Kalmerende signalen - een trainingsmethode?

Interessant topic overigens.

Naar aanleiding van jouw schrijven Esther. Lily was altijd een heel stabiele hond en gebruikte subtiele signalen om rust en kalmte te creeeren. Nu is ze, zoals vaker bekend is van oudere honden, 'nukkiger'. Ik ga er vanuit dat het ouder worden haar onzeker maakt, het niet meer op je eigen fysiek kunnen vertrouwen als vanouds. Hoefde ik eigenlijk nooit in te grijpen omdat een situatie zich vanzelf wel oploste, tegenwoordig moet ik veel alerter zijn omdat ze echt feller uitvalt als honden opdringerig zijn.

In feite had ik, als vele 'baasjes' van oudere hond, de gedachtegang dat zo'n oudje gewoon minder kan hebben en daardoor nukkiger wordt. Maar jouw uitleg vind ik wel iets om in deze situatie eens opnieuw te bekijken. Ik denk dat beide geldt, ook vraag ik me af hoe een hond die zo subtiel in haar signalen was nu zoveel sneller en feller uithaalt.

Daar zeg je iets heel moois. Ik heb hier twee uitersten, een onzekere hond en een (soms te) zelfverzekerde hond.

Allebei kijken ze weg maar de gevolgen zijn bij ieder anders.

De laatste keer dat Flex in een gevecht belandde ging het ook zo. De duidelijk reu-agressieve Pitbull kwam op hem af, maakte zich breed en ging heel dreigend naast hem staan. Flex draaide zijn hoofd weg en bleef rustig staan. Op het moment dat de Pit hem wilde bijten ging hij ineens vol in de tegenaanval en greep die hond bij z'n keel.

Wanneer er een opdringerige hond naast Faya staat draait ze ook haar hoofd weg en als de hond blijft staan laat ze zich op haar zij vallen.

Dezelfde signalen maar een totaal ander gevolg.

Oh , wat ben ik blij met zo'n topics! Eindelijk weer eens iets waar we samen kunnen nadenken overleggen en reageren!

Zelf maakte ik in de opvoeding van mijn kuvaszen en zeker nu ook weer met Ixy, de puli,gebruik van verschillende opvoedingsmethodes. Wat bij de ene hond niet klikte was vaak super voor de andere. De kalmerende signalen zijn in wezen al zo oud als de hond zelf. Alleen is het nu door Turid weer een nieuwe Hype. Ik heb er altijd wel gebruik van gemaakt , de hond lezen en daarop anticiperen.
Zo kun je namelijk veel conflicten voor zijn . Bij de kuvaszen was dit vaak een uitkomst, omdat deze graag en snel op level 10 wilden gaan zitten. Door gebruik te maken van signalen en natuurlijk deze te lezen , kreeg ik een enorme samenwerking met mijn honden.
Er werd gewacht op instructie als dit nodig was, en er werden zelf conflictvermijdende signalen afgegeven. Laat honden hun taal spreken en alles komt goed! Wij willen vaak teveel!
Het is net wat Esther al zei, dit kost in het begin enorm veel tijd, wat er bij veel mensen niet is of niet vrijgemaakt wordt!

Goed voorbeeld was de vorige week met Ixy.
Ik wandelde gezellig de straat door richting bos toen Kiki, een beagle, waar we altijd samen mee wandelde, de voordeur uit komt gerend, grommend en borstelend op Ixy af. Ixy schrok zich echt kapot, en de beagle was op dit moment ook niet te kalmeren. Deze beagle teef kan vaak behoorlijk agressief , onzeker uit de hoek komen, en ik weet dat ze kan bijten. Dan ook nog een vrouwtje erbij die hier niet mee weet om te gaan en het drama is compleet. Ik ben op mijn hurken gaan zitten en heb Ixy opgepakt, en om haar de bescherming te bieden waar ze recht op had en Kiki te laten zien, dat dit niets bedreigends was.
Kiki kalmeerde hierdoor wel iets en maakte een grote boog, maar haar vrouwtje gaf haar een berisping en trok haar naar binnen. Jammer, had dit graag zelf in de hand gehouden.Deze beagle wordt op zo'n manier iedere vorm van hondentaal afgeleerd!

