socialiseren te laat?

Diezel komt uit Spanje en is duidelijk niet gesocialiseert met mensen.Hij wil graag snuffelen maar als ze hem willen aaien,duikt hij weg of wil weg lopen.Nou hoeft niet iedereen hem te aaien,maar het zou fijn zijn als hij niet zo angstig zou reageren.Hij is nu ruim een maand bij ons en volgende week beginnen wij aan de basis cursus.Ik wil hem vaker meenemen naar het centrum enzo.Of zou het te laat zijn om hem alsnog te socialiseren?
Gr

Hij doet het netjes toch. Wil wel snuffelen (vlucht dus niet meteen) wil zich alleen niet laten aaien. Ik heb met JIp nog best wel wat bereikt door iedereen te vragen hem te negeren. Gewoon in z'n eigen tempo laten ontdekken dat niet al die mensen onverwachte dingen doen. Niet aankijken, niet tegen hem praten en zeker niet proberen te aaien. Met vrouwen is het eigenlijk best goed gekomen, maar die waren ook meer voorhanden in z'n leven. Mannen blijft een moeilijk ding. Maar aaien door mensen die hij niet (goed) kent wil hij nog steeds niet en hoeft van mij ook niet.

Ik heb de ervaring dat het niet te laat is...wel moet je rekening houden dat het misschien geen over enthousiaste hond naar 'vreemde'mensen zal worden. Laat hem zoveel mogenlijk zelf bepalen wat betreft toenadering...wil niet zeggen dat je het moet 'ontwijken'/ "vermijden". Ik heb de ervaring dat het stapje voor stapje beter gaat...zeker als er volkomen vertrouwen in jullie is. Blijf eens even praten met mensen...zorg wel dat mensen niet opdringerig worden...en zeker niet telkens met koekjes lokken..kan je later problemen mee krijgen. Komt goed...op zijn manier. Heb daar respect voor, vind het niet zielig maar accepteer dat hij 'misschien' wat angstig blijft naar 'vreemde'mensen. Ik noem het altijd "op hun hoede zijn".

Het is jammer dat het inderdaad redelijk laat is, maar er is nog veel aan te doen hoor! Mijn stafford is ook slecht gesocialiseerd, maar ik ben heel blij met de school hier. Hij gaat om 12 uur uit voor de lunch en ik sta dan op het veldje er bij. Veel vragen of ze hem mogen aaien, en dan zeg ik: Dat mag, maar wel even wachten en alleen op zijn rug. Ik laat hem dan zitten, overlaad hem met brokjes en die kinderen aaien dan lekker zijn rug. Volwassenen doen er ook aan mee, en zo wordt hij steeds minder bang.

We zijn nu 4 maanden verder en hij begint al te kwispelen als hij mensen ziet. Probeer het eens. Zo hoeven ze niet bij zijn kop te komen, maar is hij toch in contact met mensen, terwijl jij hem overlaad met lekkers.

Veel vragen of ze hem mogen aaien, en dan zeg ik: Dat mag, maar wel even wachten en alleen op zijn rug. Ik laat hem dan zitten, overlaad hem met brokjes en die kinderen aaien dan lekker zijn rug. Volwassenen doen er ook aan mee, en zo wordt hij steeds minder bang.

Het is fijn dat dit voor jou hond lijkt te werken, maar is geen advies wat ik standaard zou willen geven. Een echt angstig hond vind het vaak echt niet fijn, zoveel mensen/kinderen om hem heen en dan ook door allerlei wildvreemden geaaid worden. Je kan er zelf het tegenovergestelde mee bereiken of een verleggen van probleemgedrag.

Als een hond eenmaal zover is dat hij wel aangehaald wil en kan worden dan is de beste manier van contact even kriebelen op de borst. Van bovenaf of van achteren is vaak toch nog te bedreigend.

