Wat voor problemen hebben julie gehad met het uitzoeken van een asiel hond?

Wat voor problemen heb je gehad met het uit zoeken en heropvoeden van een asiel hond?
Heb zelf zes herplaatsers gehad En weet wat voor problemen je tegen kan komen . het is vaak moeilijk om een hondje uit te zoeken.
OOk is het heel moeilijk om vaak achter de waarheid te komen van een hond waarom hij herplaaster is
Omdat ze vaak een ander verhaal vertellen dan wat er daad werkelijk aan de hand is

Nou de eigenaar die een hond inbrengt is ook niet altijd even eerlijk, dan weet het asiel dus ook niet alles he?

Ik heb ook een hond gehaald, voor in huis, die laten een kennelhond bleek te zijn en dus met geen mogelijkheid zindelijk te krijgen was. Dat had ik nog nooit meegemaakt dus. Deze deed ook alle deuren open (zelfs met de krukken omhoog!) en ging dan op de bedden van mijn jonge kinderen plassen.......... dit heb ik maar een half jaar volgehouden. Toen toch terug naar het asiel gebracht met het dringende advies het dier te plaatsen bij mensen waar ie buiten in een kennel zou kunnen.
Heel vervelend dat ik dit niet wist bij het uitzoeken, dan had ik het dier zowiezo niet genomen. Ik zocht een huishond, gewoon voor binnen.

Maar dat is eigenlijk de enige keer geweest dat ik problemen heb gehad. En het asiel wist het dus niet, het was geen opzet van hun kant.

Nu hebben we hier Baila, een Jack Hussell, zij komt ook uit het asiel, was nog jong hoor, nog geen half jaar. Maar bangig als je handen of voeten in de buurt kwamen...... zo zielig. Wij zijn goed begeleid. Ze hebben zorgvuldig een thuis voor haar gezocht; met nog een andere hond en ervaren hondenmensen. Hebben echt drie weken moeten 'bewijzen' dat we haar wilden en konden hebben. Nu hebben we er een tophondje aan inmiddels!

Wat ik wel heb meegemaakt is dat het asiel weinig of onjuiste informatie over het dier meegaf. Een proeftijd is daarom van belang. In die proeftijd moet je het gedrag van de hond goed observeren, en het is ook goed om aantekeningen te maken. Ik heb wel eens een hondje moeten terugbrengen omdat het gewoon echt geen geschikt hondje bleek te zijn voor mijn situatie. Ik heb toen het asiel een brief geschreven met het gedrag dat ik geobserveerd heb, zodat ze de volgende keer wat meer informatie bij het hondje hebben, en dat helpt dan weer bij de herplaatsing.
Je kunt dus altijd helpen, ook als je het hondje weer moet terugbrengen.

met maxje weinig problemen, was/is verbrand dus die heeft zomers en s winters een jasje aan en ingesmeert. maar dat wist ik en vind ik geen probleem.

job........ eertse 2 maanden huilend in bed gelegen omdat ik m niet aan kon, werd gek van hem. sloopte me huis en katten, liet mij uit, was dominant tegen andre honden, wilde niet luisteren, jatte me eten, prooinijd, en kon niet alleen zijn. na 2 maanden de knoop doorgehakt om hem te houden, gt erbij gehaald en ging iets beterder. heb een jaar 'gevochten' met hem. later bleek hij overal allergisch voor te zijn en een pancreas afwijking te hebben.

men ouders hadden een asielhondje uitgetest of die in ons gezin pastte maar dat hadden ze gedaan toen ik op scoutskamp was en ze gingen dat doen als verrassing voor mij,maar die hond (indy)deed s'avonds erg raar dus waarschijnlijk is die s'avonds mishandeld geweest door zen vorig baasje .ma dus indy heeft men vader op een avond in zen duim gebeten heel hard en heeft men vader er een klein trauma van en heeft indy spijtig genoeg moeten weg doen ,ik heb indy niet gekent spijtig genoeg want ik had willen zorgen dat hij niet bang moet zijn van ons s'avonds enzo..