Ixy was toch zo onder de indruk dat ze weigerde om dit stuk straat te lopen.
Vandaag 2 keer geprobeerd met ienenmini stukjes kaas, haar te lokken. Ze gaat dan op haar kontje zitten en weigert pertinent ook maar een stap richting "vijand " te doen.
Ik heb haar los gelaten, en ben iedere keer met mijn rug naar haar toe , hand met voertje opzijstekend, haar lokkend tot bij mij laten komen. Vaak moest ze snuffelen , maar maakte toch iedere keer weer aanstalten om te komen.
De straat door duurde 20 minuten. normaal lopend 1 minuut. MAAR .... ze kwam ! ... uit haar eigen en de 2e keer ging al een stukje vlotter.

Het is gewoonweg genieten om te zien hoe een blanco blaadje, langzaam beschreven gaat worden!

Ik kan honden aardig lezen, maar toch mis ik zo nu en dan iets . Die van mij laat de ene keer heel veel zien, maar ze heeft van die dagen dat ze voor mij vanuit het niets reageert en dat is zo mega lastig.

Gister was ze samen met een andere hond achter de bal aan het rennen en was er totaal niets aan de hand.
Later was ze nog steeds druk bezig met achter een bal aan het rennen en er komt een bruine lab naast haar rennen (ze kent die hond erg goed en doe dit wel vaker samen, nooit problemen gehad) en ineens valt ze mega uit (met een flinke brul van mij was het ook meteen weer klaar). Ik heb geen idee waar het ineens vandaan kwam.

Hadassa,

Wat ook belangrijk is, is zien wanneer het genoeg is.
Waarschijnlijk was je meissie moe, dit willen ze zelf nooit graag toegeven maar gebeurd wel degelijk. Zeker als ze met een andere hond rennen dan gebeurd dit al snel.
Dus de lab was gewoon de druppel en dan heb je een snauw(aanval)

Simpel gezegt maar vaak moeilijk te zien. Ik zou bal spelletjes eigenlijk nooit doen als de hond samen is. En anders na 5 a 10 minuten ophouden.

Zo kreeg ik een Border Collie als oppas. De baasjes zeiden maar, veel lopen hoor, anders word hij vervelend!
En vervelend was hij, hyper actief en heel de dag maar rusteloos.
En wat doe ik, ik loop 2 keer per dag 10 minuten en nog 2 keer 5 minuten. En tada, die hond is nog nooit zo rustig geweest.
Soms is minder juist beter. Deze hond was helemaal gestressed van alle indrukken van buiten.
Nu kreeg hij pas echt rust en dat beviel hem goed.
De baasjes zagen dit niet, die zien alleen een hyperactieve hond, nou die zal wel energie te veel hebben.
Soms iets verder kijken, ga bv met de hond aan de lijn staan. Gaat je hond meteen zitten of zelfs liggen, dan ben je al te ver. Dan moet je kortere wandelingen doen.
Want ook een wandeling is "stressvol" Prikkelvol

@Margje: als jij geen stroomband wil gebruiken en alle opties doorlopen zijn, dan is het toch perfect dat je door verwijst? Als een huisarts iets niet meer kan behandelen en het geopereerd moet worden zie ik ook liever dat hij me naar het ziekenhuis stuurt en naar een arts die er ervaring mee heeft.

In algemene zin, lezen jullie voornamelijk jullie eigen hond, of anderen? Ik weet hoe Dobby reageert, dus op hem hoef ik vaak niet zo heel erg te letten. Een blik is voldoende zeg maar om te zien hoe hij een situatie ervaart. Maar bij een andere hond moet ik dus wel blijven kijken om te zien wat díe er van vind. Zeker als het een vreemde hond is. We hebben het hier nu wel voornamelijk over onze eigen hond, maar eigenlijk vind ik het nuttiger bij andere honden, qua observatie.

ehh wat filmen? de interactie van Flip met andere honden?

