Blacky 
Ik wist niet dat het verlies van mijn hondje zo inpact op mij zou hebben ,mijn Blacky heb ik een woensdag in moeten laten slapen thuis bij mijn kinderen en m`n vrouw,een vreselijk moment.
We hebben hem in de tuin begraven ,ik weet zeker dat hij dat ook wilde, maar ik mis hem zo ,het zo`n leeg en eenzaam gevoel en ik loop de hele dag te huilen en te snotteren .
Blacky is iets ouder dan 15 jaar geworden een prachtige leeftijd ,maar op dit moment zou ik hem zo weer uit willen graven .(belachelijk natuurlijk)om hem te aaien ,mijn Blacky is niet meer.
Mijn Blacky 25-juni 1996 /31-augustus 2011
André 
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Blacky" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
heel veel sterkte
het is een mooie leeftijd. maar voor je gevoel nog veels te jong.
Heel veel sterkte toe gewenst. Ook ik wist niet dat ik zoveel moeite er mee zou hebben, toen me vorige hond werd ingeslapen. En heb er nog steeds moeite mee, als ik er aan denk of haar foto zie.
Heel veel sterkte gewenst!
En koester de mooie momenten die jullie al die jaren samen hebben gehad!
Ellen
André,
Niet meer dan normaal dat het verlies van Blacky zo een inpact op je heeft. 15 jaar van je leven maakte je hondje er deel van uit, en jij was er omzeggens zijn hele leven lang. Dat hij er is wordt op den duur zo gewoon als dat het na de nacht weer dag wordt. We nemen het als vanzelfsprekend aan. Tot die dag komt...
En zovelen van ons hebben het reeds meegemaakt... We begrijpen dus wat je voelt. We vinden niets belachelijk... En huilen mag zeker, want dit is een van de moeilijkste periodes in je leven. Het verdriet om dit verlies verdwijnt nooit en we blijven onze maatjes missen. We zouden er alles voor geven om ze terug bij ons te hebben. Helaas... er blijft een lege plek in huis.
Maar in je hart en in je gedachten wordt een lege plek weer opgevuld. Bijna onmerkbaar. Terwijl we in het begin enkel met het verlies en die laatste ellendige dagen en uren bezig zijn gaan we stilaan weer de waarde van wat was ervaren. Dan ga je beseffen dat het een geluk was dat jullie elkaar gevonden en gekend hebben. Blacky hadt ook bij iemand terecht kunnen komen bij wie hij het niet zo goed had. Ergens waar niemand nu om hem treurde.
Maar dat is niet gebeurd. Blacky was jullie hondje en jullie hielden van hem. Hij blijft altijd in je hart en in je herinneringen. Hij blijft je lieve trouwe schat voor altijd.
Rust zacht lief hondje.
André ik ken dat gevoel zo goed, je weet waar hij begraven is en je hebt echt zoiets van hij ligt daar ik kan hem zo aaien.
Het is vreselijk maar je hebt het beste gedaan wat je kon doen namelijk het dappere besluit genomen om Blacky zijn rust te geven na 15 jaar van trouwe maat van je te zijn.
Nu heeft Blacky geen pijn meer en hij zal je dankbaar zijn.
Heel veel sterkte voor jou en je gezin en geef je verdriet de tijd het is een verwerkingsproces.
Onze honden (en katten en ook andere dieren) liggen ook in de tuin begraven. Vier hondengraven op een rij. Geen van hen zijn we vergeten. Ook Robbie en Daddy niet, die niet hier begraven zijn. Robbie, omdat zij stierf voordat we hier woonden en Daddy omdat hij gestolen werd en pas jaren later,na zijn dood terug gevonden werd.
Elke keer is het weer moeilijk om van een dier afscheid te moeten nemen. Je weet dat het ooit zover komt, maar je denkt er liever niet aan.
Maar dan komt de dag dat het zover is. Natuurlijk mag je verdriet hebben. Trek je niks aan van mensen die zeggen: Ach het was maar een hond! Mensen die dat zeggen zijn geen dierenliefhebbers. Een dier kun je soms harder missen dan een mens. Al klinkt dat misschien raar.
Ik wens jou en je gezin veel sterkte met het verlies van Blacky.
jou maatje was 15 jaar een deel van je leven,dat vergeet je niet zomaar en de leegte die ze achterlaten is enorm
ik zelf ben mijn maatje anderhalf jaar geleden verloren en nog steeds doet het enorm veel pijn,de gedachte zoals je zegt ,hem nog eens kunnen strelen ,zijn natte zoentjes ,s'morgens zijn natte neus tegen de mijn,al die gedachten zijn hartverwarmend meer tegelijkertijd ook zo pijnlijk omdat ze er niet meer zijn
dus ik begrijp je zo goed hoe je je voelt
veel sterkte
andre, helemaal niet belachelijk, het is je maatje, voor heel lang geweest, lief en leed gedeeld, en nu is jullie Blacky er niet meer.
herinner hem in mooie dagen, en vergeet de momenten dat het niet meer ging.
heel veel sterkte, met het verlies van jullie maatje Blacky.
hee veel sterkte met het verlies van jullie hond 15 jaar is blacky geworden een mooie leeftijd maar je kunt je hond nooit verliezen .wel uit jullie oog nimmer uit jullie hart. rust zacht lieve blacky
heel veel sterkte,
en helemaal niet raar dat je hem wilt opgraven,
onze rocky is nu 4 jaar dood,
en ligt hier ook in de tuin, en ik mis hem nog steeds,
en sta er nog steeds heel veel bij,
Veel sterkte. Het is nu ongeveer een maand geleden dat wij onze golden retriever Guus hebben in laten slapen. Ik weet wat je doormaakt. Het is hard en het doet pijn, je weet dat het voor je hond het beste is, maar dat is het niet voor jou. Je kunt en wilt eigenlijk niet zonder hem. Ik mis mijn Guus enorm en huil ook nog regelmatig. (niet zo erg als in het begin. Sterkte. Tess
Heel emotioneel, erg mooi geschreven!
Velen hier herkennen je gevoel vast en zeker!
Ik heb vorig jaar maart mijn Dobermann Dico in moeten laten slapen op 8 jarige leeftijd
Maart van dit jaar heb ik mij Dobermann Ziva ook moeten laten inslapen, op een leeftijd van 5 jaar.
Ik kan zeggen, het verdriet dat blijft altijd aanwezig, het gemis ook!
Dat het gaat slijten, sorry, dat is niet zo... Wel leer je er mee om gaan, geef je het een plekje en gaan er gelukkig ook weer dagen voorbij zonder tranen... Maar het blijft altijd moeilijk... Bij mij in ieder geval wel.. Ik heb nog geregeld dat ik moet huilen en ze zo graag wil vast houden!
15 jaar is een geweldige leeftijd, maar dat maakt jouw verdriet en gemis er niet minder om!
Heel veel sterkte gewenst voor nu en de komende periode!
Elly 
2 doggies
Wij wensen je heel veel sterkte en kracht toe met het overlijden van je maatje Blacky.
Ik weet uit ervaring hoeveel pijn het doet, maar probeer troost te halen uit de mooie herinneringen met Blacky ...
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Blacky" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?