In het asiel kregen vaak dezelfde reden van herplaatsing verhuis, geen tijd of allergie , echtscheiding , gaat niet met kinderen schijnen de top te zijn van de opgegeven redenen.

Onze eerste twee asielhonden hadden niet echt problemen. Dingen die ze nog moesten ontwikkelen, gedrag dat iets bijgeschaafd moest worden, maar dat kwam eigenlijk als vanzelf goed. Ik ervaarde dat niet echt als "problemen".

Dobby is een groot wandelend probleem. Zo ver ik kan beoordelen is hij met een leugen bij het asiel geplaatst: pasgeboren baby heeft astma, alleen... je krijgt op die jonge leeftijd geen astma is me verteld door een dokter. En het was 17 juli, vakantietijd!

Ik snap best dat ze hem herplaatst hebben, er was geen land mee te bezeilen. Kon niet alleen thuisblijven, baknijd, extréém hyper, jaagde als een gek, obsessief zwemgedrag, hinderlijke aandacht aan andere mensen, en obsessie voor voetballen, kon niet netjes mee lopen aan de riem.

Twee jaar training verder, waaronder 15 maanden op een hondenschool/ cursus/ privétraining, en er zit pas sinds kort verbetering in. Als de gemiddelde hondeneigenaar Dobby had opgehaald uit het asiel had hij denk ik er zo wéér gezeten.

En ja, natuurlijk (had) heeft hij ook goede eigenschappen, maar het is écht een probleemhond. Ik heb ook wel eens het gevoel gehad dat ik er klaar mee was, maar ja, dan had hij echt een hond geworden van asiel in, asiel uit.

Het is een lange strijd geweest, maar ik heb gewonnen en het beste uit hem gehaald. Daardoor is hij nu prettig om mee te leven, maar dat is wel eens anders geweest.

Maar... door deze ervaring weet ik wel dat ik de volgende keer een kleinere hond neem. Ik heb nu behoorlijke wonden en blessures opgelopen door Dobby's gedrag, en dat had niet gebeurd als hij kleiner was geweest.

Nogal wat inderdaad...
Ayla kon zogenaamd alleen zijn en was erg sociaal naar andere honden.
Ze ''valt uit'' naar andere honden dus heb ik haar altijd aan de lijn, ze kon de eerst 4 maanden niet alleen thuis zijn, brak de tent uit, soms probeert ze het ook.
Maarja ik kom niet terug, dus ze kan proberen wat ze wilt, het helpt niet. Dus nu blijft ze braaf thuis, gaat ze met yuna op avontuur: Vuilnisbakken leeg halen, eten op het aanrecht eten.
Maar ze kan nu erg goed alleen, we komen thuis en alles is zoals het was.
Ze doet deuren open, laat zichzelf uit (dus we moeten de deur op slot doen, anders kunnen inbrekers gewoon naar binnen lopen).
Ze kon goed in de auto, nou... ze piept de hele tijd door, heel nerveus (als ze vooraan zit is er niets aan de hand?? :S).
Ze trok onwijs erg aan de lijn, ik moest haar steeds los uitlaten (ze loopt nu beter dan yuna aan de lijn).
En zo zijn er nog een paar voorbeelden, ze was ook erg bangig als je bijvoorbeeld zei ''HEY!'' dan wist ze niet hoe snel ze uit de kamer moest, alsof ze geslagen werd in het vorige huis.

Ik denk dat een asiel niet echt iets kan zeggen over het gedrag van een hond, alleen hoe de hond zich bij hen gedraagd. Naar mijn mening hangt het gedrag van een hond voor een groot deel af van in welke situatie hij is en of hij op de juiste manier begeleid wordt.

In mijn persoonlijke geval vind ik Lola een bijna probleemloze hond, terwijl iemand anders haar misschien wel opgegeven had omdat ze in het begin beet, uitviel naar van alles en nog wat, veel stress vertoonde.

