Aanschaf pup en daarna een kindje, of eerst een kindje, dan een pup?

Hallo Nies,
Waar ik eigenlijk benieuwd naar ben of je ouders ook een hond hadden toen jij nog in huis woonde of bekend bent met honden in de nabije omgeving?

Deze vraag stel ik, omdat die planning van jou wel heel leuk klinkt, maar voordat jij jezelf afvraagt wat het beste is om als eerste te nemen, vind ik het belangrijker of je echt wel weet waar je aan begint.
Niet dat ik het jou wil afraden of zo, maar het nemen van een pup is niet alleen maar een wandelmaatje, maar het is een hele verantwoordelijkheid die je op je neemt.
Het opvoeden van een pup kost veel tijd en naast de hele leuke dingen, komen ook kots, pies, poep, modder e.d. om de hoek kijken. Dan heb je nog de extra kosten, naast de voeding, waarmee je te maken krijgt: entingen, product tegen vlooien en teken, evt kosten van lichamelijk letsel en (chronische)ziekte e.d., kunnen handenvol geld kosten.

Het klinkt nu misschien heel negatief van mij, maar zo bedoel ik het niet. Ik vind het gewoon ontzettend belangrijk dat iemand, die een hond wil nemen, dat die realistisch blijft. Jammer genoeg zijn er heel veel mensen die alleen de lieve schattige pup zien en merken na een tijdje dat het opvoeden toch wel veel tijd kost, met als gevolg dat de honden op Marktplaats komen, naar een asiel gaan of iets anders.
Vooral op Marktplaats lees je vaak dat ze een hond weg doen, omdat ze gezinsuitbreiding hebben.
Als jullie een kind mogen krijgen, dan ga je een hele hectische tijd tegemoet, waar naast blijdschap ook onzekerheid en slapeloosheid kunnen voorkomen. Daarom is het nog wel mogelijk hoor, want dat hoor je wel van de vele ervaringsdeskundigen die gereageerd hebben, maar ook hen kost het heel wat werk om dit allebei in goede banen te leiden.

Als je naast alle leuke dingen ook over de bijkomende dingen hebt nagedacht en tot de conclusie komt dat je er wel aan toe bent, dan wil ik jou en jouw vriend heel veel plezier en succes toewensen met een pup in jullie huisje.

Hey, dat is inderdaad super belangrijk!!!Ben namelijk ook altijd superenthousiast met dieren, en dan zie ik natuurlijk niet alle mindere puntjes.Maar nu moet ik eerlijk zijn, heb in het verleden veel diertjes gehad die ik altijd met veel plezier verzorgd heb, ook tijdens ziekte.Heb zelf een paard, katten en vogels, dus weet dat dit handenvol geld kost (vooral het paard dan!) maar dit heb ik er echt voor over en dit kunnen we ook.

Mijn ouders hadden vroeger een hond voor ik er was, maar mijn ouders zijn niet zo'n dierenmensen, ze hebben de hond herplaatst bij men nonkel toen.(het beestje was altijd goed bekend met mijn nonkel) maar zelf ben ik van mening dat een dier voor het leven is, en als het echt niet klikt dat het dan een betere thuis krijgt.Heb inderdaad al een katje moeten plaatsen (maar kan ze perfect opvolgen en heeft een fantastische thuis) omdat het beestje niet aardde bij ons.Maar dan nog had ik hartzeer, dus ben geen impulsieve persoon.voor ik een diertje aanschaf lees ik alles over karakter, voeding, ziekte, beweging, noden, en dit keer zeker omdat ik het goed wil doen.

probeer hier alles op de site en ook op het forum van het ras goed mee te volgen met alles, van ziektes tot voeding, tot aanschaf en dergelijke.Daarom dat we ook pas binnen 2 jaar eentje kunnen aanschaffen omdat we midden in verbouwingen werken nu, wat geen ideale situatie is.