Kan ik wel een keer doen, maar dan moet ik samen met mn moeder en ceasar lopen of helemaal alleen met Flip, ik ben met ceasar de afstand met honden nog aan het opbouwen in de zin van dat de afstand kleiner word... het gaat nog niet altijd goed, haha..

Maar ik zal eens kijken of het straks met het uitlaten kan en dan zal ik het hier neerzetten.. (als me dat lukt.. ik ben zooo'n amateur met dat soort dingen haha)

Hmmmm, die lab kwam vanuit het niets (achter de bosjes loopt een pad en daar liep de eigenaar van die lab). Sommige honden accepteerd ze dus wel als ze achter een bal aan gaan en maakt ze er ook geen punt van als een ander de bal eerder heeft

Bedoel het ook niet slecht hoor, soms is het gewoon de spreekwoordelijke druppel

Naomi, ja ik bedoel zijn interactie tussen Flip en andere honden

van filmpjes kan je een hoop leren.

Het lezen van signalen duurt even, je eigen hond is het makkelijkste omdat je deze kent.
Reili zegt ook, leer eerst lezen van je eigen hond, dan andere honden met jou eigen hond(kan die jou vertellen wat er gebeurd) en dan pas andere honden alleen.
En als aller laatste ga je het pas zelf toepassen.

Als je vervolgens dat kan, kan je deze signalen zien bij elk levend wezen. Ze hebben allemaal dezelfde basis, zelfs wij.

Zijn er ook mensen die gaan terug gapen als de hond zit te gapen ?

Oke, de honden moeten zo toch nog uit, ik wilde ze sowieso al gaan filmen, ik ben helemaal nieuwsgierig ernaar sinds het boek van Rugaas .. dus ik zal dan eens kijken of het gefilmd kan worden met Flip..

Ik wil namelijk Ceas ook nog ff filmen om te kijken wat hij precies laat zien..
Ik weet uit ervaring dat je later op een filmpje veel beter ziet wat er gebeurd, dan op het moment zelf als je er midden in zit..

Dus ik zal dat straks eens ff doen..

juist, en daar kan je enorm mee de fout in gaan
zelf vind ik dat op HP in het algemeen gesproken gezien te makkelijk wordt uitgegaan van op dat moment onzekere honden.

wij zelf zijn daar door enorm in een valkuil gevallen en het had makkelijk het einde van Gorby kunnen zijn, want alhoewel hij dus wel degelijk communiceert is dat niet gericht op "kalmeren", maar op "beheersen" van de situatie, en daar is tie meester in.
maar denk niet dat je dan, als je daarin mee gaat, ooit enig recht van spreken bij hem hebt.
Het bijzondere (maar ook logische) is is dat het heel heel lang goed gaat
(want conflicten vermijden is het grootste belang van de zelfverzekerde hond)
tot het wel op een conflict uitkomt, en dan is een hond als Gorby gevaarlijk, ik kan het niet anders zeggen, hij eist zijn rechten dan op en valt gewoon aan, zoals hij in het aller aller uiterste geval een andere reu de les zal lezen.
Dit gedrag toonde hij ook meer en meer naar de wereld om hem heen, hij "beheerste" iedere situatie naar zijn inzicht, en dat gaf ons grote problemen.

het gevaarlijk is, is dat een hond zoals Gorby heel lang "meegaat" tuurlijk zolang zijn belang maar net wat parallel loopt aan het onze is het goed, want dat conflict wil hij niet, hij wil niet betwisten, maar als het wel gebeurd........

Zo iets kan je trouwens ook niet met "geweld" beantwoorden, dat ben ik dan echt heel roerend met HP eens, geweld lokt geweld uit, je gaat dan "terugvechten" en daarmee creeer je geen vertrouwen en respect, maar gelukkig zijn er andere manieren om het wel om te buigen, ons is het gelukt en eigenlijk was dat niet eens zo moeilijk, want Gorby is niet vals, slecht of agressief, hij moet gewoon weten op een natuurlijk manier, wat zijn plaats is en zijn rechten zijn.

