Trots op mijn wit monstertje!

We zijn de afgelopen 2 weken op vakantie gegaan naar Egypte. Alhoewel de liefde voor mijn hond eindeloos is, ben ik gefascineerd door Egypte, en ik mag ook wel eens 2 weekjes vrij af nemen
Dus het stond vast: We zouden 2 weken naar Egypte gaan.

Waar brengen we Jhento naartoe? Pension? Privé? Overal hebben we rondgevraagd, tot we een mail kregen van een meisje van 17 jaar oud. Op de een of andere manier had ik meteen het gevoel dat Jhento daar compleet tot zijn recht zou komen. We hebben leuk contact gehad, en al snel hadden we een datum geprikt waarop we zouden ontmoeten. Het meisje had namelijk ook een hond, dus we wilde zien hoe dat ging. Geweldig! Die hond was zo sociaal als wat, het was een spaanse zwerfhond, een kruising waar je in de verste verte nog een klein beetje ridgeback kon bespeuren. Teun was qua karakter net een kopie van Jhento, maar dan net in alles een tikkeltje erger! Ze paste geweldig bij elkaar.

Toen stond het vast: Jhento zou daar 2 weken verblijven. Al snel naderde de dag waarop we afscheid gingen nemen van hem, maar ó, dat viel tegen. Ten eerste kon ik maar met moeite mijn tranen bedwingen, wel twéé weken zonder mijn allerliefste haarbal! Ten tweede was hij enorm hyper toen hij Teun weer zag, wat zich uitte in onstabiel gedrag. 's Avonds hebben we nog gebeld gehad, en alles ging goed. Toen we op vakantie waren is familie van ons nog een paar keer wezen kijken en gaan wandelen met Jhento, alles ging perfect! Wie kan zich voorstellen, dat een hond die een jaar geleden zo onzeker was als wat, en naar alles uitviel, nu samen op één kussen lag met een ander reutje! Het werd nog mooier, op een gegeven moment had Jhento het kussen van Teun ingepikt, en Teun dat van Jhento. Echter was Teun degene met de broek aan in huis! Jhento, die eerder als een ontzettend dominante hond werd bestempeld, was nu onderdanig aan een ander reutje!

Ik ben zo trots op hem, ik heb nu echt het gevoel dat we een periode hebben afgesloten, en dat we nu meer naar de toekomst kunnen gaan werken! Jhento, mijn gedachtes gingen continu naar jouw uit, maar je was altijd dichtbij me. En dat is waar. Ik ben geen zweverig type, maar ik had constant het gevoel dat hij bij me was, terwijl ik duizenden kilometers verderop zat. Ook tijdens de begroeting zag ik dat, Jhento begroette eerst mijn ouders uitbundig, en toen mij pas, op een rustige manier. Op een manier alsof ik van school thuis was gekomen, alsof we elkaar pas een paar uur gemist hadden. Hij is gewoon zo bijzonder, ik geniet elke dag van hem weer. Hij snapt wat ik bedoel, ik snap wat hij bedoeld. Er zijn nauwelijks commando's nodig, en hij is zoveel meer gemotiveerd om dingen voor me te doen als een paar maanden geleden. Nu doet hij het om voor me te werken, toen deed hij het voor de beloning. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: Ik ben zo trots op mijn wit monstertje!

Ik geniet van onze speciale momentjes, gisteren avond, toen we samen in het gras hebben gelegen. Jij lag uit te rusten van het rennen, en ik zat naar de sterren te kijken. Vanmiddag. Toen ik zo onhandig was om jouw riem in het water te laten vallen, wat dus 6 meter diep was. Weg riem. Daar sta je dan op de jachthaven waar je je hond verplicht moet aanlijnen. Op een gegeven moment moesten we dus terug naar de auto toe, met Jhento. Ik had verder alleen mijn laptop bij en de oplader. Ik had zoiets van: Voor deze keer laat ik hem wel los lopen. Echter kwam er dus een rottweiler aangelopen dus ik pak hem snel vast bij zijn tuigje. Sta je daar dus. Mijn laptop viel bijna uit mijn hand, dus ik bedacht een oplossing: Ik gebruik de oplader als riem! Die ziet er dus zo uit:



Jhento zette zijn meest zure gezicht op, want hij irriteerde zich kapot aan dat "doosje" wat de hele tijd tegen hem aan tikte. Máár hij was aangelijnd. Dus trots liep ik met mijn oplader en hond over de steigers, met een brede glimlach door Jhento's expressie, loop ik de wal op, stopt er pal voor mijn neus een politieauto. Ik schaamde me dus kapot, dus ik zeg zo snel "Hallo" en loop door, zie ik nog hoe beide agenten naar zijn "riem" keken en toen op een ietwat rare toon "Hallo" terug zeiden. Ik heb zoveel met je meegemaakt Jhento, jij bent onvervangbaar!

Hahah die zullen gedacht ; hebben wat is dat voor een riem ? x'D

Hee, mooi dat het is goed gegaan, meestal hebben de baasjes meer last van het achterlaten dan de hond zelf En wat een mooie riem heb je daar

Wat grappig wel fijn dat het zo goed is gegaan!

Wat fijn dat het nu goed met hem gaat! Eindelijk het agressieve weg!
Ben blij voor jullie, en Jhento heeft er een vriendje bij!

Het mooie is ook dat we elke dag via e-mail contact hebben, en dat we vrijdag weer hebben afgesproken om met Teun en Jhento te gaan wandelen! Wanneer ik de foto's van haar krijg zal ik ze hier plaatsen!

Hee dat is leuk, ik ben benieuwt