grauwen naar andere honden

Hallo,

Ik ben nieuw op dit forum en heb al een probleemgevallet geplaatst bij 'gezellig praten', over Sita.

Ik heb nog een probleem. Ik wil haar graag socialiseren, maar ze grauwt heel erg naar andere honden. Ik weet niet of ze ze zal aanvallen of niet, maar ze trekt haar lip wel op.

Zelf zat ik eraan te denken haar een muilkorf om te doen en dan met andere honden om te laten gaan, zodat ze in ieder geval niets (ernstigs) kan doen. Maar ik hoor ook graag jullie mening hierover.

Hopelijk kan ik haar dit snel afleren.

Alvast bedankt!

Een poot van Sita en
Groetjes, Lianne

Hallo,

het grauwen van uw hond kan verschillende oorzaken hebben, u zal eerst moeten uitzoeken waarom de hond eigelijk naar de anderen grauwt, dan kan u er beginnen aan werken om het gedrag te veranderen.

groetjes Toshi

Hallo Toshi,

Inderdaad. Ik ben van mening dat het grauwen voort komt uit angst. Sita is als pup mishandeld en tevens gebeten door de daar aanwezige hond.

Volgens mij is haar reactie nu: overschreeuwen.
Dit weet ik natuurlijk niet 100% zeker, maar ik weet ook niet hoe ik dat zeker kan worden.

Ik heb haar als pup een paar weken thuis gehad, toen heeft ze wel met andere honden gespeeld. Maar door de mensen waar ze een tijd heeft gezeten is ze iedere keer kort aangehouden als er een hond (of kind) in de buurt kwam, waardoor zij volgens mij het idee heeft gekregen dat dat erg/eng is.

Groetjes,

Lianne en Sita

Hoi Lianne,

Sita is nog jong en speels genoeg om andere honden leuk te gaan vinden. Ik zou in het begin eerst eens kijken hoe ze op jonge, speelse honden reageert.

Er is vaak een groot verschil in reactie op andere honden los dan wel aan de lijn. Aan de lijn zijn honden vaak feller dan los. Bovendien geven we vaak zelf onwillekeurig onze hond het 'commando' om uit te vallen, juist door te verstrakken.

Hondengedragstherapeuten benaderen dat probleem vaak als volgt: ze zetten de betreffende hond met de lange lijn vast aan een paal, met de eigenaar ernaast en de hond aangelijnd aan de gewone lijn. Daarna nemen ze een andere hond, ook aangelijnd, en lopen met hem voor de andere hond langs, maar buiten bereik van de lange lijn.
Zodra de hond gaat uitvallen, laat de eigenaar de lijn vallen, en bemoeit zich er verder niet mee. Valt de hond aan, dan is de lange lijn er om een gevecht te voorkomen. Maar meestal kijkt de hond die anders altijd uitvalt stomverbaasd om naar zijn eigenaar, en weet niet hoe zich te gedragen. Na een paar herhalingen valt de hond dan - op het trainingsveld tenminste - niet meer uit.

Ik zou daarom eens proberen hoe ze reageert als je de grip op de lijn verslapt. Dat, en afleiden, afleiden, afleiden.

Los zou Sita wel eens heel anders en een heel stuk beter op andere honden kunnen reageren dan aan de lijn. Voor wat betreft het risico, in mijn ervaring tot nu toe zijn hondengevechten zijn zelden echt ernstig, veel geschreeuw, weinig wol. Maar toch, als hondeneigenaar vind ik het erg vervelend als één van mijn honden aangevallen wordt. Ik zou dus inderdaad eerst eens met een muilkorf werken om te zien hoe ze reageert, maar haar vooral veel de kans geven om te spelen met andere honden. En zodra dat goed gaat, aftasten.

Is er een hondenvereniging bij jou in de buurt, trouwens? Een die niet met slipkettingen e.d. werkt, maar met beloningen? Je komt dan in contact met een groep mensen met passie voor honden, die een grote bron van hulp voor jou kan zijn. Onder andere door Sita onder gecontroleerde omstandigheden te socialiseren met andere honden.