Mijn zus heeft een golden, en een vriendin ook, dus ben wel bekend met honden hoor en als ik met de golden van mijn zus mag wandelen dan voelt dat echt goed.Natuurlijk zou het leuk zijn om bijvoorbeeld een hond op proef te nemen zodat we alles al een keertje kunnen oefenen hoe het er echt aan toe gaat in het dagelijkse leven.

Maar ga er van uit dat dit zichzelf wel uitwijst.Aan de hand van ervaringen, veel lezen en me verdiepen in het ras moet dit toch lukken denk ik.

Maar ik begrijp je bezorgdheid!Heb al veel mensen gewoon hondjes zien uitkiezen in kennels zonder dat ze weten wat ze in huis halen en of het karakter past bij hen.en dat vind ik echt supererg.

Ik heb een dobermann gehad en voordat ik deze nam, heb ik ook veel gelezen over het ras en opvoeden.
De dobermann is niet een gemakkelijke hond, dat stond in het boekje dat ik had gekocht en in het informatieboekje
van de Dobermann kynologenclub.
Ik heb er toen wat langer over nagedacht of ik dit aan zou kunnen en of ik er echt voor wilde gaan.
Ik was wel onzeker over het feit of ik de hond wel de baas kon blijven, maar door zelf veel te lezen en de begeleiding die ik kreeg van de fokker, waar ik meerdere cursussen heb gevolgd, ging het hartstikke goed.

Ik ben een dubber, dus ik denk niet twee keer na, maar wel 100 keer voordat ik aan iets begin.
Een ander kan er gewoon voor gaan, en soms is dat ook beter, dan overal apen en beren in zien, zoals ik doe.

Anoniem van hierboven, ben ik dus.
Ging even iets fout.

Wel, zou voor een dwergkeesje gaan.Heb echt veel rassen overlopen, van Vizsla tot herder, en denk dat het keesje het beste bij ons past.Hebben niet zo'n groot huis, dus voor grote hond wordt dit al moeilijker denk ik, wel een tuin en ook een grote omheinde put waar de hond naar hartelust kan rondwervelen tijdens de weekends.We werken allebei fulltime, dus vanaf half 10 is de hond alleen, maar kan misschien tussen de middag door wel rekening houden met een langere pauze zodat ik overhuis kan gaan om met de hond ook iets te doen.en mijn vriend is terug thuis om 16u30 dus dit moet lukken denk ik.in het weekend hebben we ook tijd.

onze tuin komt uit op een straat, daarom willen we een wakertje, en ook een goed gezinshondje denk ik zo.Dus dit is de reden dat we een keesje willen nemen, ook omdat het ons eerste hondje is en weten dat andere honden ook andere trainingen nodig hebben.bijvoorbeeld, vizsla, herder,Dobberman, ... dus we weten dat dit nog een stap te ver is voor ons, we willen een hondje waar we ons ook goed bij voelen.

hallo,

Ik heb niet alles doorgelezen, maar zal even antwoorden op de beginvraag

Ik kan van beide gevallen meespreken.

Ik en mijn man hebben vijf jaar geleden twee Berners aangeschaft (twee broertjes) toen we nog geen kinderen hadden. Heel leuk: al onze vrije tijd was voor de honden, veel tijd om samen naar de cursussen te gaan, veel tijd om samen te wandelen,.. Toen onze kinderen geboren werden, was er totaal geen probleem. Ons eerste kindje accepteerde de honden meteen. In ziekenhuis bevallen, af en toe truitjes met geurtje mee naar huis genomen,... Nooit problemen gehad! Bij tweede kindjes thuis bevallen waar de honden bij waren. Ook nooit problemen gehad! Kinderen konden alles met de honden doen. Helaas zijn ze vorig jaar overleden

