Rasstandaard Alaskan Malamute

Hey beste mensen,

Kennen jullie de rasstandaard van de malamute goed? Het is namelijk zo dat deze die op het forum te vinden is eigenlijk op grote stukken niet klopt. Ik ga hem hier even kopieren en misschien kunnen we samen zorgen dat de standaard helemaal op punt is. Ook over het karakter, het lijkt mij belangrijk dat het karakter beschreven word zoals het effectief is en wat je uit ervaring ondervonden hebt en niet zoals het al 100 x beschreven is op andere websites. Daarom is overleg toch wel een beetje nodig om de verschillende eigenschappen te bespreken en ervaringen te delen.

Groetjes!

Rasgroep van de Alaskan Malamute

De Alaskan Malamute behoort tot de Rasgroep "Keesachtigen en Poolhonden"

Geschiedenis van de Alaskan Malamute

De Alaskan Malamute
Oorsprong en geschiedenis.
Moderne onderzoekers nemen aan dat ca. 2000 a 3000 jaar geleden grote volksverhuizingen hebben plaatsgevonden, waarbij volkeren uit Oost-Azië via de Bering Straat, Noord-Amerika binnentrokken. Bij hun tochten werden zij vergezeld door honden, die zij voor hun vrachtsleden spanden en ook voor de jacht gebruikten.
Tot de volkeren die Noord-Amerika en Alaska binnentrokken behoorden de voorvaderen van de Inuit-stam de Mahlemuts, die zich vestigden van Point Barrow tot de Kotzebue Sound. Eeuwenlang leefde men hier zonder inmenging van buitenaf. Mensen en honden hebben zich aangepast aan en voortbestaan onder de moeilijkste omstandigheden in een ruig en ruw land, dat minstens negen maanden per jaar door sneeuw en ijs bedekt was.

Hier ontwikkelde zich de Alaskan Malamute, de oudste inheemse, oorspronkelijke Amerikaanse hond. Niet gefokt op schoonheid volgens een bepaalde standaard, maar geschikt om zware sleden te trekken,

In staat als jachthond te fungeren en met het weerstandsvermogen toegerust om de barre klimatologische omstandigheden te kunnen overleven.

Het duurt tot aan de 19e eeuw voor de verhalen en geschriften van zeevaarders en ontdekkingsreizigers een beeld van het leven in Alaska gaan geven. In 1775 zetten de Russen een serie handelsposten op langs de zuidelijke kust van Alaska. Alexander Mackenzie trekt, in 1792/1793, langs de poolkusten van Alaska. Uit zijn reisverhalen en verslagen blijkt dat de inheemse bevolking voor het vervoer gebruik maakte van grote vrachtsleden, waarvoor honden werden ingespannen.

De meeste Inuit-stammen bestonden uit mensen van kort postuur, met zeer kleine handen en voeten. Een uitzondering hierop vormde de stam der Mahlemuts, die aanzienlijk langer waren. Zij werden zowel door de Russen als latere ontdekkingsreizigers beschreven als een hoogontwikkeld, hard werkend volk dat beschikte over uitzonderlijk mooie honden, die opvielen door hun vriendelijk en zacht karakter ten opzichte van de mens. Men berichtte ook dat de Mahlemuts hun honden beter behandelden en verzorgden dan de andere poolvolkeren, die vaak ruw en zelfs wreed met hun honden omgingen.
Als in 1896 goud ontdekt wordt in Alaska, komt een stroom goud- en gelukszoekers het land binnen. Vele brengen hun eigen honden mee (St. Bernhards, Duitse Herders, Labradors, etc), maar al gauw blijkt dat deze rassen niet bestand zijn tegen de kou en ontberingen van dit onbekende land. De vraag naar poolhonden, in het bijzonder Malamutes neemt zulke vormen aan, dat binnen korte tijd elke bastaardkruising voor een echte Malamute verkocht wordt. Als tussen 1908 en 1918 de slederennen in Alaska populair worden, gaat het verval van het oudste oorspronkelijke Amerikaanse ras in versneld tempo verder. Men fokt om snellere honden te krijgen met de meest waanzinnige combinaties.
Het is tussen 1920 en 1940 het werk van slechts enkele mensen geweest waardoor wij heden ten dage de Alaskan Malamute nog als ras kennen en kunnen bezitten. Zij waren het, die hun eerste fokmateriaal uit Alaska kregen via sledehondenfokkers, poolreizigers, zgn. ‘trappers , zendelingen en missionarissen op buitenposten. De meeste sledehondenfokkers in die dagen kenden elkaar, en mede door dit contact was het mogelijk om in de States de eerste paartjes Malamutes bij elkaar te krijgen.

