Honden en ik...

Heel veel mensen snappen niet wat ik met honden heb, dat ik zoveel voor mn hondje doe, dat ik m graag bij me heb en dat ik volgens hun soms te beschermend ben...

Ik weet zeker dat ik niet de enigste ben die dit heeft.

Ik ben vanaf baby al opgegroeid met honden... eerst grote honden, daarna een kleine... Het eerste hondje waar ik me ook echt iets van herinner. Zijn naam was tommie, en vergeet nooit de dag dat we hem ophielden. ik had heel wat honden in mijn korte leventje gezien, ik was toen 5, maar dat had ik nog nooit gezien. hij was verschrikkelijk mager, had geen halsbandje om maar ijzerdraad, en kroop over de grond heen. we hebben hem toen direct mee genomen. de arme schat moest alles nog leren, maar was heel lojaal richting ons en direct mijn grootste vriend.

Toenertijd werd ik verschrikkelijk gepest op school. ik werd achterna gejaagd en uitgescholden voor van alles. Als ik dan eindelijk thuis was, kroop ik bij hem in de mand en ging slapen. Hij trooste me dan, als ik huilde, en ik vertelde hem wat ik op die dag allemaal weer meegemaakt had.
Dit hondje is 23 jaar geworden. en nog mis ik hem elke dag. ik heb heel veel van hem geleerd.

Toen ik een relatie kreeg werd het een nog moeilijker verhaal... geen hond meer.. mijn ouders hadden namelijk inmiddels wel een hond weer. Toen ik uiteindelijk ook nog werkloos werd, was het helemaal een groot drama. Na een 9 maand thuis zitten, besloten we een hondje te nemen. Rambo.

Ik kan je vertellen, een mooier kado kon je mij niet geven... de dag dat ik hem ophield, in mijn armen vasthield en hij ging sabbelen op mijn arm (ja doet hij nog steeds) wist ik het zeker, dit is het!

Inmiddels een paar maand verder, kan ik mij niet gelukkiger prijzen. Hij is altijd vrolijk, wil veel bij me zijn en heeft het direct door als er wat is.. ben ik ziek, ligt hij de hele dag bij me. Heerlijk. Ik zou nooit meer zonder kunnen. En hoop dat ik nog heeeeel veel jaren van mijn kereltje kan genieten.

Er is geen betere vriend dan een hond.

Hier net hetzelfde
Ik doe echt alles voor mn Coopertje.
Als ik dan zeg dat ik niet op vakantie ga zonder hem, zeggen sommige mensen ook dat ik op vakantie niets kan doen met hem (Ik wou bv naar italië gaan), maar zonder hem ga ik niet!

Ook vraag ik vaak aan vrienden als we afspreken of Cooper meemag. Sommige hebben het niet zo graag, dus laat ik hem ook soms wel eens thuis. Maar ik spreek dan ook niet elke week met hen af

Als m'n zus bv wil gaan shoppen, kijk ik ook altijd of er wel iemand thuis is voor Cooper & zorg ik dat ik ervoor zeker een lange wandeling heb gemaakt.

Als m'n papa eens zegt: ik ga met de hond uit & hij blijft dan toch wel erg lang weg, begin ik Cooper toch al te missen

Er is inderdaad geen betere vriend dan een hond!

Heel ontroerend verhaal. En ook erg herkenbaar. Er is idd geen betere vriend dan een hond.