Wat zijn nou de goede redenen voor castratie?

Omdat zelfs de dierenartsen mij nu in de war brengen, vraag ik hier gewoon in het algemeen wat jullie nou goede redenen vinden om je hond te castreren. Ik heb het alleen over de reuen even.

En vanaf welke leeftijd als je hond al jong 'verschijnselen' laat zien van je redenen.

Ik ben VOOR het chemisch castreren voordat je het definitief maakt, maar zit daar ook weer een bepaalde leeftijd aan vast?

Laat je horen zou ik zeggen.

castreren mag bij ons in belgie vanaf 6maanden of was dat de vraag niet

Wij hebben Doowey chemisch laten castreren omdat, hij erge last van zijn hormoontjes had. Ook was hij erg gefixeert naar andere honden. Dit is nu aardig aan het afnemen. Mocht hij er niet overheen groeien na de uitwerking, dan laten we zijn trots voor goed weg halen.

Pim is gecastreerd omdat hij rond 8 maanden begon om echt overal tegenaan te rijden; waslijn, tafeltennistafel, ALLES!

We hebben toen nog even gewacht, omdat we hem liever volwassen wilde laten worden en dan castreren. Dus rond 2 jaar en we hoopten eigenlijk ook wel dat het gedrag misschien over zou zijn. Maar toen hij 1 jaar was, waren we het zo zat (hij kon niet eens meer met honden spelen, zonder erop te zitten) hebben we hem toen al laten castreren

Simba 2 jaar heeft niet veel last met zijn hormonen maar heeft wel veel last van gele etterige druppels die uit zijn mannelijk deel komen. Een ontsteking vermoed ik. Het zijn druppels die slecht te verwijderen zijn van vloer, soms kasten enz. Het is met tijden dus niet altijd. Hebben meer honden daar last van en wat doen jullie daaraan ? Onze vorige reu heeft dit nooit gehad.

doowey, wanneer heb je hem chemisch laten castreren, welke leeftijd? Diesel heeft dit namelijk ook.

Ik heb bij diesel ook de reden dat hij geen stamboom heeft, wel gezond is en ouders ook, maar ik wil voorkomen dat er oeps nestjes komen. Hij dringt zich op aan andere honden, is enorm gefixeert er op en is constant opgewonden (klappertanden en kwijlen) als hij een teefje ruikt. Hij is pas 7 maanden bijna dus ik vind het zo vroeg. Zijn beste vriendje is met 8 maanden chemisch gecastreerd, en gaat nu binnenkort onder het mes. Zelfde ras, zelfde problemen. Ik vraag me dus af of het echt dat puberen is, of dat hij echt weet waar hij mee bezig is.

@ Simba
Junto laat ook druppels vallen. Ik geloof niet dat het een ontsteking is. maar wat wel? Alle reuen die ik had hadden daar last van. De een hield het zelf meer schoon dan de ander. het schijnt dat castratie dit zo goed als zeker verhelpt.

@ maxine
Er hoeven van mij niet nog meer kruisingen en ongeplande nestjes op de wereld te komen. De honden die ik wel heb geeft ik graag goede zorg en een leuk leven. Lekker rennen en spelen met soortgenootjes hoort daarbij vind ik. Met ongecastreerde honden is dat toch vaak extra opletten.
Omdat ik altijd herplaatsers/ asielhonden heb en tot nu toe het asiel een castratie verplicht stelde twijfel ik geen moment om dit ook te laten doen.

Ja ik hoop gewoon dat hij dan ook lekker met iedereen kan spelen. Nu kan hij dat ook wel maar sommige honden vinden het gewoon niet zo leuk dat hij zichzelf zo opdringt. Enthousiast zijn alle pups, maar mijn voornaamste reden zijn toch echt het voorkomen van oeps nestjes. Er lopen heeel veel teven hier in de buurt, die omstebeurt loops raken. Veel lijnen ze dan alsnog niet aan. Dan ben ik maar degene die mijn hond aan de lijn heeft en hem pas los laat als ik in de verste verte geen hond zie.

skate was super verliefd op onze kater summer!
als hij maar ff de kans kreeg reed hij op summer,en die arme summer vond het nog ok ook!
maar doordat skate zoooooooooooo verliefd was,vergrote zijn prostaat zo erg dat zijn blaas en darmen in de verdrukking kwamen en hij met spoed gecastereerd werd!
skate was toen een goed jaar oud.

Voor de gevorderde lezer

http://www.uu.nl/SiteCollectionDocuments/DGK/DGG/Proceedings%20boek%2019-3-09.pdf

Wij hebben onze Rakker laten castreren omdat hij constant voorhuid ontstekingen had.
Plus 15 jaar geleden kreeg je die tip heeeeel erg snel van de dierenartsen hier in de buurt wanneer je een drukke/rijdende hond had.
Maar de doorslag was echt de ontstekingen want mijn ouders zijn niet zo voor castreren zonder reden.

