Input nodig

Als je hondje makkelijk bij te sturen was hadden de vorige eigenaren dat ook wel voor elkaar gekregen. Ik vind het een moedige bslissing en van wat ik uit je verhaal haal de juiste. Soms lukt het gewoon niet en moet je niet verder aanmodderen uit een misplaatst gevoel niet te willen falen. Daarmee doe je alle betrokkenen tekort.
En Mekje komt vast goed terecht, ergens waar ze enig hond is.
En voor jou komt er weer een nieuw hondje op je pad, eentje die beter in je roedeltje past.

Dank allemaal!

Ik heb het hele verhaal gelezen, zou Biko, Mekje 1 x gestraft hebben met een flinke snauw en haar op de plaats gezet hebben......Misschien.
Ik vind het jammer voor je dat het niet is gelukt en ook voor jou ,wand je geeft het niet zo maar op.
Strekte.

Wat een heftig verhaal, en wat balen dat het niet gelukt is om ze samen in harmonie te laten leven. Conclusie is dat Mekje het beste ergens anders af is, ik vind het heel knap van je dat je deze keus maakt, en doorzet.

En je een mislukkeling voelen? Absoluut niet! Soms werkt iets gewoon niet, hoe hard je je daar ook voor inzet.
Ik weet hoe veel je ermee aan het trainen bent geweest om Mekje en Biko zo prettig mogelijk met elkaar te laten leven, maar blijkbaar verschillen ze zo erg van elkaar dat dat gewoon niet kan.

Ik wens je veel sterkte! Ik hoop dat Mekje snel een thuis gevonden heeft, wat fijn te lezen dat de oude eigenaren hier een grote rol in willen spelen.

ik wens je heel veel sterkte hier mee en fijn dat de oude eigenaren je er mee willen helpen.

Ik heb het topic nog even helemaal doorgelezen. Wat een lastige situatie zeg. Maar ik denk zeker dat dit de juiste beslissing is. Je hebt er in ieder geval alles aan gedaan, helaas heeft het niet geholpen, of niet genoeg. Mekje moet ergens geplaatst worden waar geen andere honden zijn, dat is wel duidelijk.

jeetje, wat naar. Ik denk ook dat het wel de juiste beslissing is, en ik vind het ook heel goed van de fokker (echt mijn complimenten!) dat deze Mekje zelf graag wil herplaatsen. Geeft toch aan hoe betrokken deze is. Voor jou, heel veel sterkte! Het is natuurlijk heel naar, en echt niet makkelijk, maar waarschijnlijk wel het beste voor jou, Biko, en uiteindelijk ook Mekje.

Groetjes Nienke

Hoe is het nu?

Mekje heb ik donderdagavond naar de fokker teruggebracht. Daarvoor zijn we nog naar het bos geweest en heb ik wat gegeten en voor de gelegenheid ook een beetje gedeeld met Mekje (normaal is dat not done haha)
Daarna naar de fokker gegaan. Ze herkende de omgeving al snel. Het is in Maarn letterlijk aan de Utrechtse heuvelrug. Ze lopen hun straatje uit en dan sta je in het bos.
Voor Mekje was het hier vooral bijzonder dat er zand was en open vlakten haha

Het was door het tuinhek heen al brommen naar moeders (Macy). In plaats van dat te negeren heb ik dat gedrag aangesproken, en beloond wat ik wel wilde, gewoon negeren. Daarna ging het beter. Maar ze zijn duidelijk geen fans van elkaar.
Mekje begroette Biko toch wel als ze even uit elkaar waren geweest, dan was ze ook echt wel vrolijk. Alleen daarna he.. als Biko trachtte wat aandacht van mij of een ander te krijgen.
Verschil met Macy en Mekje is dan weer dat het niet tot echte verwondingen loopt, of heel erg zelden. Terwijl bij Biko dus meteen de gaatjes erin zaten.

Mekje vond het wel lastig, was blij haar oude baasje te zien, maar bleef heen en weer lopen tussen mij en haar oude baasje.
Ik heb haar daarna even rustig bij me laten zitten. Want als ze hyper wordt dan komen ook de uitvallen.
Haar fokkers hebben ook sinds 6 weken een baby. Dus dat is ook nieuw. Daar reageerde ze eigenlijk heel normaal op. Ze is met mijn nichtje ook erg leuk, terwijl ze de eerste twee dagen met mijn nichtje in de buurt echt in de bench zat, omdat ze niet wist wat ze met dan ding aanmoest en helemaal zenuwachtig was. Maar daarna was het ook helemaal over en zocht ze haar zelf op. (wat peuter = eten ) Ze was er ook heel zachtjes mee, heel voorzichtig. Heel anders dan Biko, daar gaat alles op zijn reu-s zeg maar

Nou het afscheid, heb ik maar snel gemaakt.. Gezegd dat ze lief moest zijn.. en dat ik haar zou missen. Doe ik ook. Het is erg stil in huis zonder die kleine druktemaker.
Ik de auto erg verdrietig en nog wel. Ik ga straks even bellen om te vragen hoe het gaat.

