Nekvel pakken door andere hond

Zo vreemd vanochtend, ik heb de hele tijd lopen denken "wat is dit nou?!". En of dit nu in opvoeding moet... het heeft niet veel met opvoeding van Dobby te maken.

Ik liep vanochtend de hond uit te laten en dat ging prima. Op het moment dat Dobby los liep kwamen we een andere hond tegen, een flatcoat reu. Die had een bal, maar dat zorgde niet voor problemen. Die mevrouw vertelde dat ze een probleem had met haar hond, die pikte het niet langer dat kleine reutjes naar hem blaften en viel ze dan aan. En ook echt schudden. Maar dat gedrag had alleen gaatjes in de vacht veroorzaakt, geen grotere ongelukken. Maar, met grotere honden zou het goed gaan.

Op een gegeven moment besluit Dobby op die hond te gaan rijden en van het ene op het andere moment breekt een gevecht uit. Op zich al vreemd, want 9 van de 10 keer eindigt rijden met omdraaien/ wegspringen, of een grom, een grauw, of zo'n "snap". Ik noem dat altijd "vliegt naar de keel, maar de ander is op tijd weg zodat er geen contact moment is". Dat gebeurde dus totaal niet. Die hond vloog er met volle overtuiging in, buiten proportioneel en zonder dat ik ook maar één signaal gezien heb (en ik keek notabene naar die hond om Dobby te waarschuwen mocht het mis gaan). De onenigheid duurde even. Die mevrouw zei "laten we omdraaien en weglopen" dus dat deden we. Gevalletje geen steun geven door je aanwezigheid zeg maar.

Het ging nog door, en door, echt veel langer dan zowel ik als zij verwacht hadden. Veel langer dan zo'n gevechtje normaal duurt. Herrie natuurlijk, want dat klinkt altijd als draaaaama. Ik kijk over mijn schouder en zie dat die andere hond Dobby bij zijn nekvel heeft. De hond hing niet over Dobby, zat niet op zijn rug, had geen poot over Dobby's schouder, maar stond er naast en had echt een flinke lap nekvel beet.

Daarna was het snel over, maar ik vond het zo gek! Ik heb nu al 12 jaar reuen en die hebben wel eens conflictjes met andere reuen. Bij zo'n "gevecht" zijn meestal de zijkanten van mijn hond zijn nek nat, zeg maar waar het haar van de hals dat naar achter groeit, het haar van de nek dat naar de hals toe groeit tegen komt en een soort van kuif vormt. Daar is het vaak nat na een conflictje. Mijn vorige hond is een keer letterlijk bij de keel gegrepen, maar dat was een uitzondering. Oren hebben wel eens schade, maar de nek heb ik nog nooit gezien als "doelwit". Nu dus wel.

Dobby had overigens geen verwondingen, maar ik zoek een verklaring waarom deze hond voor de nek en het nekvel ging.

Correctie? Terwijl we dus altijd lezen dat honden elkaar zo niet corrigeren, zelfs nog dat honden het nekvel pakken níet doen, behalve om pups te verplaatsen. Tot vandaag dan.
Controle? Zeg maar, ik heb je vast en dus kan ik je bewegingen controleren.
Een verlenging van het gedrag van die hond zoals hij kleine hondjes pakt en schud, en dus een gekke afwijking in die andere hond zijn gedrag? Alleen is Dobby te groot om te schudden, natuurlijk (thank god).

Echt, ik blijf maar cirkeltjes draaien in mijn hoofd: wat wás dit gedrag?

Gewoon een normale correctie,ik zie het wel vaker gebeuren dat ze zo corrigeren,maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat een mens dat na moet gaan doen of dat je deze correctie gaat koppelen aan dat de moeder haar pups tilt aan de nek om in veiligheid te brengen.

Jij zegt dat je niks zag aan signalen,maar zullen er echt wel geweest zijn,dat gaat heel snel en subtiel.Daarbij was Dobby op hem aan het rijden....dat vinden vele honden niet prettig en dit hoeven ze ook niet prettig te vinden,de een corrigeerd daar duidelijker in dan de ander,dat heeft ook met een stukje stress te maken,als een hond snel gestressd raakt van zo'n situatie dan zullen ze harder uitvallen.
Ik zou er persoonlijk toch echt voor kiezen om Dobby niet te laten rijden en het ze dan maar een beetje zelf uit te laten zoeken.

Waarom laat je het toe dat je hond gaat rijden?

Hij luisterde niet naar de normale NEE, en ik stond aan de verkeerde kant om in te grijpen. Ik stond namelijk aan de voorkant van die andere hond. Voor ik dus door kon pakken en fysiek hem er vanaf te halen (en hij was eigenlijk nog niet aan het rijden, stond alleen op zijn achterpoten om er aan te beginnen) was het meteen al hommeles.

