Training socialisatie heftig verstoord

Spike is de hond van mijn vriend (en sinds wij zijn gaan samenwonen dus ook van mij) Qua opvoeding heeft Spike helaas een hoop gemist doordat het uitging met mijn vriends vorige relatie.
Puppy cursus is afgemaakt maar daarna is Spike niet meer in contact geweest met andere honden.

Spike kan niet los ivm met weglopen en zijn slechte omgang met dominante honden.
(het is een 4 jarige dominante reu kruising S. Husky en Thai Ridgeback)

In het begin van ons samenwonen heb ik het heel zwaar met hem gehad. Hij had heel veel moeite om mij de accepteren als mede roedel leider en het is een aantal keer ge-escaleerd.
We hebben zelfs op het punt gestaan om hem te herplaatsen, maar ik vond toch dat ik nog niet alles geprobeerd had.

Na eerst eens goed naar mezelf te hebben gekeken kwam ik erachter dat ik een hele grote bijdrage leverde aan zijn gedrag. Ik vertrouwde hem niet, raakte gestrest en in paniek.. Ik was zelf heel onstabiel.
(Dank zij Cesar Millan ben ik hierachter gekomen en hoewel er een aantal zijn die het niet eens zijn met zijn methode ben ik de man dankbaar) ben ik eerst met mezelf aan de slag gegaan.
Het is toen 1 keer fout gelopen en Spike greep mijn been. Ik heb hem toen op zijn zij gelegd en hem net zolang daar gehouden tot hij kalmeerde. Gelukkig had hij niet doorgebeten en kwam ik er met een fikse blauwe plek vanaf

(Dus wat jullie meningen ook mogen zijn hierover ik respecteer dat! maar ik heb gedaan wat er toen in me op kwam, ipv in paniek te raken en alle gevolgen van dien. Deze keuze heeft voor ons gelukkig magisch werk gedaan want er is nu absoluut geen sprake van het herplaatsen van Spike)
De rest heb ik voor elkaar gekregen met rust en mentale dominantie en heel, heel, heel veel trainen en belonen.
Nu zijn we 5 maanden verder en in huis luistert hij op gebaar!

3 maanden geleden ben ik begonnen met socialisatie buiten. Dankzij de hulp van een aantal buurtbewoners met teven en jonge *niet dominante reuen* heeft Spike nu een aantal leuke vriendjes.
Waaronder een 1 jarige malamute, een 14 jarige bouvier, een Labrador van 6 maanden, 2 Jackies van 3 en 5 en natuurlijk onze pup Buffy waar hij helemaal gek van is.

Anyway, we gaan met onze roedel (zo noem ik het maar even) altijd 1 keer in de week een stuk lopen.
Dit gaat super! Ik zorg dat Spike niet voorop loopt omdat en ik wil niet dat hij op scherp staat.
(Lees, zijn oren mogen niet recht naar voren staan, want als er dan iets gebeurd ben ik te laat met afleiden) Meestal loopt hij dan ook met zijn oren in onderdanige stand, maar als ze iets gedraaid staan vind ik het ook prima.
Wanneer we met de roedel lopen, loopt hij perfect, trekt niet en heeft gewoon lol..

Vanmorgen heb ik helaas niet naar mijn eigen gevoel geluisterd.
Er stond een nieuwe baas met een kruising Schotse Collie.. Ik vond al dat het beestje best opgewonden stond te trippelen en ik wilde eigenlijk niet mee gaan.
Maar de man verzekerde me dat zijn Collie niet dominant was en nog nooit had uitgehaald naar een andere hond.
Een aantal van de groep beaamde dat, dus ik zette mijn twijfels op zij en we gingen lopen.

In het begin ging het goed, Wij liepen achteraan omdat Spike een beetje kuren had, maar al snel liep hij prima.
Ik weet eigenlijk niet goed wat er mis ging, maar Spike snufte aan de Collie, deze draait om en bijt Spike in zijn neus.

Ik greep natuurlijk direct in door Spike af te leiden, maar de stand van zijn oren, de haren op zijn rug recht omhoog, het zwaar ademen en zijn lippen omhoog gaf aan dat hij al te ver in opwinding was.
Hij gromde niet eens, was klaar om aan te vallen als ik niet snel zou handelen.

Spike nam ik mee naar een apart stuk van het veld en ik liet hem ff zijn ding doen. Zorgen dat hij niet bij de andere honden kon natuurlijk.
Hij was echt woedend, blafte zo boos en onzeker.
Toen hij na 15 minuten ging zitten en tot rust kwam heb ik hem eerst even gemasseerd.

De groep was ondertussen al een stuk verder gelopen dus ik dacht, als ik nou zorg dat ik ze straks tegen kom dan kan hij in ieder geval nog even in de roedel lopen.
Ook wilde ik zien hoe hij nu tegen de normale groep zou reageren.

Mijn angst werd bevestigd, hij raakte helemaal in paniek. Het was net of hij vergeten was hoe hij moest omgaan met andere honden.
2 maanden werk is helemaal terug gebracht naar het begin. Er is 1 positief iets.. De *Cindy* het baasje van de Malamute en ik zijn nog even samen opgelopen en gelukkig hebben Spike en Rina nog even gespeeld.
Ook thuis met Buffy leek er niets aan de hand te zijn..