We hebben afgesproken dat ik bij de interview ben met de nieuwe mensen voor haar. Omdat ik haar de laatste tijd heb meegemaakt en weer wat andere inzichten kan bieden.
Fokkers zijn echt enorme lieve mensen. Ze zeggen gewoon 'wij hebben er bewust voor gekozen haar in de wereld te zetten en dus blijven we verantwoordelijk voor haar' En dat voelen ze ook echt zo.
Ze had ook nog wel even bij mij mogen blijven, maar de fokkers voelen zich echt verantwoordelijk naar haar en ook wat voor effect het op Biko heeft. Echt enorm lief en meedenkend.

Toen ik terug kwam, kwam Biko niet meteen van boven. Ik had hem niet meegenomen, eind rijden, warm weer..
Ik riep hem en toen keek hij wel even van: 'huh mis er eentje!' Maar verder niets. Gaan wandelen, gespeeld. Kwamen thuis en toen wou hij eigenlijk meteen weer naar boven vertrekken. Heb hem beneden gehouden. Volgende dag vertrouwde hij het ook nog niet helemaal. Maar sinds gistermiddag heeft hij zoiets, oke! ik kan weer vrij bewegen! En ligt hij weer aan mijn voeten zoals voorheen, en net was hij er gezellig bij in de tuin bij de konijnen. Lekker gespeeld.. Hij is in zn nopje!
En dat was de bedoeling.
Het is wel ineens heel stil hier. Wandelen is Biko ook weer aardig saai Hij hobbelt wat, snuft wat, hobbelt weer wat. Het scheelt een hoop energie voor mij, dat dan weer wel Geen frisbeen of ballen (niet teveel althans voor Biko zn rug). Maar wel zwemmen, dus dat doen we wel elke dag.
Nou ja, Biko, ik gooi de bal in het water..

Dus dat is het zo'n beetje..
Verdrietig, maar toch ook blij voor Biko.

Jee, ik kan me voorstellen dat het erg stil is! Fijn dat Biko het weer helemaal vertrouwd.

Wil je veel sterkte wensen, want je zult Mekje toch zeker wel missen.

Groetjes Nienke

Dankjewel!

Fokkers gesproken. Het gaat redelijk goed met Mekje. Ze heeft donderdagavond nog wel een tijdje naar de deur staan kijken toen ik weg was. Maar verder draait ze weer aardig mee.
Ze vonden toch wel dat ze een hoop geleerd heeft en wat makkelijker in de omgang is geworden, wat minder hyper ook. Dat vond ik dan natuurlijk fijn om te horen.
Ondertussen begin in dan meteen weer mn hersens te breken of er toch niet een manier is om haar zelf te houden. Maar net zat ik weer even in de tuin, dan zitten de drie katten om me heen, Pluis de Vlaamse Reus zit er lekker bij. Ik heb een klein vriendinnetje voor hem nu, Plofje, (ook een reus, maar nog een reusje) en dat hopt ook lekker rond. Biko ligt naast op een botje te kauwen. Gewoon rust. Alle dieren in harmonie met elkaar samen. En dat is toch wel erg fijn.
En dan mis ik dat kleine dondersteentje enorm en het is soms ook wel saai hier binnen, maar de rust is wel heel fijn en dan met name voor alle dieren hier. Die kunnen zonder op te letten rond lopen en lekker languit gaan liggen.
Maar ja.. altijd twee kanten he aan een verhaal..

Alsjeblieft.

Ja, zo dubbel is dat dan, je weet dan het zo beter is, en zo voelt het ook, maar toch...

Nogmaals heel veel sterkte, en houd je ons op de hoogte over Mekje, Biko en de andere dieren?

Groetjes Nienke

Zal ik doen!

Dat is waar.. ik heb nogal moeite met het te accepteren.. maar dat is een algemeen probleem van mij ´acceptatie´

Maak maar een lijstje met wat er allemaal mis was en ging. Fotootje van biko erbij met en gaatje erin, en biko wegekropen boven. Dierenartsrekening....... Verzin het maar.....

Ja.. ik hoef alleen maar naar Biko te kijken, die weer aan mijn voeten ligt ipv boven.
En naar zijn neus waar nu allemaal witte littekens op zitten ipv een gave zwarte dropneus!

Maak dat lijstje toch maar.