Voor een asielhond moet je voor 100 procent gaan, er blanco tegenover staan, en niet afgaan op wat het asiel of de vorige eigenaar verteld heeft, al kan dat wel een indicatie zijn natuurlijk.

@Dobry, je hebt helemaal gelijk! Als iedereen van het makkelijke uitgaat, blijven de asiels overvol. Wij hebben ook 100% in Ayla gestopt, en nu nog steeds, en voor altijd. Ik vind wel heel erg prettig dat we nog steeds contact hebben met het asiel, dat ze interesse in haar tonen

natuurlijk hangt veel af van de eigenaar. maar hoe lief hij ook kan zijn; job is echt een hele moeilijke hond en zal het waarschijnlijk altijd blijven.
heb nu maxje opgevoed en nu zara in de pleeg en dat gaat me zo gemakkelijk af. er is een wereld open gegaan voor me, dat ik relax kan wandelen zonder steeds de omgeving te scannen, steeds een hond aan de lijn.
als ik nu NEE! zeg tegen zara laat ze me aanrecht met rust, dit begreep ze al na een week, bij job heeft het een half jaar geduurd en dan is er ook weleens een schoen op zn kop beland. kunstjes leren doet hij snel maar heeft een enorme trucendoos met een bodemloze onderkant.
ik werkte toen zelf in het asiel dus kan ook niemand wat kwalijk nemen, hij zou met katten kunnen maar was terug gekomen omdat hij de kat te pakken had gehad bij het volgende gezin, ook ik dacht, ze moeten aan elkaar wennen, ja natuurlijk maar hij kon absoluut niet met katten. en dat hij sloopte en geen correcties aannam had ook niemand van de 4 gezinnen verteld.
ik zag een open, vrolijke en stabiele hond en daar ben ik op gevallen, dat is hij nog steeds trouwens.

Met Bo kwamen we veel tegen. Bo bleek geen socialisatie gehad te hebben, was mishandeld waardoor hij zeer angstig en onzeker was. Ik hoefde in begin geen beweging met mijn arm te maken want dan dook hij ineen, staart tussen de benen, trillen en zo snel mogelijk wegwezen. Ik ben eerst zijn vertrouwen gaan winnen, dat heeft lang geduurd maar uiteindelijk heb ik die gekregen. Hij vertrouwd mij voor 100%. Hij was erg onzeker in de meest normale situaties zoals mensen tegenkomen, deurbel die ging, honden tegenkomen, enz. Manier waarop hij reageert verschilde nogal maar vaak uitte hij de onzekerheid door extreem enthousiast en druk te gaan doen. In begin 'stuiterde' hij letterlijk als een stuiterbal naast me en sprong dan tot over mijn schouderhoogte. We zijn met hem aan het werk gegaan met begeleiding van een hele goede hondenschool waar de instructrices ook GT zijn. Met heel veel geduld, tijd en trainen is Bo zijn enthousiasme en drukte met 80% verminderd. Het socialiseren zijn we opnieuw gaan doen, iets dat ook veel tijd vergde maar uiteindelijk wel goed gelukt is. Uiteindelijk is het al die tijd en geduld goed gelukt maar een gebruiksaanwijzing heeft hij zeker en die ken ik gelukkig uit mijn hoofd. De band tussen Bo en mij is hierdoor ook enorm sterk, wij voelen elkaar ook enorm goed aan. Ik weet precies hoe hij op welke situaties reageert. Naar de hondenschool gaan we na dik 2 jaar nog steeds omdat hij dit nog zeker nodig heeft.

Denk dat als Bo bij beginnende hondeneigenaren terecht was gekomen of bij mensen die niet zo lang met hem aan het werk wouden hij zeker weer in het asiel terecht was gekomen. Gelukkig is dat niet het geval en is hij een enorm lieve een aardig stabiele hond geworden die ik voor geen goud wil missen.