De eerste belangrijke fokker was Arthur Walden van de Chinook Kennel, de latere Kotzebue Kennel, gevestigd in New England. Deze kennel werd in 1928 in zijn geheel overgenomen en voortgezet door mr. & mrs. Milton Seeley. Nog heden worden Malamutes onder de kennelnaam Kotzebue gefokt. Mrs. Seeley (Eve) heeft zich tot het uiterste ingespannen voor de raszuivere Malamute en dankzij haar inspanning en een door haar opgestelde standaard, werd in 1935 het ras erkend door de American Kennel Club, en opgenomen in een stamboomboek.

Volgens deze standaard vertegenwoordigden de afstammelingen uit de Kotzebue-lijn als beste het type. Het waren vrijwel uitsluitend Malamutes van deze afstamming die als eerste in het AKC-stamboek werden geregistreerd. Een andere zeer belangrijke fokker van het ras was Paul Volker, hij fokte onder zijn kennelnaam M’loot. Zelf heeft hij weinig moeite gedaan om de door hem gefokte Malamutes in het A.K.C-stamboom geregistreerd te krijgen, maar mensen die honden van hem kochten, hebben ervoor gezorgd dat deze Malamutes wel geregistreerd werden. De M’loot Malamutes waren over het algemeen groter en zwaarder dan de standaard voorschreef.
De derde naam die genoemd moet worden, is die van Dave Irwin. Hij bracht een paartje Malamutes mee uit Alaska. De nakomelingen hiervan kwamen in handen van Dick Hinman. Deze fokte hiermee een type met een langhariger vacht dan in de standaard gewenst geacht wordt. De invloed van deze laatste lijn is vrijwel geheel verloren gegaan. Een enkele voorvader van de hierna te noemen Husky-Pak-lijn van Robert Zoller behoorde tot deze zgn. Hindeman Malamutes. Tegenwoordig vinden wij een terugslag van deze voorvader in de sporadisch voorkomende woollies.
Tot 1940 werd de Malamute hoofdzakelijk gefokt om gebruikt te worden als sledehond. Veel poolexpedities, o.a. beide Bird-expedities gebruikten naast andere poolrassen, Alaskan Malamutes als trekdieren voor hun sleden. Gedurende W.O.II gebruikten ook legereenheden, gestationeerd in de poolstreken, grote aantallen Malamutes voor hun vervoer. Al deze Malamutes gingen verloren; er keerde er niet een terug. Na de oorlog in 1945, was het bestand voor de fok geschikte Malamutes zo klein, dat de A.K.C.gedwongen was, onder strikte voorwaarden, het stamboek opnieuw open te stellen voor nieuwe inschrijvingen. Honden kwamen voor inschrijving in aanmerking als zij afstamden van enige generaties Malamutes en tevens door Kampioenskwalificaties in de showring hun waarde bewezen. Voor velen al te snel, werd het stamboek weer gesloten. Gesteld kan worden dat alle huidige Malamutes afstammen van dieren uit de Kotzebue-lijn en/of de Malamutes die tegen het eind van de veertiger jaren werden ingeschreven.

Aan de Alaskan Malamute werd en nieuwe dimensie toegevoegd door Robert Zoller en zijn vrouw Laura Zoller. Zijn kwaliteit als werkende hond hoefde niet meer bewezen te worden, maar hun inziens verdiende de Malamute meer dan dat alleen. Zij brachten de Malamute als de fijne huishond onder de aandacht van de liefhebber. Onder hun kennelnaam Husky-Pak, hebben zij na 1950 schitterende Malamutes gefokt. Verder heeft Robert Zoller ook bijgedragen tot de herziening van de standaard, die in 1960 door de F.C.I. als zodanig werd overgenomen.