Dus ik vind dat je nooit op basis van een kort verhaaltje aflezen wat de situatie is (want iedere situatie, moment, handeling, geeft een ander beeld) en te makkelijk wordt gezegd: kalmerend vanuit onzekerheid.

nee, als je het niet erg vind, reageer ik vrijwel nooit op Gorby als hij mij aanstaart en/of aankijken gaapt, tongelt, of wat dan ook.

ik laat hem gewoon zitten, maar kijk langs hem heen
eerder kon hij dan best een poosje doordrammen, poot op je been slaan (lekker gevoel ook, hoezo liefdevol) nog eens slikken, nog wat dichterbij.......

nu probeert hij het soms, maar het wegdraaien van mijn hoofd is genoeg, hij staat op en zoekt met een diepe tevreden zucht een plekkie in huis

wordt tie nooit geknuffeld, ojee, tuurlijk wel, heerlijk en die oren ruiken zo lekker, maar wel als wij hem bij ons hebben uitgenodigd, en dan gaan die grote bruine ogen halfdicht......

maar terug gapen...... ik wacht wel tot hij een keer naar mij terug gaapt dan geloof ik er iets van.

Gapen gebruik ik eigenlijk zelf nooit.. Dus nee, als de hond gaapt ligt het sowieso aan de situatie of ik er op reageer..

Niet heel vaak hoor,maar soms vlak voordat we de deur uit gaan,dan ga ik natuurlijk nog even plassen(met de deur open) ,zij weet wat er gaat gebeuren en gaat dan in mijn zicht liggen en gaapt om zich te kalmeren(want we gaan zo heerljk naar buiten),ik gaap dan soms terug ,gewoon om te laten zien ,dat ik zie wat zij doet
Je ziet haar dan ook direct reageren met haar oren,die gaan net een tikkie omhoog.

Verder gapen 'wij'(mila en ik) nooit naar elkaar,als in;ik geef antwoord op haar gaap of zij op die van mij,met een gaap.
Wel werkt het vanaf het begin dat als zij schrikt in haar mand van vuurwerl of ander nieuw (toen) spannend geluid,dat ik begon met gapen,zij dat zag(weer die oortjes van herkenning omhoog),dan gaapte ik nog een keer en legde zij haar hoofd weer neer,om verder te gaan slapen.
Vanaf daar kijkt zij ook naar mij als ze toch nog schrikt of een voor haar abnormaal geluid hoort, ik gaap,zij legt meteen haar hoofd weer neer.


Ik ben er blij mee,gezien zij komt van een bang verleden en erg kon schrikken van geluiden.

Ik gebruik het wel eens. ALs de kat op schoot zit, en Fedor daar wat van vindt bijvoorbeeld. Hij wordt dan onrustig. Het is mij opgevallen dat als ik dan gaap, hij terug gaapt en gaat liggen. Probleem opgelost.
Eerder was het gedoe, ik zei "AF" Fedor bleef onrustig, ging wel liggen maar stond meteen weer op, onrust. Nu begrijpt hij het meteen.

Bij ons is het een beetje het tegenovergestelde verhaal als van Gorby eigenlijk. Van de Landseer wordt vaak gezegd dat ze zich als leiders opstellen, sterke honden, met een sterke eigen wil. Dat is deels waar, maar Fedor is niet zo manipulatief als altijd gedacht, althans op hele andere gebieden.
Hij probeert de boel naar zijn hand te zetten door me te claimen bijvoorbeeld. Het is aan mij om daar niet op in te gaan, of hem voor te zijn. Het claimen kun je ook zien als onzelfstandig gedrag, afhankelijkheid. Hij is nu een peuter die niet achter moeders rokken uit durft. We gaan werken aan zijn zelfredzaamheid. Denkspelletjes doen, speuren, dat soort dingen. Ik vind hem nu al rustiger dan een paar weken geleden.

Ik vond het een groot compliment van de dierenarts, die zei dat Fedor zo'n vrolijke open hond is geworden, en dat hij de Landseer vaak anders ziet. Hij heeft een paar reuen in zijn praktijk van een fokker hier in de buurt, die niet te behandelen zijn. Die honden zijn, weet ik, zeer traditioneel opgevoed, en met bijbehorend resultaat. De harde aanpak is van begin af aan tegen mijn gevoel in gegaan. Ik zag dat Fedor verstarde, zich tegen mij zou gaan keren. Gelukkig heb ik met advies van dit forum en van het Landseerforum meer mijn eigen ding gedaan, en is het niet echt uit de hand gelopen.

