Een stukje ontwikkeling van Jip

Jip z'n ontwikkeling vordert gestaag. Mede natuurlijk omdat ik ook heel erg zoekende ben in de wir war van zijn gebruiksaanwijzing, maar ook omdat de eerste inzet is geweest om zijn stress niveau meer omlaag te brengen en zijn vertrouwen omhoog zodat hij ook open kon staan voor spel en leerontwikkeling.

Jip is heel bang om te falen, bang voor afwijzing. Jip is onzeker in eigen kunnen, mist een natuurlijk zelfvertrouwen. De afgelopen jaren heb ik vooral ingezet op het steeds verder omlaagbrengen van zijn stresslevel, het opbouwen van zijn vertrouwen en hiermee meer open staan voor spel en van hieruit te werken aan zijn zelfstandigheid.

Jip was/is een opgever, lukt iets niet dan geeft hij simpelweg op.
En dan toch is het gelukt om iets in hem wakker te maken wat hem gedreven maakt, waar hij makkelijker 'vergeet' dat hij zo bang is om te falen. Frustratie heb ik dan ook beloond Jip had veel hulp nodig en door heel aktief in te zetten op het belonen van frustratie en de meest minimale hulpvraag kon Jip de omslag maken. Niet meer met hangende pootjes opgeven, maar steeds verbetener hulp gaan vragen (samenwerken).

Het is nu een balanceren (voor mij) tussen hem zelf laten ontwikkelen en oplossen en net op tijd ingrijpen. Voorkomen dat hij vervalt in opgeven, maar ook er voor waken dat hij ineens overdreven afhankelijk wordt van mijn hulp. Balanceren dus, want het lijntje is dun.

Onderstaande filmpjes (1 situatie) laten goed zien hoe gedreven hij geworden is . Het laat zien hoe graag hij wil ... hoe snel hij vervalt in hulpvraag, maar na een kleine aanmoediging doorzet en niet opgeeft. Het balanceren van mij, wat is het kritieke omslagpunt. En dan ... de vreugde van de overwinning

Hahaha wat een schatje!

Zo ik ben verbaasd! Is dit Jip?! Wat een lef. Nog wel heel spannend voor hem, maar hij is stukken minder introvert en hij durft meer te proberen dan een tijd terug.

Wat was nou wat hij uit die mand wilde/haalde? Had jij er voer in verstopt?

Wat gaat dat goed met hem! Super!

En dan Lily op de achtergrond met een gezicht van: 'Hmpffff, pak het nou gewoon Jip, kleine slijmbal'

@dank je wel Lise

@Marit, jaja, dat is Jip . Het was een lapje buffelhuid (geen idee hoe dat heet). Dat is het enige waar hij wel eens wat langer dan 2sec op wil kauwen. Het is heel moeilijk om iets te vinden waar hij echt gedreven in is voor te willen 'werken'. Zijn preydummy is en blijft favoriet, maar ik wil hem ook laten warm lopen voor andere dingen.

@Leoniek, ja haha 'moeder overste lily' op de achtergrond

Ik ben ook heel tevreden hoe het gaat. Het is voor mij soms wel moeilijk niet te snel door te schieten. Tevreden zijn met 1 zo'n succes ervaring en dan weer even een dag (of 2) rust.
Het is ook zo leerzaam voor mijzelf

Wat fijn dat het veel beter gaat met Jip

Dank je wel Corrie.

Leuk joh,je ziet hoe spannend hij het vindt,het vele bewegen(zal ik wel zal ik niet),kwispelen, contact met jou zoeken(doe ik het goed).

Mooi filmpje van Jippie.

Wat super om te zien.
Hij is idd echt bezig met doorgaan, even hulp vragen en toch weer proberen.
Erg mooi om te zien.

Mexx en Jip moeten bij elkaar in de leer zie ik wel.
Mexx is juist te zelfverzekerd en zelfstandig in dit soort situaties.
'Ik kan dat zelf wel!'. En gaat door en door tot in vergaande frustratie en wordt dan soms zelfs roekeloos.
Wij proberen juist in te bouwen dat hij minder doorgaat en eerder hulp vraagt (of in Mexx zijn beleving: opgeven).

