert hogerop te komen".

Wauw dat filmpje
Gelukkig had ik wel alles wat zij zeiden goed.

Ik weet niet welke trainingsmethode kalmerende signalen als basis heeft.
Maar ik zou het wel willen weten.

Margje, het zien van signalen hoeft niet te betekenen dat je er wat mee moet doen. Het hangt helemaal van de context af, welke signalen jouw hond laat zien en wat dat voor jouw hond betekent. Daarom is het goed om te lessen bij iemand die niet het boekje heeft gelezen, maar zich er in verdiept heeft. Instructeurscursus heeft gevolgd, weekenden/workshops heeft gehad. Het is namelijk zoveel meer dan 'gapen naar je hond'

Ongetwijfeld kan 95% van de honden prima met alle prikkels omgaan. Met name de werkhonden die gefokt zijn om snel te reageren, die zitten snel op 10. Een gezelschapshondje zal hooguit tot 7 komen.

Hoe herken je dat de spanning in je hond oploopt? Hoe krijg je je hond weer op 0?

Hier een hond die - zo leek het - patsboem op 10 zat en dan pakte en vasthield. Ok... Dan ga je kijken,wat laat hij vantevoren zien? Eigenlijk al een heleboel waaruit je toch kan afleiden dat zijn spanning opbouwt. Dan ga je hem leren die spanning af te laten vloeien, want dat deed hij niet meer. Spanning laten afvloeien, zichzelf kalmeren dus.

Bij hem zijn het; snuffelen , uitschudden en poot optillen.

Begon hij eerst een confrontatie met een hond wanneer hij net bij ons was, toen hij relaxter werd, reageerde hij alleen nog op wat een andere hond liet zien. 'Eerst' ontlaadde hij zich na de confrontatie niet, bleef stug doorlopen. Toen ging hij zich na 100 meter uitschudden en kwam wat meer tot rust. Nu doet hij het na 2 stappen al .

Het voorval met hond pakt kat, dan je hond laten gaan en zelf gaan gapen, nee, dat is niet mijn manier.. De herplaatser hier deed dat ook, katten pakken . Hij was ook al helemaal over the top toen hij hier kwam. Dan kan ik boos worden als het moment zo ver is. Ik kan ook kijken wat hij vantevoren laat zien. Hijgen bijvoorbeeld. Nadat hij zich behoorlijk had gedragen tegenover de katjes, moest ik zorgen dat hij zich kon ontladen. Dus ik nam hem mee naar de boom en hij kon zijn poot optillen. Daarna een handvol voertjes in huis .

Nu is dat niet meer nodig. Nu kan hij zichzelf weer kalmeren, zelf zijn spanning weer laten afvloeien. Maar ik blijf er alert op dat hij dat doet. Anders krijg ik weer dat 'bommetje', blijft die spanning in dat hondje en bouwt hij spanning na spanning na spanning op en dan is het wachten tot hij weer een kindje of kat grijpt.. Maar daar ben ik nu niet bang voor Hij is relaxed, hij zit op 0, hij zit niet meer makkelijk op 10 en is weer makkelijk op 0 te krijgen als hij omhoog gaat in zijn spanning.

Had je bij deze hond het uitvallen/'grijpen' van andere honden en kinderen gezien als 'dominantie' , en had je zulke snufjes op hem losgelaten..... Ik durf er niet aan te denken hoe het dan gegaan zou zijn . Hard tegen hard en een hond die naar voren gaat.

Zoals Marit het omschrijft zo doe ik het ook . Daarbij pak ik in de privelessen Chantal erbij die perfect de kalmerende signalen beheerst en uitvoert t.o.v. de hond.

Laatst is hier 1 van het forum geweest, agressie t.o.v. andere honden. Tuigje vastgehouden en we zaten erbij op 3 meter afstand. Chantal kalmeerde de hond in kwestie zodanig dat ze de hond zelfs ging liggen. Dit hadden de eigenaren nog nooit zo gezien.