Ik vind het al heel wat dat hij na een maand al op cursus kan en hij eigenlijk zo goed reageerd. En inderdaad hoeft hij niet perse geaaid te worden, niet elke hond houdt daar ook van, ook als hij geen herplaatser is. Zelf laat ik niemand mijn hond aaien.

Als je hem dan toch wilt laten aaien zou ik mensen vragen in elk geval niet over hem heen te buigen en hem niet gaan aanstaren maar een beetje wegkijken en dan zachtjes onder zijn kin kriebelen. Een hand boven het hoofd of rug vinden veel honden eng.

Ze doen het ook een voor een maar inderdaad, niet bij elke hond werkt dit! Ik hoop dat je snel iets vind!

een maandje is nog kort hoor
hij zal zeker nog enorm groeien bij jullie in zelfvertrouwen
blijf zelf heel rustig

en eigenlijk is het beter als mensen hem negeren
je zou dat echt mogen vragen hoor, dat hij zich nu terugtrekt vind ik een hele mooie houding, hij ontwijkt het dus en haalt niet uit. rustig met mensen praten zonder aandacht voor de hond, zal zijn zelfvertrouwen ook laten toenemen.

op den duur zou je mensen kunnen vragen te hurken, licht afgewend van de hond, en uitnodigend hun hand laag met een brokje, durft de hond, super en laat het daarbij, later kan er eens een lichte korte aai onder het oor, nooit hoger dan dat, zeker niet op de rug, heel veel honden vinden dat uberhaupt niet fijn en ook niet boven op de nek of kop.

ik heb ook zo'n hondje gehad, hij is het altijd blijven ontlopen, maar de angst verdween wel, voor eigen was het een kroelkip en daar had hij meer dan genoeg aan

ach, ik word ook niet graag aangeraakt door vreemden, integendeel eigenlijk, maar het is fijn als de angst wat slijt voor de hond, angst is gewoon vervelend.

maar niet overladen hoor, een maand is nog zo kort, honden leren hun hele leven, wij hebben er nu 1 die is nu 2,5jaar bij ons in huis, hij is nu 7jaar en nog groeit hij in (sociaal)gedrag.

wij deden vroeger op de hondenclub wel met theorieles dat een hondje met angst los bij de theorie mocht (de andere honden waren daar niet bij) er werd dan geen aandacht geschonken, hooguit viel er hier en daar een brokje, dat droeg zeker bij bij het zelfvertrouwen.

Dat mocht bij ons ook inderdaad! Ik heb een hele onzekere chihuahua, en die mocht lekker rondlopen als wij theorie hadden. En op een gegeven moment ging ze ook snuffelen en likjes geven. Zo lief en zo fijn om te zien!

Als mensen een hond bij hebben en het klikt goed met die hond dan heeft hij met dat baasje ook geen probleem,dan is hij ook afgeleid.Daarom gaan we ook op cursus,meer om onder de mensen en honden te komen,en dat hij beter leert luisteren is eigenlijk alleen maar meegenomen Ik zeg ook altijd als hij geaait wil worden,op zn borst of onder zijn kin en eerst laten snuffelen aan je hand.Maandag beginnen ook hier de scholen en ik ga af en toe mijn zoon ophalen met hem.Niet dat hij geaait moet worden,maar dat hij ervaart dat mensen helemaal niet zo eng zijn als het lijkt.Bedankt voor de adviesen,daar leer ik ook weer van en ervaringen zijn altijd welkom
gr

het fijne van zo'n "oefening" is, is dat je met gelijkgestemde mensen zit
die begrijpen, zeker als er een goede instucteur bij is, wat de bedoeling is

wij hebben zo ooit een bennersennen, die opgegroeid was in een kelder, nog heel wat gesocialiseerd, een open hond is het nooit geworden, integendeel, maar het was "doenbaar' in haar eigen omgeving.