9 van de 10 keer is NEE voldoende, en werkt dat niet dan ga ik er rustig naast staan, pak hem bij de halsband en begeleid hem naar beneden. Alleen reageerde deze hond dus met de equivalent van een oorlog, terwijl ik dat in járen reuen nog nooit heb meegemaakt. Er is tot nu toe altijd tijd geweest om rustig(!!) in te grijpen.

Dan was het een héél gespannen hondje.
Dat hij ook kleine hondjes wil pakken en schudden zegt voor mij dat hij eigenlijk heel gestressd is,een hond die in balans is ,gebruikt zijn kalmerende signalen,zit een hond vrij snel vol in het hoofd dan heb je een hond die iets vlotter een snauw geeft.
Schudden is daarom voor mij wel de laatste stap en dan is de hond erg uit balans.

Waarom heb je er voor gekozen om Dobby bij deze hond te laten,als die mevrouw verteld dat hij kleine hondjes wilt schudden..? Of ging dat ook allemaal erg snel?

nekvel is los huid, dat kunnen ze makkelijk vastpakken, vandaar dat daar gegrepen is.

en inderdaad wilma, je ziet dat je hond niet gediend is van deze hond, direkt ingrijpen je hond direkt mee nemen, dan kom je niet in conflict met een vreemde hond.

volgende keren wat alerter zijn, vreemde honden ? je weet niets ervan, en je kent je eigen hond, aanlijnen en weg gaan, voorkom geharrewar. je ziet al van verre dat je de hond niet kent, en het gedrag van dobby, weet je, hij rijdt meerderen keren, voorkomen voortaan.

Tja, die mevrouw zei dat het altijd goed ging met grote honden. Tot vandaag dan dus, blijkbaar. Ook blaft Dobby niet, en ze zei dat dit de trigger was voor haar hond om zo'n kleintje te grijpen.

Natuurlijk keur ik niet goed dat Dobby gaat rijden, maar normaal gesproken als hij gaat rijden heb je nog een aantal seconden om in te grijpen en hem er rustig vanaf te plukken. Nu stond Dobby op zijn achterpoten, wilde zijn voorpoten om de middel van de andere hond leggen en het escaleerde metéén. Echt gelijk volop gevecht van minstens 30 seconden. Zo iets heb ik nog nooit meegemaakt.

En ik was dus alert, want in dat moment van op achterpoten gaan staan, en voorpoten op rug van andere hond leggen had ik er dus een NEE! tussen gekregen. Dat het niet werkte... tja, normaal haal ik hem er dan vanaf. Nu had ik er dan zelf tussen moeten springen en dat is dus nooit een goed idee. Zeker niet bij een bijt/schudder.

Ik ga die hond ook voortaan uit de weg, want Dobby's halsband was dus stuk, zeg maar zo'n plastic kliksluiting finaal door midden gebroken. Er is dus zeker wat kracht bij komen kijken en was geen normale "hee nok daar eens mee" correctie. De volgende keer kan Dobby wel wat oplopen als het escaleert, dus dat gaan we niet nog een keer proberen.

Bruce speelt hier wel eens met een herder. Zij is nogal lomp. Soms valt ze ineens uit naar een klein hondje. Ze doet niks, maar de eigenaar van het "slachtoffertje" schrikt zich de rambam.
Met Bruce speelt ze heel lomp. Nou is Bruce ook een lomperik, maar de laatste keer dat ze speelden, was Bruce behoorlijk gehavend, 2 kleine wondjes en 1 grote winkelhaak. Bruce is wel lomp, maar hij verwondt geen andere honden.
Maar waar het om gaat, ze grijpt Bruce in het nekvel en rukt er aan, tot hij omkukelt. Helaas voor haar wordt hij steeds sterker en krijgt ze hem niet meer omgetrokken.
Waarom ze het doet weet ik niet. Ze komt uit een asiel, voorgeschiedenis weet ik niet.

Jij hebt er met je neus bovenop gestaan, en kan er al geen echte verklaring voor verzinnen.
Helaas heb ik m'n glazenbol vorige week verkocht, dus kan ik je ook niet helpen.


Opzich herken ik het gedrag van die flat wel.
Onze oude reu had dat ook
Er zijn 2 herders geweest die op hem hebben willen rijden.
Met eentje heeft hij div. keren gevochten net zo lang tot de herder zich overgaf.|Maar dan ook echt overgaf.
Bij de andere herder waren we optijd om in te grijpen, maar hij heeft tot z'n dood over de schutting willen klimmen als die door de straat kwam lopen.
Die moest dood leek het wel (en dus ook geen zaakje van "ach, ze zoeken het wel uit".
Voor onze reu was z'n achterkant heilig leek het wel.
Ze mochten ruiken, maar zodra hij een poot op z'n rug voelde was het echt oorlog.
Voor ons als baasje wel makkelijk, als de ander aanstalte maakte , begonnen wij direct met aandacht trekken/afleiden.

Dus.......een herkenbaar verhaal.
Maar zonder film of beeldmateriaal kan ik je helaas niet helpen.