Karakter van de Alaskan Malamute

Aanhankelijk, vriendelijk, intelligent, gehoorzaam, lief voor kinderen, prima sledehond, sociaal dier, maar zeer eigenzinnig. Is waanzining groot en sterk. Met de opvoeding moet men veel geduld en begrip op kunnen brengen, maar ook heel consequent en doortastend zijn. Malamute's kunnen zeer eigenzinnig zijn en volgen, wanneer zij zelf het nut er niet van inzien, beslist niet elk commando op. Verder is er een groot verschil in gedrag tussen een individuele hond en hoe ze zich gedragen in roedel. Elke hond individueel kan perfect getraind zijn, zodra ze in roedel op stap zijn is er veel meer competitie wie het alpha-dier is. Daar moet je als tweebener dus veel sterker in je schoenen staan! .

Gedrag naar andere honden

In hun gedrag naar honden zijn Malamutes heel duidelijk: hun lichaamstaal is niet mis te verstaan. Ondanks het feit dat ze met soortgenoten voor de slee moeten lopen wil dat niet zeggen dat ze vreemde honden altijd aardig vinden en 'gezellig' willen spelen.
Een goede soortgerichte socialisatie met verschillende types honden: groot, klein, pluizig, kaal, wit of zwart, is essentieel maar dan nog, met honden van dezelfde sekse gaan ze een conflict niet uit de weg. Gezien het feit dat een malamute zo ontzettend groot en sterk is zal zijn tegenstander vaak ernstig gewond raken of zelfs gedood worden. Zo zijn er al enkele gevallen bekend dat een malamute een volwassen rottweiler en zelfs een volwassen Rhodesian Ridgeback heeft gedood (om een beeld te geven hoe sterk ze zijn) Volwassen Malamutes zijn doorgaans geen allemansvriendjes en de Malamute-eigenaar zal moeten voorkomen dat zijn hond probeert alle andere honden te laten zien wie de sterkste is. aangezien een malamute vaak het gevecht zal winnen kan dat ervoor zorgen dat hij de schrik van de buurt word. Lijken ze als pup nog lief te spelen, vooral wanneer reuen op de geslachtsrijpe leeftijd komen gaan ze andere reuen beschouwen als serieuze concurrent. In de praktijk betekent dit voor veel Malamutes dat ze niet los kunnen lopen in de nabijheid van andere honden en dat de eigenaar sterk in zijn schoenen moet staan. Letterlijk en figuurlijk.

Maar Malamutes gaan wel heel graag als stel door het leven! Twee honden van tegengestelde sekse is ideaal en dan is het genieten van die prachtige duidelijke hondentaal. Of is het nog wolventaal?

Prooi...

Andere dieren zijn prooi. De overlevingsdrang zit erg diep geworteld, dus ook zijn jachtinstinct. Jagen de meeste hondenrassen wel eens achter een kat of wild aan, Malamutes en Husky's gedragen zich nog als een wolf. Dat betekent dat ze jagen, doden èn opeten als ze de kans krijgen. Katten waar hij van jongsafaan mee is opgegroeid zal hij zien als roedelgenoot maar vreemde katten weer niet. Het schattige konijntje van het buurmeisje en de kippen van de boer verderop ziet hij als ontbijt. Met vee en kleinvee is het altijd opletten geblazen! En het spreekt voor zich dat hij in een bos wanneer hij wild ziet of ruikt, onmiddellijk de neiging heeft om er achteraan te gaan, het commando HIER hoort hij al niet meer. Dat is ook één van de redenen waarom veel Malamutes nooit los lopen. Toch heeft hij, als hij los loopt, minder de neiging om te gaan zwerven dan de Husky. Hij komt iets eerder terug.....

