Gezin ; Kind(eren) of Hond(en)

Hoi hoi,

Eigenlijk heb ik een korte vraag;

Ik vraag me wel eens af of er hier mensen zijn die bewust kiezen voor een hond(en) i.p.v. een kind (eren) ????


Groetjes

Ja, daar hebben wij voor gekozen.

Niet in plaats van. We hebben gekozen om een hond te hebben en gekozen om geen kinderen te hebben. Het zijn geen plaatsvervangende kinderen.

Ik heb geen kinderwens, maar wel een hond. Het een heeft niks met het ander te maken, gelukkig !

@Wendy;

zo had ik het ook niet bedoeld hoor en zo zie ik het ook niet!

Misschien had ik de vraag anders kunnen formuleren..

Ik ben namelijk nu zelf 27 jaar en mijn vriend wordt 30.
Hij werkt veel in de horeca en is dus veel van huis.
Op dit moment moeten wij er niet aan denken om aan kinderen te beginnen, het klinkt misschien hard maar zo is het wel.
Als ik zie hoe andere jonge mensen het doen om ons heen, denk ik echt, ben ik blij dat ik dat niet heb!
Je leven veranderd volledig en dat moet je echt willen, denk ik..
Ik erger me ontzettend aan kinderen en kan niet tegen gejengel en gekrijs!
Men zegt wel, wacht maar tot het je eigen is, dan is het anders!
Maar dat weet ik dus nog net niet!
Geblaf en gepiep van honden kan ik veel beter hebben en vindt ik minder erg, op een 1 of andere manier..

Gezien mijn vriend dus veel aan het werk is, lijkt het me super om heerlijk een hondenvriendje te hebben en heerlijk samen dingen te gaan doen, lekker de auto in springen met zn twee en wandelen en spelletjes doen, lekker bezig zijn, bij thuiskomst van de wandeling stiekem lekker samen op de bank..mmhh, heerlijk!!



Een hond is absoluut ook een grote verantwoordelijkheid, het is ook een levend wezen met behoefte e.d. maar ik denk dat het veel makkelijker is dan kinderen.
Als je even snel de deur uit moet of er is een feestje, kan de hond alleen thuis blijven, voor een baby/ kind moet oppas geregeld worden.
Zo zijn er nog genoeg argumenten dat wij waarschijnlijk eerder zullen gaan kiezen voor een gezin met een hond en liefst een paar, maar te beginnen met 1 natuurlijk!!

Groetjes

Ik heb vorige week een oppas gevraagd voor mijn pup

Mijn vriend werkt ook in de horeca (hij heeft een café) en ik ben wel blij met de hond. Later (later!!) komen er misschien nog kleine spruiten maar voorlopig hou ik het bij Baco.

Dus nu bewust een hond maar je weet nooit wat de toekomst brengt he

@isha: ik had het over mezelf

Natuurlijk is de puppytijd anders dan dat de hond volwassen is!
Een pup heeft natuurlijk veel aandacht nodig dus zullen wij er t.z.t. ook niet onderuit komen om voor bepaalde momenten oppas/ opvang te moeten regelen voor de pup!
Dat is natuurlijk maar een periode, als de pup wat groter is, minder vaak uit hoeft en gewend is even alleen te zijn, kan dat prima!

Nee wij hebben allebei een kinderwens.
We hopen dat we ooit een kleintje mogen krijgen.

Maar pas over een jaar of 2.

Hier liever een hondenkind dan een mensenkind

Nee wij willen zeker wel kinderen.
Maar nog niet op korte termijn.
En er zal altijd hier een hond of een ander dier in huis zijn.

Wij hebben bewust voor kinderen en honden gekozen.

Nee, we hadden wel eerst een hond en toen pas een kind, maar ik denk niet dat je het ene (hond) kan vergelijken met het andere (kind).

Dat zijn toch echt twee heel verschillende dingen hoor!

Toen ik 18 was had ik al een grote kinderwens, ik wist zeker dat ik kinderen wilde...
Maar ik wilde ook honden!

Toen ik mezelf woonde heb ik mijn eerste pup aangeschaft...

Ik ben nu bijna 33 en kinderen zijn er nog niet van gekomen, ben nu ook single en voel me daar fijn bij! Als er geen kinderen in mijn leven komen voel ik me daar ook niet meer rot bij... Als ik mijn hondenkindjes maar heb, daar zou ik never nooit niet zonder kunnen!