uiteindelijk moet je wel rekening houden met wat een hond wel of niet aankan
en vooral kijken naar wat de grenzen zijn

onze huidige hond heeft ook zo zijn beperkingen, ook door zijn verleden, heel veel staat of valt bi hem over hoe wij hem leiding geven, vertrouwen in onze beslissingen, we hebben hem moeten leren lezen maar ook sturen (wat hij heel hard nodig heeft), maar evengoed hoef ik met hem niet door een druk winkelcentrum: dan stuitert hij 2 meter hoor en bouwt enorme energie op, en die moet er uit, dus......... doen we dat niet, waarom zouden we, het is niet noodzakelijk in zijn leven, hij raust liever over het strand met een grote groep bevriende schnauzen, en dan zie je hem genieten.....

maar liefde tijd, rust, stabiliteit...... zijn toch wel de woorden bij herplaatsers die het eerder niet zo leuk hebben gehad, dan kan er ontzettend veel

Ik ben benieuwd of je hiervoor instructies en informatie hebt gekregen toen je dit toch wel zwaar kaliber hondje koos. Ik denk dat er veel geduld en deskundigheid en een dosis geluk nodig is bij dit soort adopties.

Als hij uitgegroeid is denk ik niet dat hij nog veel zomaar door vreemden geaaid zal worden trouwens.

Mensen met een hond zijn waarschijnlijk ook niet direct met Diezel bezig. Mijn vriend doet het altijd goed bij angstige honden eenvoudig omdat hij niet persee hoeft te aaien of iets te bewijzen, hij besteedt geen aandacht aan een hond en als die komt dan komt ie zo niet dan niet.
Het is in ons primaten zo ingebakken om precies die dingen te doen die in hondentaal op zijn minst onbeleefd en soms zelfs bedreigend zijn.
In eerste instantie dacht ik ook Waarom moet die hond zich laten aaien? Maar ja het is niet te voorkomen en dan is het wel zo fijn als je hond er geen last van heeft.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je een benadering afbreekt als je ziet dat je hond stresssignalen geeft, dat geeft je hond vertrouwen in jou. Vanuit het vertrouwen dat je hem niet in een ongemakkelijke situatie brengt kan je aan zijn acceptatie en later prettig vinden van aanrakingen van vreemden.
Ga ook regelmatig even naar de pratijk van je dierenarts en vraag of ze hem een koekje willen geven. Want als er ergens een vreemde onprettig aan je hond gaat en moet zitten is het daar wel. En misschien gaan ze wel een stukje verder, je weet het nooit.

Hoe oud is je hond?

Wat voor achtergrond/ ervaring heeft hij?

Waarom is hij bv angstig is dit omdat hij niets gewend is of omdat hij slechte ervaringen heeft.

De antwoorden op deze vragen bepalen mee de aanpakadviezen.

verder is het nooit te laat, maar kan iets meer tijd kosten om te herstellen of in te halen.

Een hond is een hoogrendementsinvestreing: TEL tijd, energie en liefde die je in een hond steekt heeft een ongekent hoog rendement en loont zich altijd.

Indien je hond angstig is, ga deze angts dan niet bevestigen door hem lief toe te spreken en te aaien, Dan denkt de hond immers dat zijn angstreactie goed is daar die bevestigd wordt, en zal hij nog banger worden. Probeer de angst te negeren en gewoon verder te gaan en evt. af te leiden. Leer hem dingen aan die je hem bv kunt laten doen en hem wel voor kunt belonen om hem positief af te leiden (bv zit en pootje geven).

Socialiseer hem, maar overdrijf het niet door ineens alle drukte op te zoeken. Ga gewoon naar een plek die hij aan kan wat drukte betreft, bv een park en ga op een bankje zitten en laat mensen voorbij komen zonder aan hem te zitten, gewoon daar zijn en zien dat mensen geen bedreiging zijn. Voer dit heel langzaam op totdat hij ook in drukkere situaties bv op een perron, kan zitten met langslopende mensen.