De dikke stokharige vacht van de Malamute vereist op zich geen bijzondere verzorging behalve tijdens de ruiperiode. Eén tot twee maal per jaar verruilt hij al zijn haren voor nieuwe en in die weken zal werkelijk niets in uw huis, kledingkast en auto haarvrij zijn. Door deze natuurlijke vacht zijn Malamutes in staat zich vrij goed aan de Hollandse weersomstandigheden aan te passen. Hierdoor kunnen ze zowel in huis als buiten in de (hecht-niet-te-veel-waarde-aan-een-nette) tuin of grote kennel worden gehouden. Malamutes zijn absoluut niet erfvast of trouw aan de baas als hij/zij uit zicht is, een goede omheining van zo'n 2 meter (en het liefst ook nog wat in de grond) is echt noodzakelijk want daar buiten lokt het avontuur!
In huis is hij een prettige, rustige, soms zelfs lui-ogende hond. Het is absoluut geen nerveuze aandachttrekker die zijn baas de hele dag voor de voeten loopt mits hij voldoende beweging krijgt! Komt hij buiten de deur te kort dan zal hij zijn energie in andere zaken gaan steken: in de tuin proberen naar Australië te graven (of staan de plantjes hem niet aan?), van een bankstel een stoel maken, het behang was toch ook al niet mooi etc. En als hij dan ook nog alleen thuis moet blijven dan nog een maar huilconcert voor de hele buurt erbij! Omdat het nog echte roedeldieren zijn, kunnen sommigen sowieso moeite hebben met het alleen thuis zijn en dat uiten ze door iedereen te laten horen waar ze zijn.

Moeilijk op te voeden?

Alle honden leren door te associëren, het gaat dan vooral om de associatie met de eerste keer waarop de hond bepaald gedrag vertoont: was dat leuk of niet leuk. Malamutes zijn daarin niets anders, ze zijn alleen hooguit soms wat inventiever (sommigen noemen het 'sneeky' omdat hij zo dondersgoed weet wanneer hij zijn slag kan slaan) en hebben wat meer oerdriften zoals jagen en voedsel vergaren. Dat betekent dat de Malamute-eigenaar vooruit moet kunnen denken om zo te voorkomen dat de hond met zijn pogingen succes heeft.

De Malamute gaat er graag op uit met zijn mensen en, als het aan hem ligt, soms ook net zo graag alleen. Slaafsheid of van nature baasgerichtheid zoals je dat bijvoorbeeld bij een herderachtig ras aantreft is een Malamute vreemd. Hij moet zo jong mogelijk leren om op zijn baas te letten. De wereld draait om zijn baas en niet om hem. Als hem dat ook nog af en toe wat oplevert in de vorm van een beloning ('liefde' gaat door de maag) dan kan ook een Malamute het best ver schoppen in de gehoorzaamheid. Dat poolhonden niets kunnen leren is onzin, het is vooral de eigenaar die soms meer inzet en doorzettingsvermogen nodig heeft (the sky is the limit!) dan bij de meer baasgerichte rassen en verder is het een kwestie van de juiste gebruiksaanwijzing.

Malamutes kunnen niet alleen hun poten maar ook hun koppie goed gebruiken. Honden worden zelfs vaak nog vermoeider van mentale bezigheden dan van fysieke. Clickertraining, gehoorzaamheidstraining, speuren en zelfs behendigheid zijn dan ook voor een Malamute prima bezigheden. Er zijn inmiddels heel wat Malamutes die anderen versteld doen staan op gebied van gehoorzaamheid!
Hoeveel beweging?

In wezen is het nog een echte werkhond. Dagelijks een blokje om is voor hem dan ook absoluut niet genoeg. Een paar uur per dag voor een volwassen hond is beter. Een Malamute heeft het liefst een 'outdoor'-baas die veel met zijn hond onderneemt. Als hij dan niet voor de slee of kar kan, dan graag lange wandelingen, naast de fiets of voor een speciale step lopen (als het niet te warm is beneden de 15 graden) en mee op trektochten is natuurlijk ideaal.

Aan de Malamute-eigenaar de jarenlange taak om er voor te zorgen dat zijn hond opgewekt en gezond blijft door voldoende beweging en de juiste begeleiding. Alleen dan laat deze prachtige oerhond zich van zijn beste kant zien en is hij een genot om mee samen te leven!


