1 stap vooruit . 3 stappen terug

het ging zo goed ... Na maanden keihard trainen met Dusty begon het eindelijk beter te gaan!
Dusty is slecht gesocialiseerd door vorige eigenaar/misschien ook wel de fokker!
medisch is hij gelukkig helemaal in orde!
ben toch steeds vaker de lijn aan het trekken naar de broodfok!
met zijn 8 maanden kwam hij bij me en was doodsbang voor alles!
Met veel liefde, geduld en doorzettingsvermogen zijn we al een heel eind gekomen.
langzaam werden geluiden, voertuigen en andere honden leuk om mee te spelen en werd alles normaal.

Gister loop ik met hem achter in het parkje. Dusty lekker los zodat hij kan snuffelen etc.
Doemen er ineens 2 hardlopers achter ons op. Voordat ik de kans had om Dusty aan te lijnen kwamen ze al langs gerend. Dusty compleet in panniek! Ik roep nog naar die mensen van stop dan even zie je niet dat hij doodsbang is! Maar nee ze lachen en rennen doodleuk door en roepen nog heel leuk dan moet je je hond maar beter opvoeden! Grrrr Dusty slaat op tilt en rent in volle paniek dus ook weg. ik roepen, proberen zijn aandacht te vangen maar niks wilde meer helpen, arme beest had weer die waas voor zijn ogen die hij ook had in het begin. Gelukkig na een poosje kwam hij weer mijn kant op gerend en kwam trillend en shakend aan! ik heb hem aangelijnd en ben even een poosje blijven staan om hem tot rust te laten komen om vervolgens onze weg terug naar huis te vervolgen. ik baalde als een stekker want het ging zo goed op de wandeling, interactie met honden ging echt geweldig, hij heeft zijn longen uit het lijf gerend met een BC en stoer gespeeld in het water met 3 labs! Daarnet weer even naar dit gedeelte gelopen waar hij gister zo geschrokken is, Dusty raakte weer compleet van slag! Na een poosje daar te hebben gestaan zodat hij rustig weer alles in zich op kon nemen (lopen als hij doodsbang is is geen optie, want hij trekt me vooruit om zo snel mogelijk de plek te kunnen verlaten) Gelukkig kwamen we een paar mensen tegen met een berner pup. ik heb ze gevraagd of Dusty even met hun hondje mocht spelen en het verhaal uitgelegd. Na even een beetje bang te zijn ging hij gelukkig heerlijk aan het spelen en heeft hij los de weg mee af kunnen lopen!
Ik heb toch zo te doen met mijn kleine schat ... Heeft iemand tips hoe ik hem nog meer kan steunen?

Misschien is het een idee al spelend naar die plek te lopen en daar te blijven staan.. zodat hij het zeg maar eerst niet doorheeft dat hij op die plek is..

Anders zou ik het zo-even ook niet weten.. Je doet het al hartstikke goed! En ik vind dat je vooral zo door moet blijven gaan!

Groetjes, Naomi en een poot van Ceasar en Flippie

Gut oh gut, wat een nare ervaring voor Dusty.
Voor jou is het ook niet leuk als zulke mensen dan ook nog eens gaan lachen en dan ook nog zeggen dat je de hond beter had moeten opvoeden. Zulke ervaringen kun je het beste maar zo snel mogelijk vergeten.
Wat een geluk dat Dusty toch weer bij jou kwam, want ik heb zelf gezien dat een hond een tik van een auto kreeg en niet terug naar de baas ging. De hond had zich verstopt, maar gelukkig was ze later toch naar huis gegaan.

Honden die nare ervaringen hebben meegemaakt, vergeten die niet meer.
Ook al gaat het een tijd goed en lijkt alles normaal, zodra ze iets meemaken dat geassocieerd kan worden aan die nare ervaring, dan komt het weer allemaal naar boven. Met liefde en geduld kun je veel bereiken en dan is elke kleine verbetering een hele winst. Toen Dusty bij jou kwam als een doodsbang hondje, dan is dat niet niets. Wat moet hij wel niet hebben meegemaakt dat hij zo is geworden. Verschrikkelijk toch? Mijn moeder en ik hadden onze hondjes via SOS Friesland, waar ze bij mensen zijn weggehaald. Vooral Esmee was een bang hondje en ze is nu niet meer bang voor mensen, maar ze vertrouwd ze nog steeds niet echt.