En waarom gaat het dan bij zoveel honden wel goed? Niet dus. Getuige mijn dierenarts. Ook dbij die Landseerfokker met 40 jaar ervaring met Landseers hebben ze problemen met de reuen, die ze dan 'dominante' reuen noemen. Als de harde aanpak zou werken, dan hadden ze nu toch geen probleem? Dus mijn dank is groot aan de kennis op dit forum! Het is een eye-opener. Alsof de dingen die ik steeds heb vermoed, nu bevestigd worden.

Ik heb vroeger veel paardgereden, en mijn beste eraring heb ik met enges volbloed paarden. Ex-renpaarden, hoogsensitief, pikken alles op van de berijder. Wat ik altijd zo vreemd vond is het grote verschil in benadering. Bij paarden weet je dat ze ergens bang voor zijn, of iets niet prettig vinden, dan ga je bedenken hoe je dat wel voor elkaar kan krijgen, op een zo prettig mogelijke manier. Ipv dwang en straf zoek ja naar hoe iets wel kan, of hoe je er het minste last van hebt. Meegaan met het karakter ipv ertegenin willen gaan. EN gaat het net dan gata het niet, je kunt hooguit stapje voor stapje dichterbij komen. Met honden wordt (werd) heel anders omgegaan. Als een hond ergens bang voor is, of onzeker, dan moest je juist eens laten zien wie er de baas is, ik heb zelfs mensne horen zeggen dat ze het karakter van de hond moesten 'breken'. alles moet hij kunnen en leuk vinden ook alles wat ze van nature helemaal niet leuk vinden. Dat is toch vragen om problemen?

Hopelijk geven kalmerende signalen meer inzicht in honden en gaan we als mens iets minder dwingen, en meer met de stroom mee. Een beetje meer Tao.

Pffffff ik vind het nog wel moeilijk hoor haha. Heb nu alles door gelezen en ik vind het óntzettend interessant.

Ik heb een aantal vraagjes aan jullie en ik weet niet of ik het hier mag plaatsen of dat ik een apart topic over moet maken... Ik zit er al een tijdje mee dat ik eigenlijk nog niet zo goed weet hoe ik er op moet reageren, want ik ben pas sinds een paar weken echt bezig met de hondentaal leren.
Ik heb namelijk a.s. zaterdag een BBQ met mijn familie. Alle honden gaan dan mee van de familie:
- Mijn eigen hond (teef, gesteriliseerd)
- Shih tzu (teef)
- Jack Russel (gecastreerde reu)
- Maltezer (gecastreerde reu)
- Labrador (reu)

Dus al met al een redelijk grote groep dat binnen 3 jaar is gegroeid, begonnen met Juultje mijn eigen hond. Hoe moet ik het uitleggen... Juultje kwam dus als eerste in de familie en we hebben regelmatig verjaardagen en andere feestjes/oid waar we allemaal samen zijn. Juultje was ondertussen iedereen gewend en ik merk dat ze het idee heeft 'dit is mijn familie en ik wil ze beschermen'. Want toen de Shih tzu en de Jack russel kwamen, was het eigenlijk zo van: wat doen jullie hier? Eerste ontmoeting was op het strand waar de Shih tzu direct aanviel (althans, toen had ik mij nog niet zo verdiept in hondentaal) en sindsdien mogen die twee elkaar niet. Wél probeert Juultje de shihtzu te kalmeren, de shihtzu hapt in haar poten en naar haar bek en Juultje kijkt gewoon de andere kant op. Maar niks wat de Shih op merkt en blijft gewoon doorgaan. Juultje is dat soms ook gewoon zat en geeft een flinke snauw waar de shih óók weer op reageert en dan hoor je een hoop lawaai.
De Jack russel gaat redelijk goed, al gaat dat soms ook een beetje fout maar ik denk dat dat meer komt door overprikkeling. De labrador is er nog maar sindskort en Juultje vindt hem eng, dat heeft ze soms met bepaalde honden. Gelukkig beheerst deze hond wel de hondentaal, hij doet er alles aan om Juultje ook te kalmeren/conflict te vermijden.