Kinderen en de Malamute malamutes-en-kinderen-02-lr

Ten opzichte van kinderen hebben de meeste Malamutes een gemiddelde tolerantie. Maar alleen ze als pup natuurlijk goed gesocialiseerd zijn met kinderen en geen nare ervaringen hebben opgedaan. Net als bij iedere hond geldt ook bij de Malamute dat kinderen de omgangsregels moeten kennen en in acht moeten nemen, vandaar dat het essentieel is dat een kind nooit zonder toezicht van de ouder met de hond alleen wordt gelaten. Malamutes zijn geen geschikte 'speelkameraadjes' niet alleen door hun grootte en soms lompheid maar ook omdat ze totaal andere interesses hebben dan kinderen. Extra aandachtspunt bij de Malamute kan zijn dat sommigen nogal voedselgericht zijn (ze staan immers oerhonden (wolven) en willen overleven). Zeker in een huishouden met kleine kinderen moet men daar heel attent op zijn, zonder kwade opzet kunnen er toch ongelukken gebeuren.

Naar onbekende mensen...

Naar onbekende mensen is de Malamute meestal passief tot actief vriendelijk van aard. Dat betekent dat zijn gedrag naar vreemden kan variëren van vrij onverschillig, negerend ("als je toch niks lekkers bij je hebt") tot een aanhalige knuffelaar. Hij is absoluut niet gefokt om zijn baas of de bezittingen van zijn baas te beschermen: waaks of agressief naar onbekende mensen is een goed gesocialiseerde Malamute vrijwel nooit. Ondanks zijn, voor sommigen, afschrikwekkende wolfachtige uiterlijk kan bezoek gewoon binnen komen. De meeste Malamutes kunnen niet eens blaffen. Maar er zijn wel heel vocale typetjes bij; die joelen en huilen in allerlei toonhoogtes ter begroeting. Maar een malamute zal indien hij een slecht gevoel heeft bij een persoon of een persoon met kwade bedoelingen zijn eigen baas (roedel) beschermen. Op de Amerika's bijt incidenten lijst komt de malamute voor. Over een periode van 10 jaar zouden voor zover bekend 5 volwassen mensen zijn gedood door malamute,s. Dit zou om (vreemden) gaan die het terrein van de roedel zouden hebben betreden.
Maar aangezien er meer bijt incidenten zijn geweest bij andere hondenrassen staat de malamute niet op de gevaren lijst. Maar aangezien de malamute zo sterk is zal een bijt incident vaak tot rampzalige gevolgen kunnen leiden.

Bekende mensen

Maar bekende mensen, juist degenen waarmee hij nauw samen leeft, kunnen te maken krijgen met zijn dominante trekjes. Een Malamute heeft zeer sterk de neiging om de grenzen van zijn eigenaren uit te testen. Geef hem één vinger, wees inconsequent of te toegeeflijk en hij bepaalt uiteindelijk waar je mag gaan en staan. Hij weet exact bij wie hij hoe ver kan gaan. Een volwassen hond van zo'n 40 a 50 kg die merkt dat hij agressie succesvol kan inzetten moet niet worden onderschat. Een Malamute moet echt van heel jong af, als hij nog een 8 weken oud schattig wollebolletje is, zeer consequent en duidelijk worden opgevoed. Dat wil niet zeggen dat hij persé een harde aanpak nodig heeft maar wel één met kennis van zaken. Verdiep u dus al voor de aanschaf goed in hondengedrag, taal en opvoeding. Een Malamute-eigenaar moet de hond fysiek en ook mentaal de baas zijn. Eenmaal volwassen is een Malamute te sterk om de rollen nog om te draaien.

Het gedrag van een rashond hangt vooral af van het doel waar hij oorspronkelijk voor gefokt is. Bij de Malamute was dat voornamelijk werken en overleven onder de meest barre omstandigheden. Dit bepaalt nog steeds zijn huidige karakter: overleven = eerst ik en dan pas jij. Het is een slimme en sterke hond
De Malamute is niet te vergelijken met bijvoorbeeld de populairdere herders of retrievers en dat is niet voor niets: zijn temperament en de vele oerdriften waar hij nog steeds over beschikt maken hem niet tot een van de gemakkelijkste rassen.
Een Malamute-eigenaar moet daarom de nodige inspanningen leveren om zijn hond goed op te voeden en te begeleiden. Hier leeft hij immers niet in een uitgestrekt poolgebied maar in een dichtbevolkte omgeving waaraan hij zich zal moeten aanpassen.