Niet in plaats van een hond is namelijk een hond en een kind een kind. Wij hebben wel vier honden en we hebben heel bewust gekozen om geen kinderen te "krijgen" omdat ik mij volledig richt en wil blijven richten op honden. Mensen kunnen veel zeggen maar wanneer er kinderen zijn is het onmogelijk om je hond evenveel aandacht te geven als je zou doen zonder kinderen.

@Senna;

mooi gezegd en zo denk ik er dus ook over.
Het is onmogelijk om kinderen en honden allemaal evenveel aandacht te geven!
Helaas gebeurd het veel te vaak dat in een gezin met kinderen EN honden, de honden op de 2e plek komen of misschien nog wel lager en niet genoeg aandacht meer krijgen met alle gevolgen van dien!

Zoals ik er nu tegen over sta gaan we helemaal voor honden en wil ik me voor 100% inzetten voor de zorg en opvoeding voor de hond(en)!
Genoeg tijd en aandacht, liefde en beweging, goede voeding, voldoende uitdaging, cursussen volgen en veel bezig zijn en trainen!
Dan wordt het te veel als er dan ook nog kinderen bij zouden komen en wil niet dat iemand de dupe wordt van dat gevolg!

Een aantal jaren geleden had ik een enorme kinderwens, die heb ik nu niet meer in die mate. Mijn vriend wil in de toekomst wel graag kinderen, voor mij is het nog een vraagteken. Mijn toekomstplannen zijn best groot, zo wil ik mijn eigen lijn gaan fokken en dat vergt behoorlijk wat kennis, tijd en energie; mocht ik er niet zeker van zijn dat ik mijn honden nog kan geven wat ze verdienen als ik zou besluiten een kind te krijgen, zal ik er waarschijnlijk voor kiezen 'kinderloos' te blijven.

Voor mij is het een geen vervanging van het ander. Gek op honden, maar ik wil zeker wel aan kinderen beginnen.

Ik hoop dat mijn huidige hond het nog meemaakt dat ik een kindje krijg, maar die kans schat ik nu erg klein. Ook zit ik momenteel nog met school en een toekomst dus ik kan nu niet alles laten vallen om mij volledig op mijn kind te storten. Want als ik het doe wil ik er ook volledig voor gaan. Ik heb gewerkt op een kinderdagverblijf en dan zie je baby's binnenkomen van maandjes oud en dat dan 5 dagen in de week van 7 tot 7 bijna. Dat is niet de manier hoe ik dat wil doen.

Er staat een pup op de planning voor volgend jaar, een kind is nu nog een vaag toekomstbeeld. Maar ik wil het zeker

Het grote voordeel van een hond: ze zijn sneller zindelijk

nee, geintje..

Ik heb een zoon van 10 jaar. en ja de zorg voor een kind en een hond lijkt best wel op elkaar. Je bent er verantwoordelijk voor, ze zijn van jou afhankelijk. Het zet je leven op zijn kop, en bij Fedor had ik wel af en toe dat gelukkige-roze wolk gevoel, heb ik door omstandigheden bij mijn zoon nooit gehad. Lijkt wel of een baby-hond dezelfde hormonen losmaakt iig.

we zijn begonnen met een hond daarna kregen we 2 kinderen, toen verloren we de hond, daarna kregen we 2 honden.

@ Isha

Thanx!

mijn vriend heeft al 2 kinderen van een eerder huwelijk, wij willen samen ook nog wel kinderen, maar niet op korte termijn. voorlopig zijn we druk genoeg!

Bij mij ligt de situatie ietwat anders...

Ik zou dolgraag kinderen willen. Nu nog niet hoor, vind ik mezelf ietwat te jong voor. Maar ooit is dat altijd wel mijn doel geweest.
Helaas ben ik echter chronisch ziek, arbeidsongeschikt. Hierdoor weet ik dus niet of het voor mij ooit uberhaupt haalbaar is om een kind groot te brengen, op te voeden op de manier die ik voor ogen heb. Daarnaast heb ik ook een baarmoederlijke ziekte (oa) waardoor de kans dat ik zelf kinderen kan krijgen erg klein is. En door mijn gezondheidsproblemen is adoptie e.d. ook niet bepaald gemakkelijk dus de kans dat ik ooit kinderen zal krijgen is helaas klein.
Ik heb het hier een tijd lang erg moeilijk mee gehad maar heb op een gegeven moment besloten deze droom in ieder geval voor nu te laten varen. Ik zeg nooit nooit, want wie weet wat de toekomst voor mij in petto heeft. Maar ik moet realistisch zijn en ik weet dus ook dat de kans klein is dat ik ooit kinderen zal krijgen.