Als hij zo was zoals jij beschrijft (en ik me er een goed beeld bij heb gevormd) zie ik echt veel vooruitgang! Ga zo door!

@Soraya, dat vele (haast ongecontroleerde) bewegen is typisch Jip. Maar hij doet het goed he

@Dewi Toch maar geplaatst

@Loes, mooi vrhaal van Mexx. Ik herken het wel. Als Jip ergens door heen is kan hij ook heel roekeloos worden Het is juist het vinden van die balans. Ik vind dat wel een mooie uitdaging.

@Maxine, dank je!

Die balans vinden is idd mooi. En we merken dat hij af en toe wel meer gaat samenwerken/opgeven als het te gevaarlijk wordt.
Zo hadden we tijdens een les zijn zoekspeeltje op een ladder gelegd die tegen de muur stond.
Normaal ramt Mexx dan net zo lang aan die ladder tot die omgaat.
Deze keer stond hij ertegen aan en de ladder begon te wiebelen en kwam iets van de muur. Hij keek omhoog, twijfelde, stopte en liep al mopperend naar mij.
Ik hield de ladder vast en moedigde hem aan naar boven te gaan en hij kon het speeltje pakken.
Als ik het hem alleen had laten aanwijzen en het dan zelf had gepakt en had gegeven was hij gepikeerd geweest en had hij mij en het speeltje boos genegeerd.
Door hem iets te helpen kan hij toch zelf het meeste werk doen en dan heeft hij in zijn ogen het toch nog goed/ok gedaan.

Die balans zoeken, hoeveel hulp mag ik geven en wanneer, die was even moeilijk te vinden. Nu nog maak ik wel eens een fout, maar al doende leer je

Wat super zeg hier een grote glimlach. Jullie boffen maar met elkaar. Wat geweldig dat hij onder jouw begeleiding zoveel vooruitgang boekt. Echt iets om mee in je handjes te knijpen! ik hoop nog veel van dit soort verhalen te mogen horen

Dat is precies wat ik ook zo'n uitdaging vind. De juiste balans vinden. Jip is echt een enorme uitdaging hierin voor mij.

Ik vind je verhaal heel treffend en verhelderend En zo dat toch samen de klus klaren. dat is ook de reden waarom ik in het filmpje Jip er wer bij roep, samen doen en de overwinning is voor jou

2dank je wel Joelle. Het is geweldig om te merken dat hij nog steeds progressie maakt. Maar ik vind het ook een hele uitdaging, hij leert me zo verschrikkelijk veel, ook op andere gebieden. Hij maakt mij een rijker mens.

Wat super, het 2e filmpje, hij lijkt zo blij als het hem eindelijk gelukt is ! Heel bijzonder te zien, en een prachtige vooruitgang met Jip.
Ik moest ook erg lachen om Lily Jane op de achtergrond, die heerlijk relaxed ligt op haar prachtige bed

'yeah helemaal de meeeeeen' Caitlin

Heerlijk bed heeft Lily he, vind ze zelf ook

Leuk om te zien hoe hij er toch voor gaat onder aanmoediging. Ieder succesje sterkt zijn zelfvertrouwen, en ook het jouwe. Je moet wel iedere keer aardig inventief blijven, maar dat is jouw wel toevertrouwd.

Net als Loes heb ik met Déru precies het tegenover gestelde. Overtuigd van haar kunnen, goed omgaan met frustratie. Niet zoals Mex roekeloos maar een volkomen negeren van datgene waar ze mee bezig was. Het bestáát dan gewoon niet meer! Trots hoezo??
Nu ook nu ze problemen heeft met lopen is het zo'n enorme doorzetter. Als je haar voetje voor voetje ziet zwoegen om toch naar haar plasplek te komen , zou je eigenlijk hopen dat ze minder stoer in karakter was! De tranen springen me dan in de ogen, maar het is gewoon haar aard!