Gedrag
“Het gedrag van een Malamute valt te begrijpen uit de oorspronkelijke gebruiksfunctie. Malamutes waren altijd werkhonden die van uit het wild verder gefokt zijn. Pas sedert 1950 zijn ze op wat grotere schaal als huishond geïntroduceerd De Malamute anno 2002 vertoont nog steeds het gedrag dat verband houdt met zijn oorspronkelijke werk, zoals het trekken van zware sledevrachten. In zijn oorspronkelijke takenpakket zat ook het meegaan op jacht. Dat jagen is hij nog niet verleerd en daarbij toont hij veel inzet, een ‘killersinstinct’ wel te verstaan. Dat maakt het vaak lastig hem los te laten lopen.” Door Hennie J.C. Dubbeldam
Meer hierover in hoofdstuk 5 - ‘Karakter en gedrag van de Alaska Malamute’ van het boek ‘De Alaska Malamute in Nederland’

Rasstandaard van de Alaskan Malamute

LAND VAN HERKOMST : Alaska
IDEALE RASKENMERKEN zoals boven omschreven verschilt dit.
Schofthoogte:
reuen rond de 65 cm tot 75 cm, teven van 58cm,tot 65cm( de noord/midden Amerikaanse Kotzebue lijn zijn boven de 80cm schoft) Uiterlijk: compact, krachtig lichaam; energiek, stuwend gangwerk.
Hoofd:
brede, niet te gewelfde schedel met een grote, massieve snuit; amandelvormige, bruine ogen; kleine, dikke, staande puntoren (prikoor of staand oor).
Staart:
over de rug gedragen, maar niet te vast gekruld (mag de rug net niet raken
). Aanleg : sledehond en gezinshond. Kleur : toegestane kleuren zijn wolfsgrijs of zwart en wit, altijd met wit op de buik en een masker of kap. Andere kleuren zijn toegestaan, maar wit is de enige uniforme kleur die wordt geaccepteerd.(de m'loot lijn heeft nooit de kleur bruin)
VACHT :
lang stokhaar, m.a.w.; de dekharen zijn langer dan 6 cm, waar tussen de dikke ondervacht voorkomt. Kort haar komt voor op de snuit en poten. Deze honden hebben een mooie kraag en broek.
VERHARING :
blokverharing.

BEWEGING :
Gezien zijn verleden heeft de Malamute veel beweging nodig, omdat hij zich anders snel verveelt. een uur aan een stuk lopen is echt het minimum. het liefst de hond laten werken (fietsen, kar trekken etc) let wel op dat de hond minimaal 1 jaar is alvoor hij echt belast word. Als een malamute ouder dan 7 maand is mag je voorzichtig iets gaan doen, 9 maand de hond een fietsband laten trekken zo kan gewend raken aan het feit dat hij iets achter zich heeft en dat het geluid maakt.

Een malamute is na 3 jaar volledig uitgegroeid en zal dus langer door groeien dan het merendeel van de andere honden rassen.

@Cindy@

Gezondheid van de Alaskan Malamute

De Alaskan Malamute kan HD (heupdysplasie), Coat Funk (CF), Dwerggroei (Chrondodysplasie), Epilepsie, Oogaandoeningen (oa Cone Degeneration Disease of CD en Cataract) en Hypothyreoïdie (primair en secundair) hebben.

De kans dat deze aandoeningen bij een hond uit geteste ouders voorkomt is veel kleiner dan uit niet geteste ouders.
Vraag dus aan de fokker naar de testresultaten van de ouders, een goede fokker laat deze graag zien en heeft kopieën van de resultaten van de vader of kan deze via een site laten zien.

De HD, Hypothyreoidie en oog-test worden door een specialist uitgevoerd.
Voor HD wordt een rontgenfoto gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer.
De beste uitslag voor HD is HD-A. Met HD-B (een overgangsvorm) mag ook vaak gefokt worden.

Bij CD staat N voor een hond die vrij/non-carrier is van de aandoening, C is een drager/carrier en A is een lijder/affected (zal waarschijnlijk PRA ontwikkelen).
De uitslag bij de oogtest (ECVO) moet VRIJ zijn en elk jaar herhaald worden.