Mijn vraag:
- Wat zou ik dan moeten doen in het geval dat mijn hond een soort van gaat angsthappen of blaffen naar de labrador? Afleiden met wat lekkers en rustig tegen haar praten? Zodra ze rustig is belonen?
- De shihtzu - juultje probleem is wat lastiger, de shih is erg onzeker en blijft maar happen en doen naar Juultje. Soms weet ik het ook niet meer en raak ik zelf ook een beetje gestresst van omdat ik bang ben dat er iets gebeurd (heel fout, ik moet er ook gewoon rustig onder blijven want Juultje voelt dat ook aan natuurlijk).

O ja, met de maltezer en Juultje gaat het dan weer wel goed, een onafscheidelijk stel.

Er rijzen een paar vragen bij mij op Danielle. Hoe lang gaan jullie ongeveer weg? En kan jouw hond, Juuljte in een bench?

Een bbq is toch met eten en duurt vrij lang en is met veel mensen. Mensen die misschien niet echt opletten en een ongelukje zit in een klein hoekje.

Zelf neig ik nl. naar Juultje thuislaten.

Maar dat is niet gek hoor. Iedereen mist weleens wat. Waarschijnlijk missen we zelfs heel veel.
Want een hond gebruikt niet alleen lichaamstaal maar ook heel veel zijn reukvermogen.
En wij mensen zijn daar totaal niet op ingesteld.
Honden zien de wereld letterlijk anders dan wij. Hun zicht is breder, maar mist de kleur rood bijvoorbeeld en dan komt bij hun zicht nog een wereld van reuk. En al die geurtjes vormen voor hen ook een beeld van de wereld. Iets wat wij ons niet eens voor kunnen stellen.

Het zijn de honden die zich enorm aan ons aanpassen.. want wij hebben eigenlijk geen idee hoe ze de wereld echt ervaren.
Dus dat we regelmatig iets missen, weet ik wel zeker.
Zelfs de best getrainde hondengeleider mist weleens iets.
Wat ik in de openingspost vertelde, twee mannen die al 25 en 30 jaar met wolven werken, die moeten nog zo ontzettend opletten om de signalen te zien, maar ook vooral juist te interpreteren.

Wat mij enorm helpt, is opnemen (en dan vaak vertraagd) en dan kijken. En dan zie je veeeeeel meer. En waarschijnlijk nog lang niet alles..
Het is ook een soort gevoel wat je ervoor ontwikkeld vind ik..

Het is een hele dag aan het strand, vandaar dat de honden mee gaan zodat ze kunnen ravotten aan het strand. Juultje moet naast mij liggen tijdens het eten. Overigens krijgt Juul niets van het eten, ze blijft er netjes vanaf. Ik neem haar juist graag mee dus vanwege het bos en het strand.. En het spelen met de andere honden. Wanneer er te veel (vreemde) mensen aanwezig zijn gaat ze sowieso niet mee. Maar het zou oneerlijk zijn dat Juul niet mee mag vanwege de andere honden.
Nee Juul zit nooit in een bench, hoezo?

Ja ik vind ook niet dat je alles moet kunnen en alles moet doen. Je moet doen waar je goed in bent.
En waarvan je weet dat je het tot een goed einde kunt brengen. En anders moet je het niet doen. En gelukkig heb ik Chantal waar ik altijd naar toe door kan verwijzen en ik zeker weet dat het daar goed gaat komen.
Zij heeft ook gewoon meer ervaring dan ik heb en zeker met hele volhardende gevallen.