Leer hem thuis oefeningen en laat die naderhand door andere mensen uitvoeren en belonen; hij heeft dan afleiding door de hem bekende vertrouwde oefening en krijgt positieve ervaring met andere door de beloning.

Bedenk bij alles, dat het waarschijnlijk lang nodig heeft gehad voor hem om zo angstig te laten worden, dus het ook lang nodig heeft om dit te herstellen. Gun hem de tijd en wil vooral niet te snel een resultaat.

mooie uitgebreide reactie Chris.

Het volgende viel me op;

Indien je hond angstig is, ga deze angts dan niet bevestigen door hem lief toe te spreken en te aaien, Dan denkt de hond immers dat zijn angstreactie goed is daar die bevestigd wordt, en zal hij nog banger worden. Probeer de angst te negeren en gewoon verder te gaan en evt. af te leiden. Leer hem dingen aan die je hem bv kunt laten doen en hem wel voor kunt belonen om hem positief af te leiden (bv zit en pootje geven).


Daar wil ik graag op reageren. Angst is een emotie. Emotie is in tegenstelling tot gedrag niet iets wat je kunt versterken of bevestigen. Het is zelfs bewezen dat steun bieden bij angst, de angst sneller doet afnemen. Wel kan het samengaande gedrag versterkt worden als het succes oplevert. Een hond die in angst vlucht doet een succes ervaring op en zal ook als de angst is afgenomen de neiging kunnen blijven houden tot 1e reactie vluchten. Een hond die daadwerkelijk steun ervaart van de 'baas' bij angst zal een volgende keer sneller die steun zoeken, ook als het misschien niet eens zo in angst zit. Het vergt wat fijngevoeligheid om hier juist mee om te gaan.

Een hond zal dus nooit banger worden, maar je kunt wel gedrag conditioneren. Als je op de juiste wijze steun bied creeer je een situatie waarbij de angst sneller afneemt. Steun bieden is er zijn voor je hond, laten weten dat jij er bent en dat je in controle bent. Je kunt als de angst afneemt je hond laten weten wat voor alternatief gedrag je van hem vraagt. Duidelijkheid geven.

Een artikel over angst niet negeren maar juist steunen, http://moniquebladder.wordpress.com/2011/06/14/angst-niet-negeren-maar-steunen/

Diezel heeft geen nare achtergrond.Hij is in Spanje geboren en toen hij oud genoeg was bij de stichting gekomen.Daar is hij bij de eigenaresse gebleven met tig andere honden tot hij naar ons kwam.Daarom is hij goed met andere honden,hij leefde daar gewoon buiten.Ze mogen pas vliegen als ze drie maanden zijn ivm inenting tegen rabies.Maar omdat wij afhankelijk waren van andere mensen die onze hond mee wilde nemen met vliegen,heeft het nog 6 weken geduurd voor hij mee kon naar Nederland.Wij zijn goed op de hoogte wat voor kaliber wij in huis haalden.Het enige wat hij niet gewent is,is vreemde mensen om hem heen.Ik denk dat angst ook een groot woord is,het is meer onzekerheid.Hij hapt niet ofzo,en met ons gezin gaat het uitstekend.Dat is het belangrijkste natuurlijk.Bevestigen doen wij zijn angst dan ook nooit.Ook met het verkeer hebben wij dat niet gedaan en dat gaat nu heel goed.Het is ook niet dat hij aangehaald moet worden,maar dat hij zekerder wordt.Hij is bijna 6 maanden en weegt 21 kilo,zo groot is dat toch niet?Wij zijn wel grote honden gewent en luisteren doet hij al best goed.Alleen willen we van zijn onzekerheid af.Ik ga die site over angst wel ff lezen,heb nu visite(gaat heel goed dus ik heb wel hoop hoor.Morgen een verjaardag en die zullen hem moeten negeren,daar sta ik dan ook op.