Groetjes,

Linda.

Linda,

Bedankt voor je reactie. Ik denk dat we dat met die korte en de lange lijn maar eens gaan proberen.

Ik kan Sita zelf helaas maar korte tijd bij me houden, dus ik dacht dat het beter was haar met haar eventuele nieuwe baas te laten trainen. Maar dat je daar inderdaad veel mensen hebt die met je mee kunnen denken, daar had ik nog niet aan gedacht. Ik denk dat ik maar eens op zoek ga.

Ik woon in Ootmarsum, dus als iemand wat weet, laat het me dan even weten.

Groetjes,

Lianne en Sita

Hoi Lianne,

Jammer genoeg wonen wij te ver uit elkaar want ik had je graag geholpen.
Volgens mij woon jij in Gelderland en ik woon in Friesland. Als ik het verkeerd heb dan hoor ik het wel.

Hoe ik het aan zou pakken is als volgt: leer je hond aan, naam = voer halen bij de baas. Zodra dat goed gaat dan pas de buitenwereld op gaan zoeken. Het moet zo gaan dat je hond de link gaat leggen, andere hond is voertje halen bij de baas. De afstand is daarbij van groot belang. Begin met een hond op grote afstand en roep je hond en dan verdiend hij een voertje. Gaat dit goed op grote afstand dan pas de afstand verkleinen.

Ik hoop dat je de andere methode niet gaat gebruiken want elke aanval is er een en daarbij verhoogt je hond zijn stress niveau. Het niveau kan nooit zo snel dalen als de hond al dicht bij is en daarbij krijg je dus de bijtincidenten van.

Ik weet niet of je dit in zo korte termijn gaat redden maar elke stap is er 1.

Veel succes en de groetjes van esther

Hoi Ester,

Even voor de duidelijkheid, die trainers gebruiken die methode vooral als test. Als de hond ook aanvalt wanneer de eigenaar de lijn laat vallen, heb je een serieus probleem.

Als de hond onmiddelijk ophoudt met uitvallen, en naar zijn baas omkijkt, ligt het vooral aan de baas, en ben je er al een heel eind wanneer je het baasje opnieuw opleidt.

Zo kreeg ik het destijds uitgelegd, ben natuurlijk zelf geen hondentrainer.

groetjes,

Linda.

Hoi,

Ik kan me voorstellen dat deze methode gebruikt wordt maar Lianne heeft de hond nog niet lang en zodoende is de agressie naar honden niet haar gekoppeld en is deze methode niet echt goed voor dit probleem.

Een hond heeft behoefte aan goede ervaringen en met de methode die jij beschrijft dan heeft de hond weer een slechte ervaring erbij.

Een trainer kan heel snel zien en met goed observeren hoe de relatie is tussen de baas en hond. Hoe is de hond t.o.v. de baas en omgekeerd. Moppert de baas op de hond, trekt de hond etc.etc. en vaak met vrij simpele oefeningen kun je de verhoudingen zien en kun je daaraan werken.

Daarom eerst prive training om te kunnen observeren hoe de relatie is en dan pas een plan van aanpak maken.

Groetjes van Esther

Een hond die een muilkorf om heeft zal altijd ondergeschikt gedrag vertonen, omdat het enige waar hij zich eventueel mee kan verweren niet helpt. J e krijgt geen reeel beeld als je de hond een korf omdoet.

Hoi Chantal,

Ben ik het mee eens hoor. Maar ik vind ook dat je niet van alles en nog wat uit kunt proberen op honden van andere mensen die daar niet om gevraagd hebben. Ik zou daar zelf best wel boos om worden. Stop je al die moeite in het goed socialiseren van je eigen hond, wordt dat teniet gedaan doordat de hond van een ander die van jou aanvalt.

Eén reden waarom ik een hondenvereniging voorstelde, was omdat ze daar misschien één en ander uit kan proberen zonder muilkorf om.

Groetjes,

Linda.