Mijn redenen, om mijn oudste te castreren, waren voornamelijk "gedragsproblemen".
Hij had ook steeds voorhuidsontstekingen, maar leek hier zelf absoluut geen last van te hebben.
Hield het netjes schoon, maar er werd niet overdreven aan gezeten

Spikey was een heel aanhankelijk pup, die goed luisterde, het leuk vond om dingen met mij te doen, een schat van een pup
Hij is in de puberteid omgeslagen, naar een geobsedeerde "plasjesjager"
Wou niet meer spelen, luisterde wanneer hij niet te druk bezig was, met geurtjes..
Spikey is altijd een hond geweest, die een confrontatie met andere honden, uit de weg ging.
Deed een andere hond lelijk naar hem, ging hij zonder te snauwem e.d ergens anders spelen..
Op het laatst, bestond het wandelen, alleen maar uit: klappertanden, druppels overal achterlaten, rijden op andere honden..
Hij heeft met een andere hond gevochten, omdat de andere hond, het niet toestond dat Spike op hem reed..
Hij ging gewoon door, luisterde nergens naar..
Dit was voor mij de doorslag dat is hem (eerst chemisch) heb laten castreren.
Mijn hond was zichzelf niet meer, door de hormonen die door zijn lijf gierde.
Hij had geen plezier meer, speelde niet meer met mij of andere honden, was alleen maar bezig, met voor mij "hormoon gerelateerd gedrag".
Nu hij gecastreerd is, heb ik mijn hond weer terug
En nog belangrijker hij is weer zichzelf, met zen vrolijke, heerlijke sociaale gedrag

Ik zou alleen castreren om medische redenen. Voorhuidsontstekingen en prostaat problemen bijv. Niet zo snel om gedrag. Want ik vind dat met goede begeleiding van een gedragsdeskundige je een heel eind komt als je er zelf niet uit komt. Dus om zo maar de ballies chop chop.... Nope Want ook heel regelmatig hoor je dat het voor geag niets uitmaakt of het zelfs verergert na castratie. En mensen die zeggen, ja maar nu snuffelt hij zoveel, hij plast op ieder grassprietje... Sorry maar dan had je geen reu moeten nemen. Het is de natuur van zo'n dier om dat te doen. Dus lekker laten zo.

*geag moet gedrag wezen

Wat je zegt over het gedrag daar heb je zeker gelijk in amber, rakker zou ook rustiger worden enz maar ipv rustiger werd ie na de castratie veeeel drukker het enige wat daarna wel is opgehouden is het plassen tegen alles..
Rakker had er een handje van als ie naar boven glipte zijn poot op te lichten tegen de stereo installatie van me vader en mij dat deed ie toen niet meer hahahaha,moet daar achteraf wel om lachen die streken die hij had.

Ik heb Flex net laten castreren voor onvruchtbaarheid.

Als hier geen mooie dame was komen wonen had hij gewoon nog een volle reu geweest

Tuurlijk hoord het ook wel bij een reu
Je moet gewoon goed naar je eigen hond kijken.
Mijn hond heeft duidelijk last gehad, van zijn hormonen.
Ik had er ruim 2 jaar over nagedacht, en hij was ruim 3, toen hij werd gecastreerd.
Ik heb absoluut geen spijt gehad van de castratie.
Hij voeld zichzelf ook veel beter
Kijk goed naar je eigen hond, dan weet je zelf wel wat het beste is

dat is voor iedereen verschillend, een reu die goed in het leven staat is castratie niet nodig, hormonen zijn ervoor om een lichaam sterk te houden, botten enz.

een reu die medische problemen heeft, okee, maar een reu die niets mankeerd, laat hem dan intact.

Dankjewel allemaal voor jullie mening

@ Patricia, dit herken ik inderdaad! Alleen let hij nog wel op mij (gedeeltelijk) als ik met hem train. Maar dat komt omdat ik zo ontzettend fanatiek ben haha! En diesel vind die brokjes wel lekker

Dat overal plassen/druppelen dat maakt me niet uit, dat is gewoon het reu zijn. Maar de hele wandeling klappertanden, schuimbekken, opzoek naar teefjes, confrontatie aangaan etc dat is meer dan dat ik bij al mijn andere reuen ooit heb gezien! Ik wacht natuurlijk net zo lang, totdat het echt noodzakelijk is, maar zelfs mijn trainster zegt dat hij extreem is. Wel heel lief en luistert goed, maar een enormeeeee geile donder!

Hier komt over een aantal maanden tot anderhalf jaar ook nog een teef bij. Voor die tijd wil ik het wel gedaan hebben, maar probeer het zo lang mogelijk uit te stellen, en inderdaad eerst chemisch.

Belangrijkste punten uit de tekst van dr. Schilder over gedrag, het tweede hoofdstuk uit de tekst die ik heb gelinkt voor dit topic:

Reuen die om gedragsredenen werden gecastreerd: 74 % was volgens eigenaar verbeterd. 11 % agressiever geworden.

De leeftijd waarop werd gecastreerd, of hoe lang er al gedragsproblemen waren, leken geen invloed te hebben op het succespercentage.