Ik heb de laatste tijd weer erg op Biko gelet. Omdat hij zich zo terugtrok. Maar ik let ook altijd op ander honden. Ik zit ook geregeld in het park op een bankje interactie tussen honden te kijken.
En dan is het moeilijkst mijn mond houden als mensen hun hond of een andere hond totaal verkeerd inschatten. Maar ik heb ook geleerd dat die mensen mij niet gevraagd hebben om mijn mening te geven
Soms merk je dat iemand er voor ervoor open staat. Maar meestal niet
En het is prachtig, ik kan er uren naar kijken.

ik ook, niets zo boeiend als honden en hondentaal
soms zo subtiel, soms zo helder
ik doe dat al jaren, mn eigen honden, logees, in het park, op de club, soms speel ik voor spons volgens mn echtgenoot, die het maar geaccepteerd heeft.

en nee, ik geef in het park ook nooit ongevraagd mijn mening, tenzij het de spuigaten uitloopt
zoals pas een meneer die 2 rotweilers had, no. 1 is ingeslapen wegens agresse "had een tumor in zijn hoofd want hij viel me aan", tja, dat had ik ook gedaan als ik die rotweiler was, ik heb die man een keer zien struikelen toen de rotweiler uitviel, en die hond knalde gelijk boven op de man zelf, en toen had ik al zoiets......... dat gaat dus fout binnenkort.

maar nu had meneer er 1 uit een duitse werklijn (mooi dier) want die was wat harder, dat was beter, en hij stond het beest wat op Gorby fixeerde te slaan met (jaja) een haspel, en hard ook, dus dat maakte me kwaad, want dat is niet alleen dom, maar ook nog mishandeling, en zei er iets van "ach, zei hij, wat weet jij van harde werkhonden, moet je maar eens kijken, hij staat nog steeds te kwispelen, dus ik blijf slaan tot hij daar mee stopt, dan leert hij het wel af".........

zucht, ik heb de man nog gezegd dat kwispelen betekent in algemene termen dat de hond opgewonden is, opgewonden zijn is niet hetzelfde als vrolijk en vrij, sterker nog, de hond was loei en loeikwaad aan het worden, grappig genoeg keek Gorby naar die man en niet naar de rotweiler.

deze zal ook wel gauw inslapen wegens agressie naar de eigenaar...... treurig toch?

en als ik zoveel domheid zie.........

Voor ons is het belangrijk om te weten wat een hond zo ongeveer zou kunnen bedoelen, zeker weten doe je het niet, je kunt voorzichtige conclusies trekken over bepaalde lichaamstaal en signalen, als je dit over een lange periode hebt geobserveerd en steeds onder bepaalde omstandigheden hetzelfde steeds terug ziet komen bij heel veel verschillende honden, ook dan nog is het moeilijk, want je moet namelijk alles mee nemen, het complete plaatje, de lichaamstaal, de evt. Conflict signalen, en de geurentaal, al met al het is nog al wat en de helft van de communicatie kunnen we niet eens meer ruiken. Maar nog een heel groot gevaar is ons menselijk denken, dit denken past absoluut niet in het plaatje hondentaal.

Ik heb het weleens gebruikt, ook bij een nerveuze hond in een kennel, zelf gaan gapen, ogen klein maken, uitrekken en me klein maken terwijl ik zat op de grond. Dan nog een beetje nasmekken na het gapen.
In dit geval werkte het wel

Ik probeer ook veel uit hoor wat ik lees. Tenzij ik denk dat het gevaarlijk kan zijn ofzo natuurlijk

Ja soms is het enorm moeilijk om je mond te houden..
Ik kan ook soms een beeeetje opvliegend zijn, zeker als ik dingen zie gebeuren als slaan of schoppen of enorme rukken aan prikbanden..
Maar aldoende leer ik.. je kan niet iedereen overtuigen.. helaas.
En er zijn ook mensen die vinden dat ik met Biko niet goed train. Dat ik harder zou moeten zijn. Of die clickertraining onzin vinden. En die zijn net zo overtuigd van dat feit als ik ben van het feit dat ik het wel goed doe. Dus ieder zijn mening dan maar

Kallista is een gevoelige hond,héél prikkelgevoelig ook
Op cursus is het altijd spannend voor haar(andere honden,geurtjes...)Zelf moet ik altijd een héél rustige houding aannemen!echt rust uitstralen,want bij het minste kan ze in de stress schieten en soms weet ze dan geen blijf met zichzelf