Het parkje is nu niet een prettige omgeving voor Dusty, maar dat heeft te maken met die hardlopende mensen en niet met het parkje zelf . Weet jij waarom Dusty zo bang is voor hardlopende mensen? Dit is toch wel van belang, want daardoor heeft Dusty nu wel een hekel gekregen aan het parkje.
Verder moet je er voor zorgen dat het parkje weer prettig wordt.
Heeft Dusty ook iemand, mens of hond, waar hij helemaal gek op is? Misschien een idee om diegene een paar keer in het parkje te ontmoeten, zodat dit weer een prettige associatie wordt voor hem.

Ben verder benieuwd naar de tips van anderen.

Succes toegewenst.

bedankt voor jullie reacties
@ naomi : Bedankt ... we gaan ook zeker zo door, want weet zeker dat hij het in zich heeft om echt rustig en stabiel te worden. hij is al zo ver gekomen en dat laten we ons niet meer verpesten door 2 hardlopers !

@ baasje van esjah en esmee: helaas weet ik niet waarom dit de trigger was voor de paniek en angst in zijn koppie. ik zag de waas voor zijn ogen trekken en voor dat ik de kans kreeg hem aan te lijnen was hij al weg geschoten. denk ook meer dat het gevoel dat hij werd opgejaagd over hem heen kwam. doorgaans waren hardlopers geen probleem voor hem. hij had geleerd van me netjes aan de kant te gaan zitten tot ze voorbij waren. deze kwamen voor hem ook in een keer uit het niets opdoemen. of hij ooit in het verleden opgejaagd is durf ik dan ook niet meer zekerheid te zeggen. maar merk het vaker op plekken waar hij geschrokken is van iets dat hij er in kan blijven hangen een flinke poos. dan gaan de koekjes, piepspeeltje en lange riem weer mee! (of korte als het in de woonwijken is). Zo heb ik in het begin wel eens een uur over een rondje van 20 minuten gedaan alleen maar door stil staan, laten kijken, snuffelen en tot rust komen van alle vreemde enge geluiden waaraan hij niet gewend was. Dit heeft naar 3 maanden intensief trainen geleid dat hij nu 9 van de 10 keer kalm door de woonwijk kan lopen en ook ontspannen is. maar de waas van echte angst had ik nog niet eerder in hem gezien zoals nu. dit kon niet anders zijn dan een trauma die omhoog kwam. Door dat we nu een poosje al flink aan het trainen zijn vooral met zelfvertrouwen opbouwen in allerlei situaties begin ik steeds sneller op te merken als er een trigger aankomt waardoor acute angst oproept en zijn we ook redelijk zover dat hij richting mij vlucht. Dit is vooral nog in de interactie met andere honden. Dan vooral grote honden. Dit is bij dusty vooral een gebrek aan zelf vertrouwen, want samen met een andere hond die hij al goed kent durft hij rustig en vrolijk op elke hond af te gaan. Helaas weet ik niet veel van zijn geschiedenis en twijfel ik vaak ook sterk aan de reden van de afstand van de vorige eigenaar! Was ook heel erg blij dat we vanmiddag die mensen met de berner pup tegen kwamen en zo toch het pad hebben kunnen aflopen met voor Dusty afleiding! Omdat dit eigenlijk de een van de weinige mogelijkheden zijn om lekker de hond los te kunnen laten lopen gaan we van de week weer keihard aan de slag.

Precies Astrid, de aanhouder wint! Vooral door zetten hiermee.. het duurt even, maar dan heb je ook wat.. Ik denk zeker dat het jullie gaat lukken en ik weet ook zeker dat je hondje het in zich heeft om al zijn angsten te overwinnen.. Ik denk alleen wel dat het heel veel tijd, geduld en liefde gaat kosten ..
maar als je dat ervoor over hebt, komt het echt goed!