Wat kunnen honden dan toch verschillen, ... wat een variatie aan karakters!

Hoop dat Jip nog héél veel sucsesjes mag boeken, en zij vrolijk kwispelend staartje steeds vaker mag slaan!

Ik herken wel wat in Deru van Lily. Ik zie haar helemaal dapper gaan naar haar plasplek...
Lily geeft ook niet op en dat is een dikke instinker soms ... Denk aan jullie!

En frustratie zet ze meteen om in aktie ... hoewel ik merk nu ze ouder wordt dat ze nog wel wil maar niet meer altijd kan en dan zie ik ineens wat jij beschrijft; volkomen negeren als het niet lukt. Het heeft ons best een poosje oefenen gekost voor ze zich kon overgeven aan mijn hulp bij dingen. Ze was altijd van het type 'kan 't zelf wel'. Nu mag ik haar helpen

Ik heb nu 4 honden gehad (jij veel meer) en ook nog eens allemaal anders (kruising kooiker, DH, Lily en Jip), wat een wereld van verschil in aard en eigen-aardigheden

Goed hoor, echt top.

het is zo fijn als je het ziet lukken! Ik herken Kaily er ook wel in als we iets nieuws doen. Maar snel pakt ze het op en dan kijkt ze niet eens meer naar me. Dan denkt ze Ha baas ik kan het wel alleen!

Ik hoop dat Jip dat snel ook heeft

Wat ontroerend en mooi om te zien, Jip die communiceert met jou, en steun vraagt bij jou, en dan op het laatst dat kwispelend kontje, zo blij is hij dat het hem gelukt is, echt super!!

Wat prachtig om te zien hoe blij en trots hij op zichzelf is... WOW, wat een resultaat!!

Super!
Kan me voorstellen dat je heeeel trots bent.
Het is zo mooi als je dan ook resultaat ziet.

Wat heel erg goed geholpen heeft in juist dit stukje trainen is speur en zoektraining met een preydummy. Met dank aan de preydummy heeft hij leren apporteren en samenwerken met mij. Ineens kreeg hij een verbetenheid ergens voor te willen gaan, successen scoren. Van een hond die niet te porren was, bij het minste of geringste opgaf ontwikkelde hij zo meer en meer zelfvertrouwen. Maar ook de samenwerking met mij (heeeee is dat mens even handig als mijn dummy ergens ligt waar ik niet bij kan ). Door dit in kleine stapjes te trainen, waar we al een tijdje mee bezig zijn, durf ik hem nu ook wat moeilijkere dingen te vragen, zoals in dit filmpje te zien. Hij heeft nu namelijke een gedrevenheid en weet dat ik er ben voor de steun en ondersteuning.

Jip is angstig voor bewegende en vallende dingen in het algemeen. Dit was dus een hele moeilijk. Ik heb al vaker oefeningen gedaan waarin bewegende dingen aan de orde waren, maar deze was wel heel moeilijk voor hem. De onvoorspelbaarheid van een omvallende mand. Juist deze mand gekozen omdat het zacht is en geen lawaai maakt bij het vallen. Zo'n ladder als in het voorbeeld van Loes is een NOGO voor hem. Ik moet heel inventief zijn , maar ook rekening houden met hem en voorkomen dat het uitloopt op een faalmissie. Deze mand is geslaagd

Wat een ontzettend leuk hondje met een ontzettend leuk baasje, ontroerend om te zien.


Liefs Beer.

Goed gedan herken er veel in.
En die Lily ik dacht ligt daar nou een hond of is het een beeld ahhahha bewoog helemaal niet ik moest er om lachen toen ze ineens bewoog hihi.

fijn voor Jip dat hij eindelijk iemand heeft die hem begrijpt en hem helpt..

zo lief echt mooi om te zien ^^ ben er spontaan van beginnen glimlachen

Dank je wel Beer, Joelle en angie

@Fleurtje ja dat is een hele echte hond Wat was ze gefocust aan het meekijken he.