Nu zijn de kinderen 3 en 2 en we hebben sinds 8 maanden (oh, zo oud is Kalinka al!) een Zwitserse Herder. Ook geen probleem met de kinderen, heel wat voordelen, maar ook wat nadelen:
- je moet de kinderen op het hard drukken dat ze niet te hard mogen spelen met Kalinka, vooral als pup had, en soms nog, ze de neiging om te bijten of te happen
- Terwijl we vroeger samen naar de cursus gaan, kan nu maar 1 iemand gaan. De tijd die je daar besteed, moet je opvang zoeken voor kids
- Zomaar veel en lang gaan wandelen is moeilijk. Een van ons twee moet altijd bij de kinderen blijven, en dat is niet leuk. Als we samen gaan wandelen, gaan de kids mee in de buggy, maar dan is het al moeilijk om echt de bossen in te trekken!

Dus als ik zou kunnen kiezen zou ik:
- Ofwel eerst gaan voor de hond, en pas na een jaar aan kinderen beginnen (dan is de hond bijna 2 als kindje er is)
- ofwel eerst gaan voor het kindje, maar de hond er pas bijnemen als kindje ouder is dan 3 en beseft dat hond geen speelgoed is

Sorry voor lange antwoord en succes!

Goed om te horen dat het zo goed werkte bij jullie Is inderdaad iets waar je goed over moet nadenken, daarmee dat ik deze vraag ook erg belangrijk vond.Ik weet dat het voor kleine kindjes heel leuk is om met een diertje te spelen, maar inderdaad die kleintjes weten nog niet goed wat mag en niet mag met zo'n pup.onze bedoeling zou ook zijn van een hondje te nemen indien onze verbouwingen gebeurd zijn (hopelijk snel )en achteraf een kindje, wat mogelijk moet zijn.Daarom dat ik ook kies voor een klein exemplaar, zodat we eventueel gemakkelijk samen kunnen wandelen en zo en dat het diertje niet veel plaats in neemt zodat we hem/haar ook ergens mee naartoe kunnen nemen, als een echte gezinshond.Sowieso krijgt het hondje ook een leuke tuin zodat het overdag ook wat te doen heeft en ze niet verplicht in huis moet blijven.Denk dat we er toch al goed over nagedacht hebben,en gaan dan ook met veel enthousiasme aan de slag.

Je kan een kind jonger dar 4 ook aanleren hoe hij/zij met een pup om moet gaan.
We hebben hier met Kyra vaak geoefend met een honden knuffel.
Hoe moet je aaien, waar mag je wel en niet aan komen.
Ook op die manier geleerd als de hond op zijn plek ligt mag je er niet bij komen.
Een soort van peutertraining.
Nu ga ik niet beweren dat dat DE manier is en dat iedereen dat maar moet doen.
Maar die 2 zijn 2 handen op 1 buik en de beste maatjes.

Mijn echtgenoot ging voor de pup!
Een jaar later kwam mijn dochter. Ik was erdoor ontroerd hoe goed en beschermend hij voor haar was.
(Dobermann)

Ik zelf zou ook een pupje nemen voor dat ik aan kindjes zou beginnen het voordeel is dat de pup samen met de kinderen op groeid en ovel aan kan wennen

Ik vind dat het ervan af hangt wanneer je van plan bent kinderen te krijgen en welk ras je wilt hebben. Ik zou je adviseren om óf eerst een hond te nemen en dan wachten met kinderen krijgen tot je hondje zn pubertijd achter de rug heeft dus na een jaar of 3.
Of Je neemt eerst kinderen en na een jaar of 3 (dan kan je je kind goed aanleren wat wel en niet mag en dat ie zachtjes moet doen met een pup) begin je aan een pupje.

