Ze wordt oud...

Wijze hondjes met wijze baasjes..

Het is geen stilaan loslaten wat we zo doen. Het is een dichter naar ons toehalen. Zo nemen we ons hondje op in ons hele wezen. De weemoed die zich laat voelen zorgt ervoor dat we meer dingen zien en meer begrijpen. Carpe Diem. Leven in het nu zoals het zich voordoet en daar het mooie in beleven. Het mooie dat zich nestelt in ons zijn. Datgene dat alles wat was waardevol maakt.

Lieve Petra, Als je nog naar het verre plekje gaat.. geniet ervan. Naar het dichtbije plekje.. geniet ervan. Samen op de bank.. geniet ervan. Je wijze meisje voelt je genieten, voelt dat het zo goed is.. en geniet mee.

Nog heel veel Diems te Carpen gewenst !

Ik weet ook hoe het is. Boomer wordt in dec 15 jaar en hij begint ook oud te worden.

Kan tijdens het lopen ineens stil staan en om zich heen kijken zo van waar ben ik eigenlijk. Nou ik moet maar even gaan snuffelen om te zien of het mij hier bekent voor komt. Lang lang snuffelen helpt dan en krijgt hij weer zin en loopt verder.Maar hij heeft ook momenten dat je niet zou zeggen dat hij al bijna 15 is.

Blijf elke dag genieten van je twee dames. Hoop dat er nog veel mooie en vooral nog veel jaren bij komen dat jullie kunnen genieten van elkaar.

De liefde die jullie voor elkaar voelen is er 1 van het verleden het heden en de toekomst tot achter de regenboogbrug en terug.

Dit laatste geld trouwens voor alle hondeneigenaren hier op HP.

Ze veranderen he, als ze 'bejaard' worden. Mijn Missy begint ook, meer slapen, niet meer zo overal op af vliegen of rennen in het bos. Maar ze geniet wel op haar eigen manier. Ligt ze lekker aan mijn voeten, krijgt een extra aai en mag wat langer snuffelen.

Ik heb haar nog opgegeven voor Funny-O (al twee keer eerder met haar gedaan) maar ik vermoed dat het wel eens de laatste cursus samen kan zijn. Ze wordt toch stijver en sneller moe inmiddels. Dus ik ga extra van de cursus genieten. Lekker in haar eigen tempo, gewoon voor de lol, mijn meisje en ik.

Het besef dat het einde naderbij komt is pijnlijk he? Mijn verstand weet het wel, maar mijn hart wil er niet aan...............

Wat heb je dat super mooi omschreven

Ook wij merken het hier met beertje..
Soms heeft ze dagen waarvan ze in haar 2e jeugd zit en soms kijkt ze je echt aan van nou laat mij maar even.
Ik vind dat je het echt precies goed hebt omschreven!

Heel veel succes ermee en ik hoop dat jullie nog heel vaak naar jullie speciale plekje kunnen gaan


Groetjes Naomi

Och wat een mooi stukje en ook een beetje triest.
Ik herken het ook..

Je wordt zo'n hecht stel door de jaren heen en dat ouder worden gaat je echt aan het hart..
Vorige week bij de dierenarts, waren twee mensen die hun dier in lieten slapen, 1 een kat ander een hond.. en dat verdriet voel je door de muren heen. Het is zo heftig.
En je weet dat het ooit gaat komen.. en ik zweer ook iedere keer dat ik er niet meer aan begin, want het afscheid is zo zwaar. Maar toch, zonder hond kan toch ook echt niet!

Dus moeten we nu gewoon genieten van onze oude besjes!

Ik krijg er toch een beetje tranen van in mijn ogen. Maar eigenlijk is dat niet nodig hé, jullie genieten nog steeds van elkaar, gewoon anders nu.
Ouder worden kunnen we niet tegengaan maar moet er niet aan denken dat ik ooit mijn kleine schat zou moeten afgeven.
Geniet maar fijn van elkaar en ben er zeker van dat je hondje ook nog van jou geniet ook al laat ie het niet meer zo goed zien
xxx pootje van chip

Pfff... krijg er een krop van in m'n keel...
Wel mooi om te lezen hoe iemand stilletjes meegroeid met z'n hond. En dan dat langzame besef dat dit niet eeuwig is.
En persoonlijk beangstigd dit me enorm. Als kind heb ik een hond gehad waar we na 17 jaar afscheid van hebben moeten nemen. Dat was al erg, ook al ging de meeste zorg naar mijn moeder en had ik het druk met opgroeien, school en uitgaan.
Nu heb ik zelf twee van die viervoeters waar ik zelf voor moet zorgen. Zo intens dat ik soms nu al de dag vrees dat we afscheid moeten gaan nemen. Voorbarig, ik weet het, maar toch...

Petra heel mooi en ontroerend om te lezen zelf zit ik in de zelfde situatie met me oude ventje

M'n vorig hondje, Tyrex, was bijna 15 en ook altijd zo'n echt trouwe schat geweest.

Al een paar jaren bracht ik elke dag 3 kinderen die tijdelijk bij ons inwoonden naar school. Als ik hen naar de speelplaats bracht of weer ophaalde moest Tyrex even in de auto wachten. Ze bleef dan kijken... Vroeg zich duidelijk af wat er achter die poort was. Ze was een lief oud dametje geworden, met kinderen zo rustig als maar kan... Dus vroeg ik of ik haar voor één keertje eens mee binnen mocht nemen. Mocht!

Toen ik de volgende keer de kinderen ging halen mocht ze mee uit de auto en de poort binnen. Ons drie schatten waren verrukt en bijna alle kinderen kwamen kijken... Ze vonden het zo leuk een hondje op de speelplaats ! Ze wisten van de drie al dat Tyrex bijna 15 was en dat ze niet wild mochten doen.

Ik denk dat het één van de mooiste dagen in Tyrex haar leven was. Ze zat daar... Zo trots en gelukkig als wat. Liet zich de streeltjes welgevallen en deelde likjes uit op die kleine handjes.

Eindelijk wist ze wat er achter die grote poort was... En ze genoot!

Tyrex

Hey Kylie

Zo lief geschreven over je lieve Tyrex, ook hier krijg ik een traan van ontroering, zo,n kleinigheid waar je je kanjer zo blij mee kan maken

Mooi geschreven Kylie

Knuf Chicka