Heeft iemand een idee hoe ik dit nu het beste moet oppakken. Weer helemaal opnieuw beginnen? Dus alle leden weer een voor een voorstellen? Of zal ik het eerst het voorval opzij zetten en volgende week gaan alsof het nooit is gebeurd?

Alle tips zijn welkom

Je zegt het zelf eigenlijk al, ik heb vanmorgen niet naar mijn gevoel geluisterd... en een stukje verder in je verhaal toen je de groep weer tegen kwam, "mijn angst werd bevestigd". Je hond voelt dat heel goed aan. Hij merkt de spanning bij jou en raakt daardoor zelf ook gespannen, dan ziet hij een mogelijke bedreiging (want zijn gedrag is vooral onzekerheid/angs agressie) en hij voelt daarbij jou spanning in de situatie dus reden te meer voor hem om zich zelf te verdedigen tegen het gevaar.

En wat de collie betrefd dat hij een snuitbeet gaf aan spike is een hele nete manier om te zeggen ik accepteer dit niet van je, het is een dominantie gebaar maar zeker geen agressie. En waarschijnlijk heeft de collie daarvoor al subtiele signalen gegevn dat hij zich niet prettig voelde in de situatie mmaar dat dat niet opgepikt of begrepen werd door jou hond. Zoiets gebeurd nooit op zichzelf staan.

Ik zou gewoon een stapje terug gaan, ga trainen op afstand van de andere honden waar jou hond zich nog prettig voelt en zich niet genoodzaakt vind om zich te verdedigen. Zo ga je steeds en stapje dichterbij, maar kleine stapjes tegelijk. Niet overhaasten. De hond moet weer vertrouwen krijgen in zijn omgeving en in jou. Belangrijk is dat je zelf absoluut niet gespannen raakt. Dit merkt hij perfect aan je en daardoor zal hij compleet anders op zijn omgeving reageren. En als je er zelf niet uitkomt schakel dan hulp in van een goede gedragstherapeut. Ga hem in het elk geval niet meer op de grond drukken zoals je eerder hebt gedaan. Het lijkt misschien te werken maar je hond word er alleen maar onzekerder van. Hij leert zo alleen maar dat hij je dus niet kan vetrouwen. Heb jij honden in een roedel onderling dit wel eens bij elkaar zien doen? Elkaar met brute kracht op de grond gedrukt houden? Je hond zal dit dus ook niet begrijpen.

En dat dat hij je een keer gebeten heeft, waarschijnlijk heb je gewoon een grens bij hem overschreden. Hij heeft gewaarschuwd met kleine signalen in zijn lichaamstaal die je niet hebt opgemerkt en ga je dan door ja dan moet hij met grover geschut komen om het zo maar even te zeggen. En hond bijt nooit zomaar zonder reden.

En het haren overeind zetten zoals hij deed naar de collie heeft niets met agressie te maken, wel met spanning en stress.
Hoe gedraagt hij zich als hij los is met andere honden? Reageert hij dan wel gewoon sociaal?

hoi,
ik kan je niet goed adviseren, maar ga wel even meelezen om er iets van te leren.

sterkte voor jou!

Over de manier waarop in het toen eenmalig heb aangepakt verschillen onze meningen, dat is niet erg en dank voor jou advies daarin.
Ik snap dat het moeilijk is om je in te leven in de situatie waarin ik toen zat. Maar geloof me, als ik toen niet die keuze gemaakt had, was mijn been er erger aan toe geweest en was Spike herplaatst.
Ik kan nu stap voor stap uitleggen was er precies gebeurde, maar wat mij betreft is dit voorval vergeten. Ik blijf niet in het verleden hangen en tussen Spike en mij gaat het nu al maanden fantastisch.

Ik schreef dat gedeelte niet op om een discussie te starten of iets wel of niet correct is, maar om het totaal beeld iets te verduidelijken.

Ik weet dat de Collie het niet agressief bedoelde, dat heb ik ook niet geschreven. Ook weet ik dat de haren overeind onzekerheid aanduid. Waar het mij dus om ging.. hoe moet ik nu vervolgen en ik denk dat op afstand trainen een hele goede tip is waar ik mee aan de gang kan.

Als kant tekening wil ik nog even melden, dat ik Spike niet met brute kracht heb overmeestert. Wel heb ik hem laten weten dat ik op dat moment dominanter dan hem was. Net zoals in een roedel de leider het zou overnemen.

Ik ben geen gedragstrainer en heb ik verschillende hier in Brabant aangeschreven, maar van 2 heb ik niet eens een reactie gehad en de derde had wegens drukte geen tijd.

In ieder geval bedankt voor je advies.

Ja ik weet hoe lastig het soms kan zijn, ik heb zelf ook een hond met angstagressie. Soms gaat het periodes heel goed, en dan opeens gebeurd er iets onverwachts en dan ben je weer terug bij af.... Bij Lootah werkt het op afstand trainen goed. En hij heeft steeds meer honden waar hij op afstand naar blaft, maar als ik dna met de eigenaren praat omdat ik die inmiddels ken kalmeert hij en kan ik rustig zonder raar gedrag dichterbij ze komen

Ik zou zelf iets meer gaan trainen en gewoon met de groep meelopen de volgende keer alsof er niets is gebeurd (desnoods achteraan lopen en niet te dicht bij die Collie in de buurt).