Het wilnog niet hoor...

Het was gisterochtend drie weken precies..
Ik heb net zo'n mega grote huilbui...zo heftig....
ik mis mijn kleintje allebij zooo erg....ik ben echt zo'n groot stuk van mezelf kwijt...het waren echt mijn kinderen...mijn baby's...ik weet echt niet hoe t moet...ik wil mijn kindjes terug....

heel veel sterkte met dit grote verlies.

Het is zo moeilijk om een hondje te verliezen,en het doet zo een pijn als je zoveel liefde hebt gevoeld voor je lief diertje.Mijn hondje Benji is al een jaar en vier maanden overleden.En als ik fotos zie,soms kan ik er nog altijd niet naar kijken,denk ik hoe is dat nu mogeijk dat die echt weg is,ik kan er soms nog zo triest van zijn.Het was mijn lievelingshond aller tijden.Ik was er niet bij toen hij stierf,hij was bij de dierenarts en voel me daar nog atijd niet goed bij.Maar hij moest blijven e hij heeft de nacht niet gehaald.Denk eraan je bent niet alleen met je verdriet,hier zijn zoveel mensen die hun dieren hebben moeten laten gaan.het verdriet is erg,maar de liefde en het vertrouwen dat je van je lieverd hebt gekregen maakt het allemaal toch de moeite waard,om je te ontfermen over een dier.Het helpt ook als je een boekje aanlegt en alles inschrijft wat je nog aan je schatje wou vertellen.Ik wens je heel veel sterkte,en inderdaad soms op een bepaald moment gebeurt er soms iets,of zie je iets,alsof je hondje,je wil zeggen niet treuren vrouwke,ik ben er nog hoor,ook al zie je mij niet meer.

Wij moesten vanochtend ook de beslissing nemen onze hond verdere pijn te besparen.Hij was al 7 jaar ziek ongelofelijk dat hij overmorgen 12 jaar zou zijn geworden.Hij was uit logeren dus thuis is hij de afgelopen twee weken niet geweest...en het was al zo stil in huis, nu wetende dat hij nooit meer binnen stapt,,,dit doet pijn.Wil alleen maar janken...dieren zijn zo dierbaar maar deze momenten,je weet dat de dag eens komt, maar vreselijk wat een...gevoel.Iedereen veel sterkte met hun verlies.

het blijft altijd moeilijk meis.
wij hebben in 2007 onze rocky in moeten laten slapen, een yorkshire terrier,
hij was 16 en een half, en weet je ik mis hem nog steeds,
we hebben nu na bijna 4 jaar weer een andere york,nu 6 maandjes oud, maar denk nog vaak aan rocky,
je hebt met elke beessie wel iets, en elk beessie heeft weer een ander plekje in je hart,
en als er 1 zo'n beessie doodgaat, dan gaat er ook een stukje van je hart kapot,
zo voel ik het.
ik heb toen een mooi gedicht gemaakt, en we hebben hem hier in de tuin begraven,
zodat ik nog steeds het gevoel heb dat ik hem bij me heb,vergeten doe ik hem nooit,
heb er nog altijd verdriet om,
maar kan het nu beter handelen,
meis wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd,
liefs gerrie en droopy

geen dank meis,
ik weet hoe moeilijk het is.
en het is goed dat je je verdriet deelt ,
en laat het verdriet maar komen,dat is zo belangrijk,
en zo voel ik het altijd,
nu is droopy heel ziek, en dan voel ik me ook helemaal niet lekker hoor,
dat laat toch zien hoe veel je van je hondjes hou he.

Heel erg veel sterkte!
het valt echt niet mee om je allerbeste maatje te verliezen!
als dat nou eens iets was wat niet bestond *zucht*...
Gelukkig zit je maatje altijd in je hart en blijft hij altijd bij je!
onze vorige hond, Yukon een alaskan malamute, hebben we nu 3 jaar geleden in moeten laten slapen.. hij was op
13 jaar geworden en daarvan heb ik hem vanaf mijn geboorte megemaakt.
we waren twee handen op 1 buik!
hij beschermde mij altijd en ik was er altijd voor hem!
ik heb zoveel herinneringen van hem waar ik zo graag aan terug denk!
maar laatst ging ik door een foto boek...
en bij de eerste foto van hem..
ik kon wel janken!
toen ik een foto van ons twee samen zag..... ik als een klein meisje van anderhalf liggend tegen mijn beste maatje..
ik had het niet meer!
ik ben naast jara gaan liggen op dezelfde manier als op de foto en heb me lekker laten troosten!

heel heel heel erg veel sterkte!
het is heel moeilijk, dat zal niemand ontkennen!

het is van mij al meer dan een jaar dat ik mijn ventje verloren ben en ook ik heb nu nog huilbuien!het doet zo'n pijn je beste maatje te verliezen,het verdriet gaat niet zomaar over
dus ik bergrijp jou heel goed het is ook nog niet zo lang
veel sterkte

Heel veel sterkte, Sylvia. Ik ken het gevoel. Kwam ik net thuis van een paar uurtjes kermis, denk ik plotseling terug aan de laatste dagen en nacht van Sharey en hup: nog geen 5 minuten thuis en al in tranen. Ze zijn net opgedroogd. En dat terwijl ik toch al een nieuw hondje heb. De band met je overleden hondje is gewoon zo sterk geweest, dat verdwijnt niet zomaar uit je hart, uit je geest en uit je lichaam. Het kan hier weken goed gaan en dan ineens heb ik weer een paar van die emotionele dagen dat ik heimwee voel naar de tijd met Sharey.
Iedereen die nog met die gevoelens kampt: heel veel sterkte en fijn om het hier te kunnen delen met elkaar.

Ik wens je heel veel sterkte met het verlies van jou kleintjes.

Het heeft tijd nodig om dhet te verwerken.

Denk aan alle fijne momenten die je samen met ze hebt gehad.

En het even van je afschrijven helpt ook om het te verwerken en tranen mogen er gerust komen het kan ook even opluchten.

Ik wens je heel veel sterkte,ik weet wat je nu meemaakt
heb het zelf ook meegemaakt.Het doet zo een pijn.Het is
bij mij nu al 1jaar,en ik laat regelmatig nog een traantje
Ik wens je dus nog veel sterkte toe

Sterkte en moed gewenst !

Emoties komen soms zomaar op en kunnen je overvallen. Je kunt je hier niet op voorbereiden, of er met een boog omheen gaan. Het gemis blijft toch aanwezig.
Ik wil je sterkte wensen, iedereen hier staat er vroeg of laat voor...

heel veel sterkte

Hey Sylvia,

Ik wil niet tegen jou zeggen dat er een dag komt dat het verdriet gemakkelijker te dragen is, want het verdriet om jouw kindjes is nu na 6 weken nog te vers.
Wil wel laten weten dat ik aan je denk.

Houdt moed!