Hypothyreoidie wordt getest met een bloedonderzoek op waarden van T4 en TSH.

Verzorging van de Alaskan Malamute

DAGELIJKSE BEHANDELING :
met grove kam en borstel de vacht verluchten. Opgepast : niet te veel ondervacht uithalen.
GROTE BEHANDELING :
in de rui komt de ondervacht los te zitten, alsook wat dekharen. Met het herdersharkje haalt men er alles uit wat los zit. Liever niet wassen. Echt neiging tot klitvorming heeft deze vacht niet, behalve achter de oren en in het veel langere haar aan de staart, en ook op plaatsen waar het haar duidelijk op elkaar wordt gedrukt, zoals in de oksels. Kijken of er vuil in de ogen zit en reinigen, oren reinigen en nagels knippen indien nodig. Het teveel aan haar tussen de voetzolen wegknippen.
VOOR - EN NADELEN VAN DE VACHT :
mits goed uitgeborsteld, geen wezenlijke haaroverlast. In de ruiperiode is er veel verzorging nodig, anders ontstaan er klitten.

Malamute's zijn in het algemeen gevoelig voor schoonmaak middelen zoals allesreiniger en dat soort middelen. Ze kunnen daar uitslag en jeuk van krijgen. Ook mag een Malamute niet te warm liggen dan krijgt hij ook last van uitslag.

Opvoeding van de Alaskan Malamute

Ondanks zijn vriendelijke aard moet deze hond toch consequent worden opgevoed. De Malamute heeft dus een baas nodig die stevig in zijn schoenen staat en die het karakter van de Malamute goed begrijpt. Onder leiding van zo'n baas kan dit ras erg veel leren. Zelfs behendigheid behoort dan tot de mogelijkheden, al zal de Malamute op wedstrijdniveau voorbijgestreefd worden door honden uit de herdershondengroep.

LET WEL een Malamute is heel erg voedsel gericht en zal sterk de drift hebben voedsel te zoeken. Eenmaal een positieve ervaring met diefstal van voeding( van tafel eten koekje jatten etc , etc)Dan is het heel erg moeilijk dit weer af te leren.

Bij verveling zal een Malamute sloop gedrag gaan vertonen. Een Malamute heeft veel beweging nodig een grote tuin alleen is NIET genoeg. Hij wil er op uit en dingen ontdekken.

Een malamute heeft ook 3 jaar nodig om volledig uit te groeien.

Rasvereniging van de Alaskan Malamute

Nederlandse rasvereniging:

www.amcn.nl

Belgische rasvereniging:

http://amcb.info/

AMCC CANADIAN ALASKAN MALAMUTE

Overige informatie over de Alaskan Malamute

De schofthoogte van reuen is ongeveer 65 tot 75centimeter en van teven ongeveer 58 tot 65 centimeter. Het gewicht van een reu is ongeveer 45 kilogram, dat van de teef ongeveer 38 kilogram (dit mag met 10 kilo naar boven afwijken). De noord/midden Amerikaanse Kotzebue lijn zijn boven de 60 kilo er is een exemplaar dat een schofthoogte heeft van 110cm) De Malamute heeft een middellange dubbele vacht. Meestal zijn ze wit met grijs, maar in principe zijn alle kleuren toegestaan. Ze hebben spits opstaande oren


De Kotzebue en M'loot lijn hebben een dubbele rij kiezen (de Noord Amerikaanse Kotzebue lijn doorgaans niet)

Nu proberen de Verenigingen de maten van de Noord Amerikaanse Kotzebue lijn als standaard te krijgen. Echter is dit dus niet de Originele Malamute.

Ik heb in zwart wit gezet wat ik zeker weet wat fout is. Wie nog iets weet, misschien even het stukje tekst kopieren wat fout is, en dan de verbeterde versie erbij zetten. Ik vind het ook een beetje slordig, wie het even op orde wil zetten (dubbele dingen eruit halen bv. of dingen die je irrelevant vind eruit halen) die kan de hele tekst kopieren en dan het stuk eruit laten wat eruit mag.

Nadien kan ik bijvoorbeeld alle verbeteringen in één deel aanbrengen, dit om te voorkomen dat iedereen het hele stukje moet gaan kopieren telkens.