Ik herken het heb hier ook twee herplaaste teckels rond lopen ze hebben beide grote problemen gehad maar gelukkig gaat het stukken beter boris en lola hadden vooral angst problemen

Met romi ondertussen al veel problemen gehad, maar haar gedrag is al fel verbeterd !
Zo is Romi zeer agressief naar mannen, ondertussen heeft ze af en toe nog eens een broekspijp vast als ik te laat regeer maar mijn instructeur op de hondenschool (man) kan haar al aaien
Romi zou ontzettend graag spelen volgens de afstandspapieren, zij wist niet wat spelen was. Nu doet ze het ontzettend graag
En de reden van afstand was een verhuis maar ik denk dat ze zich geen weg wisten met t temperament van Romi

Ik denk dat wanneer je blanco staat wanneer je een asielhond in huis haalt de hond niet tegen 'kan' vallen... Stel niet te hoge verwachtingen!!!

Het asiel heeft bij ons oudje gezegd dat hij niet met gekleurde mensen kan, niet met andere honden kan maar verder een echte schat is. Hij was ondervoed dus er is van te voren gewaarschuwd voor de kosten van het extra voer wat hij zou moeten eten.

Na 5 dagen liep hij niet meer, en is uiteindelijk geopereerd, de kosten heeft het asiel ( en de verzekering ) betaald. Netjes geregeld dus!

Wreck gaat goed met veel mensen, een enkel gekleurd persoon 'moet' hij inderdaad niet, maar dat weten we en houden we dus rekening mee andere teven gaat super, reuen gaat gewoon echt niet.. Het is een hele lieve gemakkelijke knuffelige hond.. Je moet zelf ontdekken hoe de hond in elkaar zit, maar dit is met iedere herplaatser zo,of hij nu uit het asiel komt of van marktplaats, of bij een kennis weg..

Mijn herplaatser ( niet via het asiel, ) is veel moeilijker, angstiger daarbij is de asielhond een 'makkie' veel herplaatsers worden 'weggedaan' omdat de eigenaar allergisch is,er een kind op komst is etc etc... Uiteindelijk blijkt de hiond heel andere problemen te hebben!

ik ben er van overtuigd dat als jij een klik hebt met de hond, alles uiteindelijk wel goed komt!

Lobs is onze eerste hond en hij komt uit het asiel. Het asiel heeft niet veel verteld over Lobs. Alleen dat hij altijd (hij was nog geen 2) aan de ketting heeft gelegen buiten en dat de eigenaar dit toch zielig vond en hem daarom naar het asiel heeft gebracht.

Wij hadden direct een klik met Lobs omdat hij een hele lieve enthousiaste, speelse hond is. Hij beheerste de basiscommando's alleen nog echt totaal niet en met uitlaten werd je zelf uitgelaten. In de tweede week dat we Lobs hadden heeft hij een van onze kippen gedood. Ik heb er geen moment aan gedacht om hem weg te doen.
We zijn met Lobs gaan trainen, de basis cursus heeft hij inmiddels afgerond en we gaan verder met gevorderden.
Mensen in mijn omgeving dachten in het begin (februari dit jaar ) dat het niet zo verstandig was dat we Lobs hadden gekozen. Hij is best groot en een Wetterhoun is geen beginnershond, maar wel mijn eerste hond. Ik heb meer gevoel voor honden dan ik ooit vantevoren had gedacht en een hoop geduld, wist ik ook niet dat ik dit bezat Lobs heeft z'n gebruiksaanwijzingen waar ik heel goed mee om kan gaan (beter dan mijn man...) Hij is eigenwijs en probeert je uit met z'n fratsen, waar ik ook wel om kan lachen. Maar hij kan lekker los lopen, mee naast de fiets en hij is aardig onder apel. In huis is hij super rustig en kan hij lekker knuffelen op de bank. Hij is wel waaks. En nu hebben we Mira erbij. Dat vind hij wel gezellig!
Ik denk niet dat iedereen geschikt is voor een asiel hond. Een asiel hond heeft altijd een verleden dat hij/ zij met zich mee draagt. Dat moet je je altijd realiseren als je voor een asiel hond gaat.