Petra, je uitleg is goed, maar ik denk in de praktijk kan het verwarrend zijn voor mensen om te vertalen naar praktische toepassing.
Immers hoe vertaald men steun? Veel mensen vertalen dit toch in bevestigen. En wat doen de meeste mensen met een bange hond, is op het moment dat hij in de lijn hangt om weg te vluchten, zeggen: 'ah kom maar jongen het is niet erg hoor je bent braaf' enz enz. Hierdoor word mi wel het vluchtgedrag beloont en gestimuleerd. De emothiedrempel verlaagd en evt. de reactie op de emothie versterkt dus de hond gaat meer en eerder vluchtdrang vertonen.

Steun geven is stabiel zijn , rust uitstralen en ook daadwerkelijk rustig zijn en afleiden, maar niet 'zenuwachtig' frummelen en 'paniekerig' toespreken, want die emothie van menselijke zijde zal een hond zeker opvangen.

Mijn eerste eigen hond was een hond met een kennelsydroom: een malamute van een half jaar oud, opgegroeid in een kelder (ja het bestaat). Dat is voor mij een hele goede leerschool geweest, een fulltime job voor een jaar en nadien een hond die, zo stabiel was , dat hij zelfs door de brandweer gebruikt kon worden als demonstatiehond bij oefeningen. Ik heb de ervaring dat veel geduld en actief bezig zijn met de hond, steun van een stabiele andere hond en alternatieve oefeningen laten doen ter afleiding heel positief, gewerkt hebben. In tegenstelling tot alle mensen die ik hun hond heb zien 'steunen' door lieve woordjes en aaien ed ,wat meestal op de foute momenten gebeurt, waarbij ik nog nooit positief resultaat ben tegengekomen.

Soms is het mi beter om gewoon niets te doen (gewoon negeren) en alleen maar er te zijn, in plaats van het risico lopen iets fout te doen (want niet iedereen die theoretisch iets begrijpt, kan dit ook praktisch uitvoeren).
Zeker om schriftelijk advies te geven, de hond en de situatie niet te zien, speel ik liever op safe.

Marja, gezien zijn leeftijd en ervaring, raad ik aan om gewoon met hem op het bankje naar het park te gaan. Boekje mee, een tijdje te zitten en morgen weer. Met dit weer geen straf lijkt me.

Heel strak plan ,ga ik zeker doen,nieuwsgierig is hij wel en gebruikt ook zijn neus om voorbijgangers op te snuiven zeg maar.Ik heb er alle vertrouwen in hoor,maar van tips/advies kan ik alleen maar leren he.Vanmiddag was er een jongen die wilde hem aaien en hij bukte alleen maar,hij zei,dan niet,ik zei precies,dan niet .

Ik heb hier 2 honden die op latere leeftijd hier zijn gekomen en echt bang voor mensen zijn geweest.
Je kan ze aaien, maar dan wel op hun manier, daarmee bedoel ik ze snuffelen aan een onbekende, gaat die onbekende gelijk aaien deinzen ze achteruit, laat je ze echter hun gang gaan en ruiken zonder dat ze ook aangeraakt worden, zie je dat ze zelf daarna een aai wel waarderen, maar dan gaan aai over de rug of kop, maar over het wangetje of op de borst.
Mijn ervaring is dat mensen vaak gelijk met een arm van bovenaf komen en dat willen ze niet.
Wijzelf kunnen ze wel overal aaien en daar genieten ze ook van.

Gisteren op de verjaardag heeft hij het hartstikke goed gedaan Hij werd bij binnenkomst genegeerd,toen is hij op zijn kleed gaan liggen en vervolgens langs de visite gegaan om te snuffelen.Hij wilde zelfs aangehaald worden door sommige.Alleen diegene die hem toch wilden verleiden tot een aai,hadden vet pech.Wat ik wel merk dat hij dominante mensen,minder accepteert,logisch vind ik
Bedankt voor de reakties by the way