We zijn met Fedor ook begonnen zo te trainen.
Eerst inderdaad leren 'lezen' van de hond. Hoewle ik dahct al heel wat te kunnen zien, als je er ECHT mee bezig gaat wordt het nog veel opvallender.
Stresssignalen op momenten die ik eerder niet zag. Fedor moet nu afbouwen, tot rust komen. Hij zit uit zichzelf al op nivo 5 en er is weinig voor nodig om hem door te laten slaan naar 10 om het zo te omschrijven.

Het is nu eerst zaak dat hij rustiger wordt, en dat zal gaan lukken door hem aan minder prikkels bloot te stellen zodat hij zijn stress beter kan gaan afbouwen. Conflicten vermijden. Het valt me wel op dat ik dat al beter onder de knie heb. Bij mij is het zaak dat ik eerder de keuze moet maken confrontaties niet aan te gaan. Loop maar de andere kant op, of neem een andere route. AFstand groot houden, en dat soort dingen.

Verder gaan we beginnen met een cursus bij Nelis Verhoeven, ook omdat ik met hetzelfde probleem zat als TS. Hoe ga je daar in de praktijk mee om? We gaan het binnenkort zien hoe dat gaat.

Wij stellen onze honden inderdaad best aan veel dingen bloot. Maar ik geloof ook dat 95% van de honden daar geen enkel probleem mee heeft en dat een hond zich sneller aanpast dan wij dat kunnen.
Ik geloof ook dat als je heel gericht bent op het oppikken van signalen, je er ook meer ziet. En de vraag is of de hond dan daadwerkelijk ergens een probleem mee heeft, of dat hij er een probleem mee heeft omdat jij dat denkt te zien aan zijn signalen.

Toevallig had ik een dicussie met iemand hierover. Mijn hond praat constant tegen mij, met een hoop van deze signalen, ik vat dit vaak niet op als stress signalen maar gewoon lekker kletsen. Ik heb een gevoelig hondje, en zij reageerd erg snel op iets. bv als ik met de kat zit te knuffelen, dan word zij druk, gaat gapen, spelboog maken en probeerd van alles te doen om die kat weg te krijgen. Ze snapt het niet, waarom die kat daar op schoot zit. Andere zouden dit zien als jaloezie. Ik reageer hier op door te negeren en daardoor juist kalmte uit te stralen. Meestal werkt dit en gaat ze liggen.

Op cursus bij Nelis voor de opleiding was er een vrouw die de opleiding ook gaat doen. Deze wou samen met mij gaan wandelen. Zij vond dat ik Kalmerende signalen niet goed begreep omdat Kaily deze steeds uitzond en ik er amper op reageerde, of niet goed genoeg(volgens haar)

Vervolgens ging zij bij haar hond bijna op de grond zitten met haar zij naar de hond omdat ze hem moest aanlijnen, de hond die was erg druk en probeerde steeds naar haar boorkant te gaan, maar zij draaide zich steeds weg.
Bij kaily buig ik me (bijna) altijd over haar heen om haar vast te maken, dit omdat ik slechte knieen heb en daardoor niet zo goed door mijn knieen kan zakken. Nou dit was volgens haar al volkomen fout want dat is bedreigend voor de hond. Prima, meestal is dit ook zo. Maar ik sta wel met mmijn zijkant naar haar gericht, ik sta naast haar en Kaily is het gewent. Ze laat op dat moment dan ook geen enkel stress of kalmerend signaal zien.

Omdat dit al een stressvolle situatie was omdat we op een vreemde plek waren, met vreemde honden en vreemde mensen en Kaily moest ook nog eens in een kennel waar ze nog nooit in gezeten had. Was ze al wat meer gestressed dan normaal. Logisch dus dat ze veel signalen laat zien. Maar die vrouw vond dit dus kenmerkend voor mijn omgang met de hond en tada de conclussie ik ging niet goed met mijn hond om en wist niets van kalmerende signalen.

Deze vrouw heeft volgens mij te veel gestudeerd op het theorie gedeelte en te weinig naar de praktijk gekeken.
Als een hond gaapt betekend dit niet meteen dat er een probleem is. Kijk naar de volledige sitautie en gebeurtenissen.

Ik gebruik kalmerende signalen als lijdraar in mijn "methode" maar alleen maar naar signalen kijken, nee daar kom je er niet mee. Daar van leert je hond geen commando's.