ik heb bijna alleen herplaatsers gehad.mijn eerste hond was een blinde rottweiler,die passanten beet(omdat hij ze niet aan zag komen).veel van mijn herplaatsers hadden gedragsproblemen,maar ook evenveel honden waren perfect.vaak lukte het om de problemen op te lossen,maar heel soms draaide een hond door,en werd agressief tegen mannen.dit waren meestal mishandelde reuen.

wij hebben vroeger 3 asiel honden gehad
en met geen van de 3 problemen gehad het waren zulke leuke betrouwbare en goed luisterende honden /

Ik heb niet echt problemen gehad met het uitzoeken of heropvoeden, maar meer met het vertrouwen krijgen.
In het asiel vertelde ze dat ze -toen ze geadopteerd was door een gezin met 4 kids- alles sloopte. Van bankstel tot deurkozijn.
Hierdoor is ze ook na 4 dagen alweer teruggebracht naar het asiel.

Ik was in het begin dan ook ontzettend huiverig haar de ruimte te geven de boel te gaan onderzoeken.
Wie zegt dat ze niet de hele garage overhoop zou halen terwijl ik in de woonkamer tv zit te kijken?
Heb haar de eerste maand dan ook nauwlettend in de gaten gehouden, maar ze heeft tot nu toe nog nooit wat gesloopt!*klopt af*

Ze heeft af en toe haar speelse buien, en dan pakt ze eens een plantje uit de grond om daar eens flink mee rond te gooien. Ach, als dat alles is dan ben ik er ontzettend gelukkig mee!

Het slopen kan ik echter wel geloven: Mila blijkt ontzettend bang te zijn voor kinderen. Vrij logische reactie om de boel te gaan slopen uit stress en angst als er 4 kids om je heen rennen en gillen terwijl ze aan je staart en oren trekken. Het arme hondje heeft niet geweten wat ze moest doen

Het asiel waar Bo van komt (Kontich, Belgie), was heel eerlijk! Aan de kooien van alle hondjes hingen kaartjes met alle plus- en minpunten. Bij Bo stond er inderdaad dat hij niet alleen kon zitten, maar ze zeiden wel tegen mij dat ze niet het gevoel hadden dat dit onoverkomelijk was, dat dit eerder een gevolg was van het vele wisselen van eigenaar. Ze hebben uiteindelijk gelijk gekregen! Van een ander hondje, waar ik in geïnteresseerd was, zeiden ze meteen dat dat niet zo een goed idee was. Ik heb nooit geweten waarom niet, maar ze waren wel eerlijk.

Met een asielhond weet je natuurlijk nooit wat hij heeft meegemaakt, die heeft altijd zijn geschiedenis mee....

Als ik al die verhalen lees durf ik bijna geen hondje te halen uit het asiel! Veel te bang dat ik dat niet aan kan... Mijn eigen hond is hartstikke makkelijk, leert snel, geen naar verleden (voor zover ik weet) en zelf ben ik nog niet echt ervaren wat dat betreft.

@ Danielle
Mila is mijn eerste hondje, en ik heb geen moment getwijfeld of ik haar wel of niet in huis zou halen, hoeveel problemen ze ook opnoemden!
Niet alleen het slopen, maar ook niet zindelijk, angstig naar vreemden, angstig naar alle (voor haar) nieuwe dingen etc etc etc. Uiteindelijk kloppen heel veel dingen, maar is het ook prima om te buigen.
Met de TEL-formule kom je een heel eind: heel veel Tijd, Energie en Liefde.
Daar ben ik van overtuigd!

Iris, misschien onderschat ik mezelf dan een beetje... misschien ook wel omdat mijn hond makkelijk is, of juist makkelijk lijkt omdat we gek op elkaar zijn. Maar toch wil ik het later proberen hoor, een asielhondje! Lijkt mij een leuke uitdaging!