Heb ik dus honden ipv kinderen nu, nee. Maar heb ik wel bewust voor mijn honden gekozen (en dan met name de hoeveelheid honden die wij nu hebben) wetende dat ik voorlopig geen kinderen zal krijgen, ja. Ook zie ik mijn honden als mijn kinderen dus in die zin zijn ze wel min of meer ipv .

Wij hebben er bewust voor gekozen om geen kinderen te krijgen. Ik heb niets tegen kinderen, vindt ze leuk, kan ook goed met ze overweg maar het is niet iets wat ik voor mezelf zou willen. De honden heb ik niet als vervanging van kinderen. Het zijn gevoelsmatig wel mijn kinderen maar ik behandel ze niet zo. Dat klinkt wel onvriendelijk maar ik denk wel dat jullie begrijpen wat ik bedoel.........

Goh, jeetje, wat heftig.

Aan de ene kant vindt ik mijn visie hierop wat lastig voor anderen, met name ook voor jou dus.
Dat ik (wij) bewust zouden gaan kiezen om geen kinderen te krijgen en jij niets liever wilt..
Ik vindt het dan ook erg vervelend voor je en ook voor anderen dus die dit overkomt.

Ik hoop voor je op een goede toekomst!

@Greetje;

Over het algemeen heb ik ook niets "tegen" kinderen maar soms wordt ik er kriegel van een baby of kind langdurig jengelt of krijst.
Op zich denk er n beetje hetzelfde over als jij.
Een keertje oppassen, tante worden maar ik zou het ook voor mezelf niet perse hoeven.

Ik ben zelf dan nog maar 15, maar ik weet al sinds ongeveer mijn 8ste dat ik kinderen wil.
Ik ben echt helemaal gek van baby's, mijn moeder is onthaalmoeder geweest, dus ik ben eigenlijk met kleintjes opgegroeid en ik zorgde ook mee voor de kindjes (vrijwillig) als ik uit school kwam (toen was ik dus pas 8 jaar denk ik).
Mijn moeder is sinds enkele jaren geen onthaalmoeder meer maar doet nu ander werk.

Ik ben nu denk ik 2 jaar echt heel erg bezig met die kinderwens. Niet dat ik nu zwanger ben of bewust wil worden hoor,
maar ik zoek echt ontzettend veel op en ik ben er echt dag en nacht mee bezig. Zwangerschap en alles wat erbij hoort, boeit me enorm en daarom ga ik ook vroedkunde studeren later! Ik ben helemaal in de ban van films met baby's, tienerzwangerschappen, zwangerschappen algemeen, echt alles dus

Ik babysit ook sinds enkele maanden via de dienst in mijn gemeente, en onlangs ben ik voor het eerst op een echt nog kleine baby gaan passen, hij was 6 maanden. Het is dus niet zo dat ik niet weet wat het inhoudt, het baby'tje was ook net ziek geworden dus ik zat op een doodzieke baby te passen met hoge koorts en dat voor mijn eerste keer oppassen op zo'n kleintje Kindjes van 2 en 5 had ik al gedaan, maar mijn voorkeur ging sowieso uit naar de echte baby's.

Goed ik wijk wat af, hehe
Ik wil later dus sowieso kinderen, en honden mogen zeker niet ontbreken in mijn leven. Ik weet dat ik mijn hond en kind allebei voldoende aandacht zal kunnen geven, omdat ik gewoon helemaal gek ben van kinderen en honden.

@ caroline

Ik snap dat je nu zo denkt, maar helaas werkt het in de praktijk echt niet zo....

Ik vind het ieder zijn keus hoor en ik kan me dan ook heel goed voorstellen dat sommige mensen geen kinderen willen. Hier kijk ik dus ook echt niet met jaloezie tegenaan van 'zij kunnen het wel maar willen niet en bij mij is het andersom'. Nee zo verbitterd ben ik echt niet hoor ... Ik denk dat zowel kinderen als honden een bewuste keuze moeten zijn die je neemt, wil ik ze of wil ik ze niet. En ik ben altijd al helemaal gek geweest met dieren, heb een huis vol en dat is dus ook een bewuste keuze. En mensen die hier alleen voor kiezen zonder kinderen zal ik ook nooit veroodelen want ik vind die keuze alleen maar goed. Iets doen waar je niet achter staat is immers voor niemand plezierig.

Ik heb mijn kinderen op het moment dus gewoon al blijf ik maar tegen mezelf zeggen ...

Bedoel je de aandacht verdelen? Waarom zou het niet gaan? Omdat kinderen veel aandacht opeisen? Ja, tuurlijk is dat waar. Maar als je je kinderen al van vroeg af aan duidelijk maakt dat er ook honden zijn om voor te zorgen?