Gedrag na castratie.

@Laura: 2,5. Het had er dus eigenlijk in gebakken moeten zitten.

Ach misschien komen die etterstreken nog wel terug. Wanneer hij weer mag spelen met zijn vriend Andor zal er hopelijk wat meer naar boven komen!

@Chris: Wauw, hoe is dat zo gekomen? (Dat been..)

Sammy, die streken waar je zo van houdt zullen er vast wel ingebakken zitten En die komen vast weer terug!

Hij is vast geschrokken dat z'n mannelijkheid weg is

Haha laat dat het maar zijn.

Ik neem de tips van Gorby serieus en al moet ik hem het voordoen, aan het werk gaan zal hij. Als ik begin met de dingen die hij echt leuk vond komt het misschien terug.

Morgen maar weer eens zijn eigen flesje water halen, mag hij die terug dragen. (Ja, hier een hond die daar heel gelukkig van werd haha.)

Sammy, Chaan is waarschijnlijk tegen een auto opgelopen. Onze honden kennen het gevaar van een auto niet.

De auto's die hier de oprit oprijden stoppen immers als er een hond aankomt, dan stapt er nog iemand uit die hun over hun bol aait of wat lekkers geeft en dan is het snel geleerd: Als er een auto komt, spring je ervoor, dan stopt hij en krijg je wat lekkers.
Heel moeilijk aan ons bezoek om dat uit te leggen. En moeilijk om aan ander bezoek uit te leggen, dat onze honden dus echt niet aan de kant gaan.

Ik denk ook dat hij nog een beetje in de war is!Geduld, komt wel goed

Toen ik mijn hondje uit het asiel had gehaald had hij vreselijk last van zijn hormonen....echt alles werd aangerand.
Ballen eraf, en hij heeft het nooit weer gedaan.
Maar hij is er absoluut niet lui van geworden. Nog steeds op en top energie. Ook behendigheid met hem gedaan wat hij geweldig vond.

Ik ben echt enorm VOOR castreren/steriliseren.
Ik werk in een hondenpension, en we krijgen zoveel gefrustreerde reuen in de opvang. Ze weten van gekheid niet wat ze ermee moeten. Kunnen niet in de grote groep omdat geen hond veilig is.

We hebben ook een prachtige boxer die zeeeer regelmatig komt. Voor zijn castratie was er geen land mee te bezeilen. Vrouw kwam hem regelmatig huilend brengen omdat ze niet meer wist wat ze ermee moest.
Ballen eraf gehaald, en is nu heerlijk hanteerbaar. Nog steeds zo gek als een deur. Maar niet op een vervelende manier(meestal). Nog steeds zeer actief! Maar rent niet meer zijn piemelewoos achterna!

Als een reu niet interessant is voor de fok zeg ik: ballen eraf. Dan heeft hij ook geen last van zijn hormonen!

Oh wat vervelend! En irritant trouwens, dat soort bezoek

Gelukkig kan hij alles nog!

O ja, mijn teef heb ik met 1,5 jaar laten helpen. Absoluut niet interessant voor de fok(overbeet en losse knieschijf) en ze was al 3 keer loopt geweest, 2 keer schijnzwanger en 1 keer dacht ze dat ze pups had. Nou ik had het wel gezien met het gejank en gegil en het niet willen eten/lopen/spelen/aandacht.

@Nicole; Lang niet iedere reu is zo gefrustreerd en onhandelbaar hoor! Flex reageerde niet eens op loopse teven. Het is dat hij onverwachts het tegendeel bewezen heeft anders had ik de rest van z'n leven blijven zeggen dat hij op hetzelfde geslacht viel

Ik ben niet echt een voorstander voor castratie, omdat het vaak ter vervanging van opvoeding wordt gebruikt. Men denkt dat het een soort wondermiddel is, opvoeding mislukt, ballen eraf en hupsake een makkelijke hond.
Zo functioneerd het echter niet.
Mijn eerste Malamute was gecastreerd om medische redenen, hij was echter nog steeds zeer dominant en dekte ons teefje nog volledig (onvruchtbaar natuurlijk).

Ik moet wel toegeven, ondanks dat ik geen voorstander ben, iets van een hond te verwijderen wat niet noodzaaklijk is, dat in beide gevallen van castratie, de honden er nauwelijks op gereageerd hebben. (niet ziek geweest, geen pijnuiting enz)

Chan zijn leven is er zeker leuker door geworden, wij hoeven hem nu niet meer apart zetten als er een van de zes teefjes loops is, en hij is duidelijk minder seksueel gestuurd. Hij werd trouwens na de castratie kwispelend wakker en heeft geen een keer gekeken of gelikt oid. Wat mij verbaasde. Het gaf me de indruk dat wij er meer moeite mee hadden dan hij.

Ik heb goede hoop dat ook jouw 'vent', gauw weer de 'oude' zal zijn.

Misschien nog een beetje te vroeg om een oordeel te kunnen vellen. Succes gewenst met het vinden van nieuwe interesses

de grote fout die wordt gemaakt is te denken dat het karakter veranderd
maar een reu verandert in wezen niet, tenzij hij enorm hormonaal gestuurd werd
lief, schattig en zacht wordt een harde onvrienelijke hond echt niet hoor.

tegenwoordig is die halfjaar werkende chip een geweldige mogelijkheid om te bezien of castratie inderdaad "doet" wat je denkt en hoopt dat het doet.

mijn vorige reu waren we gewoon klaar mee, hij was 1 bal testoteron en na lang en veel overleg ook op de hondenclub (en een gevecht in het donker om een loopse teef waarbij de eigenaar van de andere reu zeer hard in haar hand werd gebeten toen ze haar hond wilde weghalen) laten castreren, en daar waren we zo blij mee, hij werd weer bereikbaar, zag ons weer staan, lokte geen ruzie's meer uit, maar een watje en makkelijk....... nee, hij is tot op zn laatste dag een hond vol karakter gebleven.

dusse lekker met Flex aan de slag, want ik denk eigenlijk ook dat hij last heeft van een "depressie", hij snapt het gewoon niet, een bepaalde drive verminderd en dat moet een invulling krijgen, lekker met hem aan de slag !!

Sammy, ik denk dat je mischien ook niet de invloed van een narcose op het lichaam moet onderschatten. Dit kan van hond tot hond verschillen.

Ik denk dat wat Gorby voorsteld, hoe dan ook goed is, actief voor zijn geest en ook zijn lichaamsprocessen actief houden om de narcose-invloed te verwerken.

onze shih tzu is 2 weken geleden gecastreerd en begint nu pas een beetje bij zijn positieven te komen. Ook moe, lui, tam.
Maar nu komt er weer wat ondeugd bij, dus het ligt hier echt aan de narcose.
En aan die rare kap die hij op moest. En het rompertje omdat hij met de kap over zijn litteken ging schuren.

Nu begint ie weer een beetje zichtzelf te worden.

Behalve 1 ding: zijn puspiemel is helemaal weg dankzij de ab na de narcose en hij markeert niet meer binnen in de speelkamer van de kinderen. De spiraal is doorbroken en ik hoop dat, als straks zijn hormonen over een weekje of 4 verdwenen zijn, deze vervelende drang om aan de kinderen te laten merken dat hij boven hen wil staan, afgenomen is.


Ik denk dat het in jou geval echt nog aan de narcose ligt hoor. Zo'n giga verandering direct na de operatie, dat kan nog geen hormoonkwestie zijn.

Hopelijk krijg je hem uit zijn luie ritme