Ook kan je kiezen voor een volwassen hond en dan kan je ongeveer na een jaar(dan ken je zn karakter wel door en door) kan je aan kinderen beginnen.
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Het hangt er natuurlijk ook vanaf of je al veel ervaring hebt met honden en kinderen, maar in ieder geval wens ik je succes, het is niet altijd even makkelijk aangezien ze altijd allebij de aandacht van je willen hebben

voordat er bij ons kinderen kwamen werkte ik meer dan fulltime, dus hadden we ook geen tijd voor eens hond. Toen er kindere kwamen ben ik gestopt met werken voor een baas. Nu zijn beide kinderen naar school, en kan ik er gerust op zijn dat ik en de tijd en de energie heb om een hond goed op te voeden, al blijft het met kinderen toch altijd een hoop plannen en zo.....

Ik denk dat je goed naar je eigen situatie moet kijken, en bepalen wat je aankan of niet....En dan denk ik niet dat het veel uitmaakt wanneer je wat op welke tijd zou willen...

succes!!

Bedankt voor al jullie goedbedoelde en leuke reacties! Denk inderdaad dat ik wat zal moeten afwachten, sowieso tot ons huis en tuin dog-proof is eventueel dat bijvoorbeeld de plaatsen die niet door de hond moeten gebruikt worden, dat die nog niet direct af moeten gewerkt worden, maar wel als er ooit een kindje komt.Ik neem aan dat ik ook niet direct een kindje zal verwachten, of ga er alleszins niet van uit.Dus kan ik op het gemakje het hondje opvoeden en tijd spenderen.(en achteraf ook natuurlijk!)

Ik kies ook voor een ras dat misschien wel dagelijkse beweging hoeft, maar geen uren aan een stuk, of toch niet elke dag .Had eerst een Vizsla in gedachten, maar ben om al die redenen dat ik hiervoor ook al opsomde in mijn topic van dit idee afgestapt.Weet wat kan en niet, dus een grotere hond met jachtinstincten is nog niet voor ons weggelegd.net als jullie ook zeggen dat jullie droomhond ook verschilt van jullie eigen hond omdat je het ras misschien te druk vindt, of omdat deze speciale of meer verzorging hoeft, en ga zomaar door.

Alleszins ben ik hier al heel wat te weten gekomen en heb inmiddels ook een boek over de Keeshond dat ik van voor tot achter ga lezen

Wij hebben eerst kinderen gekregen en toen de honden. Je kan ook met een hond wachten tot de kinderen iets groter zijn. Je kinderen leren ook wat makkelijker met de hond omgaan,als je met ze kan communiseren.

mja, maar ik vind het zo moeilijk hé, denk dat als ik eerst kinderen krijg en dat er daarna een hondje zou komen, denk niet dat dat er dan nog van komt.Ik wil al zo lang een hond, al een jaar of 2 dat de drang echt groot wordt, en nu nog bijna 2 jaar wachten, dus heb echt wel geduld.maar als ik nog een jaar of 6 moet wachten wordt ik echt niet goed hoor

Ben echt een grote dierenvriend en heb echt veel over voor mijn diertjes, voor mijn paard zorg ik ook winter en zomer, in ziekte en gezondheid, elke dag eten en water geven, weide in orde zetten voor de winter, dan voor de zomer.Ik denk dat het toch moet lukken om ook een hondje een leuke thuis te bezorgen.

Hoop dat jullie deze mening ook een beetje delen, weet niet of jullie jaren moeten wachten hebben op een hond?Misschien als kind wel (mocht ook geen diertje dat in huis rond liep, dus mijn drang werd alsmaar groter) maar als volwassene met een eigen huis, leuke tuin, en tijd die je voor je hond kan vrijmaken, hebben jullie daar ook zo lang op moeten wachten?

Als jij het gevoel hebt graag een hond te willen en geen jaren meer wil wachten kan ik me goed voorstellen. Ik zou zeggen neem eerst een pup.Gewoon doen en niet twijfelen.

Bedankt Irene, is inderdaad frustrerend, zou zo graag een hondje erbij hebben, denk dat dit een meerwaarde is in ons leven, maar eerst zien dat we er genoeg tijd en plaats voor kunnen vrijmaken!