Kallista kan enorm genieten van een "oormassage"
Dat gebruik ik nu op cursus als ze moet wachten(want dat is moeilijk )
Ik kan haar met een oormassage echt tot rust krijgen,deze morgen op cursus moest ze wachten en ik begon haar oor te masseren,ze ging zitten en was héél rustig aan het kijken naar de anderen(dat wil ik dus!)nu en dan keek ze eens naar mij,dan zeg ik héél rustig dat ze flink is en knipper héél langzaam met mijn ogen...
We hebben nog een lange weg te gaan,maar door op haar gedrag te letten,kan ik er ook beter op inspelen

Als ik toekom op de cursus en ze wil gelijk naar de andere honden toe,keer ik terug(stress weer wat afbouwen,aandacht vragen,...)en als ik haar aandacht terug heb,terug wat dichter gaan...met een boog erom heen lopen...dan is ze véél rustiger

Heb ook wel gemerkt dat het per hond enorm scheelt wat werkt.
Soms moet je inderdaad zelf rust gaan uitstralen.
Maar ik heb ook weleens met een zenuwpeesje gehad, dat we juist met iets leuks (flosstouw, bal e.d.) uit ons dak zijn gegaan. Ik springen en gek doen, met speeltjes, beestje uit tent lokken. Tot hij enthousiast was en helemaal vergeten was waarom hij eigenlijk zo zenuwachtig was
En voortaan met veel plezier richting cursus ging.
Het is soms een beetje uitproberen wat werkt, wat bij de hond past, moet je respecteren dat de hond het eng vind, om hem er snel overheen halen door leuk te doen, of soms zelfs even streng van: kom op! niks aan de hand!

gapen kan zeker wel werken, het is voor mij gewoon onnatuurlijk om steeds te doen. Net als honden hebben ook mensen hun "lievelings" signalen. Voor mij is dat knipperen en mijn ogen klein maken.
Dit doe ik al heel snel en eigenlijk uitmezelf al.
Daarom zei ik, gapen doe ik eigenlijk nooit..

Ach ja, zo heb je allemaal je voorkeursdingen.
Ik probeer veel en schrap ook weer veel

Biko & Mekje,

Als ik jou was zou ik me niet blind staren op alleen de signalen en de lichaamstaal van een hond, het is voor ons een indicatie van hoe een hond denkt over iets of hoe de hond zich voelt, maar het is een unieke taal met heel veel betekenissen, wat veel gedaan wordt is dat er labels aan bepaalde signalen worden gehangen, hij laat dat zien dus bedoeld de hond dat. En dat is dus niet waar, de communicatie van een hond gaat veel verder dan dat, de complete lichaamstaal hoort hierbij, elk minneskul detail geeft iets aan en wij zien de helft niet eens, en het is ook nog eens seconde werk. Dan komt er nog eens bij dat wij mensen de eigenschap hebben om alles naar ons hand te zetten, er worden conclusies getrokken die op het menselijke denken zijn gebaseerd, en dat is vervolgens de maat van alles. Als je wilt weten hoe een hond zich voeld en waarom hij bepaalde dingen doet zou je conclusies kunnen trekken over het totaal plaatje wat de hond laat zien, het totaal plaatje zou namelijk moeten kloppen, veel honden laten namelijk ook dingen toe puur uit conflict vermijding, en hoe weet je nu dat de hond het niet leuk vind maar het gewoon wel toe laat? Hij hoeft hierbij helemaal geen conflict signalen te laten zien, een hond kan bijvoorbeeld perfect volgen, maar wie zegt dat de hond de juiste motivatie heeft om te volgen? Dit kan gewoon aangeleerd zijn, dit kan met geweld duidelijk gemaakt zijn, en het kan zijn dat de hond volgt uit respect voor zijn baas, alle drie de honden volgen perfect, maar hoe zou het totaal plaatje er uit zien? Daar zie je vaak hele grote verschillen, ook de lichaamstaal kan verschillend zijn maar kan ook nagenoeg hetzelfde zijn. Onze conclusies kunnen niet gebaseerd zijn op een paar enkele signalen, als je de juiste motivatie zou willen weten van een hond zul je moeten kijken naar het grotere geheel.