Maar: slechts bij 30 % verbeterde het agressieve gedrag aanzienlijk.
Het effect op "rijden" en zwerven was sterker. Ook plasten ze minder met geheven poot.

Van castratie mag niet verwacht worden, dat het een hoofdrol zal spelen in het verminderen van agressief gedrag. Maar sommige reuen reageren er prima op en het moet dus ook niet meteen van de hand worden gewezen.

Dusty heb ik laten casteren om gedragsproblemen, hij reed op elke teef die hij tegen kwam, reuen deed hij dit niet. hij was niet te houden en dat voor een hond van 10 kilo. ging het niet goedschiks dan maar kwaadschiks. dus mocht hij er niet achterop omdat de teef het niet wilde (ik ook niet hoor) duwde hij de kop naar beneden en wilde er voorover overheen. spuit erin ging hij dwars door heen. hij had zo last van zijn hormomen en werd zielig voor hem en onthoudbaar op de losloopvelden en voor de honden die hier op bezoek kwamen dat ik na lang overwegen heb besloten hem te laten casteren. Dusty is in dit gedrag stukken rustiger geworden. rijden is nog zelden geworden. hij is een stuk toegankelijker naar andere reuen en naar teven die hij tegen komt.

@Sjoerd

Dat is interesant om te lezen.

Ik denk wel eens dat het hormoon testosteron een te negatieve reputatie heeft. Het wordt misschien te sterk in verband gebracht met agressief gedrag. Dit is ooit waargenomen bij knaagdieren en wordt door velen vertaald naar mensen.

Er is in 2010 een wetenschappelijk onderzoek gepubliceerd bij vrouwen naar het effect van testosteron op hun gedrag in een spel waarbij onderhandelen belangrijk was. En wat bleek?

- Vrouwen die testosteron kregen toegediend gingen eerlijker onderhandelen dan vrouwen die een placebo kregen (een neppilletje zonder werkzame stof).

- Vrouwen die dáchten dat ze testosteron kregen, gingen juist oneerlijker onderhandelen, of ze nu daadwerkelijk testosteron hadden gekregen of een placebo.

Erg interessant stuk sjoerd! Ik werk in en dierenkliniek, en het is soms heel lastig mensen ervan te overtuigen dat ze met gedrags therapie ook een heel eind komen. Vooral met teven, want dan werkt sterilisatie vaak helenaal niet i.v.m. agressie, dat verergert daarna vaak juist. En dat stukje over dat teefjes met manelijke nestgenootjes veel feller zijn kan zeker kloppen. In het nest van Lootah zaten maar 2 teefjes en de rest allemaal reutjes. En dat zijn indd vrij pittige tantes

Junior heb ik toen hij bijna 2 was laten castreren omdat hij (mijns insziens) te veel last kreeg van zijn hormonen. Wat hierboven ook al beschreven wordt: het obsessief op zoek gaan naar teefjes en geuren. Heel lang ergens blijven snuffelen en klappertanden zonder dan ook nog maar enigszins te luisteren. Op elke teef afrennen en het ergste vond ik het markeren overal, dus ook in huis maar zelfs tegen iemand zijn been en over een ander hondje heen plassen. We zijn nu zes weken verder en hij is al veel 'rustiger'. Niet qua karakter, want het blijft een hele actieve en enthousiaste hond gelukkig! Maar wel in zijn verdere doen en laten, rustiger in zijn koppie zeg maar..

Spikey gaf helemaal niets meer om voedsel, hoe lekker het ook was.
Het was voor mij heel frustrerend om te zien, dat hij niet meer zijn sociale zelf was.
Hij had op het laatst helemaal geen oog meer voor mij, al rende ik overenthousiast rondjes op het veld met zijn favoriete bal..
Ik heb ruim 2 jaar, heel goed naar hem gekeken, hem geprobeerd om op andere gedachtes te brengen.
Helaas vergerde het naarmate hij ouder werd.
Vooral het stukje, dat hij altijd heel sociaal was, en ineens de confrontatie aanging met andere honden, gaf bij mij wel de doorslag.
Had ik hem dan, moeten afzonderen voor andere honden?, want spelen deed hij helemaal niet meer, alleen maar rijden.
Hij is ook nog eens een grote, sterke hond, die menig andere honden heeft omgelegd, met succes, zodat hij zijn behoeftes kon bevestigen.
Ik werd ook van boompje, naar struikje gesleurd, maar dat was absoluut niet mijn reden, om hem te castreren.
Hij werd in een korte tijd, heel extreem..
Hij is heel bang bij de da, probeerd op schoot te klimmen, zodra hij de da ziet binnenkomen, maar zelfs daar, was hij oontstant bezig met ruiken..
Hij was duidelijk gefrustreerd.
Ik zeg daarom ook tegen andere mensen altijd, kijk goed naar je eigen hond.
Voor zoveel honden kan castreren niet werken, maar bij mijn hond, heeft het alleen positief uitgepakt.