Hallo mensen,

Allemaal bedankt voor de reacties. Ik zal de verschillende dingen zeker proberen. Vooral die met het afleiden , o.a. met voer, vind ik een goed idee en zal ik ook zeker proberen.

Esther, ik woon in Overijssel, nog een stukje verderop dan Gelderland. Dus de afstand is inderdaad te groot.
Toch dank voor je aanbod, en natuurlijk je advies.

Ik zou ook nog graag even mijn probleem betreffende de plaatsing van Sita bij jullie onder de aandacht willen brengen, want dit is echt dringend! Voor meer informatie; neem even contact met mij op of kijk onder het topic 'Help mij en mijn hond' bij het forum 'Gezellig praten'.

Als jullie (iedereen van het forum) nog oplossingen hebben met betrekking tot het grauwen of de herplaatsing van Sita, laat het mij dan alstjeblieft even weten!

Dankjewel iedereen.

Groetjes,

Lianne en Sita

Hoi Lianne,

We houden hier allemaal van honden en wie er ook hulp nodig heeft voor zijn of haar hond, die kan altijd rekenen op hulp of advies. Maar ik vraag me wel een beetje af of je inderdaad op zo'n korte termijn een ander adres voor Sita kunt vinden, ze is immers geen pup meer, maar een bijna volwassen hond met wat problemen. Ik heb zelf dobers en hou daarom altijd wel een oogje op de dobers die herplaatst moeten worden, en het kost echt wel een maand of twee, drie voordat die een goed tehuis gevonden hebben, ook die zonder problemen.

Persoonlijk denk ik dat jij Sita's beste kans bent op een goed leven, je bent haar het meeste toegewijd. En als je die beslissing neemt, en daar ook naar handelt, heb je kans dat je een pleeggezin vindt die haar neemt tot ze naar jou toe kan. Misschien via de lokale hondenvereniging?

Ik bedoel het niet als kritiek, hoor, maar er is een verschil tussen een hond voor de komende tien? jaar in je gezin opnemen en een hond voor een maand of zes verzorgen. Het laatste doe je toch wat gemakkelijker.

Laat Sita in elk geval alsjeblieft niet eindigen zoals dober Ara, die pas bij zijn vijfde adres een (vingers gekruisd)permanent huis gevonden heeft. En dat ging bij hem via het asiel, die hem maanden bij zich hielden, net zolang tot ze de juiste mensen gevonden hadden.

Groetjes,

Linda.

Hallo Linda,

Ik ben het helemaal met je eens. Ik heb Sita ook het liefst zelf bij me, en ik ben ervan overtuigd dat ik haar van haar problemen af kan helpen.

De reden dat ik aangeef dat ze een 'echt' baasje nodig heeft is omdat ik denk dat dit Sita ten goede komt. Mijn voorkeur gaat inderdaad uit naar een opvang voor een korte tijd, totdat ik haar bij mij kan hebben. Maar in verband met haar problemen, is het belangerijk dat ze bij iemand terecht komt die haar ook nu al wil begeleiden.

Eigenlijk zijn beide opties dus goed.

Ik weet dat 14 dagen kort is, maar dat is de tijd die ik haar kan onderbrengen bij mijn schoonouders. Ik heb zelf nog geen huis, anders zou ze (voor altijd) bij mij kunnen blijven.

Ik hoop dat je het geval een beetje snapt, en er begrip voor hebt.
Ik snap dat je geen kritiek had, maar dit in het belang van Sita vermeldde.

Groetjes,

Lianne en Sita

Hoi Lianne,

Ik heb je een privé mailtje gestuurd met een eventuele optie...

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Hoi Lianne,

Ik ben blij dat ik je wat dat betreft goed ingeschat heb.

Onderschat jezelf trouwens niet. Wat een probleemhond tot een prachthond maakt is liefde+volharding en de bereidheid om net zolang hulp te zoeken tot je een hond hebt die goed in haar vel zit.

Ik heb zo het idee dat het met Sita wel goed zal komen.

Duim voor je,

groetjes,

Linda.