Mila is eigenlijk ook een makkelijk hondje, maar wel met een gebruiksaanwijzing, haha!
Maar omdat ik haar door en door ken, en zij mij, gaat het eigenlijk ontzettend goed.
De klik moet er zijn, van beide kanten.
Als dat er is, is een hond met 'rugzak' eigenlijk ook heel makkelijk!
Leuk dat je het ook ooit wil proberen, een uitdaging is het zeker!

Mijn berichtje was overigens niet om je aan te vallen he!?
Laat daar geen misverstand over bestaan..
Ik wilde graag laten weten dat het mij ontzettend is meegevallen

Ik heb een hond uit een asiel in Spanje, voor mij was het vooral moeilijk om erachter te komen wat er precies met haar gebeurd is (ze is mishandelt door mensen kwamen we achter). Een asiel kan niet veel zeggen over het karakter van een hond, want de hond gedraagt zich daar anders dan thuis. Zo was mijn hond bijvoorbeeld in het asiel heel erg bang en ging ze altijd in een hoekje zitten, en ligt ze hier thuis altijd op het tapijt op mijn voeten en kwispelt ze veel. Verder hebben we niet echt problemen gehad, het is alleen belangrijk om te achterhalen wat er precies gebeurd is (wat de geschiedenis is van de hond) en of ze een 'nare' geschiedenis heeft, want dat hoeft natuurlijk niet persé. En het karakter, ja, dat is altijd afwachten Maar meestal als een hond echt voor je is voorbestemd, voel je een klik

In ons geval heeft het asiel getracht ze juist mogelijke informatie te verschaffen, maar die komt van de vorige eigenaars en in hoeverre die info juist is weet je dus niet.
Bleek bij ons wel mee te vallen, Sasha had verlatingsangst (is aan gewerkt en opgelost), trok aan de lijn (was na een klein jaar zo goed als gedaan, tot ze aangereden werd en half jaar niet meer buiten mocht, we zijn nu bijna terug op dat punt van voor het ongeval), en ze is overenthousiast op alles in haar omgeving (andere honden, mensen, katten, vogels, eekhoorns,...) daar zijn we dus nog steeds mee bezig. 14 december zal ze 2 jaar bij ons zijn.

Ik ben eens een labrador uit het asiel gaan halen die er maar 2 dagen was. Ze konden me nog niets over zijn karakter vertellen. Heb hem meegenomen: verlatingsangst, agressief naar fietsen en kindjes, dominant... een jaartje hondenschool, veel vertrouwen winnen. Het is een superhond geworden, mijn beste maatje ooit!
Mijn ouders hebben een puppy uitgekozen bij een fokker, ook een labrador maar dan een teefje. Ze had iets mis in haar hoofd... ernstige ADHD, rusteloos, GT weinig zin, uiteindelijk medicatie gestart, is nog geen superhond maar de zaak is tenminste stabiel...

om maar te zeggen dat je met een asielhond echt niet slechter af hoeft te zijn dan een uitgekozen puppy bij de fokker.

groetjes!

Ik heb zelf een hele tijd stage gelopen.
Ik leerde de honden dus goed kennen!

En ja ik moet toegeven als ik dan op de site ging kijken, dat er soms kleine dingetjes niet helemaal klopte..
Dat er bijv. sommige dingen niet bij vertelt worden en andere dingen misschien anders zijn.

Maar goed, ze doen natuurlijk altijd hun best bij het asiel en je komt er meestal pas achter als je de hond bij jou thuis hebt.

Bij Taiko werd gezegd dat hij goed alleen thuis kon zijn...tjah, dus niet blijkt. De ene keer blaft hij na 5 minuten, de andere keer is hij 2 uur stil...en ja, onze buren zijn zeikerds en nu durven wij Taiko niet meer alleen thuis te laten. En hij kan soms een beetje raar bij botjes en z'n brokken doen (bij z'n vlees niet)...hij gromt dan een beetje, maar valt niet uit, laat z'n tanden niet zien. Dus dat zie ik niet als een groot probleem. Verder hebben wij (gelukkig) niet veel problemen met hem gehad. Maar het asiel weet het dus niet altijd.